Trekvogelpad van Beekbergen (Schalterdalweg) naar Brummen

8 april 2024

start: vanuit overnachtingsadres in Bennekom naar Brummen (40 minuten), parkeren P+R, trein naar Zutphen, trein naar Arnhem, bus 302 naar halte Schalterdalweg in Beekbergen

etappes: rest van 17 en start 18 (ongeveer halverwege)

gestapte kilometers: 22

Het nog te lopen stuk tussen Elst en Otterlo is gedicht. Vandaag hebben we nog wel een dag vrij, dus wat te doen? Of beter, waar te wandelen? Allerlei mogelijkheden passeren de revue, van de start met een Streekpad in de buurt of een ergens op weg naar huis. Ook een mogelijkheid is verder te stappen op het Trekvogelpad. Op 3 februari eindigde ik bij bushalte Schalterdalweg in het buitengebied van Beekbergen. Vanaf dit punt tot aan Ruurlo liggen nog onontgonnen Trekvogelpadkilometers voor mij. Daar gaan we vandaag maar eens verandering in brengen...op naar Brummen. 

De autorit gaat sneller dan verwacht. Zo rap dat we zelfs een trein eerder richting Zutphen kunnen nemen. Dat houdt in dat we een half uur eerder dan gepland uitstappen bij wegrestaurant Mendel, halte Schalterdalweg. Het voelt een beetje als de middle of nowhere. Dat unheimische gevoel wordt nog versterkt door de wegwerkzaamheden die hier gaande zijn. Zodra de A50 is overgestoken worden de bossen wat lieflijker. Langzaamaan verdwijnen de autogeluiden. Vogelgezang neemt het over. Samen met het ruizen van de wind, onze ademhaling en het geschuifel van onze voetstappen is dat het enige geluid dat we horen. Het zorgt voor een soort verstilling. 

De Vrijenbergspreng is een gekanaliseerd waterstroompje dat in toom wordt gehouden door stenen kades. Over een lengte van ongeveer 6 kilometer stroomt het water naar het Apeldoorns Kanaal. Hiervoor overbrugt het een behoorlijk hoogteverschil. Dat gebeurt in verschillende fases. Af en toe zorgt een kleine trap voor een daling. Maar de twee watervallen, de kleine en de grote, zijn natuurlijk het spectaculairst. De kleine waterval bestaat uit twee trappen. Deze is wat verder in het bos gelegen. Alleen te voet of met de fiets kom je hier. Vandaar dat het hier erg rustig is. Zijn grotere broer ligt pal aan de N786. Aan de parkeerplaats te zien is het een heuse toeristische attractie. Er loopt dan ook heel wat meer volk rond. Zoveel dat wij even een kijkje nemen en dan onze route snel weer vervolgen. 

Loenen begroet ons met het geluid van spelende kinderen. Het blijkt net speelkwartier op de school waar we langs lopen. Veel van het dorp zien we verder niet. We passeren het aan de buitenkant om verder te stappen naar Eerbeek. Dit stuk voert voornamelijk over plattelandweggetjes. In Eerbeek hebben de routeplanners een ommetje bedacht, zodat we Landgoed Huis te Eerbeek kunnen bewonderen. Het grote witte huis zien we aan de overkant van een vijver liggen. Op het terrein huist een gemeenschap van kabouters die ons verwelkomen. 

Een stroompje water geeft aan dat we de Eerbeekse oliemolen hebben bereikt. Dat het de enige nog werkende bovenslag watermolen van Nederland is lezen we op de website. Wij zijn vooral geïnteresseerd in het achterliggende restaurant. Het is ook vandaag nog zulk mooi weer dat we op het terras kunnen zitten. 

Op weg naar Brummen lopen we afwisselend door boomrijk gebied en over rustige wegen. Hoewel, in het kleine dorpje Hall is het allesbehalve rustig. Hier racet een jonge jongen op een mini-crossmotortje over de fietspaden. Een lawaai dat het maakt! Het laatste stuk loopt parallel aan een golfbaan. Het clubhuis (zeg je dat zo bij golf?) is een heus kasteel. 

In de verte zien we spoorbomen opdoemen. Daar zou ook het station weleens kunnen zijn. Dat klopt inderdaad. De route loopt langs het station. Handig voor het volgende stuk. Dat wordt nog even puzzelen. Er rest nog een stuk van ongeveer 35 kilometer. Tik ik dat in een keer af of maken we er weer een gezellig weekendje van?

• op naar de volgende etappe
• terug naar de vorige officiële wandeling, van Otterlo naar Beekbergen
• terug naar onze vorige wandeling, van Bennekom naar Otterlo
• overzicht van de Trekvogelpadwandelingen
• onze andere wandelpaden

Trekvogelpad van Bennekom naar Otterlo

7 april 2024

start: vanaf VodF adres in Bennekom naar Otterlo, parkeren in woonwijk vlakbij bushalte Rotonde, bus 108 naar station Ede-Wageningen, bus 303 naar halte Haldebrink in Bennekom

etappes: 14 af, 15 volledig, 16 begin

kilometers gestapt: 24,3

Wat een luxe is het toch als er een ontbijtje voor je wordt gebracht. Helemaal op een fijne plek als deze! Extra leuk is de hartjeskiwi die we bij het ontbijt krijgen. Alsof het zo had moeten zijn. Vandaag is namelijk onze trouwdag. Die brengen we door zoals wij dat het liefst doen, op de wandelpaden. 

Het is een minuut of twintig rijden naar Otterlo. Redelijk in de buurt van bushalte Rotonde parkeren we de auto in een woonwijk. Opnieuw is het geen lange rit met het OV om van finish- naar startplek te geraken. Ruim een half uur nadat we in Otterlo zijn opgestapt, verlaten we de bus in Bennekom. Met twee ezeltjes op de achtergrond schieten we de startselfie. De eerste kilometers voeren ons langs de rand van Bennekom. Smalle weggetjes met sfeervolle boerderijen volgen. Aan de andere kant van de A12 is daar, na eerst nog wat sportvelden te zijn gepasseerd, weer het bos. Het landgoed horende bij Kasteel Hoekelum voelt als een prachtig bospark. Brede boslanen, af en toe een beekje, zorgen ervoor dat wij op deze mooie zondag, want ook vandaag is het zonnetje weer aanwezig, niet de enige bezoekers zijn. 

Opnieuw steken we de A12 over. Naast ons ligt onzichtbaar het spoor. Af en toe horen we een trein voorbij razen. Rechts van ons een enorm open veld. Bij een overgang steken we het eerder niet zichtbare spoor over. Meer bospaden voeren ons opnieuw naar de A12. Slingert die weg zo of zijn wij dat? Dit keer steken we er door in een soort van mobiele telefoon te stappen onderdoor. Wat volgt is een kaarsrechte weg over de Ginkelse Heide. Het boekje geeft nog wel wat slingerpaden aan, maar onze GPS en ook de wit-rode-markeringen laten ons recht op de schapenkooi aanlopen. In de verte zien we langzaam de contouren van het roestbruine monument ter herinnering aan wat zich in 1944 op deze plek heeft afgespeeld. Voor we naar het 6 meter hoge landmark lopen, nemen we een kijkje bij de schaapskooi. Echt klein zijn de lammetjes niet meer. Het is er bovendien druk. Hutje mutje liggen de beestjes op en bij elkaar. Middenin de hoopjes wol loopt eigenwijs een zwart lam. 

Vensters op het verleden, het Airborn Monument vertelt het verhaal van de luchtlandingen op de Ginkelse Heide. Tijdens operatie Market Garden landden er zo'n 2200 geallieerde parachutisten op deze heide om de te ondersteunen bij het heroveren van de bruggen. Elke september wordt deze gebeurtenis uit dezelfde maand in 1944 hier herdacht. 

Aan de overkant van de weg ligt restaurant Bloem, Het terras zit helaas vol, maar binnen is nog plek. Het is een pannenkoekenrestaurant, dus, hoewel de keuze voor ook andere gerechten reuze is, hoeven wij niet lang na te denken. René gaat zoals gewoonlijk voor hartig. Ik kies zoet beleg. 

Verharde fietspaden leiden ons naar boerderij Mossel. Het is dat onze buiken nog gevuld zijn met de pannenkoeken van zojuist, anders hadden we hier zeker een plekje op het terras geprobeerd te bemachtigen. Wat een gezelligheid. De verharde fietspaden blijven, maar het uitzicht wordt weidser. Dit is Planken Wambuis. Her en der liggen formaties gepolijste en ruwe keien. Deze behoren bij een kunstproject. Het laatste deel van etappe 15 loopt door het Otterlose Buurtbos. Rechts van ons zien we het wit van het zand van een verstuiving. Wij stappen over smalle paadjes bedekt met naalden en dennenappels. Slingerend lopen we door het bos richting de uitgang van Planken Wambuis bij een drukkere N-weg. 

Hoewel de GPS heeft gepiept zijn we nog niet in Otterlo. We mogen nog een ruime 2 kilometer van de volgende etappe. Deze voert langs Europarcs De Zanding. De huizen aan de rand hebben een prachtig uitzicht over het heidegebied. Langs de bosweg die ons Otterlo in voert liggen oudere, op zichzelf staande (vakantie)bungalows. 

In het dorp lopen we nog wat straten door om aan te sluiten bij het punt waar ik de route op 3 februari startte. Het gat is gedicht. 

• op naar de volgende officiële etappe, van Otterlo naar Beekbergen (Schalterdalweg)
• op naar de door ons gestapte volgende etappe, van Beekbergen naar Brummen
• terug naar de vorige etappe, van Elst naar Bennekom
• overzicht van de Trekvogelpadwandelingen
• onze andere wandelpaden. 

Trekvogelpad van Elst naar Bennekom

6 april 2024

start: vanaf huis in anderhalf uur naar Bennekom. Parkeren in woonwijk bij bushalte Haldebrink. Hiervandaan bus 303 naar Wageningen, bus 50 naar Veenendaalsestraatweg. Totaal 45 minuten. Nog 500 meter naar route

etappes: 13 af en 14 bijna af

gestapte kilometers: 27,9

Al een aantal dagen wordt voor deze zaterdag prachtig zomerweer verwacht. Laten wij nu net dit weekend hebben gepland om in ieder geval twee en misschien zelfs drie dagen te gaan wandelen op het Trekvogelpad. Het plan is om in ieder geval het gat dat we nog hebben tussen Elst en Otterlo te dichten. Dit is ontstaan, omdat, ondanks dat dit mijn solowandelproject is, René graag mee wilde op juist dit stuk. Het loopt namelijk in de buurt van Wageningen en laat dat nou zijn geboorteplaats zijn. Bovendien hebben we een enorm leuke overnachtingsstek in Bennekom. Ook is het een soort van feestelijk weekend voor ons, omdat morgen, 7 april, onze trouwdag is. Zo'n weekend kan op voorhand al niet meer stuk, toch?!

Om half 8 trekken we de voordeur achter ons dicht. Het is nog even afwachten of de drukte in verband met de wegwerkzaamheden op de A7 bij Purmerend ook op dit redelijk vroege tijdstip voor een zaterdag er ook daadwerkelijk is. Nee hoor, we kunnen gewoon doorrijden. Zo'n anderhalf uur later vinden we een parkeerplekje in de woonwijk in de buurt van de bushalte. Via Wageningen worden we met twee bussen naar Elst gebracht. Op 27 januari verliet ik hier de route. 

Bij het verlaten van de drukke N-weg voelen we direct de rust van het bos. Bij een informatiepaneel houden we halt. Er wordt beschreven hoe op deze plek in 1942 een vliegtuig is neergehaald. Het is zo'n contrast in deze rustige, mooie omgeving. 

Een klaphek dient om een koeiensoort binnen te houden. Behalve wat flinke hopen zien wij geen enkel spoor van ze. In het gebied zijn behoorlijk wat bomen gekapt. De korte stronken staan her en der verspreid over een weids veld. Aan de huizen van Elst rechts van ons zien we hoe we inmiddels al zijn geklommen. Op- en neergaand lopen we het weidegebied door op weg naar de bosrand. Aan het eind van een van de brede boslanen zien we twee bankjes. Ze lijken op het grote niets uit te kijken. Hoewel de route ons wil doen afslaan, lopen wij er toch even heen. Het grote niets blijkt een uitzicht te zijn op Kwintelooyen, een zandafgraving. Wij maken gebruik van de bankjes om ons nog even in te smeren. René ritst de pijpen van zijn broek af. Helaas was ik niet zo slim om voor dit weekend een korte broek in mijn tas te doen. De Paasheuvel oplopend maken we flink wat hoogtemeters. Bovenop nog een extra heuveltje ligt een kei die aangeeft welke plaatsen in welke richting liggen. 

Meer bos volgt voor we de buitenwijken van Rhenen binnenstappen. De inwoners hier hebben flinke kuiten, want jemig, laten we zeggen dat deze plaats aan de Nederrijn niet vlak is. Het is lunchtijd geweest en ook kunnen we wel even een pauze gebruiken. Daarom lopen we de winkelstraat in op zoek naar een leuke lunchtent. Die vinden we bij Piatto. Op het terras gezeten genieten we even later van een heerlijke pizza. Met een net zo lekker wijntje. O jee, als dat maar goed gaat. Bij het opstaan merken we al dat die er flink inhakt. Misschien dat een toetje in de vorm van een vers gemaakt Italiaans ijsje van Martino's de ergste randjes eraf haalt. 

Rhenen is trouwens leuk! We verlaten de plaats via het kerkplein. Lopend langs de rivier krijgen we achteromkijkend nog een mooie blik op het stadje. De brug over het water steken wij onderdoor. Tijdens een etappe op het Romeinse Limespad liepen we hier eerder aan de overkant. Toen volgden we de Nederrijn tot Opheusden. Nu slaan we al eerder af. Via een soort Stairway to Heaven lijkende trap mogen we de Grebbeberg op. Vertelde ik al dat wij net een rood wijntje ophadden dat er nogal inhakte? Nou, die wijn verandert direct in pap in onze benen als wij naar boven stappen. Allemachies! We leren het ook niet echt, he...geen alcohol als we nog zo'n eind moeten stappen. Maar goed, eenmaal boven vergoedt het uitzicht alles. Wat is het hier mooi! Door een bos wandelen we nog steeds langs de rivier, alleen nu zo'n tig meter hoger. 

Aan het einde van etappe 13 bereiken we een N-weg. Aan de overkant ligt Militair Ereveld Grebbeberg. Meer dan 800 militairen en een burger, gesneuveld tijdens de meidagen in 1940 hebben hier hun laatste rustplaats gevonden. Stil lopen we een rondje over de begraafplaats. 

Met etappe 14 laten we de bomen achter ons. Deze worden ingeruild voor weidsheid. Over een fietspad lopen we kilometers langs een slootje dat redelijk onbeduidend lijkt, het Valleikanaal. In de rietkragen zitten vogeltjes verscholen die een zangwedstrijd met elkaar doen. Wij vermoedden dat het rietzangers zijn. Eindelijk komt er weer een afslag. Nou ja, we mogen via een brug het water oversteken om aan de overkant de sloot weer te volgen. Dit keer over gras. Bovendien lopen we nu opeens in een andere provincie. Utrecht is achtergelaten. We zijn in Gelderland aanbeland. Bij een soort monument van de stammen van oude veeneiken lopen we een vogelgebied in. In het eiland maken kieviten elkaar het hof. Het geluid dat ze produceren lijkt af en toe op de sirene van een Amerikaanse politiewagen. 

Bij opnieuw een recht stuk geasfalteerd fietspad zien we naast ons in de sloot meerdere nesten van meerkoetjes en waterhoentjes. In een van de nesten ligt een berg eieren. Ma meerkoet, of is het pa, is nog druk bezig om meer gras te verzamelen om het nest te versterken. 

Bijna zijn we blij als we het asfalt weer mogen verlaten. Tot we vastlopen in de modder. Uhm, dit kan vast niet de bedoeling zijn. Op onze horloges zien we dat parallel aan dit zompige modderpad het geasfalteerde fietspad loopt. Rechtsomkeert dus maar. Al een hele tijd zien we rechts van ons gebouwen liggen. Wij hopen dat het Bennekom zal zijn. Dat zou betekenen dat we er bijna zijn. We hebben het een beetje gehad. Helaas draaien we juist in tegenovergestelde richting. Het zal dus toch Wageningen geweest zijn. Bennekom volgt, maar dat duurt nog een paar kilometer. 

Na bijna 28 kilometer stoppen we de GPS. Gelukkig hoeven we niet ver te rijden voor ons overnachtingsadresje. Het is een fijne plek, weten we al uit ervaring. Lekker bijkomen met de voetjes omhoog. Morgen wacht weer een stuk Trekvogelpad. 

• op naar de volgende etappe, van Bennekom naar Otterlo
• terug naar de vorige officiële etappe, van Langbroek naar Elst
• terug naar de door mij gestapte etappe, van Otterlo naar Beekbergen (Schalterdalweg)
• overzicht van de Trekvogelpadwandelingen
• onze andere wandelpaden

Marskramerpad van Klarenbeek naar Deventer

24 maart 2024

start: de auto parkeren op P+R Deventer, trein naar Zutphen, trein naar Klarenbeek

etappe: 8, Klarenbeek - Deventer

kilometers Marskramerpad: 17,2

kilometers gestapt: 18,7

Het was zo verleidelijk om vandaag niet aan de wandel te gaan. Er is enorme bak regen voorspeld en daarnaast zitten we nog erg relaxt in B&B 't Hoge Bruggetje. Na het uitgebreide ontbijt in de tuinkamer ploffen we met een cappuccino in de hand nog even neer op de bank. Voor onze ogen speelt zich een soort van natuurfilm af als twee buizerds hoog zwevend de omgeving afspeuren naar hun eigen ontbijtje. 

B&B 't Hoge Bruggetje 

Maar ja, het plan is om aan de wandel te gaan. Vandaar dat we om 10.00 uur precies de vriendelijke gastvrouw uitzwaaien. Op naar Deventer. Hier parkeren we de auto op P+R. In een soort van sprint spurten we naar perron 3, waar binnen 2 minuten de trein vertrekt naar Apeldoorn. Uhm, dat was tenminste het plan. Er staat inderdaad een trein, maar die gaat in de tegengestelde richting. Wat nu? De app geeft geen uitsluitsel. Een blikkerige omroepstem wel. Onze trein heeft 40 minuten vertraging. Even gaat er door ons hoofd om op zoek te gaan naar een filmhuis in Deventer en zo onze zondag door te brengen. Maar nee, ook nu houden we ons aan Plan A. 

Lang verhaal kort, om even voor 12.00 uur zijn we terug in Klarenbeek, op het station. En verrassing, het regent. Om in te voegen op de route van het Marskramerpad moeten we zo'n 400 meter door een soort kabouterland. Het is niet nieuw voor ons, want toen we hier de vorige etappe eindigden woonden deze gnoompjes hier ook al. 

De startselfie wordt geschoten, de GPS'en aangedrukt. Modderige, maar goed te belopen paden voeren ons door een bos. Het is even droog, met nadruk op even. Eigenlijk wisselen felle zon en regendruppels elkaar de hele dag zo'n beetje af. Het is fijn stappen over de slingerende single tracks. Af en toe moeten we zigzaggend een smal hek door. In Appel maakt de route een detour om een aantal prachtige boerderijen. Het zijn bedrijven die behoren tot Landgoed Beekzicht. Aandacht voor landschap en natuur staan bij hen hoog in het vaandel.

Aan de overzijde van de N345 kijken we kort rond in de ruïne van een oude korenmolen. Het pad vindt opnieuw een fijne single track. Af en toe passeren we prachtige, gezellig aandoende huizen. Constant stappen we op de rand van een soort bos. Rechts van ons een open landschap dat schittert door de regendruppels in het felle zonnetje. 

Vlak voor Wilp volgen we het pad van de Dijkenroute. Slingerend over een hoge grasdijk lopen we richting het dorp. Vanochtend had ik via de app al even contact met een Instagramvriendje. Zij nodigde ons uit voor een bakkie. Gezien het weer en de late start besluiten wij echter rechtstreeks naar Deventer te stappen. Hoe leuk is het dan dat zij ons tegemoet komt wandelen om even met ons op te lopen. Echt een verrassing!

Als zij weer rechtsomkeert maakt, slaan wij linksaf langs de IJssel voor het laatste, lange stuk. Weggedoken in onze jassen, want de wind is hier best pittig, stappen we parallel aan het water, onder de A1 door, richting de Hanzestad. Zo leuk om de contouren van de boogbrug, de enorme kerk en een molen steeds scherper te zien worden. 

Vorige week tijdens een rondwandeling van het Hanzestedenpad staken we de rivier met de veerboot over. Vandaag nemen we de brug om aan de overkant te komen. Hier is het nog even genieten van de sfeervolle straatjes met mooie huizen voor we na ruim 18 kilometer terug zijn bij de auto. 

Wat een fraai stuk Marskramerpad was dit weer. Bovendien viel het weer echt alles mee. En wat een fijn weekend hebben we achter de rug. Gisteren gezellig bijgekletst en heerlijk gegeten met vrienden, geslapen als een roos in de comfortabele B&B 't Hoge Bruggetje en dan vandaag afgesloten met een mooie wandeling.

• op naar de volgende etappe, van Deventer naar Lettele
• terug naar de vorige etappe, van Hoenderloo naar Klarenbeek
• overzicht van onze Marskramerpadwandelingen
• onze andere wandelpaden