Floris V-pad van Kortenhoef naar Nieuwer ter Aa

9 november 2024

start: 1 auto bij einde etappe in Nieuwer ter Aa, andere in Kortenhoef op de Kerklaan

kilometers: 19,5

etappe: 3 volgens Wandelnet

De route van vandaag ziet er op papier afwisselend uit, een route door waterrijk gebied, een leuk dorpje en als toetje nog een veerritje over het Amsterdam-Rijnkanaal. Bovendien belooft het ook nog eens redelijk wandelweer te worden, okay, er is wat miezer voorspeld en van een blauwe lucht is geen sprake, maar toch staat niets een mooie dag dan nog in de weg, toch? En dat klopt helemaal. 

Eindigden we vorige keer in Kortenhoef in ganzenpas achter elkaar in de berm om de auto's te ontwijken, de eerste kilometer van vandaag lopen we op dezelfde manier over dezelfde, drukke weg. Tot we via een knus bruggetje het Oppad inslaan, een oud kerkenpad door weilanden en moerasbos. Tot de drukke N201 lukt het ons om de modderpoelen te ontwijken. Aan de buitenrand van Hilversum maken we een grote bocht om de N201 om in precies tegengestelde richting de route te vervolgen. Dat doen we overigens pas na een koffiestop bij de al volledig in kerstsfeer gehulde Intratuin. 

Opnieuw lopen we over een zompig pad door een moerasbos. Bosschages ontnemen ons grotendeels het zicht. Toch piept er een kerktorentje tussen de bomen door. De begroeiing wordt kariger. We zien ons omringd door water. Het kerktorentje van Oud-Loosdrecht toont zich in vol ornaat. Wat een mooi pad is dit! Na het oversteken van Moleneind, dat overigens het verlengde blijkt van de weg waar wij deze wandeling startten, hebben we helemaal een weids uitzicht. Wellicht dat de naam van het water hier, de Wijde Blik iets daarmee van doen heeft. Er schijnen in dit plassengebied bijzondere planten- en verschillende diersoorten voor te komen. Wij zien er niets van...of we herkennen ze niet. Het maakt het genieten niet minder. Ongemerkt zijn we Utrecht ingestapt en hebben we Noord-Holland achter ons gelaten. De huizen langs het pad worden steeds uitbundiger. Wat een optrekjes staan hier! 

Richting de even verderop gelegen Vecht worden de huizen niet minder fraai. Even moeten we naar Vreeland om daar via een brug aan de overkant van de rivier te geraken. De meander van het water volgend, komen we in het zogenaamde Stichtse Paradijs. Deze bijnaam dankt Loenen aan de Vecht aan de vele buitenplaatsen hier in de buurt. Vergaapten we ons net al aan de huizen, hier wordt het niet minder. En dat geldt niet alleen voor de enorme villa's, in het dorpje staan ook schattige, kleine huizen. Je zou er zo kunnen wonen...

Trouwens, dat hebben wij gedaan, okay, het was slechts een nachtje. We hebben overnacht in het zogenaamde bruidshuisje tijdens ons Waterliniepadavontuur. En dat was inderdaad een erg leuke ervaring. Slingerend door straatjes met mooie huizen, waarvan bij sommige de tuinen aan de overkant van de rivier liggen, gaan wij op zoek naar een lunchadres. Dat lukt! 

Met gevulde buiken vervolgen we onze route langs de Vecht. Hier krijg je niet snel genoeg van. Wat een mooie plaatjes levert deze rivier op. De vele buitenhuizen met theepaviljoentjes dragen hier natuurlijk aan bij. Steeds weer zorgt een bocht voor een ander uitzicht. Op het eerder genoemde Waterliniepad liepen we aan de overzijde van de rivier, waar een bredere weg loopt. Nu lopen we over een smal, onverhard pad onder knoestige bomen in herfstkleuren. Het vergroot het genietgevoel. 

In Nieuwersluis, een voorheen vermaarde plaats voor dienstweigeraars die hier in de petoet werden gezet, verlaten we het Jaagpad. Even stappen we op een fietspad langs de Rijksstraatweg tot het Laantje van Over Holland ons bij het Amsterdam-Rijnkanaal brengt. Hier zien we even verderop het veer al liggen dat ons naar de overkant vaart. We zijn niet de enigen. De andere passagiers blijken ook wandelaars van het Floris V-pad. We raken met elkaar in gesprek. Verrast kijken we op als een van hen René aankijkt en zijn naam noemt. Ze herkent hem van onze wandelblogs. Straks wordt hij nog een BW'er...

Nog een ruime kilometer scheidt ons van de etappefinish. En laat onze GPS nu net klingelen als we bij de auto aankomen. Wat een verrassend mooie wandeling was dit stuk tussen Kortenhoef en Nieuwer ter Aa. Zo ontdek je toch steeds weer een mooi stukje Nederland. 

• op naar onze volgende wandeling op het Floris V-pad, van Nieuwer ter Aa naar
• terug naar onze vorige wandeling op het Floris V-pad, van Muiden naar Kortenhoef
• overzicht van onze wandelingen op het Floris V-pad
• onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Hoogvliet naar Barendrecht

31 oktober 2024

start: met de auto naar station Barendrecht, parkeren op het stationsdak (gratis), trein naar Rotterdam CS, metro naar Zalmplaat

etappe: restant 3 en deel 4

kilometers: (inclusief aan- en uitloop) 23,6

De kaartjes in het Grote Rivierenpadgidsje van Wandelnet, laten niet veel variatie zien voor het stuk tussen Hoogvliet en Barendrecht. Ruim 20 kilometer volgt de route de oever van de Oude Maas. Tja, deze LAW heet natuurlijk ook niet voor niets het Grote Rivierenpad. Bij het plannen van de dag is er nog even twijfel waar we de auto zullen parkeren. Lopen we door tot Rijsoord, het einde van deze etappe volgens Wandelnet, of buigen we eerder af naar het station van Barendrecht. Hoewel deze laatste optie inhoudt dat we nog eens 2 kilometer extra moeten afleggen, kiezen we hier toch voor. OV-gezien hebben we nu wat meer mogelijkheden, mochten we het volgende stuk niet morgen maar een keer in het weekend afleggen.

Niet alleen hebben we een uitloop vandaag, ook hebben we er al bijna een kilometer opzitten als we op de officiële route inritsen. Dat doen we op het punt waar we gisteren de dijk langs de Oude Maas verlieten. Met de rivier aan onze rechterhand als wegwijzer stappen we oostwaarts. De hoogbouw van Hoogvliet laten we vrij snel achter ons. Door de begroeiing op de oever is het water aan ons zicht onttrokken. Aan het geklots van de golven tegen de stenen op de oever, het water dat wordt voortgestuwd door scheepsboegen en het gezoem van motoren, horen we het waterverkeer voorbij komen. Over een fietspad lopen we door een soort groene corridor. Links in het achterland liggen wijken als Poortugaal en Albrandswaard, behalve TBS-kliniek De Kijvelanden zien wij hier niets van.

De Albrandswaardse Haven noopt ons even van de oever af te wijken. Maar niet voor lang, want aan de overzijde van het kleine haventje duiken we de Johannapolder in. Aan het gekwetter boven ons hoofd merken we dat hier parkieten zitten. Het lijkt dat ze het erg gezellig hebben met elkaar. 

Opnieuw moeten we het doorgaande water even verlaten om een haven te ronden. Dit keer is het de jachthaven van Rhoon. Op de punt doet het uitzicht beseffen hoe weids de rivier hier is. Restaurant Abel komt mooi op tijd om voor onze koffie- en lunchfiks te zorgen. 

Vanaf dat punt wordt duidelijk dat we helemaal verkeerd zaten met de inschatting van deze etappe. Wat een gaaf stuk volgt nu! Het inlopen van de Rhoonse Grienden komt overeen met het binnengaan van een soort wilgenoerwoud. Het woord "griend" betekent vochtig stuk land dat vaak buitendijks is gelegen aan een rivier. Dit is de perfecte grond voor wilgen. Smalle paadjes voeren ons door knoestige bomenrijen. Het is dat we de witrode markeringen kunnen volgen, anders zouden we ons in een doolhof wanen. Af en toe steken we een nu droogliggende geul over door middel van een ophaalbruggetje. Wat een bijzonder gebied. Ik zou bijna nog een rondje lopen om het nog eens te ervaren. 

Dat extra ommetje is niet nodig, want na een herfstig pad langs een golfbaan komen we in het volgende wilgenbos. De Carnisse Grienden zijn minstens net zo gaaf om te zien. Wat dit deel wellicht zelfs nog ietsie toffer maakt is het vlonderpad dat langs de oever van de Oude Maas loopt. Honderden meters lang lopen we over houten paden boven zompig riet. Van de langsvarende boten op de rivier krijgen we niet genoeg. Het blijft een indrukwekkend gezicht. 

Het geraas van auto's laat horen dat we in de buurt van een snelweg komen. Het is de A29, een weg waar we de afgelopen dagen meerdere malen over zijn gereden om bij de wandelroute te geraken. Omdat onze B&B op de Hoeksche Waard ligt, moesten we telkens door de Heinenoordtunnel. Laten we nu juist precies op dit punt aankomen. We moeten zelfs over de tunnel heen om aan de andere kant van de snelweg te komen. Wij vinden het leuk! 

Lieten we gisteren de Nieuwe Waterweg achter ons, vandaag verlaten we ook de Oude Maas. Deze wordt in Heerjansdam ingeruild voor de Waal. Hu? De Waal...loopt die hier? Wij kunnen het even niet rijmen dat de rivier die we onder andere kennen vanuit Nijmegen hier ook loopt. Dat besluiten we even op te zoeken. Het is nog een hele toer de loop van de rivier te volgen, maar volgens de kaartjes verandert de naam van de rivier bij Woudrichem in de Merwede om dan via verschillende andere watertjes naar de Noordzee te stromen. Waarom de rivier hier dan opeens toch weer de Waal heet blijft ons een beetje onduidelijk. 

Wij steken hem in ieder geval via het Waalviaduct over om voor vandaag de route achter ons te laten. De 2 extra kilometers naar de auto lopen niet over de meest fotogenieke weg. Het stapt in ieder geval wel lekker door. Bij de auto aangekomen drukken we de GPS'en met 23,7 kilometer op de teller weer uit. Morgen wellicht weer verder. Voor nu gaan we een laatste avondje in de comfortabele B&B Aan de Schenkel hangen. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Barendrecht naar
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Rozenburg naar Hoogvliet
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Rozenburg naar Hoogvliet

30 oktober 2024

 

wonen aan de Oude Maas

start: vanuit B&B Aan de Schenkel binnen het half uur naar metrohalte Zalmplaat in Hoogvliet, metro naar Spijkenisse Centrum, bus 105 naar Rozenburg, OV-tijd 39 minuten

etappe: restant 2 en deel van 3 volgens Wandelnet

gelopen kilometers: 25,2

Na de rustdag van gisteren...nou ja, een wandelrustdag dan, want we zijn er wel degelijk op uit geweest. Het weer riep om een museumbezoek en daar hebben we gehoor aan gegeven. We hebben onze Museumjaarkaart eens even flink laten wapperen, want het werden zelfs twee musea, het depot van Boijmans van Beuningen en het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam. Beide musea zijn dikke aanraders, wat ons betreft. En jongens, wat vinden wij Rotterdam toch leuk! 

Maar goed, vandaag weer aan de wandel. We hebben er weer zin in. Het weer ziet er ook nog eens rustig uit, dus dat gaat vast goed komen. Ons ochtendritueel is er na drie dagen in deze fijne B&B al redelijk ingesleten. Om klokslag 8.00 uur wordt ons ontbijtje gebracht. Onder het eten plannen wij tot waar we vandaag zullen lopen. Even puzzelen levert op dat we de auto parkeren bij metrohalte Zalmplaat in Hoogvliet. Dit komt uit op zo'n 24 kilometer stappen, beseffen we trouwens pas tijdens de wandeling, want in eerste instantie kwamen we op 4 kilometer minder uit. 

Om 10.45 uur staan we bij het veer in Rozenburg. Dit keer laten we de boot gewoon wegvaren. Wij hoeven immers niet naar de overkant. Tweeënhalf jaar geleden stonden we hier ook. Tenminste, toen probeerden we ons hier tijdens ons GR5-avontuur in een dikke regenbui staande te houden bij een windkracht 6/7. De eerste kilometers van vandaag zijn ons dan ook niet onbekend. We wandelen in onze eigen voetstappen. Dat niet alles hetzelfde blijft in 2 jaar, blijkt als we merken dat het kaboutervolkje op een herfstig paadje tussen woonwijk en boulevard is verdwenen. Nazoeken op internet levert op dat ze door een boze reus zijn verjaagd. 

verkeer over de Nieuwe Waterweg

De Noordzeeweg brengt ons langs het Calandkanaal naar de gelijknamige brug. De afgelopen dagen hebben we al gemerkt dat het in deze buurt een wirwar van snelwegen en bruggen is. Over een van deze vele bruggen lopend, geeft toch wel een gevoel van nietigheid, wat een immense bouwwerken zijn dit toch! Bovendien mogen we er na de Calandbrug nog twee over, die over het Hartelkanaal en daarna over het Brielse Meer. Aan de overkant hiervan scheiden de wegen van het Nederlands Kustpad 1/GR5 en het Grote Rivierenpad zich. Vanaf nu wordt het voor ons onontgonnen gebied. 

Links van ons verdwijnen de rokende fabriekspijpen en muren van zeecontainers. Voor ons ontvouwt zich een plattelandsaanzicht, een meanderend kreekje, grazende schapen en een zilverreiger die laag overvliegt. In de verte zien we een kerktorentje, van Zwarte Waal weten we vanuit de beschrijving van het boekje. Wat een contrast met de grimmige industrie. Opeens lopen we in een straatje met lieflijke huisjes. Bijzonder om te beseffen dat aan de overkant van het water de petrochemische industrie op volle toeren draait. 

Fietspaden brengen ons van het ene schattige dorpje naar het andere, van Zwarte Waal naar Heenvliet. Even vragen we ons af, waarom de route ons persé een lus wil laten maken door het dorp. Erg vinden we het niet, want we hebben zin in een koppie. Het plaatsje inlopend beseffen we waarom de routemakers voor deze extra kilometers hebben gekozen. Vooral het dorpsplein is zeer de moeite waard. Wat een mooie pandjes staan hier! En...op de hoek zit een eettent, Markt1. Op weg naar het volgende dorp, Geervliet, zien we donkere wolken boven ons samenpakken. Koud is het niet. We lopen nog gewoon in ons shirt. 

Geervliet maakt het trio van mooie dorpjes compleet. Ook hier lijnen pittoreske huizen de straten. Wat is het toch leuk om dit soort wandelingen te maken. Op deze manier zie je plekken waar je normaal nooit zou komen. Gekscherend zeggen we weleens dat we Nederland aan elkaar wandelen en op dit soort momenten beseffen we hoe waar dat is.

Inmiddels zijn we gestart met de derde etappe volgens de Wandelnet site. Deze start met grasdijken. In eerste instantie is het vooral struinen door hoog, nat gras. Daarna wordt het oppassen geblazen om niet uit te glijden over de schapendrollen. De producenten ervan bieden altijd afleiding, maar het zijn niet alleen letterlijk "schijterds", maar ook figuurlijk. Zodra wij in de buurt komen, maken ze zich uit de voe...uh..hoeven. 

Hoewel het er hier landelijk uitziet, klinkt het niet zo. Constant is het gezoem van auto's die over, de aan de andere kant van de dijk gelegen A15 voortrazen, te horen. Langzaam zien we de bebouwing van Spijkenisse verschijnen. De eerste brug naar de overkant van het water laten we links liggen. De doorgaande weg ruilen we in voor herfstachtige paden van het Hartelpark. Schoppend door bladeren lopen we slingerend naar een volgende brug. Deze brengt ons naar de overkant van de Oude Maas. In mijn hoofd doemen de klanken van de Amazing Stroopwafels op...  Op beide oevers staan de staanders van de voormalige trambrug die hier heeft gelegen. 

In verband met werkzaamheden maken we aan de overzijde een korte detour. Een mooi, erg glad, vlonder pad, meandert richting het water van de Oude Maas. Het is spitsuur op de rivier. Kolossen van schepen tuffen voorbij. De torenhoge appartementen aan de overzijde bieden een prachtig uitzicht op dit scheepvaartverkeer. Het eind van deze wandeling is in zicht. En alsof de duvel ermee speelt mogen we voor dit laatste stuk nog even modderhappen. Vrijwel de hele dag hebben we met uitzondering van het schapenpoepgebeuren, verhard gelopen en nu we bijna de auto weer in gaan, zorgt een smal, drassig pad, overwoekerd met brandnetels, nog even voor vieze schoenen. Ach, het hoort erbij...

Het is nog even spoorzoeken naar het metrostation waar we de auto hebben achtergelaten. Morgen komen we hier waarschijnlijk vanuit Rijsoord aan om het volgende stuk Grote Rivierenpad te stappen. 

Nu gaan we terug naar de B&B om een avondje te chillen...

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Hoogvliet naar Barendrecht
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Hoek van Holland naar Rozenburg
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden