Zuiderzeepad van Vollenhove naar Ossenzijl

 22 augustus 2022

Blokzijl

start: auto parkeren in Ossenzijl. Hiervandaan bus 76 naar Marknesse en bus 71 naar Vollenhove

etappe 18: van Vollenhove naar Ossenzijl

kilometers: 22,5

Van de polders in Noord-Holland gisteren naar de uitgestrektheid van Overijssel vandaag. Weer op pad. Met Mariska op Zuiderzeepad. De auto parkeren we in Ossenzijl. Hiervandaan brengen 2 bussen ons naar Vollenhove waar het volgende stuk pad wacht. 

De eerste vijg kilometer is het onmogelijk om fout te lopen. Een fietspad langs het Vollenhover Kanaal en later het Meer, brengt ons linea recta naar Blokzijl. Links nog een patroondeken van landerijen, rechts begint het landschap al tekenen van de Weerribben te vertonen. 

Blokzijl is een verrassing, wat een leuke plaats! Aan de overkant van het water van De Kolk zien we de pittoreske skyline van het dorp. Om er te komen lopen we langs de kade waaraan oude huizen met toffe gevels staan. Voor even verlaten we de route. In mijn, al oude, boekje van het pad staat dat een extra rondje door Blokzijl een must is. We worden verwelkomd door een grappig beeld met een spreuk aan de binnenkant van Ghandi, "er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht". Zo waar! Blokzijl is klein, maar zeker de moeite waard. Aan het sluisje vinden we een prachtig plekje op een terras met uitzicht op de boten die worden geschut. We wandelen nog wat mooie straatjes door en ritsen dan weer in op de oude route.

Deze brengt ons via Baarlo naar Nederland. Zo grappig om dit ieniemienie plaatsje aan te doen. Helaas zien we nergens een plaatsnaambord. Slootjes, rietvelden, dit zijn echt de Weerribben. Vroeger was turfwinning hier de belangrijkste bron van inkomsten, later vervangen door het oogsten van riet. Tegenwoordig valt het grootste deel van het gebied onder natuurbescherming. 

Wij volgen sloten ontstaan door het graven naar turf, van de Wetering, via de Heuvengracht naar de Kalenberggracht. Een smal fietspad voert ons als het ware door de voortuinen van soms te schattige huizen. Middel van vervoer is hier de fiets of een boot. Kilometers lopen we op dit pad. Bruggetjes op en weer af. Libellen gaan ons voor. Tussen Kalenberg en Ossenzijl verdwijnen de huizen voor even. In plaats van pauze te nemen op een bankje, ploffen we op de kade neer. Het is warm. Het water lonk. Heerlijk dus om even met onze voeten in het water te bungelen.

Ossenzijl is niet ver meer. Het dorp is niet zo fotogeniek als Blokzijl. Bovendien zijn de twee eetgelegenheden gesloten. Nou ja, dan maar een ijsje scoren bij buurtsuper Baard. Eigenlijk al een belevenis op zich. 

Na 22,5 kilometer zijn we terug bij de auto. De vooraf "gevreesde" lange, rechte stukken blijken eigenlijk gewoon een prachtig stukje Nederland te zijn.

• op naar de volgende etappe, van Ossenzijl naar
• terug naar de vorige etappe, van Genemuiden naar Vollenhove
• overzicht van onze Zuiderzeepadetappes
• onze andere wandelpaden

GR5 van Oevel (Westerlo) naar Zichem

 28 augustus 2022

start: vanaf B&B Crea Els is het slechts 1 kilometer tot het pad

kilometers: 29

overnachting: weer thuis

Het zit erop! Drie dagen GR5 zijn voorbij gevlogen. 84 kilometers zijn weggestapt. Genoten hebben we! Nu zat ook vrijwel alles mee. De auto werd in Zichem bij het station met een gerust hart achtergelaten. Het vooraf gevreesde OV reed volgens planning. Het weer was perfect. En dat laatste gold ook voor onze overnachtingsplekken. 

Even voor zeven uur gaan na een prima nachtje onze ogen open. Een uur later kunnen we aanschuiven aan de zeer uitgebreid gedekte ontbijttafel. Het is altijd weer de vraag hoe aan onze wens voor een vegetarisch ontbijt wordt voldaan. Nou, hier ontbreekt het ons aan niets. Sterker nog, we voelen ons zelfs een beetje ongemakkelijk dat we maar een klein deel van het uitgestalde eten op kunnen. B&B Crea Els is absoluut een aanrader voor GR5 wandelaars...en anderen uiteraard. En niet alleen vanwege het ontbijt. 

Om half tien zwaaien we naar Els en Gino. We zijn weer op pad. Het wordt best een tippel vandaag vanwege de gemiste 5 kilometer van gisteren. Onze dagteller zal daardoor richting de 30 gaan. 

De eerste kilometer wordt al afgevinkt op weg naar de start. Door kleine dorpjes, behorende bij de gemeente Westerlo, stappen we naar de Abdij van Tongerlo. Deze begroet ons even voor half elf met een gezellig gebeier. Wat een enorm complex is dit! Het deel van de gebouwen dat boven de muur uitsteekt laat al moois zien. Gelukkig kunnen we een kijkje op de binnenplaats nemen. Dat bevestigt hoe groots deze abdij is.

Een lang bospad brengt ons bij de Ster, een achtsprong van wegen. Even blijven we rechttoe, rechtaan door het bos lopen. De bomen behoeden ons voor het best brandende zonnetje. Die natuurlijke bescherming valt weg als we op een open pad langs de Grote Nete komen te lopen. Qua grootte zien we overigens geen verschil met de Kleine Nete van gisteren. Slingerend met de meander van het riviertje mee passeren we Kasteel de Merode. Op afstand. Er schijnt hier een heuse prins te wonen. De torentjes zijn in ieder geval van prinselijke allure.

Even verderop hebben we zomaar een gezellig gesprek met een stel fietsers. Ze spreken ons aan als we een informatiebord lezen. Bij het horen van ons Nederlandse accent, begroet de Belgische meneer ons met een hartelijk welkom. Hij vraagt en vertelt van alles. Als afsluiter zet hij ons op zijn verzoek met onze eigen mobiel nog even op de foto. Leuk, dit soort kortstondige ontmoetingen. 

Er volgen meer bospaden. Het is heerlijk doorstappen. Aan het begin van de wandeldag had ik even een dipje, stijve schouders, een stramme achillespees en een beetje hoofdpijn. Al wandelend verdwijnen de ongemakken vrijwel helemaal. 

Na een pitstop bij Mie Maan ben ik zelfs helemaal weer als nieuw. Zoute patatjes en een Averbode Abdij biertje doen wonderen. René is ditmaal niet voor een lokale gegaan. Hij koos Karmeliet, een van zijn favoriete. Ze zorgen in ieder geval niet voor pap in de benen. Fijn, want we mogen nog 12 kilometer. Het worden mooie. 

Opeens bevinden we ons op het pad van een enorme kudde schapen. In groepjes drentelen ze voor ons langs. Zo'n tof gezicht. Even verderop staat iets verder van het pad een kudde geitjes. 

Het vlakke land van de Brabantse Kempen laten we langzaam achter ons. We golven al best op en neer. Averbode kondigt zich aan met een enorme torenspits. Hier wacht de volgende abdij. Deze is wel geopend voor publiek. Een spiegelmeer op de binnenhof zorgt voor een prachtig effect. de inrichting van de abdij is imposant, niet eens kitscherig, maar eigenlijk gewoon mooi. 

In de laan die naar de abdij leidt staan een stuk of 5 ijskarren. Van Gino, de gastheer van de B&B van vannacht begrepen we al dat dat hier gewoon is. Het is dan ook een drukte van jewelste. Vroeger schijnen er zelfs nog veel meer verkopers te hebben gestaan. Ja, hier kun je natuurlijk niet voorbij lopen zonder zelf een ijs te scoren, toch?! Bovendien leent het weer zich daar prima voor. 

Richting Zichem kan voor een variant op de route worden gekozen. Deze wordt bij nat weer aanbevolen. Nat is het natuurlijk totaal niet, daarom gaan wij voor de reguliere. Door de Dedemer Broeken mogen we af en toe over een vlonderpad. Niet echt nodig nu, maar leuk is het altijd om over zo'n houten pad te wandelen. Het gebied loopt door tot het spoor dat ons naar Zichem leidt. 

Na net geen 30 kilometer staan we weer naast de auto. Op naar huis. Op naar het gewone, ook fijne, leventje. 

• op naar de volgende etappe, van Zichem naar Diest
• terug naar de vorige etappe, van Vorselaar naar Oevel (Westerlo)
• overzicht van onze GR5 avonturen
• onze andere wandelpaden

GR5 van Vorselaar naar Oevel (Westerlo)

 27 augustus 2022

start: vanuit ons overnachtingsadres bij Oda van Vrienden op de Fiets

kilometers: 23,7

overnachting: B&B Crea Els 

Wat een verschil kan een nachtje goed slapen maken. Gisteren hadden we het aan het eind van de wandeldag echt helemaal gehad. Het gezellige en comfortabele verblijf bij Oda van Vrienden op de Fiets in Vorselaar heeft ons weer helemaal gereset. Wat ook meehielp is dat we niet om 4.45 uur al naast ons bed stonden natuurlijk. 

De dag start met een uitgebreid op het terras. Enige nadeel van dit soort adresjes is dat het wel erg gezellig is, dus dat je lang blijft kletsen. Gelukkig hebben wij zeeën van tijd.

Om 10.00 uur zwaait onze gastvrouw ons uit. Het is 1 kilometer door een beetje kale straten stappen om bij het punt te komen waar we gisteren de route verlieten. We hebben er weer zin in, al merk voor ik wel dat de rugzak een stuk meer weegt dan ik gewend ben. Mijn schouders en rug moeten echt wennen. Dat belooft nog wat voor de echt langere doorstapplannen. 

Al direct lopen we in een bosrijk gebied. De zon piept af en toe tussen de boomkruinen door. De grond ligt al redelijk dicht bezaaid met blaadjes. De takken van eikenbomen buigen zwaar onder hun eikelvracht. Langs de rand van Vorselaar bereiken we Grobbendonk. 

Hier ligt de watermolen waarvan we het verhaal kennen uit de serie van Arnoud Hauben. Het is heel verleidelijk wat meel, gemalen in de molen, te kopen in het leuke winkeltje. Maar ja, hoe zeulen we dat ooit mee? Niet dus. Van de molenaar mogen we een kijkje nemen in de werkende molen. Wat een kracht geeft dat waterrad! Echt indrukwekkend. 

Het staat in contrast met het rustig kabbelende water van de Kleine Nete, die we nu kilometers volgen. Af en toe verlaten we het water, maar de omgeving blijft mooi. Op weg naar Herentals verruilen we het verharde pad voor bospaden. 

In de Herentals is genoeg horeca te vinden. Zelf hebben we broodjes mee, maar een drankje lusten we wel. Op weg naar de Grote Markt met het mooie gebouw van de Lakenhal pauzeren we om in het GR5 boekje te kijken. Onder een boom. Met een vogel erin. Die precies op mijn hoofd poept. Ach, dat brengt geluk, toch?!

Op een terras scoren we een lokaal biertje. Dit keer iets minder sterk dan gisteren. Die 2 proefjes hakten er namelijk flink in. De Bast voor mij en de Hertalse Poorter voor René smaken goed en zijn een stuk lichter. 

Herentals is een leuke plaats. Toch laten we het over het jaagpad langs het kanaal naar Bocholt al weer rap achter ons. Via een doorsteek door Vennen komen we bij het sluizencomplex van Olen. Hier verliezen we de tijd uit het oog. Het enorme hoogteverschil in het Albertkanaal is echt bizar om te zien. Rechts vaart een schip vanuit de richting Antwerpen de sluis in. Het komt diep in de bak te liggen. Aan de linkerkant zien we een schip in een andere sluis, boven de kade uittorenen. Als de sluisdeuren eenmaal gesloten zijn gebeurt het schutten met flinke vaart. Het schip uit de richting van Antwerpen drijft omhoog, terwijl in de andere sluis de schepen al zakkend aan het oog worden onttrokken. Pas als alle schepen hun weg...of is het hun water...weer hebben vervolgd, wandelen wij verder. 

Op weg naar Olen passeren we de Buulolen, een houten korenwindmolen. We zijn een dag te vroeg, want de molen is alleen de laatste zondag van de maand open ter bezichtiging. Verder dus naar Olen. Ook weer een leuk plaatsje. Niet in het minst door de Holle Linde. Van meerdere kanten hebben we gehoord dat dit een toffe plek is voor lekkers. René gaat voor de verwenkoffie, een latte met 2 glaasjes lekkers. Ik neem een stuk pruimentaart met ijsthee. De setting is heel sfeervol. Alleen de taart valt me eigenlijk een beetje tegen. Het lijkt een in een supermarkt gekocht exemplaar. 

Als we het restant van onze dagetappe bekijken in het GR5-boekje, merken we dat we een misrekening hebben gemaakt. De B&B voor vanavond ligt in de gemeente Westerlo, niet in het plaatsje zelf. Dat betekent dat er vandaag zo'n 5 kilometer minder hoeft te worden gestapt. We zijn er nu dus bijna. Een stuk over een bospad brengt ons bij de afslag naar de B&B. De route telde vandaag dus een kleine 24 kilometer in plaats van de verwachte 29.

B&B Crea Els ligt slechts een kilometer verder. Hier worden we hartelijk ontvangen. Het is altijd afwachten waar we terecht komen, maar dit weekend zijn we bofferds. Even trekken we ons terug op de mooie kamer. Opfrissen onder de luxe stortdouche is een cadeautje. Ook erg fijn dat we een lift naar, en later weer vanuit, Geel krijgen. Op de Markt hier is een keur aan restaurants. Gezeten op het grote plein eten wij ons buikje rond aan nacho's en pasta onder de klanken van bekende nummers live gezongen door een niet al te beste zanger. 

Al te laat maken we het niet. Morgen wacht weer een wandeldag...met 5 kilometer meer dan gepland, want tja, die gemiste van vandaag moeten natuurlijk wel gewoon worden gestapt. 

• op naar de volgende etappe, van Oevel (Westerlo) naar Zichem
• terug naar de vorige etappe, van station Noorderkempen naar Vorselaar
• overzicht van onze GR5 avonturen
• onze andere wandeletappes

GR5 van station Noorderkempen in Brecht naar Vorselaar

 26 augustus 2022

start: na 3 uur rijden vanaf huis, de auto in Zichem geparkeerd. Hiervandaan met 3 treinen (via Aarschot en Antwerpen CS) in 1.39 naar station Noorderkempen

kilometers: 

overnachten: bij Oda in Vorselaar (Vrienden op de Fiets) 

De vakantie van René zat er al even op en vanaf volgende week mag ik ook weer echt aan de slag. Zes weken geleden luidden we de vakantie in bij de zeer toffe en aanbevelenswaardige B&B Wallstreet in Zwolle. De vakantie afsluiten doen we op de GR5. Voor vannacht is dat in Vorselaar bij ons eerste Vrienden op de Fiets adres. En wat een topadres om mee te starten. Na een warm onthaal zitten we nu op onze "eigen" etage aan een bezorgde pizza. Heerlijk bijkomen na een best intensief dagje. 

Ons vorige GR5 avontuur sloten we in mineur af. De geplande etappe vanaf station Noorderkempen werd toen niet gestapt. Het Belgische OV staakte en een lumineus idee om toch bij de start te geraken vanaf de auto bij de finish ontbrak. Het stuk vanaf Brecht ging dus in de koelkast. 

Even dacht we dat het daar zou blijven, want opnieuw waren er trubbels met het OV. Ditmaal gooide een staking bij de NS bijna roet in het eten. De Belgische planners wijzigden constant. Treintijden verschenen...om even later weer foetsie te zijn. 

Vanochtend bij vertrek is het dus afwachten of we überhaupt bij station Noorderkempen zullen geraken. Aan ons ligt het niet. Al om 5.45 uur trekken we de voordeur achter ons dicht. Lang verhaal kort...de treinen rijden en na 2x overstappen staan wij op het beginpunt. 

Donkere wolken vergezellen ons, maar het moet gezegd, met uitzondering van wat korte miezer is daar de hele dag verder niets uitgevallen. De route is niet spectaculair (tja, we zitten nog steeds een beetje in Oostenrijk in gedachten...), maar absoluut de moeite waard. 

Brecht begint met een mooi park en wat grootse gebouwen. Over mooie huizen zal je ons de hele dag niet horen. Daar zien we er namelijk maar weinig van. De meeste zijn in onze ogen behoorlijk fantasieloos. Of de bouwers beschikten juist over een iets te grote fantasie, want jongens, wat een bouwsels zijn we tegengekomen. 

Als Brecht verlaten is, wandelen we over een jaagpad langs het Kanaal Dessel Schoten. Echt breed is het niet, maar blijkbaar zit hier behoorlijk wat vis, te zien aan het aantal mannen met een hengel in het water. 

Over grindpaden lopen we op afstand langs Abdij Nazareth. Wij hebben een andere abdij op het oog. Hoewel niet het gebouw zelf, want dat is toch niet open ter bezichtiging. Nee, na 12 kilometer strijken we neer op het terras van Café Trappisten Westmalle vlakbij en gelieerd aan de abdij. Het proeverijtje van 2 kleine (17 cl) biertjes met wat blokjes trappistenkaas smaakt prima. Wel beseffen we dat de nog te lopen 18 kilometers weleens anders aan zouden kunnen voelen. En dat klopt inderdaad wel een beetje.

Ach, de volgende pauze ligt al in het vizier. Vanaf het café is het zo'n 7 kilometer tot het Boshuisje waar we wat willen eten. Met een frisje erbij, denken we verstandig. Het worden gezellige kilometers. De raarste gespreksonderwerpen komen boven drijven. Bovendien lopen we nu door een prachtig bos. We komen een bijzonder kruis tegen, waarvan ik het verhaal, in het boekje gelezen, René meerdere keren uit de doeken doe. 

En dan is daar het door zovelen aangeraden Boshuisje. Het ziet er heel gezellig uit. Maar wel een beetje rustig. En dat klopt, want het is gesloten. Hu? Nou ja, zeg! Dit vinden wij zo niet leuk! Alle joligheid verstomt. Dan maar een van huis meegebracht broodje naar binnen gewerkt. Met wat limonade uit onze Doppers. 

Tot Vorselaar wachten nog een ruime 10 kilometer. Wij hebben het een beetje gehad. Dat ligt overigens niet aan de omgeving. Die is nog steeds prima, landweggetjes afgewisseld met af en toe een stuk bos met zomaar een verscholen kapelletje. Ook zien we weids vol paarden. Dit is duidelijk paardengebied. 

Na ruim 27 kilometer verlaten we de route. Het is nog 1 kilometer bikkelen naar ons overnachtingsadres. Spannend! Maar even later zitten we gezellig te babbelen op het terras. En  nu dus met gevulde buiken met pizza en voor René een lokaal biertje, waarvan de zoon van onze gastvrouw nog iets heeft betekend bij het brouwen. 

Ik vermoed zomaar dat wij straks goed slapen. Morgen op naar Tongerlo. Volgens mij komen we dan ook weer een bierbrouwende abdij tegen...

• op naar de volgende etappe, van Vorselaar naar Oevel (Westerlo)
• terug naar de vorige etappe, van Kalmthout naar station Noorderkempen
• overzocht van onze GR5 avonturen
• onze andere wandelpaden

Zuiderzeepad van Genemuiden naar Vollenhove

3 mei 2022

etappe 17: van Genemuiden naar Vollenhove

kilometers: 

Vandaag hebben Mariska en ik gezelschap op onze volgende etappe van het Zuiderzeepad, Brenda, de zus van Mariska, wandelt mee. 

Omdat zij redelijk in de buurt van dit deel van het pad woont, beginnen we met een startbakkie bij haar thuis. Luxe worden we afgezet bij het veer over het Zwarte water aan de overzijde van Genemuiden. Tijdens de eerste kilometers zorgt het hoge gras voor natte schoenen. Gelukkig blijft de nattigheid beperkt tot de onderkant. Ondanks de voorspelling valt er namelijk geen druppel. Wel is het behoorlijk guur door het ontbreken van het zonnetje. Heel afwisselend is de start niet, maar voorjaarsbloemen, een deinend ganzenpaar met grut, met gesteun en gekreun overvliegende zwanen en de weidsheid van het landschap maken het toch weer mooi.

Bij Barsbeek verlaten we de grasdijk. Een kalkoen verwelkomt ons met luid geklok. Het oerlelijke, maar wat een mooie kleuren, beestje komt even een kijkje bij het hek nemen. In het dorp hangen her en der oranje strikken met de Nederlandse driekleur op de deuren als voorbereiding op Bevrijdingsdag. Koeien in de wei zijn leuk, maar niet zo bijzonder. Dat zijn wel de donzige, schattige alpaca's even verderop.  

Van Barsbeek, via Sint Jansklooster (waar kennen we die naam ook weer van...oh ja, Evert van Benthem) komen we op het Landgoed de Oldenhof. Het kasteelachtige huis is verboden toegang. Dat geldt niet voor de naastgelegen theeschenkerij. Binnen genieten we van een koppie thee met lekkers. Voor we weer op pad gaan luisteren we naar de interessante verhalen van de eigenaars over hun reizen naar Nepal. Buiten is het een toffe beestenboek met drie geitjes, een kip met sokjes en een uitsloverige pauw. Een stuk verderop worden we hardnekkig gestalkt door een poezenbeest. 

Over de dijk langs het Kadoelermeer naderen we Vollenhove, onze finishplek. Een trap in de middle of nowhere dient als kunstwerk. Uiteraard nemen we even een kijkje bovenop. Echt meer uitzicht levert het niet op. In Vollenhove lopen we kriskras door het oude plaatsje. Mooie geveltjes, een ruïne, een gezellig pleintje...Vollenhove is klein, maar fijn. 

Gezeten op een bankje wachten we op onze lift terug naar het huis van Brenda. Een kleine 19 kilometer zijn weggestapt. Het was niet de meest gevarieerde etappe, maar ach, aan de wandel is vrijwel altijd fijn. 

• op naar de volgende etappe, van Vollenhove naar Ossenzijl
• terug naar de vorige etappe, van Kampen naar Genemuiden
• overzicht van onze Zuiderzeepad-wandelingen
• onze andere wandelpaden