Westfriese Omringdijk - etappe 1 + deel 2 - van Hoorn naar Oterleek
24,6 kilometer
terugblik naar Hoorn
De afgelopen weken heb ik de omgeving rondom onze stek heel wat beter leren kennen. Er liggen behoorlijk wat voetstappen van mij in de buurt. Verrassende tripjes. Onbekende straatjes in mijn eigen stadje werden ontdekt. Landelijke paadjes afgestruind. Maar, hoe mooi deze wandelingen ook waren, ik wil weer eens een verandering van omgeving. Drie dagen geleden liep ik al 21 kilometer richting Amsterdam. René pikte mij toen op weg van werk naar huis weer op. Dat beviel goed. Daarom benut ik zijn taxiservice vandaag nog eens. Ik ga starten met een nieuw pad, streekpad 9, Westfriese omringdijk.
Pas na het middaguur trek ik mijn wandelschoenen aan om op pad te gaan. De eerste kilometers worden nog niet geklokt. Deze horen nog niet bij het pad. De officiële start ligt in het centrum van Hoorn op Het Breed bij het pand van De Gekroonde Jaagschuit. Een gevelsteen toont een tafereel van trekschuiten die tussen Hoorn en Purmerend voeren, een reis van tweeënhalf uur. Een langere reis dan met de koets, maar vele malen comfortabeler.
De eerste kilometers, tot Schardam, is bekend gebied. Hier volgde ik vorig jaar zomer het Zuiderzeepad naar Edam. Een blik over mijn linker schouder biedt een mooi plaatje van de skyline van Hoorn. De nieuwe witte huizen aan het Hoornse Hop geven het bijna een mediterraan aanzicht. Vlak voor Schardam is het monument ter herdenking van de fatale dijkdoorbraken van 1675 een stop en een moment van overdenking waard. Dit hele gebied, waar ik nu doorheen zal lopen en dat tegenwoordig beschermd is door de omringdijk, stond destijds onder water.
De route buigt af, over de oude E10 naar de andere kant van het water overstekend, onder de A7 door. Dit stuk dijk is bekend van de gelijknamige hardloopwedstrijd, de Beetskoogkadeloop. Af en aan loop ik op de grasdijk langs het water. Het verharde pad onderaan de dijk ligt vol met modder en andere bagger. Aan deze kant is er vrijwel geen bebouwing. De overkant is een lange lijn van oude fabriekjes, boerderijen, het dorpje Oudendijk met kerk. Bij de twee bruggen en café les deux ponts is het even goed lezen hoe de weg nu verder loopt. Er is sprake van een brug oversteken, maar ja, er zijn er hier meer. Aan de overkant van het water zie ik het blauwgele teken van het streekpad.
Hier wacht, na een over een hek gestapt te zijn, een stuk grasdijk. Rechts de achterkant van de huizen van Oudendijk, links de weidse polder. Tussen de bomen door staan op panelen gedichten van Bram Vermeulen, die hier heeft gewoond.
Op een stille ochtend als deze
Met stille ochtendmist als dit
Als mijn ogen alle kansen krijgen
Waar te maken wat zij zien
Zonder oordelen vooraf
Een kudde schapen wacht me op. Ze dringen bij elkaar om bescherming te zoeken. Voorzichtig loop ik langs hen heen. Na het oversteken van de drukke N243 vervolg ik mijn weg over een ander stuk grasdijk. Met eveneens schapen. De ronding van de dijk, het voorzichtige zonnetje, de bomenrijen...het geeft een prachtig gezicht. Een smalle, hoge brug over de Ursemmervaart brengt me naar de Mijzerdijk. Deze moet voor een flink aantal kilometers worden gevolgd tot Ursem. Het uitzicht is mooi, maar redelijk eentonig. Lammetjes bieden afleiding.
bebouwing aan de overkant van de Beetskoogkade
kerk van Oudendijk
op de dijk richting Ursem
In het dorp Ursem ligt de finish van etappe 1. René is nog niet onderweg vanaf zijn werk. Ik loop dus nog even door. Het kleine dorp is binnen no-time doorkruist. In Rustenburg is het weer even goed opletten. Is het nu de bedoeling dat ik op de drukke N508 ga lopen? Nee toch! Ik loop dan ook een andere weg in. Maar, al snel zie ik in dat ik er toch aan zal moeten geloven. Aan de overkant van het water, op het veel rustigere fietspad (waarom loop ik niet daar?) staan drie strijkmolens te schitteren. Het is een prachtplaatje! Toch kan ik er niet heel lang van genieten. Het is vooral oppassen geblazen en regelmatig de berm opzoeken om de tegemoet komende auto's te ontwijken.
Hollands plaatje
Na ruim een kilometer (ah, daarom loopt de route dus hier en niet aan de overkant), mag eindelijk de weg verlaten worden. Over een polderweg, die wel rustiger is, maar niet veel aantrekkelijker, wordt Oterleek bereikt. René is inmiddels al even onderweg. Hij kan me elk moment tegemoet komen rijden. Oterleek is een verrassend leuk dorp. De mooie huizen en het oude kerkje geven een sfeervol dorpsgezicht. Vlak voor ik rechtsaf de drukke N508 weer op moet, hoor ik een auto achter me stoppen. Daar is mijn ride. Bijna 25 kilometer kunnen worden afgestreept van streekpad 9. De volgende keer ga ik op naar Alkmaar.
Waterliniepad - etappe 9 - van Weesp via Muiden naar Naarden/Bussum
23,6 kilometer
gelopen: 24 kilometer
brug over de Vecht in Weesp
Het is een vroegertje voor ons op deze nazomerse zondag. De kerk in Weesp verwelkomt ons met negen klokslagen als we langs de Vecht richting het startpunt lopen. De gezelligheid in de vorm van volle terrassen is op dit uur nog ver te zoeken. De kalmte van de lege straten, het stromende water van de rivier, de warmte belovende koelte maken onze etappestart een mooie.
Krijtlandpad - etappe 5 - van Gulpen naar Maastricht
23 kilometer
op weg naar Maastricht
Met de vervagende maan linksboven ons en de opkomende zon aan onze andere kant beginnen wij om 6.30 uur aan onze laatste kilometers van het Krijtlandpad. Er wordt een temperatuur van rond de 35ºC verwacht. Niet het meest ideale wandelweer. Deze etappe stond op onze planning voor maandag. Dan lijkt het nog warmer te worden. Nu kunnen we kiezen of we er in Valkenburg de brui aan geven en dan het laatste stuk morgen lopen. Vandaar dat we onze planning hebben omgegooid. Het openbaar vervoer rijdt om deze tijd nog niet. Daarom moeten we ons autootje even storen in de voorgenomen week vakantierust, om ons naar Gulpen te rijden. Voor de terugreis zorgt het openbaar vervoer.
Al snel laten we een nog stil Gulpen achter, of beter onder, ons. Van kiet af aan is het klimmen geblazen. Geen probleem nog. Het is nog heerlijk fris. We stappen door. Slechts af en toe een fotomoment om de mooie kleuren van de steeds hoger rijzende zon vast te leggen. Over een plateau met boerengrindweggetjes belanden we in een bos. Even een flink stuk dalen. Hier is de zon vandaag nog niet geweest. Het voelt dan ook nog fijn koel. Eenmaal weer tussen de bomen vandaan voelen we de temperatuur al stijgen.
Het Krijtlandpad vormt een achtje. Dat houdt in dat er een kort tussenstuk is, dat van Gulpen naar Slenaken, of vice versa, loopt. Deze warme dag vinden wij uitermate geschikt om dat stukkie te wandelen. Vooral ook na de afstand van gisteren.
ontbijtje
De beentjes voelen overigens nog best fris en fruitig bij het opstaan. Uiteraard begint de dag in de schaduw van de parasol, weer op het terras met een ontbijtje met view. We hebben niet echt haast. Er wachten vandaag maar 8 kilometer.
Krijtlandpad - restant etappe 3 en etappe 4 volledig - van Epen via Vaals en Vijlen naar Gulpen
32,1 kilometer
Uitzicht op ons appartementje vanaf de Vijlenerberg
Een kilometerknaller! Zo bestempelen we de etappe van vandaag. In de planning lagen een kleine 20 kilometer van Epen naar Vijlen. Het werden er ruim 32 naar Gulpen. Hoe dat tot stand kwam?
Hoewel het pad lopend vanuit ons appartement te bereiken is, beginnen we later dan gehoopt. Pas om 9.00 uur zetten we de GPS in Camerig op de grens van Epen, weer aan. Wat volgt zijn wat kilometers flink heuvelopwaarts, door weiden, langs, vaak volledig zonder enige aanleiding, draaihekken naar een bosrand. Een blik achteruit levert een prachtplaat op. Wat zijn we al hoog! Wat een geweldige vergezichten! Dit moois maakt snel plaats voor weer ander moois. We lopen nu middenin een bos. Nog steeds flink stijgend.
Krijtlandpad - nog een stukje etappe 1, etappe 2 en deel van 3 - van Eijsden naar Epen
25,6 kilometer
het uitzicht vanaf ons stekkie
Wat is het mooi wakker worden in het Limburgse land! Na het opentrekken van de gordijnen is het direct volop genieten van het landschap. De zon is nog niet echt doorgebroken. Het is heiig, wat voor een mystiek sfeertje zorgt in de heuvels waar we op uit kijken. Met dit plaatje voor je neus kun je niet anders dan buiten ontbijten. Het wordt geen uitgebreid maaltje, want we willen de bus van even voor 9.00 uur naar Maastricht halen.
Dat lukt. De bus brengt ons zo'n beetje over dezelfde route die wij straks lopend weer terug zullen afleggen. Even is het nog stressen of we het gammele treintje naar Eijsden zullen halen. Ook dit zit mee. Om 10.00 uur staan we op een klein stationnetje, 's morgens in de vroegte. Klaar voor het volgende traject. Om te beginnen is dat nog het staartje van de eerste etappe. Uiteraard vertrekken we niet voor we alle starthandelingen hebben verricht. Veters, check. Zonnebrand, check. Startselfie, check. En off we go...
Krijtlandpad - etappe 1 - van Maastricht naar Eijsden
13,5 kilometer
Het zat er aan te komen, een wandelvakantie. Onze etappes op het Waterliniepad, de Groene Wissels en mijn Zuiderzeepadavonturen smaken naar meer. Vooral naar meer achter elkaar. Normaal lukt dat uiteraard niet, omdat er ook gewerkt moet worden. De vakantie is dan de aangewezen periode om eens een heel streekpad achter elkaar te wandelen. Lang hoeven we niet na te denken. De keuze valt op het Krijtlandpad. De behapbare afstand van 100 kilometer en vooral de locatie geven de doorslag.
Vlak na de start aan de Maas terugkijkend naar de St. Servaasbrug
Deze vakantieweek zal niet in het teken staan van uitslapen. Dat bewijzen we direct op de eerste dag. Even na 7.00 uur trekken we de voordeur achter ons dicht. Door een nog stil Nederland rijden we naar het zuiden. Een koffiestop laten we achterwege. We willen de paden op...de lanen in.
Waterliniepad - etappe 7 en 8 - van Uithoorn via Abcoude naar Weesp
17,1 + 13,1 = 30,2 kilometer
gelopen: 30,9 kilometer
De allerlaatste dag van onze zomervakantie benutten we volledig. Niet een, maar twee etappes van het Waterliniepad gaan we vandaag bedwingen. Trein en bus vervoeren ons naar het station in Uithoorn. Hiervandaan is het een klein stukje teruglopen naar het restaurant waar we drie dagen geleden onze GPS hebben gestopt. Vandaag is het extra belangrijk dat we niet zuinig zijn met zonnebrand. De zon zal van zich doen gelden. Bovendien schatten we in het grootste deel van de route onbeschut te lopen.
De route is eenvoudig. De eerste kilometers lopen we langs de Amstel. Eerst door nog een staartje van Uithoorn. Meest opvallende hier is een leegstaand gebouw waarvan vrijwel alle ramen zijn ingegooid. Gelukkig is het uitzicht naar rechts over het water een stuk mooier. De meanderende weg volgen we tot het pontje bij Nessersluis. We varen de provinciegrens over. Aan de overkant stappen we in Utrecht af.
Waterliniepad - etappe 6 - van Hoofddorp naar Uithoorn
Kilometers: 17,1
Gelopen: 17,6
uitizcht over de Westeinder plassen
Nog geen week geleden liepen we onze laatste etappe van het Krijtlandpad. Het is dus weer even wennen in het vlakke Noord-Holland. Je zou verwachten dat het zonder heuvels een stuk makkelijker zou lopen. Toch missen we het glooiende landschap ook wel.
Het lijkt voor René bijna een normale werkdag, als we rond acht uur de sprinter naar Hoofddorp nemen, hoewel hij dan een paar treintjes eerder zou hebben moeten hebben. Even voor negen uur kunnen we starten met de volgende etappe op het Waterliniepad. Heel kort wandelen we door een industriegebied met hoge kantoortorens en een sumo-worstelaar-achtig beeld. Daarna klimmen we de inmiddels bijna vertrouwde Geniedijk op. Deze kaarsrechte grasstrook kennen we nog van de vorige etappe. Ook vandaag mogen we er lang, tot aan Fort Dijkzicht bij Aalsmeer, van genieten.
Nog 5 kilometer van etappe 1 - van stad naar stilte - vanaf Liergouw in Durgerdam en etappe 2 - landelijk Noord tot aan de Beemsterstraat
5 + 20 kilometer
De titel van dit bericht is anders dan in de planning lag. Hier zou namelijk de titel van etappe 9, Amsterdamse bos en Amstelveense parken, moeten staan. Die we dan gelopen zouden hebben met wandelmaatjes Korine en Gerard. Helaas ontvingen we vanochtend vroeg een appje dat maakte dat de dag anders dan gepland zou verlopen.
Even was er nog twijfel. Zullen we nog even een tukkie doen? Gaan we met z'n tweetjes? Zullen we dan nu etappe 9, om hetzelfde getal maar aan te houden, van het Waterliniepad lopen? Of gaan we voor een van de eerder geskipte etappes van Buiten de binnenstad van Amsterdam, 1 of 2? Het probleem met die etappes is namelijk dat het einde van 1, en dus de start van 2, op zondagen nogal moeilijk bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Toevallig bedacht ik eerder deze week DE oplossing voor dat probleem. Etappe 1 korten we in tot Landmarkt op de Schellingwouderdijk. Dat is direct een mooie gelegenheid om daar te lunchen of een bakkie te doen. Dat houdt in dat de volgende etappe, door landelijk noord, iets langer wordt, zo'n 5 kilometer.
Die laatste optie wordt het vandaag, om precies te zijn de verlengde 2e etappe. Om even voor negenen stappen we op de dezelfde trein die we anders zouden hebben genomen. Op het Centraal is de bedoeling dat we tram 26 nemen om daarna over te stappen voor 1 halte op bus 37 tot de Liergouw. Op een of andere manier lopen we de tramhalte straal voorbij. Als we zoekend rondkijken zien we de tram naar de eindhalte, (oh, daar is het dus) rijden. Wij zetten een sprintje in. De route is nog niet begonnen, maar er staan al aardig wat voetstappen, inclusief verhoogde hartslag, op onze Garminhorloges. Poeh hee.
Op de Liergouw slaat het idyllische, witte kerkje dat even verderop aan de Schellingwouderdijk ligt tien keer op het moment dat wij naar ons startpunt lopen. Het vaste ritueel volgt, veters strikken, een startselfie, de route opzoeken en onverwacht moeten we toch nog even smeren met zonnebrand. Dan kunnen we. Met het water aan de rechterhand lopen we noordwaarts.
Van stad naar stilte is de titel van etappe 1. Met uitzondering van de A10 en de Zeeburgertunnel lopen wij eigenlijk al direct in de stilte. Langs de dijk naar Durgerdam passeert een enkele auto, hele fietspelotons en behoorlijk wat hardlopers, verder is het rustig. In het dorpje onder de rook van Amsterdam wordt het goede leven geleefd. Meerdere bewoners genieten van de zonnige zondagochtend voor hun pastelkleurig huis. Sommigen in stilte met een kop koffie en de blik over het water naar de overkant of verdiept in een krant. Anderen genieten van een ontbijt op de stoep voor hun huis. Het geeft een heerlijk sereen sfeertje.
Durgerdam
Volgend dorpje is Ransdorp. Al van verre is de karakteristieke stompe toren te zien. De zon verlicht de witte huizen. De donkere wolken maken dat ze bijna licht lijken te geven. Na ruim 5 kilometer lopen we het dorp in. Einde van de eerste etappe. René klikt door naar het vervolg. Pauze houden doen we nog niet. Daarvoor hebben we het Schoolhuis in Holysloot op het oog.
De route tussen de twee dorpen staat in het teken van vogels. Op een smal fietspad heeft rechts in de berm een (grote) zwaan een plekje gevonden. Dat hij ons niet echt fijn gezelschap vindt, maakt hij meer dan duidelijk door boos naar ons te blazen. Zo ver mogelijk naar rechts passeren we het imposante beest. Langs de weg zien we een aantal auto's geparkeerd staan. In het gras staan mensen over het weiland te turen, sommigen met verrekijkers en door grote lenzen. We speuren de horizon even af, maar kunnen niets ontdekken. Bij de koffie in het Schoolhuis horen we dat hier in de buurt een Steppekiekendief gespot zou zijn.
Koffie vinden wij belangrijker dan een Kiekendief. We zijn dan ook blij als er, ondanks de volle parkeerplaats, plek is in het enige restaurant dat Holysloot rijk is. Het is in ieder geval open. Dat was anders toen ik hier vorige keer was tijdens een etappe van het Zuiderzeepad.
Het Schoolhuis
De koffie met worteltaart zorgt voor brandstof voor het volgende stuk. Dat blijken we wel nodig te hebben. Eerst volgt nog een stuk verhard door het dorpje met opnieuw leuke, kleurige huizen. Daarna is het afgelopen met de klinkers. Een hek is de poort tot nat gras. Dit stuk loopt over particulier terrein. We banen ons een weg door verschillende weilanden over een smal stuk afgeschermd door een draad van de grazende koeien langs een sloot. Kikkers springen verstoord in het water als wij langsstruinen. Via smalle, gammele bruggetjes lopen we van het ene naar het andere weiland. Wat een rust! In de verte zien we de dijk langs het Markermeer liggen. Daar moeten we heen. Tot het laatste stuk redden we het redelijk ongeschonden. Dan wacht ons een soort bos van riet. We duiken de rietbush in. Het pad is nog nauwelijks zichtbaar. Wat zijn we blij met onze lange broek en shirt. De blik constant op de grond gericht om nog maar enigszins te zien waar we heen moeten. We glibberen voort. Het heeft wel wat! Dat vinden we vooral als we weer vaste grond onder onze voeten hebben.
Eigenlijk zouden we vanaf hier bovenop de dijk naar Uitdam moeten lopen. Deze is echter afgesloten in verband met werkzaamheden. Op de verharde weg kunnen we nu even vaart maken. Van het Zuiderzeepadavontuur weet ik dat de "achtertuinen" van de huizen aan de dijk bijzonder zijn. Vandaar dat we voor het bord met de plaatsnaam de dijk toch opklimmen. We lopen nu achter de huizen langs. Wat een prachtplek om te wonen!
leuke optrekjes in Uitdam
Na Uitdam kunnen we ook even flink gas geven. Tot Broek in Waterland lopen we verhard. De omgeving is nog steeds prachtig. We zien een biddende valk. Regelmatig vliegen zwaluwen over. In de verte constant de hoge gebouwen van Amsterdam Noord en zelfs de skyline van Oost is te zien.
Op weg naar Broek in Waterland
Constant worden we omgeven door donkere wolken. Het zorgt voor een prachtig schouwspel. Links en rechts zien we zuilen van water naar beneden komen. Elk moment verwachten ook wij druppels te voelen. Op een paar spatjes na blijft het echter bij dreiging. Even voorbij het plaatsje worden we van het fietspad afgeleid. In de commentaren op deze etappe op de site van Wandelzoekpagina heb ik gelezen dat om weer op het fietspad te komen een sloot overgestoken moet worden. Dat schijnt niet zonder nat pak te lukken. Na een ruime kilometer slaan we rechtsaf naar het bewuste fietspad. We zien een waterbak. Oh, oh....en dan zien we de stapstenen in het water. Dat gaat lukken! Zonder nat pak.
Aan de horizon worden de flats van noord steeds groter. Voor we het platteland verlaten, heeft de route nog een dorpje in petto, Zunderdorp. Dit, en dat geldt voor meer delen van de route, kennen we van de hardloopwedstrijd de 30 van Amsterdam Noord. Dan lopen we daar rap voorbij. Nu kunnen we meer genieten van de sfeer. Ook hier een kerkje, kleurige huizen en een leuk beeld van een visser.
Na het dorp wacht de stad. Nog even een stuk langs een ietwat drukke weg. Langs de golfbaan en voetbalvelden lopen we de A10 onderdoor. Je zou verwachten dat hier de bebouwing direct begint. Toch lopen we de allerlaatste kilometer nog door een park achter de flats gelegen. We steken de IJdoornlaan onderdoor. Op het fietspad hier heeft mijn vroegere versie heel wat meters afgelegd richting school of vriendinnen. Richting bushalte lopen we in onze eigen voetstappen die we hier hebben achtergelaten tijdens de 3e etappe
Op de IJdoornlaan zien we bus 37 aankomen. We eindigen de dag zoals deze begon met een sprintje. Helaas tevergeefs, want voor we in kunnen stappen, moet ik nog op zoek naar mijn mondkapje. De bus rijdt zonder ons weg. Dat geeft ons mooi de kans om de etappe netjes af te sluiten. Dat wil zeggen, tot we het finishmuziekje van de GPS horen. Wat een prachtwandeldagje weer. Natuurlijk jammer dat het een dag voor 2 werd in plaats van voor 4. Maar..iets van vat en niet verzuren...
Waterliniepad - etappe 5 - van Haarlemmerliede naar Hoofddorp
kilometer: 12,2
gelopen: 12,2
kunstfort bij Vijfhuizen
Na een paar etappes van bijna 30 kilometer, zowel op het Waterliniepad als het Zuiderzeepad, wordt het vandaag een relatief korte wandeling. De wekker stond vanochtend dan ook niet al te vroeg. Pas rond het middaguur stappen we op de trein naar Sloterdijk. Hiervandaan is het nog maar 2 haltes met de sprinter naar station Spaarnwoude. Het startpunt van etappe 5 ligt een kilometer verder bij Fort aan de Liede.
Via een viaduct lopen we naar de andere kant van de drukke A200. Deze volgen we een klein stukje om vervolgens linksaf het Liewegje in te slaan. Voor René is deze omgeving niet onbekend. Van een veel jongere versie van hem liggen hier heel wat voetstappen. Er ligt geen voetpad langs de smalle weg. Gelukkig is er weinig ander verkeer, want anders zouden we wel heel vaak hebben moeten uitwijken. Links hebben we af en toe een mooi doorkijkje op het water van de Buiten Liede en later de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. Rechts zien we de bebouwing van de provinciehoofdstad.
Waterliniepad - etappe 3 en 4 - van Krommenie via veer Buitenhuizen naar Haarlemmerliede
26,4 kilometer
gelopen: 27,6
de finish in zicht
Het mag weer! Maanden hebben we slechts rondwandelingen gemaakt. De auto zetten we op een centraal punt waarvandaan we vertrokken en waar we finishten. Vanaf 1 juli kunnen we weer gebruik maken van het openbaar vervoer. Met mondkapjes. En ook wel met de nodige behoedzaamheid. Maar, we kunnen ons Waterliniepadavontuur vervolgen. Eigenlijk waren we nog maar nauwelijks begonnen. Slechts twee etappes zijn afgevinkt. Hoog tijd om weer op pad te gaan. En om de vaart er maar gelijk in te zetten, gaan we vandaag voor niet minder dan 2 etappes.
daar gaan we weer
Met de auto rijden we naar het eindpunt van vandaag, station Spaarnwoude bij Haarlem. Hiervandaan brengen twee treinen en een bus, voor het laatste stukje in Krommenie, ons naar het smalle bruggetje aan de rand van Krommenie waar etappe 3 van het Waterliniepad start. Het korte stuk tot de N203 kunnen we mooi even in een ritme komen. Zodra we de drukke provinciale weg zijn overgestoken duiken we het rustige polderland in. Rechts werpen we nog een blik op het eerste fort van vandaag, het voormalige Fort aan den Ham. Even verder wordt onze aandacht juist door iets aan de linkerkant van de weg getrokken, een kapelletje met uitnodigend open deuren. Een verloren kapel, zo geeft een bord ervoor aan. Weer in ere hersteld door de plaatselijke ijsclub. Natuurlijk gluren we even naar binnen.
14 maart Waterliniepad - etappe 2 - van Zuidoostbeemster naar Krommenie 19,8 kilometer Gelopen 25,4 kilometer
Net geen maand geleden zetten wij onze eerste voetstappen op het Waterliniepad. De etappe eindigde toen in Halfweg, Zuidoostbeemster. Daar starten wij vandaag onze tweede etappe. Twee bussen brengen ons naar het beginpunt. Het zorgt direct voor extra meters op onze dagteller. De automatische halteaanduiding in de bus loopt namelijk achter bij de werkelijkheid. Dat heeft tot gevolg dat wij te laat op het knopje drukken. De volgende halte lijkt mijlenver. We vragen de chauffeur dan ook of hij extra wil stoppen. Dat doet hij.
Tegen onze principes in beginnen we met een bakkie bij het nabij gelegen Fort Resort Beemster. Het is niet de meest gezellige plek. Al snel starten we op de Nekkerweg dan ook de GPS'en om aan de etappe te beginnen. De kaarsrechte weg lopen we uit tot de Zuiddijk. Links raast verkeer over de A7. Wij slaan rechtsaf de polder in.
Zuiderzeepad - etappe Eemnes - Nijkerk 28,5 kilometer
Ruim een week geleden liepen we van Muiderberg naar Eemnes. Op die etappe hebben we lang moeten wachten. Gelukkig duurt het wachten nu minder lang. We kunnen weer op pad. Een speciale editie dit keer, want de mannen zijn mee. Ferdy en René wandelen mee. John fietst zijn eigen etappe. Hem zien we bij start en finish en tijdens de geplande rustmomentjes. Bovendien rijdt hij beide auto's naar het eindpunt van onze dagetappe, zodat we direct na de laatste meters kunnen neerploffen in de auto. Voor vandaag geen openbaar vervoer.
Net zo verwarrend als we de vorige keer afsloten (het heen-en-weer lopen in verband met een tijdelijk opgedoekte bushalte), is de start vandaag. Na even op elkaar te hebben gewacht op verschillende plekken, biedt een simpel telefoontje uitkomst. Even na tienen kunnen we van start. In tegenstelling tot de natte etappe naar Eemnes, is het nu schitterend weer, zelfs een beetje te warm om het ideaal wandelweer te noemen. John vertrekt richting Nijkerk met de auto. De wandelaars zetten via de landelijke Eemnesservaartsteeg koers richting de Eem.
Zuiderzeepad - etappe Muiderberg - Eemnes 27,5 kilometer
toegang tot de heide
De weersverwachting zorgt nog voor enige twijfel. Buienradar vertoont wel erg veel donkere wolken, waar nattigheid uit neerdaalt. En dat niet voor even...nee, de hele dag door is er een dikke kans op een nat pak. Toch rijden we even na acht uur over de A7 zuidwaarts. De vorige etappe eindigde in Muiderberg. Het is al even geleden dat we hier onze laatste Zuiderzeepadmeters maakten. Corona gooide roet in het eten. Deste leuker dat we nu weer op pad kunnen. Ondanks de donkere wolken.
Gelukkig ook weer compleet, dus met z'n drietjes. Monique moest de vorige keer verstek laten gaan vanwege een migraine aanval. Zij liep de etappe van Amsterdam naar Diemen een paar dagen geleden.
We starten droog. De regen dreigt, maar we voelen nog geen spatjes. Al snel lopen we op de Zeeweg, de route langs het water. Helaas moeten de regencapes al binnen de eerste kilometer uit de rugzakken worden gevist. Ach, we zijn voorbereid. Muiderberg laten we al snel achter ons en daarmee ook de verharde paden. De regencapes beschermen redelijk tegen het neerkomende water. Onze benen zijn echter onbeschermd. Al snel kleven de broekspijpen aan onze benen.
Over grasdijken, tussen schapen door, langs smalle single tracks met constant uitzicht op uitgestrekte polders banen we ons een weg. Een zwerm zwaluwen vergezelt ons een tijdje. Steeds als we in de buurt komen vliegen ze op om even verder op de dijk weer neer te strijken. Tot wij ook daar in de buurt zijn en het hele gebeuren zich herhaalt.
grasdijken vol schapen
We kruizen onder de A1 door. Een fietspad linksaf lonkt. De route voert ons rechtsaf. Door dichtbegroeide bosjes met brandnetels, berenklauw en hoog gras. Wat een geluk dat we lange broeken aan hebben. Nu worden we alleen nat. Kleddertjenat. Opnieuw over een grasdijk lopen we naar de vesting van Naarden. We ruiken de koffie al. Deze moet nog even wachten, want eerst ronden we het plaatsje over de vestingwal. Na bijna een volle ronde kunnen we de sfeervolle straatjes verkennen. Hier vinden we eindelijk de welverdiende koffie of thee.
