Het slechte weer van de afgelopen dagen zorgde dat de wandelschoenen even in de kast bleven. Buienradar voorspelde voor vandaag 0% kans op regen. Meer aanmoediging had ik niet nodig. Een paar weken geleden kocht ik bij Het leesteken in Purmerend o.a. de Provinciewandelgids Noord-Holland met 22 wandelingen bedacht door WandelBart, Bart van der Schagt. Onder deze wandelingen ook een aantal Groene wissels. Eerder wandelde ik met Mariska de stadswissel Enkhuizen. Omdat ik niet al te ver wilde reizen en niet de hele dag aan het wandelen wilde besteden, viel de keuze op weer een stadswissel, Alkmaar dit keer. De stad is mij niet onbekend. Regelmatig rijd ik hierheen voor een bezoek aan een andere locatie van mijn werk, het Horizon College. Ook weet ik dat het een leuk plaatsje is. Toch ben ik er al een tijd niet geweest.
Om 9.45 uur sta ik met de wandelgids in de hand voor het stationsgebouw in Alkmaar. Het begin van de route is direct gevonden. Door de leuke Spoorstraat loop ik richting centrum. De winkelstraatjes laat ik voorlopig links liggen. De route voert me eerst over de stadswal. Rechts het water, links de gevels van leuke huisjes. Af en toe krijg ik een doorkijkje door een pittoresk straatje richting het centrum.
Etappe 8 - Oud en Nieuw Zuid, vanaf het Olympisch Stadion naar station Zuid 13 kilometer
Net als de vorige etappe lopen we dit rondje door Amsterdam-Zuid met z'n viertjes. Korine en Gerard vergezellen ons weer. Met trein en metro reizen we naar het eindpunt van etappe 7, de marathontoren voor het Olympisch stadion. Voor we hier starten, doen we eerst een koppie bij het aan de overkant gelegen De Drie Graefjes. Als we al het lekkers in de vitrine zien, kunnen we het niet laten hier toch ook wat van te bestellen. Ach, we lopen het er straks toch wel weer af.
brandstof laden bij de Drie Graefjes
Om 11.00 uur begint onze tocht door dit stadsdeel. Het is een beetje grauw weer, maar droog voor nu. Het stadion keren we de rug toe. Op het Stadionplein staat een bijzonder kunstwerk, een volledig ingerichte huiskamer met spulletjes van beton. Vooral de vaas op de salontafel vinden wij wel heel bijzonder. Kriskras lopen we door de buurt. Het vergt heel wat accuraat kaartleeswerk van René. De Stadionweg wordt overgestoken. De oude tramremise laten we links liggen. Via de Amstelveenseweg komen we bij het Willemspark dat grenst aan het Vondelpark. Van park is hier nog maar weinig te herkennen. De ruimte wordt nu opgevuld door enorme villa's.
Weer slaan we een paar keer links- en rechtsaf om bij het mooie gebouw met de poorten van het Amsterdams Lyceum terecht te komen. Aan de overkant van het water staan op de Apollolaan meer luxueuze villa's. Voorbij het Hilton stuurt de route ons door de gezellige Cornelis Schuytstraat met de chique winkels en gezellige pleintjes recht op het Vondelpark af. Bij de Johannes Verhulststraat houdt Korine ons even staande. Hier ligt voor haar een stukje geschiedenis.
Heel even wijken we van de route af voor een kopje koffie (okay, eigenlijk gewoon voor een plaspauze, maar dat is een goed excuus om dan ook maar direct een koppie te doen) bij Café Gruter op de Willemsparkweg.
Constant genieten we van de bouw van de huizen. Elk buurtje is anders. Soms met bijzonder overhangende uitbouwtjes. In andere straten kenmerken de huizen zich door mooie gevelversieringen. Ook zien we vaak stenen buitentrappen die naar de eerste etages leiden. We passeren de meest mooie voordeuren. Portieken die schitterend zijn betegeld. En dan de daken, in allerlei vormen, trap-, klok- en halsgevels. Wat vooral opvalt is dat overal wordt verbouwd. In werkelijk elke straat zijn bouwvakkers aan het werk. Als we met een van hen aan de praat raken, meldt hij dat hij het doodzonde vindt dat werkelijk alles wordt weggerenoveerd. Geen glas in lood meer. De marmeren gangen zijn ouderwets. Ook plafonds met ornamenten zijn niet meer van deze tijd. Doodzonde is het. Wij kunnen alleen maar beamen.
Inmiddels zijn we in de Apollobuurt beland. We koersen op de RAI af. Het is lunchtijd. De hele weg zijn we de leukste tentjes tegen gekomen en juist op dit moment zien we niets geschikts. Tot we aan de overkant bij de RAI The Roast Room zien. Dat ziet er prima uit! En dat blijkt het ook te zijn. Al snel zitten we achter een heerlijke burger, helaas voor René een iets andere dan besteld, maar evengoed erg smakelijke. Het glas wijn erbij smaakt heerlijk!
Het is nu weer even zoeken naar de route. Door onze lunchstop hebben we namelijk de RAI verkeerd om gerond. In het Beatrixpark komt het even aan op de kaartleeskunsten van de heren, maar die slagen erin ons weer op de juiste route te zetten. Bijna zijn we nu bij het eindpunt voor vandaag. We passeren nog de gezellige Beethovenstraat. Het boekje kan worden opgeborgen. Nu is het nog een rechte weg naar station Zuid waar we de metro naar het CS nemen.
De route van vandaag gaf ons weinig groen, met uitzondering van het Beatrixpark. Het waren voornamelijk stenen die onze aandacht trokken. Wat een leuke buurtjes hebben we hier gezien, hoewel het verkleinwoord niet echt past bij de luxe in dit deel van Amsterdam. Het weer zat enorm mee. We begonnen met wat spatjes, hadden een paar minuten miezer tussendoor, maar hebben de rest van de dag geen regen gehad. Dat veranderde in de trein huiswaarts. Toen goot het. Ook leuk waren de vele eet- en drinktentjes onderweg. Dat zal volgende keer anders zijn als de route bijna volledig door het Amsterdamse Bos loopt.
18 februari Zuiderzeepad - etappe Amsterdam - Muiderberg 23,4 kilometer
De afgelopen dagen hebben we met argusogen de weersvoorspelling in de gaten gehouden. Met net twee fikse stormen achter de rug, was het nog maar de vraag of het vandaag redelijk wandelweer zou zijn. Het wandelcijfer in het Noord-Hollands dagblad is de afgelopen dagen gedaald van een ruime voldoende naar een krap zesje. Andere weersites geven aan dat er rond het middaguur een grote kans op een bui zal zijn in de omgeving van Amsterdam. Wij laten ons daar niet door weerhouden. We gaan gewoon. Tenminste, dat was het plan. Helaas wordt dit het etappeverslag van slechts twee Zuiderzeepadavonturiers en niet van de gewoonlijke drie. Monique had vanochtend een dikke hoofdpijnaanval en moest helaas afzeggen. Enorm balen!
Met zijn tweetjes reizen we met de trein naar Amsterdam Centraal. De conducteur zorgt nog even voor een lach, met name bij mij, als hij bij de vervoersbewijzencontrole meldt, dat ik wel heel snel ben. Die mag even genoteerd. Helemaal nu ik als restje van de TIA nog zo sloom praat. Om 9.20 uur staan we voor het CS. Boekje in de aanslag, de GPS op mijn horloge wordt aangezet. We gaan op pad.
15 februari 2020 Waterliniepad - etappe 1 van Volendam naar Zuidoost Beemster (Halfweg) 19,2 kilometer
deze kant op...
Hoewel we al een paar wandelprojectjes hebben lopen, beginnen we vandaag toch aan nog een LAW. Nummer 17, het Waterliniepad, om precies te zijn. Het wandelen trekt en dan vooral de beschreven paden. Natuurlijk lopen René en ik op dit moment samen, en soms met nog wat anderen, de wandelingen van Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Gegarandeerd Onregelmatig. Volop genieten doen we van deze tripjes, maar toch wilden we een beetje op pad in een andere regio. Die andere omgeving zie ik al bij ons Zuiderzeepad-avontuur met Mariska en Monique, maar dat geldt niet voor René.
De keuze voor het Waterliniepad is niet een heel weloverwogen. Bij het bekijken van wat LAW's leek nummer 17 ons wel wat. Het boekje werd snel aangeschaft via de favoriete boekhandel Het Leesteken in Purmerend en toen waren we eigenlijk good to go.
Omdat het vandaag een mooie, droge wandeldag leek te worden, zetten we gisteravond de wekker. Het was nog even uitzoeken hoe we alles moesten regelen met het OV. Maar, vanochtend klopte alles en drie verschillende bussen brengen ons naar het startpunt van het Waterliniepad bij het Marinapark in Volendam. Net als op het Zuiderzeepad in Enkhuizen ook hier geen welkomstcomité of stempelpost aan het begin van dit wandelpad. Ergens in een blog heb ik gelezen, dat het beginpunt voor meerderen onvindbaar is. Zodra we de bus zijn uitgestapt lopen we dan ook naar de dijk om de eerste meters van het pad af te leggen. Een beetje spijt dat ik niet wat geduldiger was en op zoek ben gegaan naar een officieel startpunt bekroop mij al lopende wel.
Etappe 4 - Oud-West - van Houthavens naar Vondelpark en begin etappe 5 - van Vondelpark naar Schinkelkade
17 kilometer
Vanaf het CS lopen we langs het IJ naar het begin van de Houtmankade. Aan de overkant van het water zien we in de verte de IJ-kantine liggen, waar we de vorige etappe zijn geëindigd.
De Westelijke eilanden worden aan alle kanten omringd door water. Langs het Westerkanaal lopen wij de Houtmankade af. Grachtenpandjes, leuke pleintjes met veel (bak)fietsen en stokrozen voor de gekleurde voordeuren. Al onder het spoorviaduct zien we de Haarlemmerpoort liggen. Het staat in de steigers, dus we moeten eromheen in plaats van eronderdoor. Hierna slaan we direct weer rechtsaf en onder het spoor door de Spaarndammerbuurt in. In de gelijknamige straat zijn veel leuke winkeltjes en eettentjes gevestigd. Bij een ervan ploffen wij op het terras voor ons eerste koppie koffie van vandaag. Dit keer zonder taartje erbij.
Het Westerpark is hier om de hoek gelegen. Met dit mooie weer zijn we niet de enigen in het park. We lopen langs de vele restaurantjes, het Media-Café, waar De wereld draait door wordt opgenomen. Er zijn veel mensen op de been met T-shirts met teksten over dierenrechten en voor een veganistische levensstijl. Ze verzamelen zich op het grote plein voor een demonstratie later vandaag. Voor we de Haarlemmerweg oversteken nemen we nog even een kijkje bij de enorme, ronde Gashouder.
Gashouder
Vanaf hier leidt de route ons steeds verder Oud-West in. Dit is voor ons beiden een totaal onbekend stadsdeel. We zijn verrast door de leuke binnenpleintjes, bijzondere architectuur van de Amsterdamse school, de prachtige oude stadspanden, een oude molen. Vooral leuk vinden we de lage huisjes aan de Slatuinweg. De vele weetjes in het boekje maken het nog interessanter. De route is heel goed te volgen. Heel af en toe moet er een aanwijzing nogmaals worden gelezen, maar fout lopen doen we niet.
bijzondere architectuur
nog meer Amsterdamse school
Slatuinweg
Bij Edel, gevestigd in het Sieraad, kunnen we het terras niet weerstaan. De tafeltjes aan de Kostverlorenkade met uitzicht op de Kinkerbrug lonken. Bovendien is het ook lunchtijd. Het blijkt een leuke stek, met veel reuring op en om het water, vooral omdat de brug regelmatig met veel geklingel omhoog gaat.
Kinkerbrug
De foodhallen laten we nu aan ons voorbijgaan. We hebben immers net geluncht. Hier lopen we overigens wel heel even fout. Er is hier net een nieuw straatje aangelegd en daardoor is de beschrijving niet helemaal accuraat. Uiteraard melden we dat even bij de uitgever die juist werkt aan een nieuwe uitgave van het boekje.
Niet ver hiervandaan ligt het oude Wilhelminagasthuis-terrein. De gebouwen waar het vroegere ziekenhuis in gehuisvest was, dienen nu als woon- en bedrijfsruimte. Het groen rondom de gebouwen zorgt voor een fijne sfeer. De omliggende straten zijn overigens ook niet slecht om in te wonen. Dat geldt voor dit hele buurtje rondom het Vondelpark. Officieel stopt etappe 4 in de Tesselschadestraat. Wij hebben er echter nog geen genoeg van, dus besluiten vast te starten met route 5.
Oude Wilhelmina Gasthuis-terrein
Vondelparkbuurt
Deze etappe start met het Vondelpark. Het heerlijk zomers weer van vandaag zorgt ervoor dat veel mensen de weg naar het park hebben gevonden. Wij slalommen rondom de parkbezoekers op weg naar de uitgang aan de Amstelveensweg. Aan de overkant van het park zit Café Schinkelhaven. Bij het zomerse gevoel dat we in het park hebben opgedaan, hoort een zomers drankje. René gaat op de Mexicaanse toer met een Corona. Ik blijf in Europa met een Italiaanse Aperol Spritz.
Zomers gevoel
Hierna vinden we het wel genoeg voor vandaag. Op het kaartje zoeken we de dichtstbijzijnde tramhalte. Deze blijkt op het Surinameplein te zijn. Tram en trein brengen ons naar huis. De volgende etappe zal ons buiten de stad voeren.
Etappe 3 - Stedelijk Noord, van de Beemsterstraat naar de IJ-kantine
19 kilometer
We blijven ongehoorzaam. Ook dit keer kiezen we een wandeling ergens midden uit het boekje. Na wat geblader is de keuze voor vandaag op etappe 3 gevallen. Dit met name omdat Amsterdam-Noord voor mij bekend terrein is. Mijn tienerjaren bracht ik er door, ik zat er op de middelbare school, voetbalde bij TOB en ging voor het eerst op mezelf wonen in Tuindorp-Oostzaan. Een soort trip down memory lane dus.
De start van de etappe ligt in de Beemsterstraat. Om daar te komen nemen wij eerst de trein naar het CS, daarna de Noord-Zuid-lijn naar station Noord en dan nog voor een paar haltes bus 37 te nemen. Bij de bushalte waar we uitstappen ligt ook direct het begin van de etappe voor vandaag. Via een binnentuin en wat fietspaden komen we terecht op het Purmerplein. De straatnamen in dit buurtje komen ons bekend voor. Ze zijn vernoemd naar de dorpjes bij ons in de buurt. Zo lopen we via de Wognumer- en de Bovenkarspelstraat naar de Nieuwedammerdijk. Wat een sfeervol dijkje is dit! Vlak voor de afslag naar het Vliegenbus passeren we de Augustinuskerk. Over herinneringen gesproken...hier ben ik gedoopt en is de uitvaartmis van mijn oma en opa gehouden. De dichtgetimmerde deur en het vervallen uiterlijk maakt duidelijk dat de kerk niet langer in gebruik is.
2 januari 2020 Zuiderzeepad - van Monnickendam naar Amsterdam 27,4 kilometer
2020 Beginnen we sportief met een volgende etappe van het Zuiderzeepad. Het weer zit niet echt mee. Het is guur en mistig. Toch gaan wij vol goede zin op pad. Het OV brengt ons naar de halte waar we vorige keer zijn geëindigd. De finishlijn voor vandaag ligt op het Centraal Station in Amsterdam, waarvandaan we makkelijk met de trein weer huiswaarts kunnen reizen.
We starten vandaag bovenop de dijk richting Marken. De wind blaast vol om ons hoofd. Mutsen op, shawls om. We kunnen! Na ruim een kilometer slaan we rechtsaf het land in. De mist zorgt voor een surrealistisch beeld. Er heerst hier rust. Nauwelijks huizen, veel water met bewoners en uitgestrekte weilanden, waar we al snel van dichterbij kennis mee mogen maken.
23 oktober Zuiderzeepad - etappe Edam - Monnickendam (inclusief Marken) 21,5 kilometer
op naar Monnickendam
Voor de start van onze derde etappe rijden we met de auto naar Monnickendam. Mariska heeft een plek uitgezocht waar we de auto kunnen parkeren. Met de bus gaan we daarvandaan naar het startpunt in Edam van waar we dan naar de auto terug lopen.
De parkeerplek is zo gevonden. Op het busstation in Edam te komen heeft wat meer voeten in de aarde. Op weg naar de bushalte in Monnickendam zien we een dixie staan, zo'n huisje dat als toilet wordt gebruikt, bij bouwwerkzaamheden in dit geval. Zowel Monique als ik moeten eigenlijk wel nodig. Ik twijfel dan ook geen moment en duik de dixie in. Monique volgt even later. Als we echter langs een verderop geparkeerd busje lopen met een van de werknemers erin, blijkt dat hij ons dat niet in dank afneemt. Nou ja, sorry...en een fijne dag!
22 augustus 2019 Zuiderzeepad - etappe Hoorn - Edam 26,7 kilometer
zicht op Hoorn
Ruim een maand geleden startten wij met ons Zuiderzeeavontuur in Enkhuizen. Deze eerste etappe voerde ons naar onze woonplaats Hoorn. Vandaag hoeven we dan ook geen gebruik te maken van het OV om bij het startpunt van deze etappe te geraken. Om even na 8:00 uur staan we op de dijk bij de tuibrug.
De dag start dan ook met bekende plekken. Via de dijk lopen we het Julianapark in langs de oever van het Markermeer. Als we de bocht ronden hebben we een prachtig uitzicht op ons stadje. Wat is Hoorn toch mooi! De straatjes in het oude centrum zijn ons ook niet onbekend. Toch is het zaak regelmatig een blik in het boekje te werpen om te kijken hoe de route precies loopt. Voor we Hoorn uitlopen besluiten we bij Turf een stop te maken. Van de vorige keer hebben we ervaren dat het zomaar zou kunnen dat de koffietentjes langs de route niet open zijn. Dat eerste koppie hebben we dan in ieder geval binnen.
Langs Schouwburg Het Park lopen we de Westerdijk op. De beschrijving wil ons voor het grootste deel van de tocht op de dijk hebben. Wij zijn af en toe ongehoorzaam. Het is schitterend weer, warm zelfs, en daarom lopen we in korte broek. Dat voegt niet fijn met de brandnetels die een plekje op de dijk hebben gevonden. Af en toe struinen we dan ook naar beneden om op het asfalt onze weg te vervolgen. Dit tot groot genoegen van de vele schaapjes die helemaal geen last van de priknetels hebben. Zij vinden het maar raar om drie van die mensen langs te zien lopen. Als het maar even kan blijven we boven en klimmen regelmatig over hekken naar een volgend stuk dijk. Toch een stuk leuker zo tussen de schapen en zelfs wat verdwaalde koeien met het uitzicht op het water.
In Schardam verlaten we de dijk voor eventjes. Via wat paadjes over het gras keren we echter snel weer terug. Wat prachtig gelegen boerderijen, een sluisje, een lieflijk kerkje en de banpaal met Eenhoorn zijn hier de bezienswaardigheden.
De Eenhoorn in Schardam
Tot Edam blijven we nu strak langs het water lopen. Soms moeten we daar zelfs de gebaande paden voor verlaten en riskeren we de stekels van de brandnetels als we over de oevers van het Markermeer struinen. Het is maar goed dat het de laatste tijd redelijk droog is geweest, anders zou het een behoorlijke modderboel zijn geweest.
De skyline van Hoorn blijft in zicht
Heel even twijfelen of we af zullen slaan naar Etersheim, herkenbaar aan de molen die we een paar honderd meter landinwaarts zien staan. Er schijnt in het naastgelegen tentje heerlijke appeltaart geserveerd te worden. Omdat we vandaag aan een tijdlimiet zitten, besluiten we de appeltaart te laten en het te doen met de meegenomen boterhammen. Deze eten we op vergezeld door twee Duits sprekende jongens die op de fiets op weg zijn naar Leeuwarden.
Dag, appeltaart
Follow the yellow...uh...rood/witte pijlen
Hoewel de weg redelijk eentonig wordt, boven lopen is bijna geen optie meer, zorgen de weidse uitzichten, veelal met schaapjes op de voorgrond en vogels in de lucht voor genoeg afleiding. Lang hebben we een boer in het vizier die met zijn trekker een enorm stuk weiland maait. Als we boven op de dijk kunnen lopen en we werpen een blik achterom, zien we vrijwel constant nog de contouren van de skyline van Hoorn.
In Oosthuizen ontdekken we een horecagelegenheid die niet op het kaartje staat vermeld. Dat ontbreken zal zijn omdat het alleen in de zomer open is. Het is namelijk een natuurzwembad in het Markermeer. Aan zwemmen hebben we niet zo'n behoefte, ondanks dat de temperatuur er prima voor is. Wij stevenen rechtstreeks af op de kiosk, waar waterijsjes worden verkocht. Hoe lekker kan een raketje smaken!
Bijna in Edam
Als de waterflessen zijn bijgevuld, vervolgen we onze weg voor het laatste stuk van vandaag. In de verte zien we de enorme kerk van Edam al opdoemen. Het duurt nog even voordat we onze finishplaats voor vandaag bereiken. Zodra we rechts het gelijknamige fort zien liggen, zijn we er. Tenminste, het is nog een aardige tippel door dit leuke plaatsje om bij de bushalte te komen. Natuurlijk willen we ook nog een beetje sfeer proeven, dat is ook de bedoeling van de routebeschrijving, en daarom lopen we niet rechtstreeks naar het busstation. Kriskras lopen we door dit leuke dorp met mooie gevels, een enorme kerk en sfeervolle straatjes. De laatste kilometer zetten we er nog even de vaart in, zodat we de bus die ons naar Hoorn zal terugbrengen nog halen. Dat lukt! De kilometerteller zetten we stil op bijna 27 kilometer. De volgende etappe wordt een bijzondere. Dan nemen we tussendoor vanuit Volendam het bootje heen-en-weer naar Marken.
16 juli 2019 Zuiderzeepad - etappe Enkhuizen - Hoorn 26,4 kilometer
Zuiderzeepad-avonturiers
Na de wandeling rondom Den Helder met Mariska van ruim 2 maanden geleden ontstond het idee om een wandelproject te bedenken. Het lopen van een LAW leek ons wel wat. Veel tijd om te bedenken welk pad daarvoor in aanmerking zou komen kostte het ons niet. Ons stadje ligt aan de voormalige Zuiderzee. Hoe leuk is het dan om het gelijknamige pad, het Zuiderzeepad, te bedwingen. Monique had niet veel overredingskracht nodig om ook aan boord te springen. En zo gebeurde het dat we op 16 juli met ons Zuiderzeeavontuur aanvingen.
De eerste etappes zijn nog een makkie om te bereizen. De trein brengt ons binnen no-time in Enkhuizen. De eerste kilometer lopen we doelloos. Dat wil zeggen, nog niet op het Zuiderzeepad. Het begin is namelijk een stukje verder gelegen langs de kade ter hoogte van het Zuiderzeemuseum. Toch geven deze "zinloze" meters al een sfeervol beeld van het historische Enkhuizen. We passeren onder andere de Drommedaris, een oude poort in de voormalige stadsmuur. Niet veel verder zien we het Staverse poortje. Geen feestelijk onthaal, uitzwaaicomité of stempelpost. Nee, het officiële begin van deze bijna 500 kilometer lange wandeling wordt nauwelijks aangegeven. Uiteraard maken wij wel even een foto. Ons avontuur kan beginnen!
geen toeters en bellen bij dit officiële beginpunt
van het Zuiderzeepad
De eerste kilometers voeren ons door de historische Zuiderzeeplaats. We lopen door smalle steegjes met pittoreske huisjes, langs vele singels, over de oude stadsmuren naar de Koepoort. Hier wijken we even van de route af op zoek naar een leuk koffietentje. In de Westerstraat vinden we dit niet. Daarom zoeken we maar een plekje in het erg lege Hotel De Koepoort. Dat het geen restaurant is laat de serveerster ons duidelijk merken als een van ons om appeltaart vraagt. Koffie is er gelukkig wel.
De dijk en het water laten nog steeds op zich wachten. Eerst kruizen we de provinciale weg en lopen binnendoor naar Bovenkarspel. Hier slaan we linksaf de lange Broekerhavenweg op. Aan het eind hiervan komen we in, wie kent het niet, Broekerhaven. Over de sluis, waar net een buslading toeristen is losgelaten, lopen we naar de andere kant van dit binnenwatertje. En dan wacht eindelijk de dijk, de Zuiderdijk. Deze verlaten we de komende kilometers niet. We volgen hem helemaal tot het einde, waar hij overgaat in de Schellinkhouterdijk, vlakbij ons eindpunt, Hoorn.
Op dit stuk loopt de route, en wij dus ook, volledig over het asfalt. We delen de weg met automobilisten en fietsers. Het is een door-de-weekse-dag, dus we hebben het geluk dat het niet echt druk is. Nadeel van een dinsdag is dat alle eetgelegenheden tussen Enkhuizen en Schellinkhout potdicht zijn. Het is even doorbikkelen tot ons volgende kopje koffie. Gelukkig hebben we zelf ook wat eetwerk mee. Bij een van de gemalen zoeken we een plekje langs het water om ons brood te eten.
Bang om te verdwalen hoeven we niet te zijn. Het water houden we consequent aan ons linkerkant. In de verte zien we wat vissersboten voorbij varen. De schapen in de weilanden kijken ons een beetje...uh...schaapachtig aan. Ganzen gakken of steken hun kop in het water als we passeren.
Na ruim 20 kilometer lopen we Schellinkhout in. We hebben trek in een kop koffie. Het café bij de midgetgolfbaan blijkt open. De koffie en thee smaken na al deze kilometers deste lekkerder.
Schellinkhout is mij niet onbekend. Onze hardlooprondjes doen dit dorp regelmatig aan. Daarom lijkt het nog maar een kippeneindje voordat we op onze bestemming zijn. Wandelkilometers zijn uiteraard net zo lang als hardloopkilometers, maar duren veel langer. Toch komen we nog redelijk fris en fruitig aan bij het plaatsnaambord Hoorn. We lopen dit keer niet tot het centrum. De tuibrug bij de Kersenboogerd is onze finish voor vandaag. Net zo makkelijk, want hiervandaan is het voor ons allen nog maar een kort stukje naar huis. De kop is eraf...de volgende keer koersen we naar Edam.
En dan zit ik zomaar even thuis dankzij een propje in mijn hersenen dat even de boel blokkeerde. Heel even maar gelukkig. Nog een klein beetje last met concentratie en spraak, maar mijn benen doen het nog. Wandelen om het hoofd even leeg te maken en toch een beetje in beweging te blijven staat hoog op mijn lijstje. Nog niet voor hele dagen op pad, want er moet tussendoor toch nog een beetje rust worden gehouden, maar een korte wandeling mag altijd. Vandaar dat ik vandaag samen met Mariska richting Enkhuizen trein om daar de Groene wissel door de stad te wandelen.
Het weer zit ons mee. Er waait weliswaar een fris windje, maar de zon komt ons regelmatig gezelschap houden. De beschrijving van de route is nauwkeurig. Vooral fijn, omdat er geen routepijlen zijn die ons de weg zullen wijzen. Vanaf het station lopen we richting de Drommedaris, die eens deel was van de stadsmuur van Enkhuizen. Deze eerste kilometers leiden ons kriskras door oude straatjes met huizen met mooie gevels. Achter de straatjes ligt een park waar we doorheen wandelen. Opvallend is de kolonie blauwe reigers die zich hier heeft gevestigd. Het is een drukte van jewelste met af- en aanvliegen. Vanuit het park voert de beschrijving ons de wal op langs de stadsmuur langs de bastions van de oude muur. Je proeft hier gewoon de geschiedenis van de stad.
Etappe 14 - van haveneiland naar stationseiland, van IJburg naar het Centraal Station 12 kilometer
Het is natuurlijk niet echt logisch om met de laatste etappe te beginnen als je een wandelpad wilt lopen. Toch doen we dat. Het wandelvirus heeft ons een beetje te pakken en daarom zijn we op zoek gegaan naar leuke wandeluitdagingen. Zo kwamen we op het spoor van de Buiten de binnenstad van...wandelingen, een fijne combinatie van wandelen in de natuur en door de stad (met alle terrasjes binnen handbereik). Dat die stad Amsterdam zou worden, stond al snel vast. Het is ondanks dat ik er al 30 jaar niet meer woon toch nog steeds een beetje "mijn" stad. Ook is het vanuit onze woonstek makkelijk te bereiken voor een heen-en-weertje op een dag.
Dwars als we zijn besluiten we dus niet met de eerste etappe vanaf het Centraal station te beginnen. Nee, wij kiezen voor etappe nummer 14, de allerlaatste die ons juist naar het CS zal leiden.
Op 31 mei nemen we de trein naar het CS. Hier stappen we over op de tram naar IJburg waar etappe 14 start. We lopen, zoals de titel van deze etappe aangeeft, van Haveneiland naar Stationseiland. Het is een niet al te lange etappe. Genoeg tijd dus om tussendoor ergens een koppie te doen en te lunchen.
Voor een leuke koffiestop hoef je op IJburg niet ver te zoeken. Maar we zijn nog maar niet op pad, dus deze hippe tentjes lopen we voorbij. Vanaf de noordoever van het eiland kijken we mooi uit naar het pittoreske Durgerdam aan de overkant van het water. De huizen op het relatief nieuwe IJburg zijn in verschillende stijlen gebouwd. Ik zou hier best een leuk stekkie voor ons kunnen vinden. Dat geldt ook voor de woonboten even verderop. Voor we het wooneiland verlaten en naar het recreatiedeel oversteken, ploffen we neer op het terras bij Vrijburcht. Met uitzicht op het Nieuwe Diep en de Schellingwoude brug en een koppie cappuccino met wat lekkers binnen handbereik is het hier goed toeven.
Bijtanken bij Vrijburcht
Via de Diemerzeedijk komt de Nesciobrug in zicht. Deze kennen we van de gelijknamige hardloopwedstrijd. Wandelend omhoog gaat heel wat makkelijker dan in volle vaart. Nu zijn we in oost beland. Voor mij een bekend deel van Amsterdam. Mijn jongste jeugd bracht ik door in de Indische- en Dapperbuurt. Ik woonde een aantal jaren aan de rand van het Flevopark waar we nu doorheen wandelen. Nooit heb ik geweten hoe hip dit park is, hoewel ik betwijfel of dat ten tijde van mijn jeugd ook al het geval was. Het park verlaten we via het Javaplantsoen, waar vele jaren geleden mijn lagere school (ja, toen heette het nog geen basisschool) was gevestigd, de Dr. Albert Schweitzerschool die inmiddels niet meer bestaat. Op het Javaplein twijfelen we even of we in het Grand Café in het oude badhuis zullen lunchen. Het taartje van eerder vanochtend zit echter nog een beetje in de weg. Door dus maar.
Het Flevopark in
Voormalig badhuis op het Javaplein
In mijn herinnering is oost een vervallen buurt, waar ik niet meer zou willen wonen. Al slenterend door de straten richting Dappermarkt verandert deze mening. Wat een leuke buurtjes! De Dappermarkt is nog steeds zoals ik deze ken toen ik hier dagelijks richting school (want verhuisd naar de 2e Van Swindenstraat) overheen liep, reuring en gezelligheid. Via een omweg lopen we naar het volgende park, het Oosterpark. Hier zoeken we een bankje op om onze meegebrachte lunch op te eten.
Bij het Tropenmuseum lopen we het park uit. Via de poort op het Alexanderplein komen we in het buurtje van Artis. Ook dit roept bij mij herinneringen op. Tijdens mijn kleuterschoolperiode gingen we vrijwel dagelijks naar de dierentuin om in de speeltuin onze pauze door te brengen. De speeltuin heeft plaatsgemaakt voor het planetarium, maar mijn gevoel bij Artis blijft onverminderd warm.
Dappermarkt
Hip wonen op het oude Entrepotdok met uitzicht op Artis
Dit keer bezoeken we de dierentuin niet. We gaan er met een boog omheen. Langs de huizen op het Entrepotdok. Even snel een kijkje bij de enorme binnenstraat achter de gevels. Het eindpunt komt nu in zicht. De Prins Hendrikkade wordt overgestoken. Bij Nemo lopen we een van de vele steigers op. Het geeft een bijzonder gevoel. De bekende skyline van het CS met daartegenover de Sint Nicolaaskerk. Wat is Amsterdam toch leuk!
Met een grote frappuccino van de Starbucks stappen we aan het eind van de dag in de trein richting huis. Op naar de volgende etappe!
