13 november 2022
start: Twee treinen naar Leiden Centraal, bus 400 naar Leiden Lammenschans
etappe: restje 2, 3 en 4 bijna helemaal
kilometers: in totaal op dit pad 66,2 van de 276
gestapt: 24,2 met aanlooproute vanaf station Lammenschans en restje etappe 2
horeca: Jeu de Boer Hazerswoude-Boer
Dertien en half uur nadat we gisteren uit de trein stapten op ons "thuisstation", staan we vanochtend weer klaar om in te stappen in de trein naar Leiden. Hiervandaan brengt bus 400 ons naar station Lammenschans. Op zich gaat het reizen met het OV best goed. Gisterenochtend zorgde een trein met wat oponthoud weliswaar dat wij in sprint naar de bus moesten en op de terugweg misten we de trein op een haar, waardoor we bijna een half uur op een niet heel gezellig perron moesten wachten, maar ach... Vanochtend verloopt alles vrijwel vlekkeloos. Okay, de buschauffeur zat ruim vijf minuten langer aan haar bakkie koffie waardoor ze er daarna flink de sokken in zette, maar precies op tijd stappen wij uit bij station Lammenschans. Kijk, het reizen met de auto is uiteraard vele malen comfortabeler en sneller, maar voor nu is dit een prima alternatief.
De aanlooproute vanaf het station naar het Romeinse Limespad is zo'n 500 meter. Op de Kanaalburg schieten we onze selfie. Nu kunnen we echt van start. Via het herfstige Polderpark Cronesteyn wordt Leiden verlaten. Aan de andere kant van de A4 lopen we Zoeterwoude Dorp binnen. Het is fijn wandelen aan de rand van dit landelijke dorpje. Aan de doorgaande weg liggen gezellig aandoende huizen waarvan sommige met een eigen bruggetje worden bereikt. Het geeft een gemoedelijke sfeer.
Even na het passeren van het bord dat het einde van het dorp aangeeft, is het gedaan met de schone schoenen. We worden de wei ingestuurd. Hoog nat gras vormt voor een ruime kilometer onze ondergrond. Regelmatig wordt onze lenigheid getest als we over een bruggetje mogen. Koeien staren ons al herkauwend na. Als we weer eens een bruggetje zijn overgestoken komt een van de bruinwit-gevlekte dames ons tegemoet. Nieuwsgierig neemt ze ons op. Als wij dichterbij komen wint haar angst het van nieuwsgierigheid en loopt ze achteruit. Dit is het land waar voorheen de Waterwolf, een beeldende naam voor de vele overstromingen die hier ten gevolge van de turfwinning plaatsvonden, heerste. Molens waren het antwoord. Tegenwoordig zijn deze vervangen door vele gemalen.
De komende kilometers bestaat de ondergrond afwisselend uit het natte, drassige grasland met koeienvlaaien en geasfalteerde plattelandsweggetjes. Aan een koffiestop bi Jeu de Boer is bijna niet te ontkomen. De route voert dwars over het erf van deze activiteitenboerderij. In het zonnetje op het terras genieten wij van een wel erg laat startbakkie. De schoenen heb ik even uitgeschopt. Mijn sokken zijn niet helemaal droog gebleven zo struinend door het natte gras. Veel nut heeft het niet, want de route gaat direct verder door het weiland. Volgende keer niet vergeten een droog paar sokken in mijn rugtas te doen.
Vlak voor onze koffiestop zijn we de molen Rooie Wip gepasseerd, een fraaie wipmolen uit 1639. Nu in het veld voor ons zien we haar zelfs een paar jaar oudere, blauwe zus. Het smalle Kerkevaartpad voert ons langs een andere molen, de Rietveldse molen. Wat blijft het toch een bijzonder gezicht om deze oer-Hollandse bouwwerken in het landschap te zien. Het novemberzonnetje zet ze nog eens extra in de schijnwerpers.
Het even verderop gelegen Rietveld is een zogenaamd vaardorp, evenals het veel bekendere Giethoorn in Overijssel. Vroeger waren huizen hier alleen maar bereikbaar per boot. De vele slootjes zijn ontstaan door de turfwinning. Ook tegenwoordig heeft menig gezin hier nog een aanlegplaats in plaats van een parkeerplaats voor de deur. Toch is het gebied inmiddels ook ontsloten. Wij doorkruisen het langs opvallend veel boom- en struikenkwekerijen.
Een laatste zompig, smal pad gelijnd met knotwilgen brengt ons naar de N11. Aan de andere kant van deze weg beginnen de buitenwijken van Alphen. Hier ligt ook het Archeon. Hoewel passend bij dit pad, laten wij het links liggen. We gaan op naar het station. Na ruim 24 kilometer vinden we het wel weer okay voor vandaag. Bovendien kunnen we hier makkelijker richting huis geraken dan als we door zouden lopen tot het eind van deze etappe.
Drie treinen en bijna twee uur later openen we de voordeur. Twee wandeldagen zitten erop. Morgen wacht nog een dag...maar welk pad we gaan bewandelen moet nog even worden uitgedokterd.
- op naar de volgende etappe, van Alphen ad Rijn naar Bodegraven
- terug naar de vorige wandeling, van Katwijk naar Leiden Lammenschans
- overzicht van onze wandelingen op het Romeinse Limespad
- onze andere wandelpaden
