27 februari 2023
start: met de auto in een uur naar het station in Woerden, geparkeerd langs de weg ipv op Q-park. Met de trein in 7 minuten naar station Bodegraven (gaat eens per half uur)
etappes uit het boekje: rest van 5 en 6
kilometers in totaal op dit pad: 104 van de 276
gestapt: 24,3km
horeca: Brownies en Downies in Woerden
Ons Wandelnet-boekje maakt het ons al duidelijk, dit zal geen afwisselende wandeling worden. Lange rechte lijnen door een polderlandschap verbinden op de kaartjes de startplaats Bodegraven met finishplek Woerden. Ook deze etappe keren we terug in onze eigen voetstappen eerder achtergelaten tijdens de route van het Pelgrimspad van Reeuwijk naar Haastrecht.
De reis met het OV zit in ieder geval mee. Vanaf Woerden, waar we de auto in plaats van op het prijzige Q-Park langs een straat hebben geparkeerd, is het slechts een korte treinrit naar Bodegraven. Hier aangekomen ritsen we de jassen tot boven dicht. Ondanks de fel schijnende zon zorgt de oostenwind dat het kil aanvoelt. Die zon zorgt ervoor dat de startselfie nog een hele bedoening wordt. En dan kunnen we op pad.
De route van vorige week eindigde met een kleine omleiding door het centrum. Dit is vanwege een replica van een Romeinse helm hier ter plekke gevonden. Het origineel staat in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Foto's van de helm hebben mij op een dwaalspoor gebracht. Ik zoek een enorm beeld. De helm is op ware grootte weergegeven en staat enigszins verscholen op een plein.
Opnieuw leidt de Oude Rijn ons. Over het Jaagpad lopen we langs het water. Wat staan hier leuke optrekjes! De zon zorgt voor een fraaie weerspiegeling. Bij Fort Wierickerschans nemen we voor nu afscheid van het water. We gaan de polder in. In eerste instantie nog over een verharde weg, maar die maakt al snel plaats voor een grasdijk. Blauwe lucht, witte wolken, groen gras en bijna fluorescerende riethalmen vormen een kleurrijk decor. In de verte zien we veel vrachtverkeer over de A12 voorbij razen. We houden de snelweg in zicht, want we moeten deze onderdoor steken. Aan de andere kant vervolgen we de route over een andere grasdijk. Rechts naast ons weidse velden, af en toe bevolkt door ganzen. Links van ons het water van de Enkele Wiericke. Hier is waar het Pelgrimspad samenkomt met het Romeinse Limespad.
De aalscholvers met gespreide vleugels op de kale stammen zitten er ook nu. Logisch, want het zijn kunstwerken van hout. De drie populieren die hier eens stonden leverden een probleem op voor de stabiliteit van de dijk. Vandaar dat ze werden gekortwiekt. De stammen bleven staan en werden later gebruikt als sokkel voor de houten aalscholvers. De naastgelegen uitkijktoren De Wierickewachter liepen we vorige keer voorbij. Dit keer nemen we de wenteltrap naar boven. Het geeft ons een prachtuitzicht over spiegelende sloten en het nabijgelegen Driebruggen.
In dat dorp, met in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden slechts twee bruggen, slaan we na de eerste brug rechtsaf. Een smal pad voor huizen langs voert ons weer een grasdijk op. Dit keer langs de Dubbele Wiericke. Halverwege verlaten we de route van het Pelgrimspad die hier rechtdoor gaat. Wij slaan linksaf.
Het gras maakt plaats voor een tiendweg omzoomd met bomen. Het loopt prachtig! Kilometers lopen we op het randje van Zuid-Holland. Aan de overkant van de sloot begint Utrecht. Deze provinciegrens steken we over als we een drukke doorgaande weg bereiken. Hoewel we op de wat rustigere ventweg lopen is het niet echt gezellig, maar ach, dit hoort er ook bij. Bij een rotonde in Papekop hangt een welkomstbord voor een eetcafé. Groot staat aangekondigd dat Eetcafé De Dijketelg open is. Mooi, we hebben wel zin in een koppie. Nou, dat welkom kunnen we wel vergeten, want ondanks dat bord is de tent gesloten.
Door dus maar. Dit keer over een geasfalteerd, smal plattelandsweggetje. Kilometers worden rap weggestapt. De A12 verschijnt weer in de verte. Het lijkt dichtbij, maar het duurt nog best een tijdje voor we er opnieuw onderdoor kruisen. Een lang fietspad, een park en dan zijn we in de bebouwde kom van Woerden. De spitse toren van de kerk, evenals de wieken van een hoogstaande molen zijn al van verre zichtbaar. Net voorbij de molen voert de route over een plein. Wat een gezelligheid hier, tenminste, zomers is het hier vast heel druk op de vele terrasjes. Nu is het een redelijk kale boel. Toch ploffen wij bij Downies en Brownies buiten op het terras. Uit de wind gezeten met de zon op onze toet is het redelijk te doen. De warme koffie, ja, met brownie, zorgt voor de rest.
De route tikt het station net niet aan. Geen probleem natuurlijk. Wij buigen gewoon af op weg naar de auto. Ruim 24 kilometer zijn weggestapt. Deze etappe gaat wat ons betreft niet de annalen in als mooiste van LAW16. Toch horen dit soort dagen er natuurlijk ook bij. En ach, we hebben mooi de benen los kunnen wandelen na de 10 hardloopkilometers van gisteren. Bovendien hadden we, ondanks de gure wind, prachtig weer.
- op naar de volgende wandeling
- terug naar de vorige wandeling, van Alphen aan den Rijn naar Bodegraven
- overzicht van onze Romeinse Limespad-wandelingen
- onze andere wandelpaden
