Westerborkpad - van Amersfoort Vathorst via Nijkerk naar Putten

 26 maart 2020

start: auto geparkeerd op Broodheuvel nabij Station Vathorst

etappe: rest van 10 en 11

kilometers: 22,3

weer: zonnig, af en toe fris windje

Het vorige stuk op het Westerborkpad dat Petra en ik precies een maand geleden liepen, heeft ons niet koud gelaten. Met name het deel door Kamp Amersfoort spookte nog regelmatig door ons hoofd. Dat is dan ook het gespreksonderwerp de eerste kilometers op ons vervolg naar Westerbork. 

Station Vathorst is onze ontmoetingsplek. Petra arriveert per trein. Ik heb mijn auto in de wijk grenzend aan het station geparkeerd, vrijwel op dezelfde plek als vorige keer. Al snel na de start bevrijden we ons van de te warme jasjes. Het lange fietspad waar we vorige keer mee eindigden loopt nog een eindje door. De zon doet haar best sombere gedachten die het wandelen van dit pad met zich meebrengt, te verdringen. Samen met bloesem, voorjaarsbloemen en magnolia's, en uiteraard ons gezellige geklets, lukt dat aardig. Vooral als we, eenmaal onder de A28 doorgestoken, over boerenweggetjes wandelen. 

De nieuwbouwwijken van Nijkerk doemen op. Langzaam geraken we in het oude centrum. Hoog tijd voor een bakkie en wat extra vocht. De zonnestralen zijn zo warm, dat er zelfs een plaatsje in de schaduw wordt gezocht. 

Op weg naar het station wandelen we in de voetstappen van de Joden die in 1945 naar Kamp Vught of Westerbork werden gedeporteerd. Destijds woonden nog tientallen Joden in Nijkerk. Iedereen die niet was ondergedoken werd afgevoerd. Vrijwel niemand van hen keerde terug. 

Nog even lopen we door het centrum. Oude en nieuwe wijken wisselen elkaar af. Het lijkt ons leuk wonen hier. Plotseling staan we aan een haventje. Het water van de Arkervaart mondt verderop uit in het Nijkerkernauw. Dat deel mocht ik al afvinken tijdens een etappe van het Zuiderzeepad. Een informatiebord maakt duidelijk dat de route over een voormalige spoorlijn loopt. De Havenlijn, waar eens rails lagen die van het centrum naar de haven liepen, is nu een pad voor voetgangers en fietsers. 

Wij volgen andere, meer beladen, rails, Nijkerk uit. De omgeving wordt landelijk. De lucht trouwens ook. Voor een boerderij met een waslijn vol wapperende kleding in de Tintelersteeg kunnen we een tof gelegen picknickbank niet weerstaan. Even pauzeren we. Aan het einde van hetzelfde weggetje wacht ons het cadeau van vandaag. Hoog boven ons buitelen twee ooievaars. Zijn ze aan het spelen? Is het hofmakerij? Of is het een knokpartij? Een derde ooievaar volgt enige tijd op veilige afstand. Vleugels zoeken. Klepperende vliegen ze keer op keer over. Tegen de staalblauwe lucht is het echt een geweldig schouwspel. 

Voor het eerste dit stuk loopt het pad door een bos. Vlonderbruggetjes leiden ons over slootjes. Het is een fijne afwisseling. Even verderop, na het spoor weer te hebben gekruist, bevinden we ons op Landgoed Oldenaller. Het gelijknamige kasteel zien we niet. Op een van de lanen op dit landgoed vond in 1944 een aanslag plaats op de Oostenrijkse nazi Rauter, het hoofd van de Nederlandse politie. Overigens bleek achteraf dat hij niet in de auto zat. Het gevolg van de wraakactie van deze aanslag komen we later deze etappe tegen.

Asfaltwegen volgen na de zandpaden van het landgoed. Lang lopen we rechtuit over de Hellerweg. Deze leidt ons Putten in. Ook deze plaats heeft een heftig oorlogsverleden. Als wraak op de bovengenoemde aanslag vindt op 2 oktober 1944 een razzia plaats. Vrijwel alle mannen en jongens uit Putten worden bijeen gedreven. 540 Van deze 661 slachtoffers kwamen om het leven. Ter nagedachtenis aan hen wordt 5 jaar later, op 1 oktober 1949 een beeld onthuld. Het vrouwenbeeld, De treurende weduwe, staat gericht op de kerk waar de mannen waren verzameld, een zakdoek in haar hand als teken van verdriet. 

Het centrum van Putten zien we niet. De route slaat af naar het station. We zijn stil. Van de inspanning van de ruim 22 weggestapte kilometers en het thema van het pad. In het zonnetje wachten we op de trein die mij naar de auto en Petra naar huis zal brengen. Het blijft een afschuwelijk mooi pad.

• op naar de volgende etappe, van Putten naar Harderwijk
• terug naar de vorige etappes, van Amersfoort naar Amersfoort Vathorst
• overzicht van de etappes van het Westerborkpad
• onze andere wandelpaden

Pelgrimspad - etappe 6 van Haastrecht naar Groot Ammers

 19 maart 2022

start: rijden naar Boven Hardinxveld (in 1,5 uur)

Parkeren: auto in Boven Hardinxveld in Prinses Beatrixstraat

OV: trein naar Dordrecht, Rotterdam CS en Gouda, bus 107 naar halte Centrum in Haastrecht (totaal 1,5 uur)

Horeca: koffie bij Keck in Gouda tijdens wachten OV, bier op terras van De Blauwe Druif in Schoonhoven

Overnachten: B&B De Winde in Groot Ammers

Etappe: 6 van Haastrecht naar Groot Ammers + nog 2,5 kilometer van etappe 7 naar B&B

Kilometers: 20,2

Weer: zonnig, graad of 13 af en toe kil windje

We moesten er iets voor over hebben om vandaag bij de start in Haastrecht te geraken. Om 8.30 uur reden we vanochtend van huis weg, op naar Boven Hardinxveld, waar we de auto hebben achtergelaten. Drie treinen en een bus brachten ons van daar naar Haastrecht. Vier uur na de voordeur achter ons te hebben dichtgetrokken, drukken we de GPS'en aan. Op naar B&B De Winde in Groot Ammers. 

Vorige keer zagen we al dat Haastrecht een leuk plaatsje is. Nu we erdoor wandelen wordt dat nog eens bevestigd. Echt groot is het niet, dus al snel lopen we in buitengebied. Wuivend riet, wat molens in de verte vormen ons decor. Tot we bij het riviertje de Vlist komen. 

Kilometers lang meanderen we mee met het door knotwilgen omzoomde watertje. Wat een sfeervolle optrekjes staan hier! Enige nadeel is dat we achter elkaar moeten lopen over het smalle fietspad. Veel andere wandelaars komen we niet tegen, maar het is druk met fietsers. Logisch, want ondanks een koud windje, is het prachtig, zonnig weer. 

Schoonhoven, de zilverstad, verwelkomt ons met een mooi park. Een muziekkapel staat middenin het water. Voor de huizen liggen stenen met namen van zilversmeden die daar wonen of ooit hebben gewoond. Het centrum is gezellig. Het mooie weer nodigt mensen uit om naar buiten te komen. Gelukkig is er op het terras van Café de Blauwe Druif op de Dam nog plek. We hebben zin in een biertje. En dat hebben ze hier. 

Voor we het plaatsje verlaten, gaan we op zoek naar een drankje voor vanavond. Bij een wijnhandel proberen we een klein flesje port te scoren. Zonder succes. Verder dus maar. Hopelijk hebben we meer geluk in Groot Ammers. 

Schoonhoven laten we achter ons. Met een veer steken we de Lek over. Aan de overzijde lopen we via een ommetje naar Groot Ammers. Het stond al aangegeven dat dit ooievaarsland is en daar is helemaal niets van gelogen. We zien meerdere setjes. Lammetjes dartelen door de wei. Bomen staan dik in de knop of tonen trots hun vroege bloesempracht. Het voorjaar laat zich van haar mooiste kant zien.

Helaas missen we in eerste instantie een afslag naar een tiendweg. Hierdoor lopen we ongezellig langs een wat drukke weg. In de verte zien we een veld vol auto's. Is er iets gaande? Het blijkt dat hier al jaren het leukste uitje van Zuid-Holland is gevestigd, avonturenboerderij Molenwaard. Wij hebben er nog nooit van gehoord, maar gezien de drukte is het inderdaad een populair uitje. Het eerder gemiste pad, pikken we alsnog op. 

We komen weer bij de Lek terecht. Grote aken varen voorbij. Onderaan de dijk over het gras lopen we naar Groot Ammers. Bij de eerste huizen in het plaatsje piept de GPS. Etappe 6 zit erop. Voor wij verder gaan met nummer 7, wijken we iets van de route af. Bij een supermarkt slaan we een makkelijke maaltijd voor vanavond in. We zijn niet zeker of in deB&B een magnetron is, dus we nemen het zekere voor het onzekere en gaan voor wat bekers droge pasta. Ook hier geen halve flesjes port, dus het wordt een wijntje voor vanavond. 

Etappe 7 begint echt prachtig! Over de Molenkade langs de Ammersche Boezem komen we vier molens tegen, 3 wipmolens en een grondzeiler. Vanaf Groot Ammers gezien bijt de Gelkenes molen het spits af. Deze dateert uit de 16e eeuw. De molen wordt bewoond. Nummer twee, de Graaflandse molen, is ook een wipmolen en wordt in de volksmond de Tweede molen genoemd. De derde molen, de Achtkantse molen, wijkt af. Dit is geen wipmolen, maar een grondzeiler. In 1805 gebouwd neemt het de plaats in van een afgebrande wipmolen. Bij de laatste molen, de Achterlandse molen, verlaten we de route richting de B&B. Wat een mooi stukje Pelgrimspad! Het maakt dat we tot de laatste meter genieten van deze wandeldag.  

• op naar de volgende etappe, van Groot Ammers naar Boven Hardinxveld
• terug naar de vorige etappe, van Reeuwijk naar Haastrecht
• overzicht van onze Pelgrimspadetappes
• onze andere wandelpaden

Pelgrimspad etappe 7 van Groot Ammers naar Boven Hardinxveld

20 maart 2022

start: vanaf B&B De Winde in Groot Ammers

finish: Prinses Beatrixstraat in Boven Hardinxveld

Etappe: 7, officieel 26,9 kilometer

Afgestapt: 26,2 kilometer

Horeca: niets

Weer: guur windje met zelfs een verdwaalde sneeuwvlok, een paar druppels, maar ook zonnetje.

Echt vroeg gaan we vandaag niet op pad. Dat ligt overigens niet aan ons. Bij het afspreken van een tijd om te ontbijten, werd gisteren snel duidelijk dat voor 9.00 uur eigenlijk geen optie was. Nou ja, dan slapen we maar een beetje uit. Echter dacht familie vogel daar vanochtend anders over. Vanaf een uur of half zeven krassen nagels over het dak. Er lijkt een hele zwerm vogels boven ons hoofd een feestje te vieren. De wekker hebben we dan ook niet nodig. 

Op de afgesproken tijd krijgen we een degelijk ontbijtje voorgezet, inclusief broodzakjes om een lunchpakketje te maken. Tijdens het eten wordt gezellig gekletst met een ander stel Pelgrimspadwandelaars. 

Een uur later lopen we de 300 meter terug naar de route van LAW7. Aan het eind van het weggetje schittert de wipmolen ons tegemoet. Gisteren hebben we al diverse plaatjes geschoten, maar uiteraard kunnen we vandaag niet voorbij lopen zonder opnieuw wat foto's te maken. Een ontbreekt echter, maar daarover straks meer...

De eerste kilometers stappen we langs hetzelfde water als gisteren, de Ammersche Boezem, maar nu aan de andere zijde. Om hier te komen moet een brug worden overgestoken. Een waarschuwing geeft aan dat het een steile klim is en dat er beter kan worden afgestapt. Het is inderdaad een fikse stijging, maar we blijven maar op de brug en stappen er niet af...

Een eindje voor Groot Ammers verlaten we het asfalt en daarmee het zicht op de molens. Een graskade langs het water van de Groote of Achterwaterschap (wat een naam voor slechts een brede sloot) is kilometers onze ondergrond. De enige geluiden zijn het ruizen van het riet, een verontwaardigd gesnater van opvliegende eenden en het indringende sonargeklik van waterhoentjes. 

Vanaf het gehucht De Donk begint een stuk verhard. Hier bevindt zich een Gasterij. Het bordje gesloten maakt ons duidelijk dat er vandaag in ieder geval niets te halen valt. Even verderop wordt Bleskensgraaf geschampt. Dit is niet het fraaiste stuk van vandaag. Een beetje saaie rechttoe, rechtaan weg langs een nieuwbouwwijk. Leuker wordt het linksaf langs de Graafstroom. Deze steken we via een boogbruggetje over. Aan de overkant van de weg worden we de wei weer ingestuurd. Een smal pad langs een huis voert ons naar een hek. Gelegen onder een magnolia waarvan de knoppen op springen staan, biedt het een mooi doorkijkje op de even verderop gelegen molen. Op dit pad hebben we er inmiddels al behoorlijk wat gezien, toch blijven ze bijzonder. 

Weer hebben we wat kilometers gras voor de boeg. Een drukke weg wordt overgestoken. Er volgt nog wat groen om daarna weer op een asfaltweg terecht te komen. Was het gisteren de dag van de ooievaars, vandaag is die rol weggelegd voor zwanen. De hele route duiken ze overal op, broedend op een nest, als setje dobberend in het water, in grote groepen grazend op grasland of solo waggelend door het land. 

In de verte worden contouren van een grotere stad zichtbaar. Sliedrecht gokken we. Net voor een viaduct dat over een spoorlijn en een netwerk van wegen de drukte van een stad in lijkt te leiden, slaan wij links af het Betuwepad op. Het is een zogenaamde tiendweg. De bodem van harde modder laat zien dat het hier bij nat weer een flinke modderpoel kan zijn. Zijn wij even blij dat het de laatste dagen droog is geweest. Rechts van ons liggen de bovenleidingen en de betonnen afrastering van een treinlijn. We wachten tot we iets voorbij zien razen. Even verderop maakt een informatiebord duidelijk welke spoorlijn het is. Het is de vindplaats van het skelet van een vrouw tussen de 40 en 60 jaar. Zij is begraven rond 5400 voor Christus. Haar overblijfselen werden ontdekt toen archeologisch onderzoek werd verricht voor de aanleg van...tada...de Betuwelijn. De vrouw heeft de naam Trijntje gekregen met de gedachte aan de treinen die langs wat eens haar laatste rustplaats was zouden snellen. Dat doen ze blijkbaar overigens niet op zondagen, want wij zien er geen. 

Een laatste, draaiende molen is ons afscheid van het buitengebied. Over het spoorviaduct wandelen we de bebouwing van Hardinxveld-Giessendam in. De Binnendamseweg laat zien dat dit een plaats met leuke huizen is. Achter de huizen links zien we weer water glinsteren. Daar komen we zo aan te lopen. 

Even is de gedachte dat we over de best saaie Parallelweg richting Boven Hardinxveld worden gestuurd. Maar de routeplanners hebben nog een cadeautje voor ons in petto. Langs het spoor, dit keer niet van de Betuwelijn, maar van het lokale boemeltje, lopen we richting de Giessen. Nu zien we de tuinen van de huizen waar we net langs de voorkant wandelden. Aan deze kant van het water liggen moestuintjes en even verderop zomerhuisjes waar ik best het hele jaar zou kunnen wonen...er zijn mindere stekkies. De laatste foto van ons wandelweekend nemen we als we een bankje tegenkomen dat speciaal voor Pelgrimspadwandelaars lijkt te zijn. 

Na een dikke 25 kilometer zit het erop voor vandaag. De auto staat een kleine kilometer verderop. In de auto terug naar huis komen we er achter dat de stad inderdaad Sliedrecht is. Ook ontdekken we, een beetje tot ons ongenoegen, dat we totaal vergeten zijn om een startselfie te maken. Dat wordt een leeg kader op de collage van alle startselfies als het pad is afgestapt. 

Er wachten ons nog 5 etappes van het eerste deel van dit pad. Het plan is deze in 3 dagen af te vinken. De datum ervoor is al geprikt.

• terug naar de vorige etappe, van Haastrecht naar Groot Ammers
• op naar de volgende etappe, van Boven Hardinxveld naar Brakel
• overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
• onze andere wandelpaden

Noord-Hollandpad - van de Bosbaan in Amsterdam naar Halfweg

 12 maart 2022

Etappe 13-2 - van de Bosbaan in Amsterdam naar Halfweg

Parkeren start: Halfweg bij het Gemaal. 

Parkeren finish: de Bosbaan in Amsterdam. 

Ruim 15 kilometer, vrijwel alles verhard

De afgelopen week is het prachtig weer geweest. Toen waren we gewoon aan het werk en konden we niet echt profiteren. De voorspellingen voor vandaag waren aan het begin van de week niet optimaal, maar naarmate we dichterbij kwamen verdwenen de druppels en kwam er zelfs een voorzichtig zonnetje in beeld op de weersverwachtingsites.

Om 10.00 uur pikken we onze wandelmaatjes Korine en Gerard op bij het gemaal van Halfweg. Hier ligt later vandaag de finish van onze wandeling. De etappe stopt 500 meter verder bij het plaatselijke station. Nu rijden we naar de parkeerplaats bij de Bosbaan, zo’n beetje op de grens van Amsterdam en Amstelveen.

Hoewel een groot deel van dit deel van het pad binnen de grenzen van Amsterdam ligt, zien we nauwelijks bebouwde kom. Eerst moeten we aan de overkant van het water van de Nieuwe Meer zien te komen. Dit doen we door de A10 twee keer onderdoor te steken. Aan de stadkant gluren we even naar het beeld van de wildplasser aan het IJsbaanpad. Ditzelfde pad voert ons over één van de Nieuwe Meer-sluizen. Tot de Ringvaart in Sloten houden we het water aan onze linkerhand. Rechts eerst de tuinhuisjes van Tuinpark Ons Buiten, later maakt dit plaats voor de bomen in De Oeverlanden. Een folder laat ons weten dat dit park, ingeklemd tussen de noordelijke oever van de Nieuwe Meer en de A4 naar Schiphol een Oase aan de Zuidas is. Het schijnt dat hier ijsvogels, nachtegalen, groene spechten en buizerds voorkomen. Wij zien alleen Blauwe Reigers. Van vrij dichtbij, want echt bang zijn ze niet uitgevallen.

Opnieuw gaan we onder wat wegen door, eerste de Oude Haagseweg en even later opnieuw de A4. De kleuren blauw en geel schitteren ons bij het eerste viaduct tegemoet. Tegenover dit hart onder de riem aan de mensen in Oekraïne, een muurschildering met apensnoeten. Even verderop draagt een groot aantal betonnen kolommen de twee viaducten waar de A4 overheen raast. De pilaren zijn het schilderdoek geworden van kunstenaars. Ons vallen vooral twee Banksy-achtige schilderingen op. Ze blijken van de hand te zijn van het kunstenaarscollectief “Pipsqueack was here”. De schildering van de apen iets terug is ook door hen gemaakt.

Even wordt de Ringvaartdijk verlaten om wat sfeer van het oude Sloten op te doen. Tijdens een etappe van Wandelen buiten de binnenstad waren we al aangenaam verrast hoe leuk het hier is. Ook dit keer ploffen we neer bij Restaurant De Halve Maen voor lunch. Met uitzicht op de Molen van Sloten laten we het ons goed smaken.

Langs de molen en een kaasboerderij maakt de route een korte slinger om via een brug aan de overkant van de Slotervaart te komen. Hier vervolgen we onze weg langs de Ringvaart. Het is bijna jammer dat onze buiken al goed gevuld zijn, anders had Theehuis de Akermolen, gevestigd in een molen zonder kop en wieken, wel een heel tof plekkie geweest.

De Aker

Gemaal Lijnden

overal riet

Noord-Hollandpad

Sugar City Halfweg

Aan de overkant van het water ligt Badhoevedorp. Aan ons rechterhand huizen van De Aker, een inmiddels-niet-meer-zo-nieuwbouw-wijk van Amsterdam. Bij gemaal Lijnden verlaten we weer eventjes de dijk. Door een corridor van gele rietkragen lopen we door de Lutkemeerpolder. En weer moeten we een snelweg onderdoor, de A5 dit keer. De Ringvaart leidt ons naar ons eindpunt, Halfweg. Aan de overkant van het water heeft Badhoevedorp plaatsgemaakt voor Zwanenburg. De glimmende torens van de oude suikerfabriek wijzen ons de weg. Eerst passeren we nog weilanden vol kassen en opslag voor strandhuisjes die worden klaargemaakt voor het nieuwe seizoen.

In Halfweg valt het gebouw van de Parochie van Onze lieve Vrouw Geboorte op. De ronde vormen en de gebrande ramen zijn bijzonder. Een volgende, minder imposante kerk, wordt gepasseerd. De auto is vanochtend achtergelaten bij Het gemaal van Halfweg. Voor we instappen genieten we nog even van het weidse uitzicht over het water naar de zo kenmerkende torens van Sugarcity. Regelmatig vliegt een vliegtuig over.  Het zit erop voor vandaag. We zijn weer een dikke 15 kilometer dichterbij Texel geraakt.

• terug naar onze vorige wandeling, van Nes aan de Amstel naar de Bosbaan
• op naar onze volgende wandeling van Halfweg naar Hemskerk
• overzicht van onze wandelingen op het Noord-Hollandpad
• onze andere wandelpaden

Nederlands Kustpad - van Callantsoog naar Anna Paulowna

 6 maart 2022

 

Start: auto geparkeerd op de hoek van de Molenvaart, net na de brug. Een ruime 2 kilometer wandelen naar NS Station Anna Paulowna, trein naar Schagen, Flexbus naar Callantsoog. 

Etappe: 11, 15,8 kilometer

Weer: zonnig, koude Noordoosten wind, windkracht 3.

Horeca: geen gebruik van gemaakt

De hele week is het het mooiste weer van de wereld geweest. Ook voor vandaag is een zonnetje beloofd. Helaas vergezeld met een paar wolken, maar dat mag de pret niet drukken. En dat doet het ook niet. 

De wekker staat op een niet-zondagse tijd, 7.00 uur. We starten nog even rustig op met cappuccino en croissants. Tijdens dit alles zetten we de etappe van vandaag op de GPS. De planning vanaf de parkeerplek van de auto, Anna Paulowna, wordt nog even bekeken. Het blijkt dat we een Flex-bus moeten reserveren. Dat heeft nog wat voeten in de aarde. Nooit eerder hebben we dit gedaan. Het blijkt vrij eenvoudig als je het eenmaal weet. Als het goed is worden we rond 10.00 uur opgepikt vanaf het station in Schagen. Het is nog even denken wat we aan moeten. Maakt de zon het warm of is het toch best fris door de wind. We hanteren het laagjesprincipe maar. Altijd goed. 

Voor we naar het plaatsje gelegen in de gemeente Hollandse Kroon koersen, halen we in het centrum van Hoorn, nog even onze Too Good to Go op bij De bakker van... Dit gaat een stuk rapper dan verwacht. Daarom zullen we ruimschoots voor de trein vanuit Anna Paulowna naar Schagen vertrekt, arriveren. In plaats van een parkeerplek bij het station te zoeken, besluiten we om de ruim 2 kilometer vanaf de finishplek van de etappe tot het station nu vast weg te stappen. Er is toch tijd zat. 

In Schagen is het nog even spannend of de Flexreservering is geslaagd. Ja hoor, alles verloopt gladjes. Het busje komt zo. De chauffeuse kletst ons de oren van  het hoofd in de 15 minuten die het duurt om ons naar Callantsoog te rijden. Bij het pittoreske kerkje starten we onze GPS'en. Op naar Anna Paulowna. 

Langs zomers aandoende huisjes lopen we het Kooibos in. Op de Westerweg kunnen we officieel zeggen dat we in de voetsporen van Jan Klaassen zijn getreden. Ook wij marcheerden van Den Helder tot Den Briel. Het stukje tussen het Kerkplein en camping De Nollen ontbrak namelijk nog. Ergens vorig jaar is het stuk hier noordwaarts al bedwongen. Dit keer lopen we naar het noordoosten. 

Callantsoog

silo's langs het Noordhollandsch Kanaal

Eendenkooi 't Zand

boerderijen

Vanaf nu zijn het rechte, lange stukken naar Anna Paulowna, soms over de weg, vaak bovenop over een grasdijk. De warmte van de zon is pas te voelen als we in de luwte van de wind lopen. Het is best kil. Bovenop de dijken is goed te zien hoe vlak het land hier is. Her en der verspreid liggen boerderijen. 

De volgende bebouwing die we tegenkomen is 't Zand. Dit dorp bereiken we over een vlotbrug. Direct na het passeren van de brug buigt de route af naar het noorden. Een paar ongezellige kilometers langs het Noord Hollands Kanaal wachten ons. Aan de overkant van het water razen de auto's voorbij op de N9. Na de enorme silo's van een van de bedrijven op het industrieterrein verlaten we het water en lopen weer eens een grasdijk op. De schapen ontbreken. Die staan hopelijk lekker warm (en ruim) in een stal. Tot Oudesluis is het nu zo'n beetje rechttoe, rechtaan over de dijken. De overstaphekjes zorgen voor afwisseling. Een van deze opstapjes heeft wel een erg hoge stap, helemaal voor niet echt grote mensen (of eigenlijk gewoon een kleintje zoals ik). Het kost me een paar pogingen voor ik door heb, dat ik gewoon, easypeasy, over het hekje kan stappen. Pfff...hilarisch. 

Oudesluis

Vanaf Oudesluis slingeren we over de Kneeskade. Echt een knallend eind van deze etappe is het niet. Het is meer van hetzelfde. Met uitzondering van de prachtige molen Leonide aan het einde van dit pad langs het Hooge Oude Veer.

De auto staat een 400 meter verderop net aan de overkant van de brug. Een etappedrankje laten we vandaag achterwege. Dat nemen we thuis. Voor de buis met het WK Allround op. 

• op naar de volgende etappe op het Kustpad
• terug naar de vorige etappe, heen-en-weertje Petten - Callantsoog
• overzicht van onze Kustpadwandelingen
• onze andere wandelpaden