Zuiderzeepad van Ossenzijl naar Delfstrahuizen

26 april 2023

start: met 2 auto's naar Delfstrahuizen, met 1 auto naar Ossenzijl

etappe: van Ossenzijl naar Delfstrahuizen

kilometers Zuiderzeepad: 22,7

kilometers gestapt: 23,7

Met argusogen hielden wij de afgelopen maanden het nieuws in de gaten over het fietspontje over de Tsjonger. Omdat dit uit de vaart was, konden wij het Zuiderzeepad  namelijk niet vervolgen. Stiekem stapten wij al een verder gelegen deel op het pad, tussen Workum en de Afsluitdijk. Na bij de betreffende gemeente te hebben geïnformeerd hoe het nu met het pontje zat, kregen wij het goede nieuws dat het afgelopen mei weer in gebruik werd genomen. We konden weer op pad! 

Aangezien voor ons beiden de vakantie is begonnen, werd voor deze week een datum geprikt. Het OV zorgde nog even voor een uitdaging, die we dit keer niet aangingen. Wij kozen voor de makkelijkere, minder gezellige en ook minder milieuvriendelijke weg om met twee auto's te rijden. 

Om precies 10.00 uur laat ik mijn auto achter in Delfstrahuizen en kruip op de passagiersstoel bij Mariska. De GPS wordt ingesteld op Ossenzijl. Tenminste, dat is wel de bedoeling. Al kletsend rijden we een minuut of vijf. De GPS-dame laat ons links afslaan, direct gevolgd door een scherpe bocht, opnieuw naar links. Als we even daarna op een grotere weg rechts af gaan, bedenk ik dat dit wel erg op de weg lijkt waar we net op reden. Ook zien we dezelfde koeienbeelden in een weiland staan. Nee, dit kan niet, toch?! Bovendien kwamen we net langs water...oh...en daar is dat water weer. En daar is ook Delfstrahuizen. Wat is er mis gegaan? Na een stop en het opnieuw instellen van de GPS rijden we nu wel de juiste richting op naar Ossenzijl. 

Hier lopen we even terug naar het sluisje voor de startselfie en hup, op naar Delfstrahuizen. Donkere wolken dreigen aan de horizon. De zon op de voorgrond zorgt voor een mooi effect. Een ooievaarsstelletje vertoont hun vliegkunsten als we dichterbij komen. Met het oversteken van het riviertje de Lende verlaten we Overijssel en lopen Friesland in. Even verderop verlaten we het asfalt en voert een smal grindpad ons door het waterrijke gebied. 

Ooit heeft hier op de begraafplaats een kerk gestaan. Toen deze, op instorten staand, afgebroken moest worden, was er geen geld een nieuwe te bouwen. In plaats daarvan werd er een Klokkenstoel geplaatst. De klok wordt tegenwoordig alleen nog op begrafenissen geluid onder het uitspreken van de volgende tekst: 

Ik hoor de klok toe luister dan drie maal drie het is een man

Ik hoor de klok toe luister nou twee maal drie nu is 't een vrouw

Ik hoor de klok en door de wind hoor ik een keer drie nu is 't een kind

Na het passeren van een heel gezellig uitziende theetuin zien we de al aangekondigde vogelhut. Uiteraard nemen we even een kijkje. We lopen het trappetje op en openen de deur en ... zijn aangenaam verrast. Dit is gewoon een gezellig huisje. Overal boeken over vogels. Posters over vogels die hier gespot kunnen worden, fantasievogels en vogels van de toekomst. Op de richel liggen verrekijkers. Helaas is er voor ons weinig te spotten. Door dus maar. 

Het grindpad leidt ons verder door het gebied. Wat een schattige huisjes staan hier. Bij een ervan staat een ooievaarssetje op hun hoge nest. De zon is inmiddels weer opgeslokt door de wolken. Regenwolken zo merken we al snel. Het komt even best pittig naar beneden. Verscholen in regenjas - en cape is het redelijk te doen. Als we Koffie-en-theethuin Molen de Rietvink bereiken is het zo goed als droog. De zon zorgt voor een prachtige spiegeling in het water. De molen heeft gezellige zitjes in de mooie tuin. Een bord belooft appeltaart. Helaas alleen op zater- en zondagen. 

Bij een iets minder pittoresk terras, maar in ieder geval wel open, scoren we wel die appeltaart met een kop thee. Het was weer gaan regenen, maar we zitten droog onder de overkapping van het huisje. Dan volgt toch wel het minst leuke stuk van deze etappe, over een breed, hobbelig graspad met aan een kant hoog riet en de andere kant ook niet echt een superuitzicht, stiefelen we wat lijkt een eeuwigheid voort tot we de Tsjonger bereiken. Nu wordt het wat afwisselender. Het lijkt of ik in een soort bramenhemel terecht ben gekomen. Wat een struiken hier en, beter nog, wat veel donkerpaarse bramen! Gelukkig heb ik mijn brood al op, zodat ik mijn trommeltje met de paarse vruchten kan vullen. Voor even krijgen we gezelschap van een andere wandelaar. We kletsen niet alleen leuk, maar we bedenken ook dat het een mazzeltje is dat we nu extra handen hebben om het pontje naar de overkant te krijgen. Dat schijnt namelijk nogal een klus te zijn. Helaas buigt de wandelaar af voor we het pontje hebben bereikt.

Als we de bocht omkomen, zien we in de verte het gele pontje liggen. Aan de overkant van het water. Aan onze kant staan echter twee mensen die zo te zien al druk bezig zijn het ding naar deze kant te krijgen. Het is nog even goed opletten op de passerende boten. Met vereende krachten, van 6 mensen, weten we het pontje heen en weer te krijgen. Met z'n tweetjes had dit trouwens nog een behoorlijke klus geweest. 

Aan de overkant lopen we exact dezelfde kant op als waar we vandaan kwamen. Er is een behoorlijke woei opgestoken, maar de regen blijft weg. Nog een keer een bocht naar rechts en dan lopen we recht op Delfstrahuizen af. Het zit erop voor vandaag. Eindelijk hebben we ons Zuiderzeepadavontuur een vervolg kunnen geven. Aan het eind van de zomervakantie breien we er direct maar weer een stuk aan. Zo komt het eindpunt, nog even zonder Afsluitdijk, al in zicht. 

Pelgrimspad van Schin op Geul naar Maastricht

24 juli 2023

start: in 10 minuten met de auto vanaf B&B La Vita Felice naar P+R station Schin op Geul, hier is het zo'n 200 meter om de route weer op te pikken

etappe: 13 van Wandelnet

kilometers Pelgrimspad: 22,1

kilometers gestapt: 25,4

horeca: Café Zuid, Maastricht

Of het nu aan het fijne bed ligt, aan het feit dat ik vakantie heb en mijn gedachten even niet over het werk hoeven te gaan of omdat we weer eens een flinke inspanning hebben verricht in de buitenlucht, ik slaap in ieder geval als een roos. Okay, het gat in de dag is mij nog steeds onbekend, maar het is in ieder geval al licht als ik mijn ogen open. De dag begint met een kop thee op bed. Na het ontbijt, ik meldde gisteren volgens mij al hoe heerlijk luxe het is om dat voorgeschoteld te krijgen, toch, is het inpakken geblazen, want vanavond slapen we weer in ons eigen bedje. Even voor tienen nemen we afscheid van de gastheer. B&B La Vita Felice bood ons een relaxte plek om bij te komen van onze wandelingen voor 2 nachtjes. 

Het P+R terrein van station Schin op Geul is ons al bekend. Dit keer vertrekken we hier niet met de trein. Parkeren hier is namelijk een stuk eenvoudiger dan in Maastricht, bovendien is het gratis. We gaan dus direct aan de wandel. Het Pelgrimspad ligt zo'n 200 meter vanaf het station verwijderd voor de deur van de Sint-Mauritiuskerk. 

Direct buiten het dorp steken we het spoor onderdoor om er aan de andere zijde een tijdje parallel aan te lopen. Rechts van ons laten kale, lichtgele wanden zien dat hier mergel is gegraven. Het langzaam stijgen van het pad stopt als we rechtsaf een behoorlijk steile trap omhoog mogen. Eenmaal boven zien we het witte gebouw van De kluis van de Schaesberg. Van ons GR5-avontuur weten we inmiddels dat een kluis een afgezonderde woning van een kluizenaar is. Even wijken we van het pad af om een ronde langs de 14 staties van Jezus te maken. Het is een moderne weergave van het verhaal van de kruisiging. Het uitzicht op Schin op Geul, waarvandaan we net zijn vertrokken, maakt duidelijk dat we inmiddels al een flink stuk hebben geklommen. 

Door het bos stappend komen we na eerst het spoor en vervolgens De Geul te zijn overgestoken, bij een volgende monument, Kasteel Schaloen. De naastgelegen tuin, Oud-Valkenburg, geniet nogal wat faam. Helaas is het op maandag gesloten, we kunnen dus door. Op naar Scheulder, waar volgens het boekje mogelijkheid is om ons startbakkie te scoren. Via verschillende draaihekjes, die daar zoals vaker eigenlijk gewoon alleen nog voor de sier staan, bereiken we het dorpje. Er zit een gezellig aandoende brasserie. Geopend van woensdag tot zondag...geen startbakkie dus. 

Mijn regenhoes haal ik van de rugzak. Het zonnetje laat zich niet veel zien vandaag, maar de temperatuur is prima. En tja, dat had ik natuurlijk niet moeten doen. Het gaat miezeren. Geen probleem, denken we nog. Maar de fijne regen verandert in dikke druppels. Binnen no-time plenst het. Snel doen we de regencondooms weer om de rugzakken. Ik hijs me in mijn regenjack. René probeert droog te blijven onder zijn plu. Onze broeken zijn al snel doorweekt. Ach, in de verte zien we de lucht al lichter worden. Dit zal niet lang duren. En zo blijkt. 

Helaas laat een stop voor een startbakkie nog steeds op zich wachten. Eigenlijk passeren we nauwelijks dorpjes. De omgeving is nog steeds mooi, hoor, glooiende heuvels, meestal bedekt met gewassen, af en toe een mergelwand, stukken bos. Het is niet heel vervelend hier door te stappen, maar echt spectaculair wordt het vandaag niet. Een markering van het Krijtland doet ons beseffen dat we hier al eerder hebben gelopen. Om ook dit deel van ons Pelgrimspad-avontuur vast te leggen, film ik René terwijl hij langsloopt in het heuvellandschap, zoals we vaker doen. Hij besluit eens lollig te doen en gaat in de achteruit. Ach ja, drie dagen samen aan de wandel heeft toch invloed op hem, dat wordt nog wat tijdens de vakantie...

In Cadier en Keer, waar we overigens ook geen koffietent tegenkomen, is de vertakking van het Pelgrimspad. Wat de officiële tak is weten we eigenlijk niet, wel dat wij nu die naar Maastricht nemen. Vlak voor we de buitenwijken van de Limburgse hoofdstad bereiken, krijgen we nog een plens op ons dak. Gelukkig biedt een boom dik in de bladeren een goede schuilplek. Langs de universiteit lopen we richting de Maas. Aangekomen aan het water zien we links aan de overkant de heuvels van de Sint-Pietersberg. Rechts van ons overspannen bruggen de Maas. Over de oude Sint-Servaasbrug met de stenen bogen zullen wij het centrum inlopen. Maar niet voordat we dan eindelijk eens op een terras kunnen neerstrijken voor een kop koffie. Met vlaai en opnieuw helaas geen rijstevlaai. 

Het Vrijthof is nauwelijks toegankelijk. Er wordt druk gewerkt om alle bouwsels van de concerten van André Rieu van de afgelopen dagen af te breken. Het zorgt ervoor dat wij een kort ommetje moeten maken om bij de Sint Servaasbasiliek te komen. Het is een passend eind van dit stuk Pelgrimspad. 

Op weg naar het station scoren we dan op de valreep nog ons stuk rijstevlaai, een mini-exemplaar, dat wel. De trein brengt ons in een minuut of 20 naar station Schin op Geul. Er wacht ons nog een autorit van een uur of 3. Mooi om even terug te kijken op deze drie wandeldagen. Het was weer een feestje!

• terug naar de vorige wandeling, van Voerendaal naar Schin op Geul
• op naar de volgende wandeling, van Cadier en Keer naar Mesch
• overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
• onze andere wandelpaden

Pelgrimspad van Voerendaal naar Schin op Geul

 23 juli 2023

start: met de auto vanaf B&B La Vita Felice in nog geen 10 minuten naar P+R Schin op Geul, treinrit van 7 minuten naar Voerendaal

etappe: 11 (uitgelopen) en 12

kilometers Pelgrimspad: 20,6

kilometers gestapt: 22,6

horeca: Bernardushoeve en Gulpener Brouwlokaal

overnachting: B&B La Vita Felice in Klimmen

Nou, we zitten weer helemaal in het "wandel"-ritme, hoor. Gisteravond was het heerlijk bankhangen in de B&B. Slapen ging voor de verandering eens helemaal prima, gewoon op een schappelijke tijd deed ik mijn ogen pas open. Het blijft luxe als je een ontbijtje krijgt voorgeschoteld. En daarna het ritueel van de rugzak inpakken, schoenen veteren en op pad. 

De autorit naar de finish is een korte, slechts zo'n minuut of 10. Ook de daaropvolgende treinreis neemt maar zeven minuten in beslag. Dus voor we het weten kunnen we van start voor het stuk Pelgrimspad tussen Voerendaal en Schin op Geul. Wel is er nog even twijfel of de regenjas nu aan of uit moet. Direct buiten Voerendaal stuiten we op kasteel Cortenbach. De toeganspoort met de naastgelegen koeien is een foto waard. 

Via een grindpad lopen we een open vlakte in. Aan beide zijden van het pad tonen de kleurrijke bermbloemen dat er een fikse woei staat. Ook is er geen twijfel meer of er een regenjas aangetrokken moet worden. De miezer is verandert in iets dikkere druppels. Al voor het eerste dorp hebben we deze al weer uitgetrokken. Het is gewoon te warm en bovendien is de regen al weer gestopt. Op het routekaartje is te zien dat ons een behoorlijke pukkel wacht. Het blijkt allemaal erg mee te vallen. Ja, we stijgen inderdaad, maar het gaat heel geleidelijk en gewoon goed te doen. 

Net voorbij Ubachsbergen lopen we min of meer recht tegen Herberg de Bernardushoeve aan. Koppiestijd dus! Op het gezellige binnenplaatsje van de monumentale hoeve staan drie houten huisjes waar we de bestelling kunnen plaatsen. Dat met de bakken schepijs slaan we over. Bij de eerste scoren we een vlaaipunt. Helaas is onze favoriet, rijstevlaai, vandaag niet gebakken. Het alternatief, pudding met kruimeldeeg, maakt niet alles, maar wel veel, goed.   

De route maakt een korte lus door het dorpje langs een paar monumentale vakwerkhuizen. Over af en toe smalle paadjes door bossen, langs velden, vandaag zijn het vooral suikerbieten, met eigenlijk steeds prachtige vergezichten komen we aan de voet van een volgende klim. We gaan het Eyserbos in. Door de bomen zien we de karakteristieke cipressen bij Eys. Jongens, dit is toch echt zo ongelofelijk mooi. Vanaf een uitzichtspunt is het net of we een schilderij inkijken. Links onder ons een kerkje waarvan de punt parmantig boven de huizen uitsteekt, recht voor ons een rijtje bomen, een witte hoeve met daarachter die lange, slanke Italiaans aandoende bomen. Wat een pracht! 

Gulpen komt in zicht. We hebben onszelf een proeverijtje beloofd bij het Brouwerslokaal van Gulpener. Het ligt niet helemaal aan de route, maar de korte detour hebben we er graag voor over. Helemaal terecht zo blijkt even later als we achter 4 proefglaasjes en een paar vega-bitterballen zitten. De plek zorgt nog eens voor extra sfeer, naast de ketels van de microbrouwerij. De biertjes smaken alle heerlijk! Wel zorgen ze ervoor dat de klim om uit Gulpen te komen iets zwaarder aanvoelt dan zou moeten...als excuus nemen we extra lang de tijd om de omgeving in ons op te nemen. Recht tegenover ons op de Gulpener Berg ontwaren we het witte Maria beeld. 

Opnieuw zien we voor ons een kerktorentje opdoemen. Van Wijlre zo ontdekken we. Het blijft een magnifiek gezicht. Bij het plaatsbord bemerken we dat ook dit een " bierstad"  is. Een paar enorme ketels maken duidelijk dat het hier ook niet om een kleine brouwerij gaat. Even later spotten we boven op het gebouw dat het om Brand gaat. Hmm, hier hebben ze ook vast wel een brouwlokaal, maar of dat slim is...die laatste kilometers worden dan wel heel lastig. Door dus maar. 

De route door de schapenweide is afgesloten. Even is het zoeken hoe nu verder. De omleiding is geen straf. Nu lopen we namelijk langs een watermolen, waarvan een van de raderen al klotsend ronddraait. Weer terug geraken op de oorspronkelijke route zorgt voor een, best wel mooie, omweg. Weer terug op het Pelgrimspad leidt de Geul ons min of meer naar Schin op Geul. De Sint-Mauritiuskerk torent boven het dorp uit. Voor de deur wijken we van de route die naar links voert af. Wij gaan naar rechts richting het station, waar onze auto wacht. 

Anderhalve kilometer langer dan gepland, 22,5 km, mochten we vandaag genieten van het Pelgrimspad. Het wordt bijna eentonig, maar wat is dit toch een fraaie route! Het weer zat ook vandaag mee. Na de druppels van vanochtend is het de rest van de dag droog gebleven. Zelfs de zon kwam er later in de middag nog bij. Na het wandelen is het fijn bijkomen in B&B La vita felice in Klimmen. Van de eigenaar kregen we vanochtend de tip voor een Italiaans restaurantje een stukje verderop. Aan dat advies was niets gelogen. Okay, het zaakje ziet er niet heel gezellig uit, het lijkt meer een afhaalrestaurant (en dat is het overigens deels ook), maar het eten...echt zo ontzettend goed! Het is vast een mooi voorproefje voor onze reis naar Italie over twee weken. 

Maar eerst wacht morgen nog een stuk Pelgrimspad...

• op naar de volgende wandeling, van Schin op Geul naar Maastricht
• terug naar de vorige wandeling, van Sittard naar Voerendaal
• overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
• onze andere wandelpaden