4 maart 2020
Groene wissel Medemblik, IJsselmeer en Groote Vliet
Nummer 366
14 kilometer
Gelopen kilometers: 14,9
Zowel Monique als ik hebben wandelboekjes aangeschaft van de Groene wissels. Monique kocht Groene wissels Noord-Holland. Toevallig was deze net niet op voorraad toen ik in de boekhandel was, maar Provinciewandelgids Noord-Holland bevat soortgelijke en sommige zelfs volledig dezelfde wandelingen. We gaan voor een plaats niet te ver van huis met een lengte van tussen de 10 en 15 kilometer. De keuze valt op nummer 366, een rondje Medemblik.
Om even voor negen uur parkeren we de auto op een nog volledig lege parkeerplaats aan de rand van de oudste stad van West-Friesland. De molen levert al direct een fotogeniek plaatje op. De officiële route begint bij het busstation, gelegen tegenover het stoomtreinstationnetje. Na een kort stukje over de dijk staan we aan de start van Groene wissel 366.
Halverwege de Nieuwstraat besef ik dat ik mijn GPS niet heb aangedrukt. Dat kan natuurlijk niet, een wandeling niet vastleggen. Daarom spurt ik terug, zet op de hoek mijn horloge aan en loop weer naar Monique. De eerste meters zijn in ieder geval in een hoge hartslag afgelegd. Langs grachtjes, door smalle straten met huizen met leuke geveltjes komen we in het Koningin Emmapark. Van de haven zien we nog maar weinig. Die mogen we vast bij onze terugkeer in dit stadje bewonderen.
Voor we de dijk oplopen kunnen we eerst nog een blik werpen op de achterkant van kasteel Radboud. Even loop ik terug om het iets beter op de foto te krijgen. Jammer dat de route er niet omheen loopt. Al hadden we dat natuurlijk zelf ook kunnen doen.
Het weer zit mee. De zon laat het water schitteren. Langs de buitenhaven bereiken we De Vooroever. Bij een bijtje...oh nee, baaitje, volgen we het pad langs het water. Het levert mooie vergezichten op over het IJsselmeer. Dat het de afgelopen dagen niet zulk mooi, droog weer is geweest als vandaag blijkt als we opeens voor een waterplas staan in plaats van het voetpad. We doen nog een poging om over stenen klauterend de route te volgen, maar als we zien dat dat sowieso een nat pak op gaat leveren, keren we terug. Een andere, droge, route is snel gevonden.
Tot Onderdijk lopen we langs het water, dat onze blik blijft trekken. Wat een mooie gezicht met die zon op de golfjes. Eigenlijk hopen we tegen beter weten in dat ons in Onderdijk een koffietent wacht, die open is. Ons vermoeden wordt helaas bevestigd. Alles is gesloten. We gaan door. Gelukkig is het niet een al te ver terug naar Medemblik.
De routebeschrijving belooft ons over een aantal kilometers een akelig saai stuk. Niet echt een fijn vooruitzicht. Vooralsnog valt het gelukkig mee. Onderdijk zelf is een gehucht dat niet veel voorstelt. Aan de andere kant van de Groote Vliet lopen we terug richting Medemblik. Het is rustig in het natuurgebied. Wellicht dat het door de vele gekapte bomen komt, maar eigenlijk vind ik dit stuk van de route redelijk nietszeggend. De aandacht wordt nog wel even afgeleid door een specht die ons hoog in een boom verwelkomt. Steeds denk ik dat dit het door het boekje bedoelde saaie stuk is. Helaas, dat moet nog komen. Dat blijkt namelijk een stuk van bijna een kilometer lang langs de N240 te zijn. Gelukkig wel op de naastliggende ventweg. In de verte zien we de rotonde die ons terug Medemblik in voert. Het lijkt een enorme lange kilometer. We hebben de pas er flink in om dit stuk snel te slechten. Vlak voor de rotonde kijken we even hoe we vanaf hier verder moeten. Nou, dat hoeven we niet. We moeten terug. Een heel eind. We hebben namelijk een afslag gemist. Onbedoeld hebben we het saaie stuk dubbel zo lang gemaakt als volgens de route zou moeten.
Teruggaan doen we echter niet. Via een fietspad komen we op de Admiraliteitsweg. Hier proberen we de route weer op te pikken. Dat kost even zoeken en wat navragen. Dan lopen we weer in de sporen van de Groene wissel het oude centrum binnen. Over een smal voetpad op de kademuur bewonderen we de haven aan onze rechterhand. Fijn om toch de route zo te kunnen beeindigen, want wat is het centrum van Medemblik sfeervol. Nog even het poortje bij de Bonifaciuskerk onderdoor en we zijn terug bij het beginpunt. De GPS zet ik uit op bijna 15 kilometer.
Direct de auto opzoeken doen we niet. In de Nieuwstraat is vast wel iets open voor een etappedrankje, een kop cappuccino in dit geval. Rumours is net open. De serveersters bergt nog even de stofzuiger op voor ze ons komt bedienen. Niet veel later zitten we aan onze koppies met een heerlijk glaasje koffielikeur erbij. Dat is nog eens een fijne afsluiting.
Deze Groene wissel is met uitzondering van het stuk langs de Groote Vliet, hoewel dat in de zomermaanden misschien anders aandoet, en de N240 beslist een aanrader.
maandag 30 maart 2020
dinsdag 3 maart 2020
Buiten de binnenstad van Amsterdam - Sloterplas en Oud en Nieuw Sloten
29 december 2019
De pas er dus nog maar even in. Heemtuin Sloterpark doet ons even vergeten dat we middenin een grote stad lopen. Dit stuk groen is ontstaan omdat het in eerste instantie onontgonnen gebied bleef. Bewoners gaven aan dit prettiger te vinden dat het gecultiveerde park. Om weer op de verharde weg te komen moeten we een gladde en schommelende vlonder over het water trotseren. Inmiddels zijn we naadloos overgegaan in de volgende etappe. Op de volgende hoek van de Sloterplas is de plasnood hoog. Gerard speur via Google naar het eerst mogelijke koffietentje. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. De aangegeven restaurantjes blijken niet langer te bestaan. Wat zeker nog bestaat is het OLVG ziekenhuis, locatie Andreas. Hier zullen ongetwijfeld toiletten zijn. De omweg nemen we graag voor lief. Het gaat ons te ver om op deze ongezellige plek onze koffienood te stillen. Dat wordt nog even afkicken.
Het water wordt weer opgezocht om onze ronde bijna vol te maken. In het wijkje Noorderhof is misschien wel het plein met de chicste naam in Amsterdam gelegen, het M.J. Granpré Molièreplein. Het is een sfeervol nieuwbouwwijkje waar alleen de oude kerk mocht blijven staan. Als we de Cornelis Lelylaan oversteken laten we de Sloterplas achter ons. Het groen nog niet. De route leidt ons door het Piet Wiedijkpark met opnieuw een natuurtuin. Het schijnt dat het hier wemelt van de bijzondere beestjes.
Volgens de routebeschrijving hebben we de parken voor nu even gehad. Dat geldt niet voor het groen. Over een pad bedekt met riet lopen we tussen nieuwbouwwijken door. Onze magen knorren er flink op los. Nog steeds komen we langs de route niets tegen. We nemen dan ook een flinke detour naar de Pieter Callandlaan. Hier zit een filiaal van het "gezellige" New York pizza. Okay, niet het meest leuke plekje, maar we hebben flink trek. Met z'n vieren bestellen we een enorme pizza met voor ieder wat wils.
 |
| net voor donker binnen |
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Etappe 6 - langs Haarlemmermeer en Sloterplas nog afmaken vanaf Sloterplas en etappe 7 - Oud en Nieuw Sloten naar het Olympisch Stadion
18 kilometer (+ 4 extra voor het ommetje)
18 kilometer (+ 4 extra voor het ommetje)
Op deze laatste dagen van het jaar komt het er dan toch nog van. Wegens een regenachtige dag is deze wandeldag uitgesteld. Het was even plannen, want voor het eerst lopen we een etappe van Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam niet met zijn tweetjes. Korine en Gerard vergezellen ons vandaag.
Voor we aan etappe 7, door oud en nieuw Sloten beginnen, rest ons nog een tweetal kilometers van etappe 6. Startpunt aan de korte kant van de Sloterplas bij Meer en Vaart. Aan de uitgestrektheid kunnen we zien dat het ronden ervan aardig wat kilometers zal opleveren. Met de klok mee, dus het water aan ons rechterhand starten we. Het park delen we met honden(baasjes) en hardlopers. Sneeuwklokjes geven aan dat het voorjaar eraan komt. Als we het eerste lange stuk van de plas hebben bewandeld vinden we het wel tijd voor een koppie koffie. Ook moet er nodig een plasstop worden gehouden. Helaas zijn er geen restaurantjes te bekennen. Het enige tentje dat we vinden opent de deuren pas over ruim een half uur. Bij het tankstation zou (ja, let op de toon) het toilet buiten gebruik zijn.
Voor we aan etappe 7, door oud en nieuw Sloten beginnen, rest ons nog een tweetal kilometers van etappe 6. Startpunt aan de korte kant van de Sloterplas bij Meer en Vaart. Aan de uitgestrektheid kunnen we zien dat het ronden ervan aardig wat kilometers zal opleveren. Met de klok mee, dus het water aan ons rechterhand starten we. Het park delen we met honden(baasjes) en hardlopers. Sneeuwklokjes geven aan dat het voorjaar eraan komt. Als we het eerste lange stuk van de plas hebben bewandeld vinden we het wel tijd voor een koppie koffie. Ook moet er nodig een plasstop worden gehouden. Helaas zijn er geen restaurantjes te bekennen. Het enige tentje dat we vinden opent de deuren pas over ruim een half uur. Bij het tankstation zou (ja, let op de toon) het toilet buiten gebruik zijn.
De pas er dus nog maar even in. Heemtuin Sloterpark doet ons even vergeten dat we middenin een grote stad lopen. Dit stuk groen is ontstaan omdat het in eerste instantie onontgonnen gebied bleef. Bewoners gaven aan dit prettiger te vinden dat het gecultiveerde park. Om weer op de verharde weg te komen moeten we een gladde en schommelende vlonder over het water trotseren. Inmiddels zijn we naadloos overgegaan in de volgende etappe. Op de volgende hoek van de Sloterplas is de plasnood hoog. Gerard speur via Google naar het eerst mogelijke koffietentje. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. De aangegeven restaurantjes blijken niet langer te bestaan. Wat zeker nog bestaat is het OLVG ziekenhuis, locatie Andreas. Hier zullen ongetwijfeld toiletten zijn. De omweg nemen we graag voor lief. Het gaat ons te ver om op deze ongezellige plek onze koffienood te stillen. Dat wordt nog even afkicken.
Het water wordt weer opgezocht om onze ronde bijna vol te maken. In het wijkje Noorderhof is misschien wel het plein met de chicste naam in Amsterdam gelegen, het M.J. Granpré Molièreplein. Het is een sfeervol nieuwbouwwijkje waar alleen de oude kerk mocht blijven staan. Als we de Cornelis Lelylaan oversteken laten we de Sloterplas achter ons. Het groen nog niet. De route leidt ons door het Piet Wiedijkpark met opnieuw een natuurtuin. Het schijnt dat het hier wemelt van de bijzondere beestjes.
Volgens de routebeschrijving hebben we de parken voor nu even gehad. Dat geldt niet voor het groen. Over een pad bedekt met riet lopen we tussen nieuwbouwwijken door. Onze magen knorren er flink op los. Nog steeds komen we langs de route niets tegen. We nemen dan ook een flinke detour naar de Pieter Callandlaan. Hier zit een filiaal van het "gezellige" New York pizza. Okay, niet het meest leuke plekje, maar we hebben flink trek. Met z'n vieren bestellen we een enorme pizza met voor ieder wat wils.
 |
| voorjaar, koffietent, banpal, vooroever, Schotse hooglander, pontje en etappe-starts |
Het Kasterleepark is de poort naar Nieuw Sloten. Ondanks dat dit een enorme nieuwbouwwijk is, lopen we af en toe door erg leuke straatjes, zoals bijvoorbeeld het Wannepad. De huizen hier zijn in de jaren '80 gebouwd als potentiële huisvesting voor de Olympiërs, mocht Amsterdam de Spelen in 1992 binnenhalen. De Spelen gingen naar Barcelona, het Wannepad naar de nieuwe bewoners.
Nieuw Sloten verlaten we door het Siegerpark. De ondergrond wordt drassiger. Plotseling staan we voor een brede sloot. Hier zou een pontje moeten liggen. Er ligt wel wat, maar in eerste instantie lijkt het slechts een vlonder die niet in beweging kan komen. De dames geven echter niet zomaar op en beginnen aan het touw te trekken. En ja hoor, er komt beweging in het stuk hout. Met z'n vieren sjorren we het trekpontje naar onze kant. Wat een leuke onderbreking op de route. Aan de overkant loopt er een smal pad dat ons langs een volkstuinencomplex voert. Het leidt ons naar het oude dorpje Sloten dat in het verleden door Amsterdam is opgeslokt. De Sloterweg met de oude, kleine huisjes aan beide zijden straalt dan ook een dorpse sfeer uit. Hier staat nog een banpaal om bannelingen buiten de stad Amsterdam te houden.
Nieuw Sloten verlaten we door het Siegerpark. De ondergrond wordt drassiger. Plotseling staan we voor een brede sloot. Hier zou een pontje moeten liggen. Er ligt wel wat, maar in eerste instantie lijkt het slechts een vlonder die niet in beweging kan komen. De dames geven echter niet zomaar op en beginnen aan het touw te trekken. En ja hoor, er komt beweging in het stuk hout. Met z'n vieren sjorren we het trekpontje naar onze kant. Wat een leuke onderbreking op de route. Aan de overkant loopt er een smal pad dat ons langs een volkstuinencomplex voert. Het leidt ons naar het oude dorpje Sloten dat in het verleden door Amsterdam is opgeslokt. De Sloterweg met de oude, kleine huisjes aan beide zijden straalt dan ook een dorpse sfeer uit. Hier staat nog een banpaal om bannelingen buiten de stad Amsterdam te houden.
 |
| Oud Sloten |
En dan, eindelijk, aan het eind van de Sloterweg is een koffietent. Met uitzicht op de molen van Sloten genieten we van ons koppie. Hierna zetten we de terugweg in. Over de Ringvaartdijk onder de A4 door komen we bij de Nieuwe Meer. Deze plas water is minstens zo groot als de Sloterplas. Gelukkig hoeven we er op dit moment niet helemaal omheen. Langzaam zien we de zon zakken. Het is nog wel even oppassen geblazen, vooral voor de mannen, dat we niet een verkeerd paadje inslaan. Ook vermijden we het gevaar om op de horens te worden genomen door Schotse hooglanders door een beetje op afstand te blijven. Uiteraard moeten ze wel even op de foto worden gezet.
Opnieuw lopen we onder de A4 door. Al snel zien we de lichtmasten van het Olympisch stadion voor ons aan de oranje kleurende hemel opdoemen. Nog even de sluisjes over, langs de tennisbanen, Sporthallen Zuid laten we rechts en dan lopen we links de brug naar het stadion over. Onze etappe stopt bij de marathontoren midden op het plein. Na 22,25 kilometer zet ik de teller stop.
Opnieuw lopen we onder de A4 door. Al snel zien we de lichtmasten van het Olympisch stadion voor ons aan de oranje kleurende hemel opdoemen. Nog even de sluisjes over, langs de tennisbanen, Sporthallen Zuid laten we rechts en dan lopen we links de brug naar het stadion over. Onze etappe stopt bij de marathontoren midden op het plein. Na 22,25 kilometer zet ik de teller stop.
 |
| etappedrankje |
Daarmee is de dag nog niet beëindigd. Na even zoeken komen we bij een heel gezellige eettent. Het eerste etappedrankje, een port, smaakt heerlijk. Trouwens, alles daarna ook. We nemen geen afscheid voor een nieuwe datum voor de volgende route is gepland.
maandag 2 maart 2020
Buiten de binnenstad van Amsterdam - vanuit West via Geuzenveld en Halfweg naar de Sloterplas
25 oktober 2019
Rechts zien we Sloterdijk liggen. Wij slaan links af. Voorlopig lopen we nog verhard. Wel is het hier al groen. Dit is duidelijk het stuk dat buiten de binnenstad ligt. Dan verlaten we het asfalt. Toch houden we droge voeten. De single tracks, wat zou het mooi zijn om hier te trailen, zijn bedekt met houtsnippers. Fout lopen is hier lastig, want er zijn geen duidelijke zijpaden. Na ruim een kilometer laten we de rimboe weer achter ons. Voor nu.
De komende kilometers zijn verhard. Opnieuw duiken we onder een snelweg door, de A5 dit keer. In de verte zien we Westpoort, het havengebied. Niet echt heel fotogeniek uiteraard, maar toch heeft het wel wat. Het hoort natuurlijk ook echt bij Amsterdam. Na het passeren van het boezemgemaal Halfweg staan we even voor een dilemma. Vooraf hebben we gelezen via de routemaker Alex Buis dat het vanaf hier erg drassig, zeg maar gerust kleddertjenat, zal worden. Alternatief is de verharde weg voor een stuk volgen en later de route weer oppikken naar het Geuzenbos. Droge voeten hebben onze voorkeur. We vervolgen dan ook het verharde fietspad.
Op de Wethouder van Essenweg kruisen we de route weer. We slaan rechtsaf het Geuzenbos in. De eerste meters maken al duidelijk dat het hier ook niet echt droog is. We struinen ons een weg door modder en plassen. Tot we opeens bij een wel heel grote plas stranden. Dit is ondoenlijk. Hier gaan we echt niet doorheen. Terug dus maar. Weer op de weg nemen we de kaart erbij. Ruigoord, de eindbestemming van deze etappe, is hiervandaan lastig te bereiken.
Gepuzzel. Overleg. De volgende etappe wordt erbij genomen. Dan zien we dat etappe 6 vanuit Ruigoord verderop op dezelfde Wethouder van Essenweg uitkomt. Lang hoeven we niet na te denken. De ruigte wordt geskipt. De Haarlemmermeer en de Sloterplas wachten.
De kilometerteller staat nog net niet op 15. De benen voelen nog goed. We kunnen nog wel even verder. Al snel wordt de route van etappe 6 opgepikt. Dat we nog steeds ver buiten de binnenstad van Amsterdam zijn blijkt als we het bord Halfweg zien. Overigens zijn we ook nog ver buiten het centrum van Halfweg. Dit bereiken we via Zijkanaal F, voorheen kende ik alleen Zijkanaal C van de borden langs de A9 op weg naar Schiphol.
Eigenlijk hebben we wel trek. De hele dag hebben we nog niets gegeten. Het gebakje eerder op de dag bij Zurich lieten we ook aan ons voorbij gaan. Onderweg zijn we geen enkele eettent tegengekomen. Daarom twijfelen we bij de AH to go op het station Halfweg-Zwanenburg of we een snelle hap zullen kopen. Omdat we veel liever op een gezellige stek lunchen besluiten we de gok te wagen en door te lopen. Op naar een leuk eettentje in Halfweg. Fout! Dat vinden we dus niet.
 |
| Sugar City |
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Etappe 5 - nog een deel van park naar ruigte, vanaf Schinkelkade en etappe 6 - langs Haarlemmermeer naar de Sloterplas
Van park naar ruigte (13 kilometer)
15 en 13 kilometer
Van park naar ruigte (13 kilometer)
15 en 13 kilometer
De startlijn vandaag ligt op het Surinameplein, waar we aan het eind van de vorige wandeling op de tram stapten. Vanaf de tramhalte is het nog een stuk wandelen, dus voor we de GPS aanzetten hebben we er al ruim één kilometer opzitten. Dit keer geen terrasweer. Wel belooft het een droge dag te worden. In tegenstelling tot de afgelopen periode, waarin veel water is gevallen.
Toch zoeken we het water direct op. Het boekje laat ons heel even van de route afdwalen om een kijkje te nemen bij de Overtoomse sluis. Via straatjes parallel aan de Hoofdweg komen we uit in het Rembrandtpark, ons eerste stuk groen voor vandaag en zeker nog niet het laatste. Omdat we straks de lange leegte in zullen gaan, maken we nu het nog mogelijk is een stop bij café Zürich. Helaas laat het bestelde stuk taart enorm lang op zich wachten. De koffie is al hoog en droog op. Als de medewerker weer met lege handen langs onze tafel loopt, geven we aan dat de taart wel achterwege mag blijven.
Over het door duiven bewoonde plein lopen we naar het volgende groen, het Erasmuspark. Het heeft wel wat, die stroken groen middenin de drukke stad. Weer buiten het park steken we langs de Erasmusgracht de A10 onderdoor. Het water passeren we via een smal sluisje. Nu lopen we nog kriskras door wat straten in Slotermeer voor we de bebouwing voor een tijdje achter ons laten.
Toch zoeken we het water direct op. Het boekje laat ons heel even van de route afdwalen om een kijkje te nemen bij de Overtoomse sluis. Via straatjes parallel aan de Hoofdweg komen we uit in het Rembrandtpark, ons eerste stuk groen voor vandaag en zeker nog niet het laatste. Omdat we straks de lange leegte in zullen gaan, maken we nu het nog mogelijk is een stop bij café Zürich. Helaas laat het bestelde stuk taart enorm lang op zich wachten. De koffie is al hoog en droog op. Als de medewerker weer met lege handen langs onze tafel loopt, geven we aan dat de taart wel achterwege mag blijven.
Over het door duiven bewoonde plein lopen we naar het volgende groen, het Erasmuspark. Het heeft wel wat, die stroken groen middenin de drukke stad. Weer buiten het park steken we langs de Erasmusgracht de A10 onderdoor. Het water passeren we via een smal sluisje. Nu lopen we nog kriskras door wat straten in Slotermeer voor we de bebouwing voor een tijdje achter ons laten.
Rechts zien we Sloterdijk liggen. Wij slaan links af. Voorlopig lopen we nog verhard. Wel is het hier al groen. Dit is duidelijk het stuk dat buiten de binnenstad ligt. Dan verlaten we het asfalt. Toch houden we droge voeten. De single tracks, wat zou het mooi zijn om hier te trailen, zijn bedekt met houtsnippers. Fout lopen is hier lastig, want er zijn geen duidelijke zijpaden. Na ruim een kilometer laten we de rimboe weer achter ons. Voor nu.
De komende kilometers zijn verhard. Opnieuw duiken we onder een snelweg door, de A5 dit keer. In de verte zien we Westpoort, het havengebied. Niet echt heel fotogeniek uiteraard, maar toch heeft het wel wat. Het hoort natuurlijk ook echt bij Amsterdam. Na het passeren van het boezemgemaal Halfweg staan we even voor een dilemma. Vooraf hebben we gelezen via de routemaker Alex Buis dat het vanaf hier erg drassig, zeg maar gerust kleddertjenat, zal worden. Alternatief is de verharde weg voor een stuk volgen en later de route weer oppikken naar het Geuzenbos. Droge voeten hebben onze voorkeur. We vervolgen dan ook het verharde fietspad.
Op de Wethouder van Essenweg kruisen we de route weer. We slaan rechtsaf het Geuzenbos in. De eerste meters maken al duidelijk dat het hier ook niet echt droog is. We struinen ons een weg door modder en plassen. Tot we opeens bij een wel heel grote plas stranden. Dit is ondoenlijk. Hier gaan we echt niet doorheen. Terug dus maar. Weer op de weg nemen we de kaart erbij. Ruigoord, de eindbestemming van deze etappe, is hiervandaan lastig te bereiken.
De kilometerteller staat nog net niet op 15. De benen voelen nog goed. We kunnen nog wel even verder. Al snel wordt de route van etappe 6 opgepikt. Dat we nog steeds ver buiten de binnenstad van Amsterdam zijn blijkt als we het bord Halfweg zien. Overigens zijn we ook nog ver buiten het centrum van Halfweg. Dit bereiken we via Zijkanaal F, voorheen kende ik alleen Zijkanaal C van de borden langs de A9 op weg naar Schiphol.
Eigenlijk hebben we wel trek. De hele dag hebben we nog niets gegeten. Het gebakje eerder op de dag bij Zurich lieten we ook aan ons voorbij gaan. Onderweg zijn we geen enkele eettent tegengekomen. Daarom twijfelen we bij de AH to go op het station Halfweg-Zwanenburg of we een snelle hap zullen kopen. Omdat we veel liever op een gezellige stek lunchen besluiten we de gok te wagen en door te lopen. Op naar een leuk eettentje in Halfweg. Fout! Dat vinden we dus niet.
 |
| van alles wat |
De N200 steken we via de spoorbrug over. De twee karakteristieke toren van de voormalige suikerfabriek zijn niet te missen. Tegenwoordig is dit een groot kantoren- en evenementencomplex, heel origineel SugarCity genaamd. De omgeving hier is een enorme bouwput. Dat maakt ook dat we even van de route moeten afwijken. Binnen no-time hebben we Halfweg doorgelopen. De bebouwing laten we weer achter ons als we op de lange Osdorperweg rechtsaf een fietspad opslaan langs de ringvaart. Aan de overkant van het water zien we dijkhuizen, links van ons uitgestrekte weilanden met in de verte het lange lint van de Osdorperweg. Hier is het niemandsland. Het waait fiks, maar het is nog steeds droog. Voor de tweede keer vandaag lopen we onder de A5 door. Heel even verlaten we het water om door een modderig park weer terug te keren. Aan de overkant van het water opnieuw een gemaal. Van Lijnden dit keer. In de verte zien we de buitenwijken van Amsterdam opdoemen. Ze worden vooraf gegaan door bedrijventerreinen.
Het is nog een tippel voor we De Aker, de wijk die we al een tijdje in het vizier hebben, binnenlopen. Dit is niet het meest pittoreske deel van Amsterdam. Kleurloze huizenblokken bevolken de relatieve nieuwbouwwijk. Ach ja, de mensen moeten toch ergens wonen natuurlijk. Naarmate we dichterbij de Sloterplas komen, worden de huizen ouder. Echt inspirerend vinden we het hier niet. Dat ligt overigens niet alleen aan de omgeving. Onze trek is nog niet gestild en inmiddels hebben we ruim 27 kilometer afgelegd. Het is genoeg voor vandaag.
Op de hoek van de Sloterplas geven we er de brui aan. Hier is een OV-halte. De tram zal ons naar het centrum brengen, waar we een dikverdiende pizza (en ja, ook een wijntje) gaan scorend. Het is nog even flink balen als blijkt dat ik mijn OV-pas ergens onderweg ben verloren. Tja, dat krijg je als ik hem gewoon in een vakje van mijn telefoon heb zitten. De hele dag heb ik foto's met mijn telefoon gemaakt. Grote kans dus dat de pas er ergens is uitgevallen.
Rond een uur of zeven proosten we op de achterliggende dag. Er werden meer kilometers gelopen dan gepland. Jammer dat we het stuk in het Geuzenpark moesten overslaan door de drassigheid. Minder prettig was ook het gemis aan lunchtentjes. Ondanks de grauwheid, was toch ook het laatste deel van de route interessant. Ook dit is Amsterdam. Een fijn vooruitzicht om volgende keer de meeste kilometers weer binnen de binnenstad af te kunnen leggen.
Het is nog een tippel voor we De Aker, de wijk die we al een tijdje in het vizier hebben, binnenlopen. Dit is niet het meest pittoreske deel van Amsterdam. Kleurloze huizenblokken bevolken de relatieve nieuwbouwwijk. Ach ja, de mensen moeten toch ergens wonen natuurlijk. Naarmate we dichterbij de Sloterplas komen, worden de huizen ouder. Echt inspirerend vinden we het hier niet. Dat ligt overigens niet alleen aan de omgeving. Onze trek is nog niet gestild en inmiddels hebben we ruim 27 kilometer afgelegd. Het is genoeg voor vandaag.
Op de hoek van de Sloterplas geven we er de brui aan. Hier is een OV-halte. De tram zal ons naar het centrum brengen, waar we een dikverdiende pizza (en ja, ook een wijntje) gaan scorend. Het is nog even flink balen als blijkt dat ik mijn OV-pas ergens onderweg ben verloren. Tja, dat krijg je als ik hem gewoon in een vakje van mijn telefoon heb zitten. De hele dag heb ik foto's met mijn telefoon gemaakt. Grote kans dus dat de pas er ergens is uitgevallen.Rond een uur of zeven proosten we op de achterliggende dag. Er werden meer kilometers gelopen dan gepland. Jammer dat we het stuk in het Geuzenpark moesten overslaan door de drassigheid. Minder prettig was ook het gemis aan lunchtentjes. Ondanks de grauwheid, was toch ook het laatste deel van de route interessant. Ook dit is Amsterdam. Een fijn vooruitzicht om volgende keer de meeste kilometers weer binnen de binnenstad af te kunnen leggen.
Groene wissel Haarlem (105)
1 maart 2020
Groene wissel Haarlem, Bavo en Spaarne
Nummer 105
14 kilometer
Vaste plannen voor vandaag waren er niet toen we vanochtend wakker werden. Het was gisterenavond, of beter -nacht, een latertje. Na gezellige visite konden we het niet laten om de aflevering van Wie is de mol ondanks het vroege uur toch maar te bekijken. Daarom gingen de luiken vanochtend niet al te vroeg open. Eerst maar even ontbijt op bed, in de vorm van boekweitpoffertjes en dan bedenken wat voor actiefs we zouden kunnen gaan doen. Hardlopen? Neuh, daar staat ons hoofd toch echt nog niet naar, ook al wacht volgende week de CPC in Den Haag. Wandelen dan maar. Voor onze volgende etappe van het Waterliniepad was het te laat. Via de Wandelzoekpagina kwamen we uit op een Groene wissel. In Haarlem dit keer. Niet echt een stadswissel, die er overigens ook is, maar een wat uitgebreidere, 14 kilometer langs de Bavo en het Spaarne.
Het enige probleem is dat we de route niet naar boven getoverd krijgen. Wel kan René de GPX downloaden. Vorige keer leidde de route via zijn GPS ons prima. Wat kan er mis gaan? Het weer ziet er prima uit, de route lijkt mooi. We gaan op pad.
Groene wissel Haarlem, Bavo en Spaarne
Nummer 105
14 kilometer
 |
| Mooi stadje aan het Spaarne |
Het enige probleem is dat we de route niet naar boven getoverd krijgen. Wel kan René de GPX downloaden. Vorige keer leidde de route via zijn GPS ons prima. Wat kan er mis gaan? Het weer ziet er prima uit, de route lijkt mooi. We gaan op pad.
Abonneren op:
Posts (Atom)