15 november
Waterliniepad - van Asperen naar Gorinchem - etappe 16 (nog een kilometer), 17 en een groot deel van 18
Aantal gelopen kilometers: 21,5 + 2,2 naar begin route en naar station
 |
| goedemorgen! |
Zodra we de ogen openen, schuiven we de gordijnen open. Wat een mooi gezicht om de dag zo te zien opstarten. Langzaam worden de contouren van het rivierlandschap duidelijker. De zon piept links over de rand van Fort Asperen. Ik kan me een slechtere plaatsen voorstellen om mijn verjaardag zo te beginnen. Ook het ontbijt draagt bij tot dit feestelijke gevoel. Zo fijn om een mand vol lekkere ontbijtspulletjes aangereikt te krijgen.
We nemen het er dan ook maar even van. Eigenlijk zouden we vroeg op pad gaan. In de vroege middag is namelijk behoorlijk wat nattigheid voorspeld. We hopen het voor te blijven.
 |
| startpunt |
Hoewel de route langs de B&B loopt, pakken we toch de auto. We moeten namelijk nog het stuk vanuit Leerdam wandelen. Ook komt de trein vanuit Gorinchem, waar de verwachte finish van vandaag ligt, aan op station Leerdam. We parkeren de auto dan ook op dezelfde plek als gisteren. Hiervandaan is het een ruime twee kilometer voor we de GPS weer kunnen starten op het eindpunt van gisteren.
Vanuit de Facebookgroep over het Waterliniepad gaan we een aantal flinke baggerkilometers tegemoet. Ook om de dijken op en af te komen schijnt het een behoorlijke glijpartij te worden. Ondanks dat we niet bang zijn voor vieze voeten, zien we hier toch niet echt naar uit.
Hoe tof ons onderkomen ligt, zien we opnieuw als we er langs lopen. Tussen twee sluizen op een soort van eilandje ligt langs de weg het huis van de voormalige sluiswachter, de vader van de huidige eigenaar. De Bed and Breakfast ligt onderaan de dijk aan drie kanten omgeven door het water van de Linge. En ja, als we toch langs "ons" plekje lopen, kan ik hier direct mijn eerste plasstop inlassen.
De kilometers hierna slingeren we in de buurt van de dijk. De gevreesde gladde dijkop- en afgangen blijven uit. De bagger niet. Het is even oppassen geblazen, maar we komen er rechtop doorheen.
De rest van de dag kenmerkt zich sowieso door veel gras met bijbehorende blubber. Net dat dat akelig is, hoor. Het hoort er gewoon bij. Wel akelig vinden we de kale boomgaard waar de route ons dwars doorheen leidt. Niet door de inmiddels armetierige boompjes, maar door de vogelverschrikkers. Dat zijn namelijk kaders van vogels die aan lussen tussen de bomen hangen. Wat een walgelijk gezicht. En hoe werkt dat dan? Worden die volgens daar leven opgehangen als afschrikmiddel? Ach, ik wil het niet eens weten. Bah!
En door maar weer...over gras en een lange bomenlaan. Naar Fort bij Vuren. Terwijl we het fort ronden, vallen de eerste druppels. Ze blijven komen. In gestage regen worstelen we ons over de oever van de Waal naar Gorinchem. Het aan de overkant gelegen Slot Loevestein en het plaatsje Woudrichem bieden ondanks de nattigheid een fraaie aanblik.
 |
| fort bij Vuren |
 |
| Woudrichem |
 |
| Slot Loevestein |
In Gorinchem zorgen we voor wat leuke figuren op Strava door de vestingwallen te volgen. In het stille centrum zetten wij na 23,5 kilometer de GPS weer stil. En dan op naar het station om de warmte en gezelligheid van de B&B op te zoeken voor een verjaardagsborrel.
Op dat moment is het plan om ook de volgende dag, de 16e weer wat Waterlandpadkilometers te wandelen. We komen er echter achter, dat het bootje vanuit Woudrichem naar Loevestein door de weeks niet vaart. Wat dan? Omdat de weersvoorspelling voor morgen meer regen belooft, besluiten we de etappe te skippen.
Nu, twee weken later, is zelfs het besluit gevallen om de laatste drie etappes van het Waterliniepad even te laten voor wat ze zijn. De vele natte grasdijken en de moeilijke bereikbaarheid met het Openbaar Vervoer naar start en finish zijn hiervoor de redenen.
Tot later!
