donderdag 27 april 2023

GR5 van Vielsalm naar Grufflingen

27 april 2023


start: met de auto in 25 minuten naar Grufflingen, parkeren bij kerk, 50 meter naar bushalte, bus 395 en 745 in ruim 1 uur naar Trois Ponts, overstap op trein (die uitviel) naar Vielsalm. OV normaal 2 uur, nu 1 uur langer
etappe: van Vielsalm naar Grufflingen
kilometers: 21,1
GR5 kilometers: 19,5
Totaal aantal GR5 kilometers: 509
hoogtemeters: 415

Bij het plannen van een wandeltrip staan we altijd voor een dilemma. Gaan we met de rugzak en wandelen we door of kiezen we voor een vaste plek waarvandaan we de etappes aanvliegen. Beide manieren hebben voor- en nadelen en we vinden beide even tof. Het nadeel van een vaste plek is dat het OV nog wel eens een probleem kan opleveren. In deze omgeving is dat het geval. Het OV is hier schaars en wat er is rijdt sporadisch. Heel even dachten we gisteravond dan ook we deze trip niet verder zouden kunnen stappen dan Vielsalm, maar toch vonden we nog een optie. Wel een krappe met wat spanning, maar toch. Ook moest even flink worden gespeurd via Google naar een parkeermogelijkheid, maar met onder andere hulp van de Facebooksite voor de GR5 groep lukte dat. 

6.30 uur

Vandaar dat we vanochtend met wat extra speling op weg gaan naar Grufflingen. Parkeren blijkt totaal geen probleem. Bij de kerk is ruimte genoeg. Hiervandaan is het maar 50 meter naar de bushalte. Wel komen er aan het einde van de dag nog zo'n 700 meter bij, want de parkeerplek ligt niet langs de route. 

Twee bussen brengen ons naar het treinstation in Trois Ponts. De aansluiting is een krappe. Als de opvolgende bus niet verschijnt vrezen we dat deze al is gepasseerd. Een mede-wachtende-passagier weet raad en meldt ons dat de bus vertraging heeft. Opgelucht halen we adem. Dit was zo'n beetje het enige punt dat een beetje wrong. In Trois Ponts hebben we ruim een kwartier om over te stappen op de trein. Makkie dus. Uh, niet, want opeens geeft de app van de NMBS aan dat de trein eruit ligt. Even slikken, maar kan gebeuren natuurlijk. Gelukkig gaat de volgende, over een uur, wel. En inmiddels weten we hoe we wachttijd moeten doden, met een startbakkie. Dat doen we dus. 

In Vielsalm stappen we om 12.15 uur, een uur later dan gepland het stationnetje uit. Het GR5-pad ligt precies een kilometer verderop. Al voor we de startselfie maken heb ik mijn jasje uit. Het is gewoon warm. Uiteraard zijn we vandaag in het oranje en laten we zeggen, dat zodra we in onze shirts lopen we niet meer over het hoofd te zien zijn. 

Het hoogteprofiel laat zien dat de klimmeters mooi verdeeld zijn over de hele etappe. Wel start de wandeling direct stijgend. Door het buitenwijkje Cahay verlaten we Vielsalm. Een bos verwelkomt ons. Echt lange stukken omringd door bomen stappen we vandaag niet. Steeds wordt een stuk bos afgewisseld met op- en neergaande en slingerende weggetjes door groene weides. Soms moet een stroompje worden overgestoken via een houten bruggetje. Even vrezen we dat er weer veel modderpaden wachten, maar dat blijkt onterecht. Wel ontwijken we een pad waarover het water naar beneden stroomt door heel even dwars door het dennenbos te stappen. 













Voorbij Commaster lijkt het of onze benen een eigen wil krijgen. Er wordt stevig doorgestapt, zelfs heuvelop, schijnbaar zonder moeite. Nu zijn er op dit stuk ook niet echt heel steile heuvels. De volgens onze GPS'en verwachte eindtijd van over achten is al behoorlijk naar voren bijgesteld. 

Braunlauf zien we al van bovenaf liggen. We dalen af om vervolgens na het dorp weer te klimmen. De N62 waaraan Grufflingen ligt komt in zicht. Op de kruising met deze drukke weg kunnen we kiezen. Of we verlaten hier de route en lopen rechtstreeks naar de auto of we vervolgen de route nog zo'n 2 kilometer en slaan verderop pas af. Het gaat nog zo lekker dat we uiteraard voor optie 2 gaan. Dit geeft ook nog een mooi uitzicht over een weiland voor koeien richting het dorp. 

Om even voor half 5 zitten we weer in de auto. De vertraging van eerder vandaag is helemaal weggewerkt. Ondanks de wat bibberige start, was dit gewoon een heerlijke wandeldag! Het was genieten van de zon en de best afwisselende omgeving. Duidelijk is we op de rand van België lopen. Teksten op borden en aanduidingen staan veelal in het Duits. Er lijken hier meer auto's met een Luxemburgse kentekenplaat te rijden dan met een Belgische. De GR5 nadert dan ook de grens. Nog een etappe rest ons in België, maar die bewaren we voor een volgende trip. 

Al voor 5 uur zitten we weer op de bank in het appartement om onze laatste avond hier in te gaan. Morgen weer aan de wandel, maar dus niet op de GR5. 



woensdag 26 april 2023

GR5 van Stavelot naar Vielsalm

26 april 2023


start: met de auto naar Vielsalm, parkeren bij station, trein naar Trois-Ponts, bus 745 naar Stavelot
etappe: Stavelot naar Vielsalm
kilometers: 17,3
gestapte kilometers: 18,4
totaal GR5 kilometers: 490
hoogtemeters: 418

Even was er vanochtend de gedachte dat we ons aan het einde van deze wandeldag weleens voor een dilemma geplaatst zouden kunnen zien. Wat nou als we ook vandaag weer een geweldige route op de GR5 voorgeschoteld zouden krijgen. Het wordt dan wel erg dringen geblazen in onze top 3. Maar gelukkig is daar geen sprake van. De top blijft ongewijzigd. Vandaag was mooi, maar daar blijft het dan ook wel bij.

De start belooft anders. Voor het eerst piepen zonnestralen bij het wakker worden onder de gordijnen door. De regenjassen kunnen thuis blijven vandaag. De rit naar Vielsalm is ook een korte, al is het even speuren in verband met een afgesloten weg. Het bordje “deviation” zegt wel dat er een omleiding is, maar als er geen volgende bordjes verschijnen is het maar gissen hoe deze dan loopt. Door schade en schande wijs geworden nemen wij altijd ruim de tijd als we met het OV moeten, dus er is geen paniek. Bij het station in Vielsalm is er voldoende parkeerruimte. Hier rijden niet al te veel treinen, daarom is het gevaar van in de verkeerde te stappen niet zo groot. In Trois Ponts staat bus 745 ons al op te wachten om ons terug naar Stavelot te brengen.

uitzicht vanuit het huis vanochtend vroeg

op een klein stationnetje...


Een beetje teleurgesteld starten we aan de route. De afgelopen dagen hebben we een gezellig uitziend koffietentje ontdekt, een perfecte locatie voor een startbakkie. Maar ja, dan moet het wel open zijn en laat dat nou net niet het geval zijn. Dan maar zonder startbakkie op pad. Stavelot is een leuk plaatsje, maar de GR5 doet niet veel van de bezienswaardigheden aan. Eigenlijk loopt de route er gewoon in een rechte lijn door.


Alsof we al weten dat vandaag niet zoveel spectaculairs zal brengen, besluiten we zelf maar een beetje sjeu aan de dag toe te voegen door al direct verkeerd te lopen. Geobsedeerd als we zijn door de rood/witte markeringen slaan we over de brug direct rechtsaf. Na zo’n 100 meter bemerkt René dat de lijn op zijn GPS wel erg afwijkt met de route die wij volgen. Keren dus. De gevolgde rood/witte sticker laat zien dat er meerdere GR-wandelingen zijn. Deze is namelijk van de GR14. Ongetwijfeld ook mooi, maar wij willen naar Nice. Op den duur dan.



blik op Stavelot


De, nu juiste, route laat ons direct klimmen. Mooi, want het is best koud en een beetje bikkelen zorgt ervoor dat we het wat warmer krijgen. Achterom kijkend is het uitzicht op Stavelot een foto waard. Uiteraard worden we weer eens het bos in gestuurd. En eigenlijk is dat het verdere verhaal van deze route. Bos, bos en nog eens bos over lange paden. Uiteraard met hier en daar een open plek en een klein gehucht, maar echt veel meer krijgen we niet voor onze kiezen. Geen klaterende beekjes, boomstammen die de weg versperren, krakkemikkige vlonderpaden en zelfs de kans op modderhappen is vandaag erg klein. Ach, we zijn gewoon te verwend door de supermooie etappes van eerder deze week, want ondanks dit geklaag is het gewoon een fijne wandeldag. Bovendien vermaken we ons prima door de perfecte kerstboom uit te zoeken voor de komende feestdagen. De exemplaren die we zien houden wel in dat er een stevige verbouwing moet komen willen ze in ons huis passen…








Een etappedrankje is er deze week nog niet van gekomen. Daarom ploffen we neer op het terras van Contes de Salme aan het Lac des Doyards. De biertjes van St. Hubertus vergezeld door een kaasplankje zorgen toch nog voor een sterretje op deze dag. Wat een toffe flesjes en glazen! Die wil ik! Vandaar dat we op weg naar de auto nog even een Carrefour instappen om de biertjes te scoren. Helaas nog zonder glas, maar ik heb een missie.




Na 17,5 kilometer zit de route er op voor vandaag. De GPS’en mogen nog niet uit. De auto staat namelijk bij het station, zo’n 650 meter verderop. Op naar ons appartementje om de planning voor morgen te maken. Dan gaan we uiteraard in het oranje op pad.


dinsdag 25 april 2023

GR5 van Spa naar Stavelot

 25 april 2023


Start: parkeren in Stavelot, bus 294 en 295 naar Spa
Etappe: van Spa naar Stavelot
Kilometers GR5: 17.3
Kilometers gesrapt: 18.2
Totaal kilometers GR5: 474
Hoogtemeters: 580

Allemachies, mensen, wat was het vandaag een bijzondere dag! Het wordt bijna saai om te melden, maar ook deze dag heeft onze top 3 weer gewijzigd. De omgeving is zoals we hier inmiddels gewend zijn ronduit prachtig, maar niet alleen dat maakte deze dag noemenswaardig. Bij vlagen leek het alsof we een soort avonturenwandeling maakten, alsof we in een soort natuurpretpark terecht waren gekomen.

Om 7.00 uur wekt de wekker ons. Het is lang geleden dat ik niet al voor het wekmuziekje wakker ben. Verbazingwekkend hoe goed we hier slapen! Uit bed, afbakbroodjes in de oven voor het ontbijt en de meeneemlunch, koffie en thee zetten, aankleden, rugzakken inpakken, het wordt al een aardig ingesleten ritueel. Gisteravond hadden we bekeken hoe we bij het startpunt kunnen komen. De finishplek is geen probleem, die ligt vrijwel, nou ja, op zo’n kilometer of 4, voor de deur. Een parkeerplek vinden was ook vandaag geen probleem. Twee bussen, 294 en 295 zorgden voor ons vervoer van Stavelot naar Spa. Nog even mogen we een klein stukje door deze plaats. Gisteren viel op de terugweg bij mij trouwens het kwartje wat de beelden van een clownachtig poppetje in spagaat die hier overal staan nou betekenen. Het is het embleem van de bronwaterfabrikant Spa.


Als we de GPS’en starten miezert het. Echt warm is het ook niet, maar de stevige klim om de plaats te verlaten zorgt ervoor dat we het niet koud krijgen. Wat zit je toch snel hoog! Even huffen en puffen en de plaats die je net verliet ligt behoorlijk ver onder je. Het hoogteprofiel van de etappe van vandaag geeft overigens aan dat de route uit twee fikse pukkels bestaat. Direct vanaf de start zijn we met de beklimming van de eerste begonnen. Zodra we de bosrand bereiken gaan we eigenlijk verder waar we gisteren zijn geëindigd. Over de oevers van een beekje lopen we stroomopwaarts. 






Mijn verwondering over al dit moois blijft onverminderd. Echt opschieten doen we dan ook niet. Ik blijf foto’s en filmpjes maken, van de omhooglopende wanden, het mos op de stenen, het witte water. Wat een pracht! Ongemerkt klimmen we flink. Houten bruggetjes leiden ons van de ene naar de andere oever. Rotsen zorgen ervoor dat het water zich klaterend een weg naar beneden zoekt. Hoe hoger we komen hoe smaller en minder gevuld het beekje wordt, omdat de toevoerstroompjes zich hier samenvoegen. Langs zo’n kleiner stroompje vinden wij een fijn plekje voor een vroege lunch. Terwijl we daar van de rust genieten, komt een enorme groep kinderen die we aan de voet van de klim al hadden gezien, onder gezellig gebabbel langs. Even denken we dat we ons straks een weg moeten banen door deze groep, maar we zien ze niet meer terug.




Een lang, recht bospad brengt ons naar de volgende attractie van vandaag, het veen van Malchaps. Via houten vlonders doorkruisen we dit drassige gebied. Dat is tenminste de bedoeling. De houten paden die voor droge voeten moeten zorgen zijn zo krakkemikkig dat we er regelmatig naast moeten stappen. Het gevolg is dat we af en toe tot onze enkels in het water zakken. Gelukkig hebben we beiden hoge schoenen aan, zodat we het droog houden. De uitkijktoren lopen we uiteraard niet voorbij. Van boven af, best hoog trouwens, hebben we een schitterend uitzicht over de omgeving. Wel is het erg fris op deze hoogte. We zien zelfs wat ieniemienie sneeuwvlokjes. Snel maar weer verder dus.



Op naar een nieuwe attractie. Dat blijkt er een waar we lang van mogen genieten op meerdere plekken. Door de vele regen zijn de bospaden hier op veel plekken namelijk zo’n beetje onbegaanbaar. Het is een hele toer om redelijk droog en ongeschonden te blijven. Soms moeten we ons zelf een weg door het bos banen, omdat het pad echt niet te doen is.

Vanaf het piepkleine Andrimont zetten we een behoorlijke daling in. Koeien die we even verderop in de wei zien staan, hebben het pad voor ons even lekker omgewoeld. Ach, een beetje modder zijn we inmiddels wel gewend en echt schoon blijven is ook vandaag niet gelukt. Halverwege de afdaling hebben we een mooi uitzicht op de tegenover ons liggende heuvel.












Die mogen we voor de tweede en dus laatste klim van vandaag op. Gestaag stappen we omhoog om weer in een bos bestaande uit baggerpaden terecht te komen. Hier komen we langzamer vooruit dan bergop. Poeh! Vlak voor Stavelot komen we de laatste attractie van vandaag tegen…aan het snerpende geluid van motorzagen horen we dat er hier behoorlijk wordt gekapt. Precies op onze route. Dwars over het pad liggen tal van gekapte boomstammen. Wat nu? Omlopen kan niet echt, dus het wordt een heel geklauter om er overheen te komen. Eigenlijk vinden we het wel een beetje tof. Een laatste daling door een groene weide brengen ons aan de rand van Stavelot. Hier slaat de route opeens links af naar het water. Hu? Daar kunnen we toch niet door? En ja hoor, dat kan gewoon, via een smal tunneltje lopen we naast het water het plaatsje binnen. Bij de abdij stoppen we onze GPS’en. We zijn weer bijna 18 kilometer dichterbij Nice geraakt.


Fijn bijkomen in onze gite