maandag 25 maart 2024

Pelgrimspad - van Ell naar Maaseik

19 februari 2024 


start: met de auto naar Maaseik, bus naar Sittard, trein naar Weert en een bus naar Ell
etappe Pelgrimspad: deel 2 etappe 8
kilometers Pelgrimspad: 20,9
kilometers gestapt: 21,2

Het is al weer even geleden dat wij meer dagen achter elkaar aan de wandel waren. Hoewel we voor dit lange weekend beiden niet volledig fit waren, besloten we toch de geplande drie wandeldagen vol te maken. Zowel het OV als het weer stelden ons doorzettingsvermogen op de proef, maar we lieten ons niet kennen. 

Vandaag sluiten we ons weekend af door Ell al wandelend met Maaseik te verbinden. Pas laat gaan we op pad. We willen nog even genieten van de gastvrijheid van BnB Maasvallei. Wat hebben we het weer getroffen met deze plek! 

Naar Maaseik is het maar een kort stukje met de auto. Hier aangekomen, blijkt het nog een hele toer om een parkeerplek te vinden. Tenminste, de plekken zijn er wel, maar de maximale parkeertijd is of 2 of 3,5 uur. Een overdekte garage onder een soort van winkelcentrum biedt uitkomst. Na ruim een uur met bus, trein en bus, kunnen we even na 12.00 uur de GPS'en starten in Ell. 


Met het verlaten van Ell, verlaten we ook de bossen. In plaats daarvan krijgen we lange plattelandswegen voor onze kiezen. Met uitzondering van wat honden en hun baasjes komen we niemand tegen. Zelfs de dorpjes die we passeren lijken uitgestorven. Grappend vragen we ons af of we niet een of ander dystopisch nieuwsbericht hebben gemist. Zelfs het toeristische 

Het witte dorp Thorn zien we al van verre liggen. Steeds dichter naderen we de zelfs van verre pittoresk uitziende plaats. Maar zelfs dit normaal toeristische dorp is op deze maandagmorgen ongezellig stil. Het helpt ook niet dat er momenteel allerlei wegwerkzaamheden plaatsvinden in de met kinderkopjes beklede straten. Het restaurant van het Fletcher hotel draagt een steentje bij om de teleurstelling compleet te maken. We krijgen er verreweg de karigste nacho's ooit voorgezet. 






Nog 10 kilometer telt de route naar Maaseik. Vrijwel direct buiten Thorn passeren we een grenspaal. We zijn in België. De regenjassen zijn inmiddels uit de rugzak gevist. Verscholen in capuchons stappen we door het Belgische land. Het is hier zowaar wat drukker. Dat komt voornamelijk omdat hordes scholieren per fiets op weg naar huis zijn. Gezellig groetend passeren ze ons. Een meisje vraagt waar we heengaan en hoe veel kilometer we al hebben gestapt. Wat een vrolijkheid. Minder vrolijk is het als even later mijn knie hard in aanraking met het asfalt komt. We stappen over een vrij smalle weg. Een auto nadert met flinke vaart in de verte. Om ruimte te maken neem ik een pas opzij de berm in, de modderige berg. Mijn voet glijdt weg en ik beland op de weg. Gelukkig is de auto nog op enige afstand. Snel sta ik weer op. Een kapotte knie en een wat pijnlijke pols zijn het resultaat. Goed afgelopen dus. En ach, die bloedvlek op mijn broek staat wel heroïsch, toch? 




De Maasplassen zijn in trek bij bootliefhebbers. Niet dat er met dit weer veel gevaren wordt, maar we passeren een drukke jachthaven. Direct daarna slaan we rechtsaf om tegen de nu best gestaag vallende regen in, een stuk langs de Maas te stappen. Op naar Maaseik. Nog even dralen we bij de kerk van Aldeneik. Aan de verschillende soorten steen zien we dat deze kerk meerdere bouwstijlen heeft. Nazoeken levert op dat deze Sint=Annakerk een deels romaanse, deelse gotische kerk is uit de 12e tot 19e eeuw. 

En dan zit het erop. Bij de brug, waar we gisteren de Maas overstaken, tringelen onze GPS'en. Het gat dat we op het Pelgrimspad hadden geslagen door eerst wat etappes in Zuid-Limburg te lopen is deels gedicht. "Slechts" het stuk tussen Middelbeers en Weert rest ons nog. Het leuke is dat die etappes al gepland zijn. Maar nu, eerst huiswaarts...







maandag 18 maart 2024

Groot-Frieslandpad van Schoorl naar Dirkshorn

9 maart 2024

langs de Westfriese Omringdijk

start: auto naar Dirkshorn, bus 411 naar Schagen, trein naar Alkmaar, bus 151 naar Schoorl
kilometers GFP: 16,1
kilometers gestapt: 18,8
totaal GFP: 29,8

Onze vorige afspraak met Femke om weer een stuk van het Groot-Frieslandpad te wandelen werd verzet in verband met verwachte plens. Die dag vulden we overigens fijn in met een bezoek aan Naturalis in Leiden. Wat een leuk museum! Gelukkig konden we al vrij snel weer een nieuwe wandelafspraak plannen. Daarom reden wij vanochtend met z'n tweetjes naar Dirkshorn. Hiervandaan nemen we dan bus 411 naar Schagen. Tenminste, dat is de bedoeling. Even is er schrik als we bij de bewuste bushalte alleen bus 157 aangegeven zien staan. Die rijdt wel naar Schagen, maar niet tijdens het weekend. Dus wat nu? René sprint naar een halte om de hoek. Hier staat, erg slecht overigens, aangegeven dat die halte tijdelijk is vervallen. Als even later buurtbusje 411 komt aangereden, slaken we toch wel een beetje een opgeluchte zucht. Met de trein van Schagen naar Alkmaar zijn er gelukkig geen rare fratsen. Op het station daar begroeten we Femke. Gezellig. Ons wandelgezelschap voor vandaag is compleet. Wel moet nog even een bus naar Schoorl worden genomen. 

De eerste honderden meters tellen eigenlijk niet. Dat wil zeggen, we moeten zo'n 500 meter van de bushalte naar het finishpunt van vorige keer overbruggen. Omdat we verwachten niet veel horeca tegen te komen vandaag, nemen we ons startbakkie hier in Schoorl waar de keur aan koffietentjes groot is. 

startselfie zonder boekje

Zodra de GPS'en onder aan Klimduin zijn aangedrukt, begint het grote genieten. Bij een eeuwenoud kerkje slaan we een achteraf gelegen laantje in. Wat een rust heerst hier! En wat een prachtige optrekjes staan er. Van het toerisme in het dorp is hier nauwelijks nog iets te merken. 

Bij het oversteken van het Noordhollandsch Kanaal voelen we pas goed dat er een fris windje waait. Toch zorgt het zonnetje, zodra we weer enigszins in de luwte lopen, voor warmte. Gelukkig hoeven we in eerste instantie maar een kort stukje langs de drukke Westfriese Omringdijk. In plaats daarvan voerde de route ons over bungalowpark Het Geestmerambacht. Ik liep dit stuk trouwens al eerder tijdens een etappe van het streekpad Westfriese Omringdijk. 

Even verderop, vlak voor Krabbendam, wie kent het niet, lopen we de dijk weer op. Twee schapen in een weiland merken ons op. In galop komen ze op ons af. In eerste instantie denken we nog dat ze even achter de oren gekrabbeld willen worden. Als we ze echter wat vers groen gras voeren, beseffen we dat ze alleen maar op eten uit zijn. Hun eigen landje is al flink kaal gegraasd. Het is lastig afscheid nemen. Helemaal omdat ze ons, gewoon binnen het hek uiteraard, achterna rennen. Tot ze bij hun hekgrens komen. Snel gooien we nog wat handen vol gras over het hek om dan onze route te vervolgen. In de verte zien we de toren van de ruïne van Nuwendoorn al fier prijken. Om hier te komen, mogen we via wat hekjes en een kudde schapen doorkruisend een stuk door een weiland stappen. Voor we in de geschiedenis stappen, lezen we het informatiebord. Het is een link naar een ander LAW waar we binnenkort mee starten, het Floris V-pad. Hij is namelijk de bouwer van deze dwangburcht. Die hebben we volledig voor onszelf. Bovenop de in staal gereconstrueerde woontoren hebben we een weids uitzicht over het platte landschap om ons heen. 







Een volgende detour maken we in Eenigenburg naar een pittoresk uitziend kerkje. De knalgele narcissen ervoor en de staalblauwe lucht erboven zorgen voor een mooi plaatje. Op het pad kiezen tot twee keer toe vlak bij ons twee enorme hazen hun eigen pad. 



Lange rechte wegen brengen ons in de buurt van Dirkshorn. Nog even mogen we een grasdijk op. Fijn, toch nog blubber onder onze voeten. Vlak voor we weer bij de auto zijn. Vlak voor het dorp krijgen we een hindernis voor onze kiezen. Enorme hopen aarde versperren de weg. Het is speuren hoe dit obstakel te nemen, maar even later lopen we dan toch echt Dirkshorn in. De vooraf vermelde 16,25 kilometer blijken er bijna 19 te zijn geworden als we de GPS bij de auto, die echt aan de route staat, weer uitzetten. 

Het mooiste van dit verhaal...Femke is nog steeds enthousiast, dus een volgende stuk kan worden gepland. 


zaterdag 16 maart 2024

Floris V pad - van Amsterdam naar Weesp

16 maart 2024


start: de Dam in Amsterdam, met de trein naar CS
finish: Weesp, trein terug naar Hoorn via Amsterdam CS
kilometers: 19 kilometer inclusief aanloop vanaf CS
etappe volgens Wandelnet: 1
horeca: koffiestop George Marina, late lunch en etappedrankje De Kruidenier

Een half jaar geleden waren we voor het laatst met z'n viertjes op pad. We eindigden toen in Den Oever op het Noord-Hollandpad. Hoewel dat pad nog niet volledig is afgestapt, we hebben de twee etappes op Texel nog voor de boeg, starten we vandaag toch met een nieuw wandelavontuur, het Floris V pad. Helaas doen we dit zonder boekje, want dat is in herdruk. 

Onze route, die uiteindelijk naar Bergen op Zoom zal leiden, start op de Dam. Dat is ook waar we hebben afgesproken. Om 10.00 uur beginnen we aan Lange Afstandspad nummer 1-3. Op naar Bergen op Zoom, nou nee, op naar Weesp voor vandaag. 

Slingerend lopen we door Amsterdam richting de Amstel. Ondanks dat we hier redelijk bekend zijn, blijft dit leuk. Amsterdam is gewoon bijna een soort openlucht museum. Het is een beetje gewoonte geworden dat we, als we langs Puccini komen, we daar niet zomaar voorbij lopen. Met een mond vol heerlijke chocola lopen we niet veel later langs de Amstel. Op het water is het drukker dan op de wal. Even verderop horen we dat al deze roeiers meedoen aan de Heineken Roei Vierkamp. Het zorgt voor een kleurrijk uitzicht. 






Kort verlaten we de route om aan onze koffiebehoefte te voldoen. Hierna verlaten we de rivier. Deze maakt plaats voor het water van de Weespertrekvaart. Links van ons eerst de huizen van de gezellig aandoende woonwijk Amsteldorp, verderop de groene velden van Sportpark Drieburg. Aan de overkant worden oude bedrijfsgebouwen vervangen door nieuwbouwprojecten. Tijdens onze Buiten de binnenstad van Amsterdam wandelingen liepen we hier, weliswaar in tegengestelde richting, al eerder. De kleurrijke schilderingen op de pijlers van het viaduct onder de A10 door zijn dus niet nieuw voor ons. Toch blijven we ook nu even staan om ze te bewonderen. 



Amsterdam is achtergelaten, maar nog niet definitief, blijkt later. Diemen wordt doorkruist. Het Bijlmerpark biedt voor even een stuk groen. In een boom zien we een gezinnetje halsbandparkieten. Om de beurt bewaken pa en ma hun nest. Via de Veeneikbrug steken we de Weespertrekvaart over. Meer groen in het Diemerbos volgt aan de overkant. Zodra we de A9 onderdoor zijn gestoken is daar weer een stroompje, de Gaasp, dat de route volgt. Echt heel prettig is het niet lopen, want de weg is niet breed en auto's passeren met een flinke vaart akelig dicht langs ons. En...daar is een bord dat aangeeft dat we Amsterdam weer binnenlopen. Komen we dan nooit in Weesp?! Wordt Weesp ons Omsk? 



Door het oversteken van de Weesperbrug over het Amsterdam Rijnkanaal blijven we nog net in de provincie Noord-Holland. Langs opnieuw een riviertje dat haar naam eer aandoet, Smal Weesp, komen we, nog een prachtige molen passerend, in de vestingplaats. Tijd voor ons etappedrankje vergezeld door een late lunch. Of is dat juist andersom? Gezellige straatjes leiden ons naar De Kruidenier, waar we precies vinden wat we zoeken. 

De kop is eraf! Volgende keer wacht het Muiderslot, een van de bouwprojectjes van Floris V. 


zondag 18 februari 2024

Pelgrimspad- Maaseik naar Sittard

18 februari 2024


start:vanaf B&B Maasvallei in 15 minuten naar P+R station Sittard, parkeren, trein naar Susteren, bus 35 naar Maaseik, halte MGR Koningstraat. OV in totaal 26 minuten
etappe Pelgrimspad: deel 2 etappe 9
kilometers Pelgrimspad: 19,5 (korter dan in boekje ivm omleiding)
kilometers gestapt: 20,3

Het plannen van het OV voor vandaag bleek gisteravond een hele puzzel. De in het boekje uitgestippelde finishplek is met bussen en treinen te verbinden met de startplaats, maar dat kost wel bijna 2 uur. Dit alles heeft ook te maken met het feit dat de meeste treinen er hier in Noord-Limburg dit weekend uitliggen. Op maandag, als de treinen blijkbaar weer rijden,  is deze tijd namelijk 75 minuten. Nog steeds best aan de maat, maar een stuk minder dan voor de zondag. Vandaar dat wij de etappes omwisselen. Ook doen we een kleine aanpassing om de OV-reistijd nog iets te verminderen. Het plan wordt dan om de auto in Sittard te parkeren, trein en bus naar Maaseik te nemen en daarvandaan terug naar de auto te wandelen. 

Alles in kannen en kruiken. Tenminste, alles wat we min of meer in de hand hebben. Een blik op Buienradar laat ons namelijk weten dat het nat gaat worden. Echt heel Nederland is vanaf een uur of half elf volledig bedekt onder regenwolken, waarvan een aantal zelfs wat donkerder blauw. Pfff, een buitje vinden we niet heel erg, maar de hele dag door de regen wandelen is toch wel een ander koekie. Twijfel dus! Tijdens het heerlijke ontbijt van B&B Maasvallei nemen we een besluit. We gaan gewoon. Dan maar even bikkelen door de regen. We zijn hier nu toch. 

Binnen een kwartier rijden parkeren we de auto in de overdekte P+R-garage bij station Sittard. Een trein- en busritje later staan we in België. Dat blijft toch wel speciaal, dat je zomaar in een ander land staat. Lang blijven we er echter niet. Vrijwel direct na de start steken we de Maas over om Nederland weer in te lopen. De regen is inmiddels, zoals verwacht, ook gaan vallen. Heel dikke druppels zijn het niet. Wel staat er ook een pittig windje. Echt guur dus. 


Over de Pater Sangersbrug stappen we Nederland binnen. Halverwege is in de reling een monument verwerkt. Het stelt een touw voor met een knoop erin die precies op de grens hangt. Aan beide zijden wordt het touw vastgehouden door handen. Het symboliseert de verbinding tussen de twee Limburgen. Aan de Nederlandse kant staat een grenspaal. Altijd een foto waard! In de buurt van de paal staat een draaiend hart van een soort ijzerdraad waaraan allemaal beschilderde slotjes hangen. Het exacte verhaal heb ik niet gelezen, maar uit de koppen op het informatiebord maak ik op dat het een monument is voor mensen die in de eerste wereldoorlog zijn geëvacueerd. 



Via een soort van uiterwaarden, bekend als De Rug, lopen we naar Roosteren. Halverwege delen we het pad met paarden die in de wei grazen. Ze keuren ons geen blik waardig. Roosteren herbergt wat leuke huizen. Het wordt doorsneden door de drukke N296. Aan de overzijde van de weg worden we richting de Maas geleid. Wat een kracht gaat er toch van zo'n rivier uit, zo meanderend door het landschap. Op sommige delen lijkt het een meer, zo breed. Andere momenten is het een kabbelend stroompje. 




Tegen de wind in knokkend lopen we een paar kilometer langs het water. Tot in Illikhoven. Het naambord vergt een tweede keer kijken. Wat staat daar nou eigenlijk? Bij De Pitstop scoren wij ons startbakkie met een gedeeld stuk rijstevlaai, want we zitten nog een beetje vol van het ontbijt.

Even verderop geeft een bord, gelukkig heel duidelijk, aan dat er een routewijziging is. In plaats van langs de rivier richting Grevenbicht, worden we nu over een fietspad gestuurd. Met de wind op kop en de regen in ons gezicht is het nog even pittig doorstappen door dit smalste stukje van Nederland. Ondanks dat in Grevenbicht de B&B ligt, waar we overnachten, zijn we nu zo ongeveer op de helft. Via Sluis Born steken we het Julianakanaal over. Voor nu laten we het water even achter ons. Hopelijk lopen we zo weer enigszins beschut tegen de regen. Die valt overigens niet constant. 

Born biedt die beschutting nog niet. Dwars door dit plaatsje lopen we naar de A2 die we oversteken. In de verte zien we groen, ons eerste bos van vandaag. Het is het Limbrichter Bosch. Over smalle paadjes slingeren we tussen de bomen door. Dit is leuk! De plaats waarnaar dit bos is vernoemd is trouwens ook een stop waard. Zeker het kasteel in Limbricht. Hoewel nu helemaal leeg biedt de binnenplaats behorende bij het vierkante kasteel niet eens een mistroostig aanblik. Wat zal het hier op een zomerse dag gezellig zijn. Helemaal met een proeverijtje van de hier gelegen uitbaterij Het Proeflokaal. Een beeld van een vrouw met een kat aan haar voeten doet me vermoeden dat zij de heks is uit het boek van Susan Smit, De heks van Limbricht. Een naamplaatje geeft aan dat dit inderdaad Entgen Luijten is. 






Nu is het niet ver meer naar Sittard. Van het Pieterpad en de volgende etappe van het Pelgrimspad weten we dat de binnenstad gezellig is. Dat geldt niet voor de wijken waardoor wij de stad binnenlopen. Bovendien miezert het nog flink, dus we hebben er flink de pas in. Na 20 kilometer staan we op het Stationsplein. Hier startten we op 22 juli de etappes richting Maastricht. Als morgen het gat tussen Ell en Maaseik is gedicht, rest ons het deel tussen Middelbeers en Weert nog. Het schiet al op...

Redelijk vroeg ploffen we weer op de comfortabele stoelen in B&B Maasvallei. Wat fijn dat we vanochtend toch de wandelschoenen aantrokken en op pad gingen. De regen viel inderdaad, maar het was heel goed te doen! Blij dat we weer een stukje Pelgrimspad kunnen afvinken. 


zaterdag 17 februari 2024

Pelgrimspad van Weert naar Ell

17 februari 2024 


start: met de auto in ruim 2 uur naar de Niesstraat in Ell, hiervandaan 2 bussen (73 naar Weert station en 11 richting Eindhoven) naar halte Geurtsvenweg in Weert. 200 Meter verderop ligt de route
kilometers Pelgrimspad: 16,9
totaal kilometers gestapt: 17,8

Zou het dan eindelijk weer eens gaan lukken om een stuk van het Pelgrimspad af te vinken? De GPX-en van de routes zijn gedownload, het overnachtingsadres geboekt. Nu alleen nog echt gaan. Voorgaande keren gooide mijn gebroken arm en 2x een fikse griep en zo, roet in het eten. De afgelopen week was weliswaar beredruk, maar vanochtend, met een behoorlijk slaapgebrek van de afgelopen dagen, lukte het dan toch om rond 8.00 uur naar het zuiden te sturen. Op naar Ell, wie kent het niet...

Ruim 2 uur later parkeren we vlakbij bushalte Niesstraat de auto. Bus 73 rijdt ons via dorpjes als Swartbroek in ruim een kwartier naar het station van Weert. Hiervandaan is het nog maar een minuut of 5 met bus 11 naar halte Geurtseven. Even verderop ritsen we naadloos in op de route. 


Deze start vandaag voor ons in het gebied van de IJzeren Man. Hé, kennen we dat niet? In Vught liepen we langs een soortgelijke plas met exact dezelfde benaming. De verklaring omtrent de naam is dan ook hetzelfde. De zandafgraving, hier ten behoeve van de spoorlijn Eindhoven - Weert, werd gedaan door een grote machine die in de volksmond de IJzeren Man werd genoemd. Het gebied eromheen heeft een invulling gekregen die dagjesgasten trekt, een milieucentrum, een klimbos en bijvoorbeeld een zwembad. Wij laten alles links liggen en maken in het voorbijgaan alleen een paar keer gebruik van de trimtoestellen die langs ons wandelpad staan. 





Langs een andere zandwinningsplas lopen we over ongezellig rechte wegen richting Altweerterheide. Het kerkje in de verte lonks. We hebben zin in een startbakkie. Helaas slaat de route ver voor het dorp weer af. Hopen dus maar op een volgende plek voor een koppie. Even vergeten we deze behoefte als we over smalle paadjes door het gebied van Kemper-broek slingeren langs de Tungelerwallen. Fijn, een beetje afwisseling op die rechte wegen. 

Tungelroy is onze volgende kans op het steeds harder nodige kopje koffie. Of het nu aan onze vermoeidheid ligt of de route, waarschijnlijk is het een combinatie ervan, maar we hebben het een beetje zwaar. Tungelroy biedt behalve een kapel en een molen, weinig soelaas. Door dus maar. Zonder cafeïnefix. 





Van het laatste natuurgebied De Krang worden we eigenlijk alleen maar chagrijniger. Wat een blubberbad, zeg! Glijdend en glibberend naderen we Ell. Als de route na bijna 17 kilometer naar rechts afbuigt, slaan wij linksaf naar de auto. We ontdoen ons van de modderschoenen en gaan maar vast op weg naar de B&B. Daar in de buurt zal vast wel een gezellig tentje open zijn. 

Dat vergt even wat googelen, maar uiteindelijk zitten we bij De Pitstop in Illikhoven (ja, ja, je komt nog eens ergens) achter een bakkie leut vergezeld door een stuk rijstevlaai. 

Bnb Maasvallei

B&B Maasvallei in Grevenbicht zorgt ervoor dat ons grumpy gevoel van vandaag als sneeuw voor de zon verdwijnt. Prachtig gelegen aan de Maas. De kamer is heerlijk comfortabel. Precies wat we nu nodig hebben. We genieten van het lekkers in de koelkast en ploffen op bed. Even bijkomen. Morgen stappen we verder naar Roosteren. Tenminste...de weersverwachting belooft niet veel goeds.