30 april
Het is al even geleden dat wij meters maakten op het Waterliniepad. Eind vorig jaar werden de grasdijken ons wat te nat. Ook het naar start- en van finishpunt geraken was nogal een gedoe. Pontjes die uit de vaart waren, bussen die geen dienst draaiden in het weekend...kortom, we kozen tijdelijk voor andere paden.
Tot vandaag. Een plan werd gesmeed om de laatste 3 1/2 etappe te voltooien. Een B&B was snel geboekt. Werkendam leek een logische overnachtingsplek aan het eind van etappe 19 en als toegangspoort voor de Biesbosch.
Toen we gingen bekijken hoe alles logistiek geregeld moest worden, stuitten we toch wel op wat ongemakken. Dat openbaar vervoer blijkt hier in het nog steeds een ramp. Werkendam is min of meer onbereikbaar met het OV. Maar zo snel laten wij ons niet kisten. Er werd een alternatief bedacht. Dat hield in dat wij de laatste etappes eerst lopen en daarna het stuk van Gorinchem naar Steurgat. In verband met het niet varen van pontje Steur moet trouwens de alternatieve route door Werkendam worden genomen, zo merkten wij toen we de auto vanochtend wilden parkeren. Opnieuw moeten de hersens even aan het werk worden gezet voor een alternatief. Ook dit lukt weer.
Door al dit gedoe, startten we pas even voor 11.00 uur in Werkendam met de variant. Al snel lopen we in de Biesbosch. Wat een rust hier! Een enkele fietser zien, maar that's it. De voorspelde nattigheid blijkt lichte miezer. Het deert ons niet. Over glimmende asfaltwegen door een waterlandschap stappen we de kilometers weg.
Een herder hoedt zijn schapenkudde met hulp van twee toffe honden. Hij wenkt ons dichterbij. Twee van de schapen hebben vanochtend een lammetje gekregen. Voor ik het weet, duwt de herder mij het zwarte ieniemienie beestje in mijn armen. Echt...een overdaad aan schattigheid. Mama schaap vindt het uiteraard minder ok. Snel zet ik het beestje weer neer. Tussen de schapen door, zoeken wij het pad weer op.
De miezer verandert in dikkere druppels. Het asfalt wordt verruild voor gras. Opvallend zijn de ganzen. Wat een herrieschoppers...en vooral, wat een bangeriken! Zodra we binnen 100 meter van hen komen, vliegen ze met luid kabaal op.
In de verte doemen de hoge gebouwen van, waarschijnlijk, Dordrecht al op. Voorlopig zijn we daar nog niet. Eerst het pontje naar de overkant van de Beneden Merwede. Hiermee verlaten we zowel Noord-Brabant als de Biesbosch. Ook de regen blijft achter.
Op de andere oever, in Zuid-Holland bevinden we ons direct in de gemeente Dordrecht. De finish is nog bijna 13 kilometer verwijderd. Eerst nog een stuk boerenland en dan bereiken we de buitenwijken van de stad.
Villa Augustus is een blikvanger aan het Wantij. De oude watertoren doet nu dienst als hotel, marktwinkel en restaurant. Met het water aan onze rechterhand komen we in het centrum. Wat is Dordrecht toch leuk! Het Drierivierenpunt laat een enorme watermassa zien. De huizen aan de binnenhaven zijn fotogeniek. Ook wat verder de stad in laat Dordrecht zien hoe sfeervol het is.
Het is bijna jammer dat we na bijna 32 kilometer het eindpunt hebben bereikt. Voor vandaag dan. Morgen lopen we nog twee tussenetappes, van Gorinchem naar Steurgat.
Op naar de B&B, hoewel dat sneller gezegd is dan gedaan. In het kort...OV9292 jokt en Arriva rijdt niet volgens schema. Maar nu bij de comfortabele Bed and Breakfast Kaatje 45 is het heerlijk terugkijken op een toch heel fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten