start: vanaf onze vakantiestek in 15 minuten naar de veerhaven van de Westerschelde Ferry, veer naar Breskens, bus, bus 42 naar St Annastraat in Sluis, vanaf vertrek ferry 1:10 onderweg
etappes Wandelnet: 1 en deel 2
kaarten boekje: 1 t/m 5
gestapte kilometers: 31 (exclusief overvaart)
Er zijn dagen dat alles klopt. Vandaag was zo'n dag. Allereerst zat het weer mee. De zonneschijn maakte het best al warm, maar de frisse noordenwind zorgde voor een natuurlijke airco. De route van Sluis naar Breskens die er op de kaart niet heel gevarieerd uitzag, blijkt in werkelijkheid gewoon prachtig. De kust blijft boeien en ook het Zeeuwse (platte)land biedt veel moois. Tel daarbij op dat we voor er ook maar een meter van het pad wordt gelopen, de ferrytocht over de Westerschelde al voor een vakantiegevoel zorgt. Bovendien ligt de start van deze etappe, of beter de start van het Nederlands Kustpad natuurlijk, in Sluis met het voor Nederland unieke belfort en de omtrekkende wallen. Dat kan niet anders dan een mooie wandeldag worden, toch?
Als er dan een minpuntje gevonden zou moeten worden, is het de tijd dat de wekker ons wekt. Kwart over zes is op een niet werkdag best vroeg. Drie kwartier later zitten we in de auto op weg naar Vlissingen. Veel te vroeg zo blijkt, want het is maar een kleine twintig minuten rijden. We hebben echter geen idee hoe de parkeersituatie is bij de ferry en hoe lang we eventueel nog moeten lopen vanaf de auto. Nou, het is echt easypeasy. Voor het stationsgebouw is een parkeerplaats. Hiervandaan is het nog geen 100 meter naar de ferry.
De overtocht duurt een dikke 20 minuten. Als echte toeristen, de andere passagiers zitten nog een beetje te dutten, vermaken wij ons buiten op het achterdek. De haven is niet het meest pittoreske om te zien, maar de enorme schepen, kranen en alles daaromheen intrigeert. Een loodsbootje schiet over het water naar een enorm schip. De loods klimt aan boord. De ferry vaart door. In het mistige ochtendlicht vervaagt het schip. In mijn hoofd klinken de zinnen van Bløf: Vlissingen ademt zwaar en moedeloos vannacht. De haven is verlaten, want er is nog maar een vracht. Die moet in het donker buitengaats worden gebracht....
De bus naar Sluis zit vol met scholieren. Deze regio heeft duidelijk geen vakantie meer deze week. Rond 9.00 uur staan we op halte Sint Annastraat. We kunnen op pad. Een wandelboom geeft de start van het Nederlands Kustpad aan. In tegenovergestelde richting loopt het Grenslandpad. Ooit zullen we hier dus weer staan...
Het nog niet helemaal wakkere Sluis maakt een gezellige indruk. Het belfort torent overal bovenuit. Het geeft een buitenlands gevoel. Niet alleen de toren geeft ons een stukje geschiedenisles. Op het plein bij de start van het pad staat een glimmend borstbeeld van Van Dale. De grondlegger van het bekende woordenboek is hier geboren en getogen. De vaart die door de vestingstad loopt is een andere historische marker. De Damsche Vaart wordt ook wel Napoleonvaart genoemd. Deze kleine generaal gaf namelijk de opdracht om een kanaal tussen Brugge en Sluis te graven.
Door haar ligging aan het Zwin was Sluis in het verleden een belangrijke handelsstad. Hoewel verzanding van het gebied ervoor zorgde dat de schepen niet langer diep het land in konden en Sluis konden bereikten, bleef de vesting ook tijdens de Tachtigjarige Oorlog belangrijk. De wallen speelden daarbij een grote rol. De eerste kilometers van vandaag voeren ons over die oude verdedigingsmuren. Geklepper van twee ooievaarsstelletjes verwelkomt ons. Rechts ontvouwt het Zeeuwse platteland zich voor ons. Links zien we de bebouwing van de stad.
Plattelandswegen brengen ons naar het meest zuidwestelijke dorp van Nederland, Retranchement. Ja, echt, dit is een Nederlandse plaatsnaam...Wel heeft het een Franse achtergrond. De betekenis is "verschansing:. Twee forten verbonden door verdedigingswallen werden onder regime van Prins Maurits gebouwd. Uiteraard om het verderop gelegen Sluis uit handen van eventuele vijanden te houden. Van het dorp zelf zien wij niet veel. Wel is het genieten geblazen van de natuur die de wallen hier in bezit heeft genomen. Het is een prachtig kleurenschouwspel, een helblauwe lucht, sappig groen gras en zonnige boterbloemen. Als we niet al in ons hum zouden zijn geweest, zou dit er zeker voor hebben gezorgd.
En dan is daar, eindelijk, de kust. De monding van het Zwin zorgt voor bijzondere plaatjes. Voor ons het ruime sop van de Noordzee. Waar het water het land binnendringt liggen drooggevallen platen. Het is eb, dus de bodem van de zee is duidelijk zichtbaar.
Cadzand-Bad wordt via een breed fietspad door de duinen bereikt. In de plaats bij strandtent Caricole piept de GPS dat de eerste etappe erop zit. Voor ons het sein om een biertje, nul procent, we zijn door schade en schande wijs geworden, op het terras te pakken. Dit is echt vakantie. De golven van de Noordzee die richting strand komen rollen, karakteristiek Zeeuwse paalhoofden die de golven breken en een biertje onder handbereik.
De Verdronken Zwarte polder is veel mooier dan de naam doet vermoeden. Meerdere vlonderpaden zorgen dat we droge voeten houden terwijl we een inlands stuk zee oversteken. Over smalle zandpaden slingeren we door een gebied met voornamelijk jeneverbesstruiken. Op de open stukken is er even twijfel of we droge voeten houden. Met wat capriolen lukt dat gelukkig.
Een volgende detour van het doorlopende fietspad geeft meer spectaculairs. Een trekpontje zorgt bijna alsnog voor die natte voeten als we er iets te enthousiast opspringen. Aan de overkant lijken we in een soort Teletubbie Land te zijn beland. Grasheuvels met her en der wat struikjes zijn hier het leefgebied van konijnen en hazen. Die laten zich in grote getalen zien. Helaas zijn ze wat lastiger te fotograferen. Het enige dat ontbreekt zijn de Teletubbies zelf.
In het wandelboekje staat aangegeven dat de situatie in de buurt van Nieuwesluis constant verandert in verband met werkzaamheden. Al snel merken we dat de route dan ook afwijkt van het kaartje in het boekje. Wij volgen braaf de GPS en de wit-rode markeringen. Deze brengen ons in het redelijk nieuw aangelegd lijkende natuurgebied de Waterdunen. Even baal ik dat we de zwartwitte vuurtoren van Breskens nu letterlijk en figuurlijk links laten liggen. Toch is dit gebied zo mooi dat die teleurstelling snel verdwijnt. Watervogels in alle soorten en maten trekken aan ons voorbij. Of eigenlijk trekken wij aan hen voorbij. Als kers op de taart komt het pad toch nog bij de vuurtoren uit.
Het einde is nu in zicht. Aan de overkant zien we Vlissingen liggen. Enorme schepen varen ons voorbij. Ook de ferry is al onderweg naar Breskens. De overtocht verloopt weer net zo gladjes als de heenreis. Ruim 31 kilometer zijn weggestapt. En wat een mooie kilometers waren het...hier aan de kust, de Zeeuwse kust.
- op naar de volgende etappe
- terug naar de vorige gestapte etappe, van Renesse naar Ouddorp
- overzicht van de kustpadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten