Grote Rivierenpad van Tiel naar Dodewaard

19 februari 2025

start: vanaf Natuurhuisje 4 Jaargetijden in 20 minuten naar station Hemmen-Dodewaard

parkeren: P+R station Hemmen-Dodewaard

OV: elk half uur trein naar Tiel in 16 minuten 

etappe: 12 en deel 13

kilometers: 24,5

En dan is het al weer tijd om afscheid te nemen van tiny huisje De 4 Jaargetijden. Vier dagen, drie nachten, zijn voorbij gevlogen. Juist nu we weg gaan heeft René de slag van een vuurtje maken in de houtkachel onder de knie. Binnen no-time verwarmt de kachel het kille huisje. Min 4 geeft de weerapp op mijn telefoon aan, brr. Ondanks de vrieskou hebben we het binnen geen moment onbehaaglijk gehad. Naast het gemak, lag het ook nog eens perfect om dit deel van het Grote Rivierenpad te wandelen. Vooral voor de etappes 10 en 11 is het een ideale uitvalsbasis. Ook het Maarten van Rossumpad loopt hier redelijk in de buurt. En laat dat pad nou net op mijn (solo)lijstje staan. Het ziet ernaaruit dat ik nog eens ga genieten van dit toffe Natuurhuisje. 

Binnen 20 minuten zijn we op station Hemmen-Dodewaard. Onderweg vraagt René mij even te checken vanaf welk perron de trein naar Tiel vertrekt. Als we een beetje voortmaken redden we die van 9:57 namelijk. Als ik de 9292-app open zie ik rode letters en cijfers verschijnen. De trein die wij wilden hebben, vertrekt van geen enkel perron. Hij ligt eruit. Getsie. Omdat we geen idee hebben hoe het station eruit ziet, of er bijvoorbeeld een koffietentje zit, rijden we er toch direct heen. Nou, dit is echt het meest verlaten stationnetje dat er in Nederland te vinden is. Op de P+R, als de 5 parkeerplekken die naam tenminste mogen dragen, staat een andere auto, met twee jonge gasten die hier puur zitten om een peukie (of iets dergelijks) te doen. Wij hebben geen zin om een half uur te zitten vernikkelen. We maken dus nog een rondje. Een paar minuten voor het vertrek van de volgende trein, zijn we terug. Om op de app te zien dat deze 5 minuten vertraging heeft. Kleumend staan we op het perron. De vertraging loopt op tot 20 minuten. Onze vingers en tenen voelen we al even niet meer. Wat een ijskoude wind! Ongeveer 50 minuten later dan we hadden gehoopt verschijnt er een wagonnetje van Arriva. René grapt nog of we onze hand op moeten steken om hem te laten stoppen. Gelukkig is het binnen wel warm. De 16 minuten tot Tiel ontdooien we weer een beetje. Een hete kop koffie van De huiskamer van Tiel doet de rest. We kunnen, eindelijk, op pad. 

Veel van de stad zien we niet. Ook hebben we niet echt puf in een extra rondje. We willen de pas er even in zetten om ons warm te stappen. Langs de Sint Maartenskerk bereiken we de volgende grote rivier van dit wandelpad, de Waal. Deze mogen we direct oversteken. Het veer dat ons naar de overkant brengt, komt net aan varen. Als we de schipper, die ons overvaart, betalen raken we met hem aan de praat. Hij vertelt hoe tevreden hij met zijn job is als gepensioneerde met een groot vaarbewijs. Tijdens de overvaart, zien we oostwaarts twee enorme driehoeken van pijlers van de Willem Alexanderbrug. Dat wordt ons volgende doel. Dodewaard ligt namelijk net als Tiel op de noordoever van de Waal. We moeten de rivier dus nogmaals over. 

Wamel overbrugt het stuk tot de volgende oversteek over de Waal. De Waalbandijk slingert langs het dorp. Brede uiterwaarden houden het water op behoorlijke afstand. Stappend door het land van Maas en Waal bereiken we de Willem Alexanderbrug. De brug onderdoorstekend ligt Beneden-Leeuwen. Wij gaan naar boven. De Waal weer over. Hoe groot de brug is, blijkt als we van trap omhoog tot trap naar beneden 1,4 kilometer een snijdende wind moeten trotseren.

Die wind blijft ook flink blazen als we aan de overkant, opnieuw over de Waalbandijk, verder oostwaarts lopen. Links van ons staan rijen vol fruitbomen. Temidden van deze gaarden staan de huizen van de fruittelers als ware het de wijnchateaus tussen de druivenranken in Frankrijk. We grappen dat het hier dan waarschijnlijk appelsapchateaus zullen heten...

In en rond de rivier wordt druk gewerkt. Enorme baggerschepen dragen bij aan gebiedsontwikkeling in de Willemspolder. Het maakt dat wij de alternatieve route naar IJzendoorn moeten volgen. Het is jammer dat pas 300 meter na de afslag een witrood kruis duidelijk maakt dat de reguliere route is gestremd. Wellicht dat we vooraf even de routewijzigingen hadden moeten doornemen. 

IJzendoorn passeren we diep in onze jassen gedoken. Even verlaat de route de dijk om langs de overnachtingshaven voor schepen te voeren. Ochten is de volgende plaats. Mijn telefoon en ook de powerbank zijn inmiddels hartstikke leeg. Waarschijnlijk speelt de kou hierbij ook een rol. Eethuisje De Veerstoep biedt uitkomst. Zowel wij als mijn telefoon laden even op. Achter het glas gezeten lijkt het alsof het voorjaar is aangebroken. Het maakt dat het vervolg van de wandeling naar Dodewaard extra koud aanvoelt. Dwars door de uiterwaarden struinen we voort met de koude wind pal op onze toet. We gissen tot welke plaats het kerkje aan de overkant hoort. Druten is het juiste antwoord. 

De laatste kilometers naar Dodewaard gaan op de automatische piloot. Bij buurtschap Hien verlaten we het water. De GPS heeft al geklingeld. Etappe 12 zit er inmiddels op. Omdat wij het handiger vonden om van treinstation tot treinstation te wandelen, nog niet wetend dat de trein vanochtend wel heel veel vertraging had, plakken we er nog 3 kilometer van de volgende etappe aan vast. De A15 en de Betuwelijn overstekend, zien we onze trouwe vierwieler al staan bij het kleine station van Hemmen-Dodewaard. Snel stappen we in. Wat een stilte als je de wind niet langer om je hoofd hoort waaien. Met rode wangen rijden we huiswaarts. In 4 dagen zijn we ruim 80 kilometer opgeschoten met het Grote Rivierenpad. De laatste 3 etappes zijn gepland. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Tricht naar Tiel
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Tricht naar Tiel

17 februari 2025 

start: met de auto vanaf Natuurhuisje 4 Jaargetijden in 10 minuten naar Tiel

parkeren: P+R Tiel (achterkant station)

OV: trein richting Den Haag in 11 minuten van Tiel naar Geldermalsen

etappe: 11 volgens Wandelnet

kilometers: 22,9

Het is weer fijn wakker worden in Natuurhuisje 4 Jaargetijden. Net als gisteren blijven we lang genieten van het naar binnen schijnende zonnetje. Met een kop thee binnen handbereik, de houtkachel snorrend is er niet veel meer nodig om een dag goed te starten. Toch wachten de paden op ons. Na de schitterende etappe van gisteren tussen Leerdam en Tricht, zijn onze verwachtingen ook voor vandaag hoog gespannen. Dat komt mede, omdat op de website van Wandelnet over het Grote Rivierenpad onder andere etappe 11 tussen Geldermalsen en Tiel, die wij vandaag dus stappen, wordt genoemd als populair. We hebben er dus zin in...

Terwijl wij de autodeuren dichtslaan in de buurt van P+R Tiel, zien we de trein vertrekken. Net te laat dus. Gelukkig gaat een volgende al over een half uur. Ook niet vervelend is dat er een De Huiskamer van... op het station zit. Wij brengen dat half uurtje dus achter een bakkie leut door. 

Even na 11 uur staan we op station Geldermalsen. De route ligt zo'n 600 meter verderop in Tricht. De startselfie schieten we op een brug over de Linge. De zon schijnt in het water, lieflijke huizen staan op de oever, deze rivier bevalt ons wel. Helaas zullen we haar vandaag niet veel kunnen bewonderen. De route wijkt behoorlijk af van de waterstroom. 

In eerste instantie lopen we door de bebouwing van Tricht. Langzaam gaat deze over in een rustigere omgeving waar langs de weg nog wat fruitverbouwbedrijven liggen. De omgeving is een stuk kaler dan die waar we gisteren doorheen stapten. Na het passeren van de Rijksstraatweg verdwijnen zelfs de huizen. We worden een graspad op gestuurd. Echt heel vrolijk word ik er niet van. Ik houd mezelf voor dat het straks weer een stuk mooier zal zijn, want anders zou dit stuk niet zo populair zijn, toch... Even bedenken we dat het wellicht aan het jaargetijde ligt dat het hier niet zo fraai oogt. Toch kunnen we niet bedenken dat het hier in een ander seizoen mooier is. We lopen over een pad langs een armetierig bos met aan de andere kant weilanden, waar overigens juist vandaag de gierkar zijn werk heeft gedaan. Wat een geur...of beter meur! Heel even lopen we verhard over een boerenweggetje voor we opnieuw de weide worden in gestuurd. Dit keer houden we de rand aan om struinend door het gras een stuk verderop opnieuw op een geasfalteerde weg uit te komen. Dit is toch fruitbomengebied? Nou, op dit stuk zijn er weinig bomen te bespeuren. 

Natuurgebied de Put van Buren biedt enigszins afleiding, grotendeels omdat we hebben gelezen hoe dit gebied is ontstaan. In het verleden is hier flink geticheld. Dat houdt in dat de bovenste laag van het kleiland is afgegraven in hompjes om er tichels, bakstenen, van te bakken. We komen nu ook in de buurt van Buren. Direct bij het inlopen van deze stad proef je de historische sfeer. Een oude poort geeft ons toegang tot de fraaie met kinderkopjes geplaveide straten. Voor de Sint Lambertuskerk staat een beeld dat verwijst naar de connectie van de stad met het koningshuis. Willem van Oranje trouwde hier in 1551 met Anna van Egmont, gravin van Buren. 

De stadswallen geven aan de ene zijde een mooi kijkje op de langsstromende Korne. Aan de andere kant schittert het weeshuis. Dit imposante gebouw komt op naam van Maria van Nassau, de dochter van Willem van Oranje en Anna van Buren. Terwijl wij naar de pracht en praal staan te kijken suist er een ooievaar over ons hoofd om plaats te nemen op een nest op een van de torens. De takjes die hij of zij meebracht worden secuur in het nest geplaatst. Vervolgens vertrekt ze weer voor een volgende lading. Je zou toch denken dat een ooievaar weinig te zoeken heeft bij een weeshuis...

Vanaf nu maakt de Betuwe haar naam wel wat meer waar. We passeren regelmatig grote fruitgaarden. Toch is het lieflijke van gisteren nog steeds ver te zoeken. Een klein beetje komt dat terug als we in de buurt van Zoelen komen. In de verte zien we de molen staan waar het huisje waar wij verblijven zo'n beetje onder ligt. Kasteel Soelen naderen we via een enorme bomenallee. Van het dorp zelf zien we behalve de kerk niet veel. 

Het laatste stuk naar Tiel blinkt ook niet uit door sfeer. We steken de Betuwelijn en de A15 over om in de stad van Flipje te komen. Bij een spoorwegovergang verlaten we de route. Morgen pikken we deze hier weer op. Nu houden we het voor gezien. De auto staat zo'n 400 meter verderop bij het station. Het zilveren randje van gisteren was vandaag ver te zoeken, maar ach, zulke dagen horen erbij. En klagen doen we zeker niet, want wat een prachtig weer hadden we! 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Tiel naar Dodewaard
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Leerdam naar Tricht
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Leerdam naar Tricht

16 februari 2025

start: van het Natuurhuisje in Zoelen in 15 minuten naar Tricht

parkeren: parkeren op een kleine parkeerplaats bij het Trichtsevoetpad in Tricht, Lingedijk 106

OV: trein Geldermalsen - Leerdam (11 minuten)

etappe:10 volgens Wandelnet

kilometers:22,3

Sommige dagen hebben een zilveren randje. Vandaag was zo'n dag. Alles zat mee. Om te beginnen de stek waar we verblijven. Het was even wennen aan de omvang van het huisje. Het is echt ieniemienie, dus even passen en meten waar we onze spullen laten. Maar als dat eenmaal is gebeurd, is het echt een heel fijne, sfeervolle plek. Het is ook heel bijzonder om vanuit het huisje zo'n beetje recht tegen een molen aan te lopen. Heel bijzonder. Maar niet alleen het Natuurhuisje zit mee. Nee, de hele dag liepen we onder een staalblauwe lucht. Er waaide een koude oostenwind, maar in de luwte maakte de zon duidelijk dat er voorjaar in de lucht zit. En dan de route, mee slingerend met de meanderende Linge over dijkjes waarlangs echt mooie optrekjes staan, was het echt een topetappe van het Grote Rivierenpad. Maar laten we beginnen bij het begin...

En dat is wakker worden in het Natuurhuisje in Zoelen. Terwijl René zorgt voor wat warmte door de houtkachel op te stoken, maak ik ons dagelijkse koppie cappu om de dag te kunnen starten. Bij het openen van de gordijnen is er even de vraag of we een witte wereld voorgeschoteld krijgen. Helaas. Behalve het wit van de sneeuwklokjes is er niets te bespeuren. De zonsopkomst vergoedt veel! 

De planning om rond 9.00 uur te vertrekken loopt volledig in de soep. Niet omdat er van alles aan de hand is, maar omdat de dagstart in het huisje dwingt tot onthaasten. Zelfs mijn drukke hoofd raakt niet in de stress door het latere vertrek. Sowieso is het geen probleem. De finish-, dus parkeerplek, voor vandaag ligt slechts op zo'n 15 minuten rijden vanaf het huisje. In Tricht, vlakbij de spoorlijn, denkt René via Google een mooie plek te hebben gevonden. Dat klopt als een bus. Via een naastgelegen pad lopen we in minder dan 10 minuten naar station Geldermalsen. Hier moet nog even een sprintje worden getrokken om de trein naar Leerdam te halen. Zwaarhijgend, poeh zeg, waar is mijn conditie gebleven, tuffen we even later naar Leerdam. 

Voor het station ligt de start van de route naar Tricht. Het mooie van Leerdam hebben de routemakers bewaard tot etappe 10, deze dus. Via het oude centrum komen we bij de stadswal. René merkt op dat alles hier in het teken van de Linge staat, terwijl hij wijst naar een winkel met op de gevel Lingerie. Bij de wal aangekomen, zijn we diezelfde routemakers even ongehoorzaam, door in plaats van rechtsaf richting de brug over de Linge te gaan, eerst omhoog de Zuidwal op te lopen. Wat een schattige huizen staan hier! "Je zou er zo kunnen wonen", en dat is niet de laatste keer dat we dat vandaag zullen roepen. Benedenlangs lopen we terug richting de route. Het Glasmuseum is op deze zondagochtend nog gesloten. Leerdam als glasstad zullen wij een andere keer moeten ervaren. 

De Linge overstekend lopen we Utrecht uit en Gelderland in. Vanaf nu volgen we als een zilveren routeaanduiding de rivier, af en toe afdwalend, maar steeds weer terugkerend. Al direct wordt duidelijk dat het fijn wonen is aan de Linge. Wat een geweldige optrekjes staan hier. Sfeervol verbouwde oude huizen afgewisseld met nieuwe bouwwerken. 

De rivier rijgt de dorpjes aaneen. Het eerste dat wij binnenlopen is Asperen. Wat een charmant plaatsje, zelfs met een openliggende hoofdstraat, zien we dat het hier aangenaam wonen is. Een paar jaar geleden toen we het Waterliniepad wandelden, verbleven we hier in het sluishuisje. Die route loopt niet door het plaatsje, dus van de leuke straatjes zagen we toen niets. Onze toffe B&B-stek, Linge Lodge,  van toen passerend over de sluizen, lopen we richting Fort Asperen. Helaas is dit pas geopend vanaf halverwege april. Wij moeten het doen met een blik op het historische bouwwerk. 

Een mooi pad brengt ons in Acquoy. De dijk langs de Linge is ook hier heel 'woonwaardig', dat uitzicht...en die huizen! Natuurlijk helpt de staalblauwe lucht daar enigszins aan mee, maar wat een mooie omgeving. Bij Lingezicht, dat de naam eer aandoet, scoren we ons startbakkie. Aan de inrichting zien we dat we hier niet om haver- of sojamelk hoeven te vragen. En dat klopt, want het enige dat ze schenken is koffie of thee, geen espresso, geen cappuccino, gewoon koffie of thee. Wij doen het er mee. 

Het water rijgt Acquoy aaneen met Rhenoy. Hierover moeten we even over een glibberig grasveld. De onderlaag is nog bevroren, de bovenlaag net ontdooit. Met een slinger bereiken we Rumpt. Zeiden we eerder vandaag, dat we overal zouden kunnen wonen, nou, we vermoeden al snel dat dat niet geldt voor Rumpt. Aan de auto's en huizen te zien moet je hier een aardige zak geld meenemen voor een huis. Het is vooral een lust voor het oog. Vooral de tot woningen verbouwde kerk spreekt ons aan. 

Via een brug bereiken we Beesd. De Voorstraat maakt duidelijk dat ook hier weer erg leuke huizen staan. De Linge volgend duiken we de A2 onderdoor. De bebouwing verdwijnt. Een bosrijk pad leidt ons door Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt. Even twijfelen we of we een kijkje nemen in de landgoedwinkel. We besluiten echter door te stappen. Nog steeds langs de Linge. Knotwilgen staan dichtbij het water. Het pad lijkt een soort boomtoppenpad. Fruitbomen langs beide zijden staan lager geplant. Het vergt wat verbeelding om je voor te kunnen stellen dat de kale, knokige takken over een paar weken in frisse bloesem zijn gehuld. Op dit moment lijken de bomen meer op de beukboom van de Harry Potter films. Misschien moeten we nog maar eens terugkomen als dezelfde bomen vol hangen met sappige vruchten. Toch hebben we geen moment spijt dat we deze route in dit jaargetijde lopen. Elk seizoen heeft wel iets. 

Tricht komt in zicht. Om bij de auto te komen, wandelen we onder het spoor door. Precies op het moment dat we de auto zien staan, klingelt de GPS. Einde van de etappe. Morgen stappen we hiervandaan door naar Tiel. Waarschijnlijk staan ons dan nog meer, kale, fruitgaarden te wachten. We hebben er zin in! Eerst nog een avondje genieten in ons tiny huisje. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Tricht naar Tiel
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Hei- en Boeicop naar Leerdam
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• overzicht van onze andere wandelpaden