Floris V-pad van Schoonhoven naar Nieuw-Lekkerland

13 september 2025

start: een auto parkeren we in Nieuw-Lekkerland op een industrieterrein, de andere bij de veerboot in aan de Lek in Groot-Ammers

kilometers: 18,6

etappe: 7 volgens Wandelnet

Door de zomervakantie lijkt het lang geleden dat we met z'n vieren over het Floris V-pad stapten. Terugzoeken levert op dat we op 29 mei in Schoonhoven zijn geëindigd. Drie-en-halve maand later pikken we de route op weg naar Bergen op Zoom weer op. 

De start voor vandaag ligt aan de zuidkant van de Lek aan de overkant van Schoonhoven. Voor ons startbakkie lopen we het sfeervolle Heeren aan de Lek binnen. Helaas zijn we te vroeg. Het restaurant opent over een uur, om 11.00 uur. Dan maar direct aan de wandel. Na uiteraard de startselfie te hebben geschoten, met het veer op de achtergrond. In plaats van rechtsaf langs het water naar Groot Ammers te wandelen, maakt de route een lus rondom een industriegebied. Langs de doorgaande weg loopt het niet echt sfeervol, maar van onze wandeling op het Pelgrimspad weten we dat de routemakers daar een oplossing voor hebben gevonden. Ze leiden ons over een begroeid graspad tussen de weg en het industriegebied. Het maakt het net iets leuker. Eenmaal op de dijk beland, mogen we nog door de uiterwaarden, die we met schapen delen, struinen om Groot-Ammers te bereiken. Hier scoren we bij Het Posthuijs dan eindelijk ons startbakkie. 

In de plaats splitsen de routes van het Pelgrimspad en het Floris V-pad zich. Wij volgen de meander van de Lek, niet direct langs het water, maar door het naastgelegen polderlandschap. Op het kaartje ziet het er een beetje saai uit. De route van vandaag bestaat uit lange, rechte wegen. Toch verveelt de wandeling geen moment. En dat komt niet alleen, omdat we genoeg hebben om bij te praten. Nee, ook de omgeving is weer prachtig. In sloten zien we meerdere koppels zwanen met nog grijze pullen. De weilanden staan vol koeien die eerdaags weer in stallen zullen verdwijnen. Zwermen ganzen en andere vogels vliegen op als wij in de buurt komen. Tegen de donkere lucht, waar de zon met schel licht doorheen probeert te dringen, vormt het een mooi beeld. 

Over een tiendweg stappen we richting Streefkerk. In de route zit een rare knik die ons naar een doorgaande autoweg voert. Hier slaan we na een paar honderd meter weer af, om, ja echt, weer op dezelfde tiendweg terecht te komen. We vragen ons af of we iets bijzonders hadden moeten zien in deze omweg. Op dezelfde weg, met de originele naam Tiendweg, wordt ons een voorproefje van de volgende etappe getoond, als we door Kinderdijk lopen. Om ons heen staat een aantal molens. Een paar ervan ligt direct aan de route. In het boekje Dwars door de lage landen 2, dat wij gebruiken omdat het originele LAW boekje via Wandelnet niet meer te verkrijgen is, staat aangegeven dat de Koffiemolen een goede stop is voor koffie en taart. In taart hebben we geen zin, maar een kop koffie met lunch gaat er wel in. 

De laatste kilometers richting Nieuw-Lekkerland kunnen de regenjacks weer in de rugzak verdwijnen. Het is even droog, hoewel de donkere lucht voor ons, ons maant door te stappen om een nat pak te vermijden. Nu wel pal langs het water van de Lek leggen we de laatste kilometers af. Een monument in de vorm van een vliegtuig voor omgekomen soldaten tijdens WWII zorgt voor nog een korte stop. Net voor de grote hoos uitbarst, stappen we na bijna 19 kilometer in de auto. Dat Floris V-pad valt niet tegen! Wat een fijne wandeldag weer. Op naar de molens van Kinderdijk!

• op naar de volgende wandeling op het Floris V-pad, van Nieuw-Lekkerland naar
• terug naar de vorige wandeling op het Floris V-pad, van Oudewater naar Schoonhoven
• overzicht van onze wandelingen op het Floris V-pad
• onze andere wandelpaden

Floris V-pad van Oudewater naar Schoonhoven

29 mei 2025

start: met 2 auto's richting Schoonhoven, een parkeren we in de buurt van de veerboot met de andere rijden we naar Oudewater

kilometers: 17,8 kilometer

etappe: 6 volgens Wandelnet

Het is geen straf om terug te keren naar heksenstad Oudewater. Wat een leuk plaats is dit! Voor we kilometers maken op het pad, starten we met een bakkie koffie met lekkers om de verjaardag van Korine te vieren. Altijd leuk om de wandeldag op deze manier te beginnen. 

Door fraaie straten met oude huizen, Oudewater kreeg al in 1265 stadsrechten, lopen we langs de Hollandsche IJssel de stad uit. Al snel wordt het asfalt verruild voor graskades. Het stapt fijn. Met uitzondering van een voorbij toevend bootje of een ons verbaasd aanstarend schaap is het een stille wereld. Nou ja, wij kletsen er natuurlijk gezellig op los. 

In Hekendorp verlaten we via een ophaalbrug de provincie Utrecht. Zuid-Holland verwelkomt ons met een tiendweg. Het houdt in dat we regelmatig over een hek mogen klimmen of capriolen aan de waterrand moeten uithalen om ons pad te kunnen vervolgen. We houden gelukkig allen een droog pak. Polderpaden voeren ons richting Haastrecht. De plaats zelf laten we rechts liggen. Een wandelpaal bevestigt dat wij, René en ik, hier al eerder zijn geweest op het Pelgrimspad. Tot Schoonhoven is het dus bekend terrein. Dat vinden we overigens helemaal niet erg, want we herinneren ons nog dat het komende stuk best voor herhaling vatbaar is. 

Het brengt ons langs een volgend watertje, rivier de Vlist. De route loopt aan de rustige kant van de rivier. Aan de overzijde zien we regelmatig auto's rijden. Wij komen slechts af en toe een fietser tegen. Het glinsterende water rechts van ons wordt bewoond door watervogels. Links van ons liggen prachtige boerderijen. Op een soort van eiland ligt een particuliere tuin die is opengesteld voor bezoekers. Wij nemen plaats op een van de bankjes en struinen wat rond door de idyllische tuin langs de beelden, vijvers en mooie bloemen. In een polderlandschap als dit mag een molen natuurlijk niet ontbreken. Vlak voor Schoonhoven passeren we wipmolen Bon Repas. Het blijft een mooi plaatje!

Van de heksenstad lopen we de zilverstad binnen. Hoewel, we maken eerst nog een lus door het Springer Park. Een muziekkapel ligt als een eiland in het water. Ook hier weer sfeervolle huizen. Voor sommige ervan ligt een zilverkleurig, vierkant steentje in de stoep. Ze geven aan dat in het pad edelsmeden woonden en werkten. De gravure in de steen is het meesterteken, de handtekening van de edelsmid. 

De Veerstraat voert ons, hoe logisch, naar het veer. Via een poort verlaten we het centrum. Voor ons ligt de Lek. Deze steken we de volgende wandeling over met het bewuste veer. Vandaag sluiten we af met een lunch bij Rivero. 

• op naar de volgende wandeling op het Floris V-pad, van Schoonhoven naar Nieuw-Lekkerland
• terug naar de vorige wandeling op het Floris V-pad, van Woerden naar Oudewater
• overzicht van onze wandelingen op het Floris V-pad
• onze andere wandelpaden

Nederlands Kustpad van Vlissingen naar Kasteel Westhove Domburg

10 mei 2024

start: parkeren bij StayOkay Kasteel Westhove, bus naar station Vlissingen

etappe volgens Wandelnet: restant 2 en 3 volledig

kaarten volgens boekje: 6 t/m 11

kilometers gestapt:

En dan hebben we nog maar een gat te dichten op het eerste deel van het Nederlands Kustpad. We hoeven alleen nog van Vlissingen naar Kasteel Westhove in Domburg om boekje 1 uit te stappen. En dat doen we vandaag. 

Het weer zit aan alle kanten mee. De zon schijnt best fel, maar de warmte wordt door een lichte noorderwind gedempt. Vlissingen is ons nog onbekend. Nu verkennen we ook vandaag de plaats niet echt, maar het deel dat we zien, spreekt ons zeer aan. Wat een aparte sfeer geeft deze stad zo gelegen aan de Westerschelde. Na het verlaten van de veerboot komen we in onbebouwd gebied. In de verte ligt een molen aan het water. Over de boulevard lopen we die kant op. Het is eb. Aan de waterlijn staat een aantal mensen in schelpzoekhouding. Grote schepen inclusief ferry's toeven voorbij in een vlaag van mist. Langs de boulevard staan her en der wat aandenkens aan WWII. De informatie maakt indruk. Op de punt waar de Westerschelde landinwaarts (of is het juist de Noordzee in) stroomt, staat het Keizersbolwerk, onderdeel van de voormalige verdedigingslinie van de stad. Wij lopen het vestingwerk uit de 16 eeuw via de Waterpoort binnen. Bovenop staat het beeld van Michiel de Ruyter, ooit zeeheld, maar een controversiële gezien zijn betrokkenheid bij de slavenhandel. 

Over de boulevard langs het Noordzeestrand lopen we noordwaarts, langs de Westbeer, een ander onderdeel van de voormalige vestingwerken. Rechts van ons staan mooie, statige panden, vaak verweerd door de zoute wind die haar waait. Vlak voor een kunstwerk van bamboebuizen, het Windorgel, nemen we ons startbakkie bij een van de vele restaurantjes hier langs de boulevard. Het lekkers dat we erbij nemen kan mooi als brandstof dienen voor de vele duinen die ons wachten. 

Het landschap golft flink. Dit zijn niet de kleinste duinen van Nederland. Ach, het is een mooie repetitie voor ons Luxemburgse GR5 avontuur dat volgende week op de planning staat. Neerkijkend op het strand zien we badgasten die weggeplukt lijken te zijn uit Madurodam. De rijtjes paalhoofden, de houten golfbrekers, zorgen dat het zand in compartimenten is ingedeeld. 

En dan is daar Zoutelande! Eindelijk mag ik het bekende nummer van mijn favoriete Nederlandse band legitiem hardop zingen. Het is trouwens duidelijk te merken aan de hoeveelheid strandgangers dat dit niet voor niets de Zeeuwse Riviera wordt genoemd. De populariteit dankt het aan het feit dat het een van de weinige Nederlandse stranden op het zuiden is. Het volgende dorp, Westkapelle is, net zoals Zoutelande trouwens, een gezellig vakantiedorp. 

De route buigt af van de kust. In plaats daarvan stappen we een drietal kilometer parallel aan de duinenrij over een stuk gras langs een vogelgebied. Klinkt mooi, toch? Nou, wij vinden er niet zo heel veel aan, waarschijnlijk vooral omdat we geen enkele vogel spotten. We willen terug naar de kust. En dat gebeurt. Het stuk tot Domburg lopen we boven op een hoog duin over een grindpad. De glorie van deze eens mondaine badplaats zien we terug aan de enorme, ietwat vervallen, maar nog steeds sfeervolle villa's. Wat een sfeertje! 

Er wacht ons nog een klein stuk bos, de Manteling. De naam van dit natuurgebied is te herleiden naar de functie die het had voor het noorden van Walcheren, het is een dekmantel tegen de gure zeewind. Bij Kasteel Westhove, waar tegenwoordig een Stay Okay in is gevestigd, tringelen onze GPS'en. De route is compleet. En niet alleen deze route, nee, het volledige boekje van het Nederlands Kustpad deel 1, inclusief het stuk naar Bergen op Zoom, dat onderdeel is van de GR5 hebben we afgestapt. Op naar deel 3, want deel 2 staat al een tijdje op ons plankje afgeronde wandelprojecten. 

• op naar de volgende etappe volgens het Wandelnet boekje, 
• terug naar de vorige etappe volgens het Wandelnet boekje, 
• terug naar onze vorige etappe, 
• overzicht van onze wandelingen op het Nederlands Kustpad deel 1
• onze andere wandelpaden