Westfriese Omringdijk - van Hoorn naar Oterleek

27 maart 2020 

Westfriese Omringdijk - etappe 1 + deel 2 - van Hoorn naar Oterleek

24,6 kilometer

terugblik naar Hoorn

De afgelopen weken heb ik de omgeving rondom onze stek heel wat beter leren kennen. Er liggen behoorlijk wat voetstappen van mij in de buurt. Verrassende tripjes. Onbekende straatjes in mijn eigen stadje werden ontdekt. Landelijke paadjes afgestruind. Maar, hoe mooi deze wandelingen ook waren, ik wil weer eens een verandering van omgeving. Drie dagen geleden liep ik al 21 kilometer richting Amsterdam. René pikte mij toen op weg van werk naar huis weer op. Dat beviel goed. Daarom benut ik zijn taxiservice vandaag nog eens. Ik ga starten met een nieuw pad, streekpad 9, Westfriese omringdijk.  

Pas na het middaguur trek ik mijn wandelschoenen aan om op pad te gaan. De eerste kilometers worden nog niet geklokt. Deze horen nog niet bij het pad. De officiële start ligt in het centrum van Hoorn op Het Breed bij het pand van De Gekroonde Jaagschuit. Een gevelsteen toont een tafereel van trekschuiten die tussen Hoorn en Purmerend voeren, een reis van tweeënhalf uur. Een langere reis dan met de koets, maar vele malen comfortabeler. 

De eerste kilometers, tot Schardam, is bekend gebied. Hier volgde ik vorig jaar zomer het Zuiderzeepad naar Edam. Een blik over mijn linker schouder biedt een mooi plaatje van de skyline van Hoorn. De nieuwe witte huizen aan het Hoornse Hop geven het bijna een mediterraan aanzicht. Vlak voor Schardam is het monument ter herdenking van de fatale dijkdoorbraken van 1675 een stop en een moment van overdenking waard. Dit hele gebied, waar ik nu doorheen zal lopen en dat tegenwoordig beschermd is door de omringdijk, stond destijds onder water. 

De route buigt af, over de oude E10 naar de andere kant van het water overstekend, onder de A7 door. Dit stuk dijk is bekend van de gelijknamige hardloopwedstrijd, de Beetskoogkadeloop. Af en aan loop ik op de grasdijk langs het water. Het verharde pad onderaan de dijk ligt vol met modder en andere bagger. Aan deze kant is er vrijwel geen bebouwing. De overkant is een lange lijn van oude fabriekjes, boerderijen, het dorpje Oudendijk met kerk. Bij de twee bruggen en café les deux ponts is het even goed lezen hoe de weg nu verder loopt. Er is sprake van een brug oversteken, maar ja, er zijn er hier meer. Aan de overkant van het water zie ik het blauwgele teken van het streekpad. 

Hier wacht, na een over een hek gestapt te zijn, een stuk grasdijk. Rechts de achterkant van de huizen van Oudendijk, links de weidse polder. Tussen de bomen door staan op panelen gedichten van Bram Vermeulen, die hier heeft gewoond. 

Op een stille ochtend als deze

Met stille ochtendmist als dit

Als mijn ogen alle kansen krijgen

Waar te maken wat zij zien

Zonder oordelen vooraf

Een kudde schapen wacht me op. Ze dringen bij elkaar om bescherming te zoeken. Voorzichtig loop ik langs hen heen. Na het oversteken van de drukke N243 vervolg ik mijn weg over een ander stuk grasdijk. Met eveneens schapen. De ronding van de dijk, het voorzichtige zonnetje, de bomenrijen...het geeft een prachtig gezicht. Een smalle, hoge brug over de Ursemmervaart brengt me naar de Mijzerdijk. Deze moet voor een flink aantal kilometers worden gevolgd tot Ursem. Het uitzicht is mooi, maar redelijk eentonig. Lammetjes bieden afleiding. 

bebouwing aan de overkant van de Beetskoogkade

kerk van Oudendijk

op de dijk richting Ursem

In het dorp Ursem ligt de finish van etappe 1. René is nog niet onderweg vanaf zijn werk. Ik loop dus nog even door. Het kleine dorp is binnen no-time doorkruist. In Rustenburg is het weer even goed opletten. Is het nu de bedoeling dat ik op de drukke N508 ga lopen? Nee toch! Ik loop dan ook een andere weg in. Maar, al snel zie ik in dat ik er toch aan zal moeten geloven. Aan de overkant van het water, op het veel rustigere fietspad (waarom loop ik niet daar?) staan drie strijkmolens te schitteren. Het is een prachtplaatje! Toch kan ik er niet heel lang van genieten. Het is vooral oppassen geblazen en regelmatig de berm opzoeken om de tegemoet komende auto's te ontwijken. 

Hollands plaatje

Na ruim een kilometer (ah, daarom loopt de route dus hier en niet aan de overkant), mag eindelijk de weg verlaten worden. Over een polderweg, die wel rustiger is, maar niet veel aantrekkelijker, wordt Oterleek bereikt. René is inmiddels al even onderweg. Hij kan me elk moment tegemoet komen rijden. Oterleek is een verrassend leuk dorp. De mooie huizen en het oude kerkje geven een sfeervol dorpsgezicht. Vlak voor ik rechtsaf de drukke N508 weer op moet, hoor ik een auto achter me stoppen. Daar is mijn ride. Bijna 25 kilometer kunnen worden afgestreept van streekpad 9. De volgende keer ga ik op naar Alkmaar.