13 september 2020
Waterliniepad - etappe 9 - van Weesp via Muiden naar Naarden/Bussum
23,6 kilometer
gelopen: 24 kilometer
 |
| brug over de Vecht in Weesp |
Het is een vroegertje voor ons op deze nazomerse zondag. De kerk in Weesp verwelkomt ons met negen klokslagen als we langs de Vecht richting het startpunt lopen. De gezelligheid in de vorm van volle terrassen is op dit uur nog ver te zoeken. De kalmte van de lege straten, het stromende water van de rivier, de warmte belovende koelte maken onze etappestart een mooie.
Maar goed, dat is toekomst. Nu eerst het Waterliniepad. De eerste kilometers voeren langs de Vecht. Het zicht wordt meestal geblokkeerd door de vele woonboten. Af en toe krijgen we een mooi kijkje tussendoor. Rechts is een onbelemmerd zicht over een weidse polder. Ondanks de ochtendnevel, die nog niet is weggebrand door de zon, biedt de enorme boogbrug over de A1 in de verte een mooi plaatje.
Na 3,3 kilometer wacht ons een keuzemoment. Slaan we hier rechtsaf het natuurgebied van het Naardermeer in of maken we nog een ommetje door Muiden? Dit vestingplaatsje, met het bekende slot, bezocht ik in februari dit jaar tijdens een etappe van het Zuiderzeepad. Toen was het koud en guur. En René was er niet bij. Het is dus geen lastige beslissing. Uiteraard gaan wij rechtdoor.
Gewoonlijk rijden we onder het aquaduct over de A1 door, vandaag lopen we erover heen. Het is een bijzonder gezicht. Twaalf rijstroken verdwijnen onder ons terwijl links van ons boten voorbij varen.
Muiden straalt een fijne sfeer uit met zijn oude huizen en de vele rijksmonumenten. In de verte zien we de contouren van het Muiderslot. De route leidt hier niet rechtstreeks heen. Eerst wordt de brug over gestoken naar de noordkant. Tenminste...vlak voordat wij willen oversteken gaat deze net dicht. Of beter hij wordt opengedraaid om de boten die in de Groote Zeesluis geschut zijn, toegang te geven tot de Vecht.
Het rondje Muiden laat zien dat het middeleeuwse plaatsje de status van beschermd stadsgezicht geniet. Alles ziet er spik en span uit. Een bezoek aan het Muiderslot ligt niet in onze planning. Op de bonnefooi een kaartje kopen lukt in deze tijden van corona uiteraard niet. Wij doen het dan ook met een blik op het imposante bouwwerk.
 |
| Muiderslot |
Ruim een uur later staan we weer voor het hek dat toegang biedt tot het natuurgebied rondom het Naardermeer. Dit stuk geen asfalt, maar gras als ondergrond. En niet alleen gras, blijkt al snel. Even verderop staat een tweetal koeien. Lopen die nu op dit deel of staan die achter het hek? Nou, het is al snel duidelijk dat ze op "ons" terrein lopen. Om me heen kijkend, en niet naar de grond, stap ik in een koeienvlaai (de vlaaien in Limburg waren toch wat smakelijker). Gelukkig niet een heel verse. De
koeien werpen een achteloze blik op ons om dan weer verder te grazen. Achteruitlopend maak ik een filmpje van René in deze omgeving. Tja..en dan zie je niet waar je loopt. Was de vorige vlaai al een beetje hard...nu kom ik er een tegen die net niet meer walmt. Flats. Middenin sta ik er. Gelukkig hebben we nog een heel stuk over dit grasland af te leggen. Al schuifelend loop ik door.
 |
| vlaai |
In de buurt van de Zandhazenbrug, de spoorbrug met de grootste overspanning in Nederland, lopen we weer verhard. Voor heel even maar. Nu duiken we een gebied vol prikdistels in. Over het naastgelegen fietspad zien we in de verte wat motorrijders aankomen. En nog een paar. Het lijkt een oneindige stoet. Google leert ons dat het 283 motoren zijn die een sponsortocht rijden in Ride4Kika.
Voor ons ligt een hek dat de uitgang van dit prikdistelgebied is. Er is echter een klein probleem. Deze uitgang lijkt bewaakt te worden door twee enorme, zwarte, wollige koebeesten die voor het hek liggen. Tussen hen een smalle opening waar we ons doorheen kunnen wurmen. Totdat koe één gaat staan. Waarschijnlijk geagiteerd door het geluid van de motoren. Ze briest een beetje om zich heen (okay, waarschijnlijk gewoon om die irritante vliegen te verjagen). Ze draait zich om en staart ons aan. Nu moeten we wel heel dicht langs een staande koe die ons aan ziet komen. Dat kan vast niet de bedoeling zijn, toch? Hoeveel meter afstand moeten we ook weer houden? Dan maar omgekeerd? Nee, dat is echt weer een heel eind terugbaggeren. Dus een poging gewaagd om er met een boog omheen te lopen. Dat levert alleen een paar natte schoenen op. Al onze moed bij elkaar geraapt en er langs gelopen. Koe één staart ons aan en beweegt niet. Koe twee heeft van dit alles helemaal niets meegekregen. Helden op sokken, zijn we.
De A1 is nooit ver weg. De auto's razen in de verte voorbij. Wij horen echter niets. Het zal aan de windrichting liggen. Via een mooi bospad, waar we zo nu en dan verrast worden door een soort Hans-en-Grietje-huisje lopen we naar de bebouwing van Naarden. Het station is dichtbij. Maar eerst wordt nog een rondje door de vesting gemaakt, door het stadje, over de binnen- en buitenwal. De laatste biedt een goed gezicht op de ravelijnen. Het is druk in het plaatsje. Waarschijnlijk is dit vaker zo, maar vandaag zijn er extra veel toeristen. Er is een soort van nautische markt met bootjes, marktkraampjes en muziek. Wij gedragen ons als cultuurbarbaren en worstelen ons door de menige, met zoveel als mogelijk inachtneming van de 1,5 meter.
De weg naar het station is niet de slechtste. Wat een kasten van huizen staan hier! Het een nog groter en pompeuzer dan het ander. Dit is het chique Gooi. En dit is het eind van deze etappe. Fijn als er een NS station als eindpunt is. Dat scheelt reistijd. Ook om over een paar weken naar de start te reizen. Dan wordt het een wandelweekend, met overnachting in een B&B aan de route gelegen. Nu al zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten