Zuiderzeepad - van Eemnes naar Nijkerk

 18 juli

Zuiderzeepad - etappe Eemnes - Nijkerk
28,5 kilometer

Ruim een week geleden liepen we van Muiderberg naar Eemnes. Op die etappe hebben we lang moeten wachten. Gelukkig duurt het wachten nu minder lang. We kunnen weer op pad. Een speciale editie dit keer, want de mannen zijn mee. Ferdy en René wandelen mee. John fietst zijn eigen etappe. Hem zien we bij start en finish en tijdens de geplande rustmomentjes. Bovendien rijdt hij beide auto's naar het eindpunt van onze dagetappe, zodat we direct na de laatste meters kunnen neerploffen in de auto. Voor vandaag geen openbaar vervoer. 

Net zo verwarrend als we de vorige keer afsloten (het heen-en-weer lopen in verband met een tijdelijk opgedoekte bushalte), is de start vandaag. Na even op elkaar te hebben gewacht op verschillende plekken, biedt een simpel telefoontje uitkomst. Even na tienen kunnen we van start. In tegenstelling tot de natte etappe naar Eemnes, is het nu schitterend weer, zelfs een beetje te warm om het ideaal wandelweer te noemen. John vertrekt richting Nijkerk met de auto. De wandelaars zetten via de landelijke Eemnesservaartsteeg koers richting de Eem.

Aan het eind van het lange pad, nemen we bijna per ongeluk de afsnijroute naar Eemdijk. Het is maar goed dat we zoveel "kaartlezers" hebben (via boekje en GPS). Dit keer behoedt Mariska ons. Natuurlijk willen we het hele pad lopen en dat is inclusief lus langs de Eem. 

Zuidwaarts voert de route over kleurige grasdijken die we regelmatig delen met schapen. Schuin achter ons zien we de kerktoren van Eemnes steeds kleiner worden. Links van ons genieten watersporters van het mooie weer. Rechts ploegt een boer zijn land. In Eembrugge, met zicht op de A1, steken we het water en daarmee ook de provinciegrens naar Utrecht, over. Heel even lopen we verhard om vervolgens weer in het gras langs de oever te belanden. 

In Eemdijk treffen we John. Hier hebben we ons eerste rustpunt gepland bij Ootje Eppie. Gelukkig is er plek voor zes personen. In de schaduw genieten we van ons welverdiende bakkie met voor sommigen een punt appeltaart erbij. 

Onze wegen scheiden zich weer. John gaat de tweede auto oppikken. Hij neemt het pontje naar de andere oever. Wij gaan op weg naar Spakenburg. Via de lange Eemdijk, met her en der een boerderij, komen we bij het Eemmeer. Ook aan de vele zeilboten is te zien dat het prachtig weer is. Voor ruim twee kilometer volgen we het fietspad tot de rand van Bunschoten-Spakenburg. Het volle strandje aan het begin van dit vissersstadje in combinatie met de witte bungalows van De Eemhof aan de overkant van de water, zorgen bijna voor een buitenlands gevoel. 

Ondanks het coronatijdperk lijkt het normaal druk in dit toeristische plaatsje. Met, zoveel als mogelijk,  inachtneming van de 1,5-meterregel, lopen we langs de kade met boten. Bij een ijssalon scoren we wat verkoeling in de vorm van een Italiaans ijsje. Langs het binnenhaventje met de karakteristieke scheepswerven verlaten we de drukte weer. Op naar Nijkerk. 

Officieel is dit etappe 10. Nog ruim 12 kilometers wachten ons. Deze liggen voornamelijk langs het Nijkerkernauw. Over een wel erg druk fietspad lopen we langs het water. Tot niemands genoegen, zowel niet van de fietsers als van ons. Zodra het mogelijk is, dalen we de dijk af en lopen onverhard langs het water. Een nieuwe provinciegrens wordt overgestoken. Gelderland is onze derde provincie tijdens dit wandelavontuur. 

Het uitzicht blijft de komende kilometers ongewijzigd. Links het water, rechts de dijk met het fietspad en daarachter een polderlandschap. Fietsers razen langs. Tot we opeens een kreet horen. Het is John. Hij is op weg voor een rondje Spakenburg. Over een paar wandelkilometers zien we elkaar weer bij Stoomgemaal Arkemheen tijdens het volgende rustmoment. 

Dat is een interessante stop, hoewel we niet echt de tijd nemen het gemaal nauwkeurig te bekijken. Met het geluid van de draaiende waterraderen op de achtergrond is het vooral even uitblazen met een koel drankje. Monique wordt door een van de medewerkers bestookt met allerlei informatie over de voormalige Zuiderzee. 

We vervolgen de route langs de dijk tot de Arkervaart. Hier gaan we het land in richting Nijkerk. Dat worden niet de leukste kilometers. Om naar het centrum te komen lopen we door een industriegebied. Het centrum ziet er gezellig uit. De terrassen zitten vol. Onze etappe eindigt bij het station, waar John ook de auto's heeft geparkeerd. Weer een stukje Zuiderzeepad afgevinkt, 11 van de 28 etappes zijn gewandeld. 

De dag sluiten we af in Hoevelaken bij pannenkoekenrestaurant De gillende keukenmeid. Zo'n pannenkoek fietst er prima in na de inspanning. De komende etappes zullen een steeds langere reistijd vergen. Vandaar dat we het hebben gecombineerd met een weekendje weg. De komende twee etappes zullen we dan ook weer vergezeld worden door de mannen. 

• Op naar de volgende etappe
• Terug naar de vorige etappe
• Overzicht van onze Zuiderzeepadetappes