9 juli
Zuiderzeepad - etappe Muiderberg - Eemnes
27,5 kilometer
 |
| toegang tot de heide |
De weersverwachting zorgt nog voor enige twijfel. Buienradar vertoont wel erg veel donkere wolken, waar nattigheid uit neerdaalt. En dat niet voor even...nee, de hele dag door is er een dikke kans op een nat pak. Toch rijden we even na acht uur over de A7 zuidwaarts. De vorige etappe eindigde in Muiderberg. Het is al even geleden dat we hier onze laatste Zuiderzeepadmeters maakten. Corona gooide roet in het eten. Deste leuker dat we nu weer op pad kunnen. Ondanks de donkere wolken.
Gelukkig ook weer compleet, dus met z'n drietjes. Monique moest de vorige keer verstek laten gaan vanwege een migraine aanval. Zij liep de etappe van Amsterdam naar Diemen een paar dagen geleden.
We starten droog. De regen dreigt, maar we voelen nog geen spatjes. Al snel lopen we op de Zeeweg, de route langs het water. Helaas moeten de regencapes al binnen de eerste kilometer uit de rugzakken worden gevist. Ach, we zijn voorbereid. Muiderberg laten we al snel achter ons en daarmee ook de verharde paden. De regencapes beschermen redelijk tegen het neerkomende water. Onze benen zijn echter onbeschermd. Al snel kleven de broekspijpen aan onze benen.
Over grasdijken, tussen schapen door, langs smalle single tracks met constant uitzicht op uitgestrekte polders banen we ons een weg. Een zwerm zwaluwen vergezelt ons een tijdje. Steeds als we in de buurt komen vliegen ze op om even verder op de dijk weer neer te strijken. Tot wij ook daar in de buurt zijn en het hele gebeuren zich herhaalt.
 |
| grasdijken vol schapen |
We kruizen onder de A1 door. Een fietspad linksaf lonkt. De route voert ons rechtsaf. Door dichtbegroeide bosjes met brandnetels, berenklauw en hoog gras. Wat een geluk dat we lange broeken aan hebben. Nu worden we alleen nat. Kleddertjenat. Opnieuw over een grasdijk lopen we naar de vesting van Naarden. We ruiken de koffie al. Deze moet nog even wachten, want eerst ronden we het plaatsje over de vestingwal. Na bijna een volle ronde kunnen we de sfeervolle straatjes verkennen. Hier vinden we eindelijk de welverdiende koffie of thee.
 |
| kruisbestuiving |
De Tafelbergheide om precies te zijn. Een uitgestrekt gebied waar de wind en de regen vrij spel hebben. Wij kijken dan ook uit naar de volgende stop bij De Eendracht aan het einde van de heide. Bij binnenkomst zien we direct dat we "lichtelijk" underdressed zijn in onze wandelkleding. De koffie voor Monique en mij en de soep voor Mariska smaken er niet meer om.
 |
| Tafelbergheide |
We hebben er inmiddels zo'n dikke 18 kilometer opzitten. Het einde van de officiële etappe nadert. Wij pikken er nog een stuk van de volgende etappe bij. Deze voert ons door het oude centrum van Blaricum. Het is hier goed op de route letten, want we lopen kriskras door smalle straatjes met leuke optrekjes. Net voor we de bossen weer in gaan op weg naar Eemnes, staat er langs de straat een stalletje met heerlijk uitziend fruit. Dat kunnen we niet weerstaan. Een zak kersen gaat in mijn rugzak mee naar huis.
De laatste kilometers gaan over redelijk rechte wegen langs weilanden en bosranden. Vlak voor Eemnes steken we onder de A27 door om op de Laarderweg te komen. Deze kaarsrechte, doorgaande weg is een beetje een ongezellige afsluiting van een prachtige route. De dag eindigt op een draf. Het plan is de laatst mogelijke bushalte in Eemnes te nemen om de route zover mogelijk te volgen. Door een wegomlegging blijkt deze er tijdelijk niet te zijn. Het is dan nog even flink doorstappen om de vorige halte te bereiken voor de bus dat doet. Het lukt.
Met mondkapjes op rijden we met de bus terug richting auto. De nattigheid heeft ons niet weerhouden eindelijk weer eens een fijn wandeldagje te beleven. De volgende etappe staat al weer gepland. Dan lopen de mannen gezellig mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten