10 augustus 2021
- etappe 14 - van Nunspeet naar Oosterwolde
- 19,2 kilometer
Tien maanden geleden zetten we onze laatste passen op het Zuiderzeepad. Toen eindigden we in Nunspeet. Met z'n zessen. Vandaag gaan we met z'n tweeën, Mariska en ik, verder op dit pad.
De auto wordt op een parkeerplek bij een begraafplaats ergens in the middle of no-where in de buurt van Oosterwolde achtergelaten. Een busje en bus brengen ons naar het treinstation in Nunspeet. Hier worden de GPS'en gestart.
Het bos begint zo'n beetje direct aan de overkant van het spoor. Tot Doornspijk, kilometer 9, is dat voornamelijk ons decor. Het plan is te lunchen in Elburg. Doornspijk is een mooie koffiestop. Dachten we...we komen terecht in het meest ongezellige, ongastvrije tentje ooit. Zelfs de koffie smaakt voor geen meter.
Donkere wolken trekken links en rechts aan ons voorbij. Wij houden het wonderbaarlijk genoeg droog. Met Doornspijk hebben we ook het bos achter ons gelaten. Grasdijken leiden ons naar Elburg. Ganzen gakken verontwaardigd als we langslopen en vliegen en masse onder luid protest op. Eindelijk zien we voor het eerste deze etappe het water waaraan dit pad de naam dankt...tenminste...een uitloper ervan, het Veluwemeer.
Elburg is pittoresk, een knusse haven met prachtige schepen, sfeervolle straatje en leuke restaurantjes. Lunchen hoeven we na het onderweg nuttigen van een van huis meegebrachte boterham niet meer, maar een drankje met iets lekkers gaat er wel in.
De route laat al wat proeven van dit Zuiderzeeplaatsje. Toch nemen wij nog een detour naar de, erg toffe, kloostertuin. Dwars over een weiland met witte bruggetjes, soms niet meer dan een houten vlonder middenin het gras, verlaten we de vesting. Nog even wandelen we langs de rand van de bebouwde kom. Graspaden en grindweggetjes brengen ons in de richting van Oosterwolde. En naar de auto.
Het heeft even geduurd, maar er zijn weer 20 kilometer afgestapt van het Zuiderzeepad. We zijn bijna halverwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten