maandag 17 oktober 2022

GR5 van Viversel naar Kiewit

17 oktober 2022


Start: vanuit ons Vrienden op de Fiets adres - het ligt letterlijk aan de route
Gestapt: 23 kilometer, inclusief route naar station Kiewit
GR5 kilometers: 20,5
In totaal op GR5: 320 kilometer
Overnachting: Vrienden op de Fiets adres in Viversel

Het was niet onze dag vandaag. Hoewel we flink wat bomen hebben gezien, was het niet echt "a walk in the park". Maar goed, dit soort dagen horen er ook bij. Ondanks ons gebikkel zagen we toch ook wel de mooie kanten van dit stukje Vlaanderen. 

Het overnachtingsadres van Vrienden op de Fiets is wat ons betreft niet echt een aanrader. Dat er geen verwarming zou zijn, wisten we. Dat is ook absoluut geen probleem. Een sweater extra en warme wandelsloffen zorgen ervoor dat we het niet koud hebben gehad. Wel akelig is dat het hele huis naar sigarettenrook ruikt. Het maakt de slaapkamer benauwd. Desondanks slapen we redelijk, al staan we beiden met hoofdpijn op. Om even voor negenen zwaaien we de gastvrouw uit. Het is onze derde ervaring met dit concept en we hopen toch echt dat onze eerste twee overnachtingen meer de standaard zijn. 

Wel een voordeel van dit adres is dat het aan de route van de GR5 ligt. De startselfie kan dan ook vrijwel voor de deur worden gemaakt. Het is bewolkt. De weersites voorspellen dat er wat buitjes kunnen vallen. We hebben de regenhoezen maar direct om de rugzakken gedaan. 

De eerste kilometers voeren door bebost gebied. Opvallend is dat aan beide zijden van het pad de bomen met hun voeten in het water staan. Water wordt van de ene zijde naar de andere gepompt. Dit is het gebied van de Vijvers van Terlaemen, vijvers met verschillende, alle even mooi gevonden, namen die zijn ontstaan door turfwinning en de ontginning van ijzerzandsteen. Opeens staan we voor een kleine uitdaging. Het pad is overstroomd. Het is geen enorme sloot, maar toch voldoende om natte voeten te halen. Dat vermijden we liever. Met een klein beetje kunst- en vliegwerk lukt dat gelukkig. 


Het is duidelijk waarom het geronk van motoren gisteren zo luid klonk. Hier ligt namelijk de ingang van het autocircuit Zolder. Op deze doordeweekse dag is het een oase van rust. Net als in het natuurgebied de Bolderberg. Hier is het weer genieten van de herfst. Er zijn volop paddenstoelen. Na gisteren fotografeer ik vandaag alleen de echt opvallende. Een hardloper roept, terwijl ze ons passeert, dat het bijzonder is dat er in dit jaargetijde nog rugzaktoeristen zijn. Als ze ons opnieuw tegenkomt, loopt ze even met ons op. Als een ware ambassadrice van dit gebied geeft ze ons wat toeristische tips. De eerste komen we al snel tegen, de Kluis van Bolderberg. We vragen ons af waar de naam kluis vandaan komt voor een afgelegen huis met kapel. Nazoeken levert op dat het van het woord kluizenaar komt. Het is een soort klooster met slechts een monnik of zuster. Voor de deur een kruis met een berg stenen aan de voet. Hier laten pelgrims hun figuurlijke bagage achter in de vorm van een steen. 



Het natuurgebied Bolderberg mondt uit in het gelijknamige stadje. We zijn toe aan koffie. De duffe hoofdpijn waar ik mee ben opgestaan, is nog niet verdwenen. Wellicht dat een sterk bakkie koffie de remedie is. Het is natuurlijk maandagochtend en dan blijken de meeste eet- en drinkgelegenheden dicht. We maken een vreugdesprongetje als we in de verte een bord met "open' zien staan voor een gezellig aandoend tentje. De domper is groot als blijkt dat we een half uur te vroeg zijn. Hetzelfde geldt voor het restaurant bij Domein Bovy. Echt vrolijk worden we er niet van.

Ons enthousiasme neemt weer iets toe als we het terrein van het recreatiegebied van Bovy oplopen. Het vlonderpad over de plas is hier de oorzaak van. Zo'n houten pad is altijd een extraatje, hoewel vooral het laatste deel enig onderhoud nodig heeft. De smalle planken buigen angstvallig door. Voor het eerst vandaag zijn de paraplu en regenjas tevoorschijn gehaald. De regen twijfelt, doorzetten of het bij een paar spatten laten. 



Daar is het Albertkanaal weer! Gisteren staken we dat over via een gloednieuwe brug. Nu mogen we, over eenzelfde brug, weer naar de overkant. In het boekje zien we dat we over een aantal kilometers en een andere brug weer naar deze kant mogen. Waarom dit rondje dan? Doel blijkt de Abdij van Herkenrode. Ah, leuk, een abdij betekent ook bier, toch? We laten de koffie gewoon zitten en hopen dat een biertje ons uit de dufheid kan halen. Na een korte stop om even te schuilen voor de toch doorgezette regen, zien we bij kilometer 13 de Abdij opdoemen. Hier geldt overigens ook dat het restaurant op maandag gesloten is. Geen drankje dus. Wel nemen we een kijkje op het terrein. We zijn onder de indruk! Het lijkt een dorp op zich. Oude gebouwen hebben een nieuwe bestemming gekregen. Na een korte ronde vervolgen we de route. Opnieuw op weg naar het Albertkanaal. 






Tussen ons is het behoorlijk stil geworden. Genieten is er even niet bij. De ene voet voor de andere zetten dat heeft onze aandacht. Dit is echt kilometers maken. De rugzakken drukken en trekken. Mijn heupen vertoonden vanochtend ronde blauwe plekken. René heeft vooral last van zijn schouders. De bepakking laat letterlijk en figuurlijk zijn sporen na. Voeg daarbij ook eens de niet echt inspirerende omgeving van de laatste kilometers en het is duidelijk dat we naar het eindpunt uitzien. Dit blijkt ook nog eens een kilometer verwijderd te zijn van het station waar de auto staat. Poeh, wat zijn we blij als we rond 14.00 uur de GPS'en kunnen stoppen. Snel de rugzakken in de achterbak en op naar het noorden. Rechtstreeks naar huis rijden doen we niet. We hebben trek. In Best stillen we onze behoefte aan iets hartigs bij de McDonalds. We zijn fan van de Veggie Spicy McChicken. 

Weer thuis worden de rugzakken gewogen. René heeft de afgelopen dagen zo'n 10 kilogram meegezeuld. Mijn rugzak was een kilo lichter. Bij het uitpakken denken we weer even terug aan vanochtend, alles stinkt naar rook. Bah! 

Het weekend zijn 70 kilometer weggestapt. In totaal hebben we nu 320 kilometer van de GR5 gelopen. In november staat een volgend weekend gepland. 

2 opmerkingen:

  1. Mijn voorstellingsvermogen laat me niet in de steek en ik voel met jullie mee en inderdaad dit soort dingen kom je tegen jullie reageren gelukkig positief 👍😉

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie. Het hoort er inderdaad af en toe gewoon bij. Achteraf is het meestal toch gewoon weer genietend terugkijken.

      Verwijderen