19 oktober 2022
Start: met 2 treinen en 2 bussen naar halte Strand in Bergen aan Zee, totaal 1.40 uur onderweg
Etappe: van Bergen aan Zee naar Alkmaar
Kaarten: 1, 2 en 3
Kilometers volgens gids: 21,9
Kilometers gestapt: 25,9
Kilometers totaal op dit pad: 21,9
Als om 6.30 uur de wekker gaat, twijfel ik heel even. Het is vakantie, waarom zou ik zo vroeg opstaan. Bovendien kan ik best een trein later nemen. Maar de zin in vandaag overwint. Even een cappuccino om de dag te starten en ik kan op pad.
Twee treinen brengen me van huis naar station Alkmaar. Hiervandaan rijdt bus 166 naar halte Plein in Bergen. Het is bijna jammer dat ik daar maar drie minuten overstaptijd heb, want ik zie een gezellig koffietentje. Buurtbus 410 zorgt voor het laatste stuk naar halte Strand in Bergen aan Zee. De buschauffeur, die geïnteresseerd was waar ik naar op weg ben, wenst me een fijne wandeldag.
Heel even sta ik wat onwennig. Van blogs weet ik dat hier geen officieel startpunt is. Maak ik nu ik alleen ben, een startselfie? Ja, natuurlijk doe ik dat. Het is ook de enige mogelijkheid om mezelf op de foto te krijgen. Okay, foto gemaakt, aan de wandel...
Het strand op. En wat is dat toch betoverend. In de zomer heb ik niets met zee en strand, hoogstens op een terras achter glas en met een glas in de hand. Maar op een dag zoals vandaag met een prachtige wolkenlucht, een mooi strak zandlaken en her en der wat strandvogels ben ik volledig om. Ik zoek wat schelpen, maak foto's en stap behoorlijk door. Op mijn horloge zie ik dat ik de afslag met de groene lijn heb gemist. Hoe kan dat nou? Ik ben pas net op het strand en waar is die afslag dan? Ik loop terug en zie een strandafgang bij restaurant Noord.
Bij het Zeehuis ligt het officiële vertrektpunt van het Trekvogelpad. Sinds 1961 is het een Natuurvriendenhuis, tegenwoordig het Nivon, de beheerder van het pad. Voor die tijd was het een koloniehuis voor zogenaamde "bleekneusjes" uit Amsterdam. In mijn kleutertijd was ik blijkbaar ook zo'n bleekneusje uit Amsterdam, want ik heb, weliswaar niet in dit koloniehuis, maar wel in een in Petten, 6 weken gelogeerd.
Vanaf hier voert de route het Noord-Hollands Duinreservaat in. Het nodige toegangsbewijs heb ik in de trein al digitaal aangeschaft. Tot bijna kilometer 10 in Wimmenum is het genieten geblazen in het bos. Andere wandelaars kom ik nauwelijks tegen. Wel zijn er volop mountainbikers. Klinker- en bospaden wisselen elkaar af. Ook hier veel paddenstoelen. Af en toe gaat het flink op en af. Een bocht omkomend schrik ik me een hoedje. Naast mij in de bosjes hoor ik een behoorlijk geritsel, niet iets dat een vogel produceert. Vijf meter van het pad staat een enorme Schotse hooglander. Zo een met twee flinke horens op zijn hoofd. Hij kijkt me een beetje sloom aan en gaat gewoon door met het plunderen van een eikenboom. Bij een volgende bocht word ik zo'n beetje begroet door een pony die half op de weg staat. Ook deze vervolgt langzaam zijn weg zonder me een blik waardig te keuren.
Het is trouwens een prachtige dag. Mijn jas heb ik al een tijdje uit. Het is fris, maar doorstappend, is het absoluut te doen. In Wimmenum kom ik de eerste bebouwing tegen, huizen waarvan de achtertuin zo'n beetje uit de duinen bestaat. Aan Tobleronstenen is te zien dat de Atlantikwall hier heeft gelegen. Richting Egmond zijn volkstuinen in de duinen. Die ken ik nog van onze route hier van het Kustpad. Met het bereiken van Egmond aan den Hoef is er een einde gekomen aan het duingebied. Vanaf nu wordt het open gebied richting Alkmaar. In het plaatsje speur ik naar een tentje om een kop cappuccino te kunnen scoren. Tevergeefs.
De Slotweg, waarlangs ik Egmond uitloop, dankt zijn naam aan het voormalige kasteel van Egmond dat hier eens lag met de bijbehorende slotkapel. Laatste wordt momenteel gerenoveerd. Van het kasteel zijn alleen de contouren nog zichtbaar op de grond.
Via een drukke rotonde op de N512 laat ik het dorp achter me. De route stuurt me een weiland in. De routeaanduiding is niet helemaal duidelijk. Dat zorgt dat ik in eerste instantie aan de verkeerde kant van de sloot terechtkom. Als een andere sloot zorgt dat ik niet verder kan, besef ik mijn fout. Het boekje biedt uitkomst. Ik had een bruggetje over gemoeten. Ruim een kilometer struin ik door nat grasland via overstapjes van de ene in de andere wei gerakend. Tot ik niet meer verder kan. Een duidelijk hek, zonder overstap en met meerdere prikkeldraden blokkeert de weg. Hmm, wat nu? Ik kies eieren voor mijn geld, hoewel er alleen maar koeien te zien zijn, en draai om. Dat zorgt voor zo'n 3 kilometer extra op de teller, maar ach, beter ten halve gekeerd, toch?
Via de alternatieve route vervolg ik mijn weg. Velden met bloeiende dahlia's en andere bloemen zorgen voor fleurigheid. Een lang fietspad brengt me in Heiloo. Hier volg ik, dit keer per ongeluk, opnieuw de alternatieve route. Mijn GPS meldt dat er een koersfout is, maar ik zie nog gewoon rood-witte stickers. Opnieuw laat het boekje zien dat het wel goed komt.
Tot de gemeentegrens van Alkmaar blijft de route bebost. Het Heilooërbos en het park behorende bij landgoed Nijenburg zorgen daarvoor. Ook het voormalige terrein van AZ, de Alkmaarder Hout staat garant voor groen. De laatste kilometer van deze route loopt over de oude stadswal. Voor ik rechts het centrum kan inbuigen, tringelt mijn GPS, einde van etappe 1. In plaats van naar rechts te gaan, sla ik linksaf naar het station. Een blik op de tijd laat me weten dat ik nog even in sprint moet om de trein naar huis te halen. Dat lukt!
En dan is de kop eraf. Ik ben begonnen met het Trekvogelpad. Ruim 25 kilometer was ik mijn eigen gezelschap. Bij het tegenkomen van het hek op het weiland, had ik misschien wel even ruggenspraak willen houden wat te doen, maar ja, als er niemand anders is, moet je toch echt zelf een beslissing nemen...en kun je niemand anders de schuld geven als dat niet de juiste blijkt te zijn. Voor het eerst liep ik op mijn eigen GPS, mijn horloge stuurde me. Gewoonlijk volg ik René die zijn GPS aan heeft staan. Het maakt me wat meer bewust van de route. Lang verhaal kort, dit beviel me. Dit soloproject is nog zeker niet ten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten