3 augustus 2020
Krijtlandpad - etappe 1 - van Maastricht naar Eijsden
13,5 kilometer
Het zat er aan te komen, een wandelvakantie. Onze etappes op het Waterliniepad, de Groene Wissels en mijn Zuiderzeepadavonturen smaken naar meer. Vooral naar meer achter elkaar. Normaal lukt dat uiteraard niet, omdat er ook gewerkt moet worden. De vakantie is dan de aangewezen periode om eens een heel streekpad achter elkaar te wandelen. Lang hoeven we niet na te denken. De keuze valt op het Krijtlandpad. De behapbare afstand van 100 kilometer en vooral de locatie geven de doorslag.
 |
| Vlak na de start aan de Maas terugkijkend naar de St. Servaasbrug |
Deze vakantieweek zal niet in het teken staan van uitslapen. Dat bewijzen we direct op de eerste dag. Even na 7.00 uur trekken we de voordeur achter ons dicht. Door een nog stil Nederland rijden we naar het zuiden. Een koffiestop laten we achterwege. We willen de paden op...de lanen in.
 |
| startbakkie |
De auto parkeren we in Eijsden op een P&R aan de rand van het plaatsje. Helaas zijn we net te laat voor de trein van 10.00 uur. Het is vooral jammer omdat het boemeltje, zo blijkt later, maar eens per uur rijdt. Ons startbakkie nemen we daarom nog voor we ook maar een meter hebben gewandeld.
Even na 11.00 uur staan we op het Stationsplein van Maastricht, de startplek van het Krijtlandpad. De schoenen worden nog even geveterd. Er wordt fiks gesmeerd met zonnebrand. Uiteraard mag een startselfie niet ontbreken. René zoekt de GPS-route op zijn horloge. Dan kunnen we van start. Er liggen 100 kilometers op ons te wachten.
 |
| begin Krijtlandpad |
De eerste daarvan leiden ons door de Limburgse hoofdstad. Linea recta lopen we naar de Maas. Deze zal ons de rest van deze dagroute begeleiden. Voor de St. Servaasbrug slaan we linksaf. Een blik over onze rechterschouder toont de bijzondere skyline van
Maastricht. Aan ons linkerhand nog wat interessante bouwwerken, zoals de kogelvormige toren van het Bonnefantenmuseum of de oude stenen van het Wijckerpoortje. Langzaam wordt het stiller, zowel qua mensen als bebouwing.
Maastricht. Aan ons linkerhand nog wat interessante bouwwerken, zoals de kogelvormige toren van het Bonnefantenmuseum of de oude stenen van het Wijckerpoortje. Langzaam wordt het stiller, zowel qua mensen als bebouwing.
Helemaal rustig is het in de Kleine Weerd, een natuurstrook aan de oevers van de Maas. Hier hebben de wilde bloemen het overgenomen. Zo staand aan de rand van het water heb je geen moment het besef dat even verderop stroomafwaarts een grote stad ligt. Een paar kikkers springen verstoord in het water. Een idyllisch kerkje torent aan de overkant boven de bomen uit. Temidden van dit alles vormen de gebouwen van de ENCI een dissonant in dit plaatje. Echt lelijk vinden we de oude gebouwen echter niet. Het heeft ook wel wat!
 |
| zicht op de ENCI |
De Kleine Weerd wordt ingeruild voor een ander mooi gebied langs de Maas. Bij Heugem slaan we af richting Landgoed Kasteel de Hoogenweerth om langs de oever van Grindgat Oost-Maarland verder te wandelen. Op het kasteel zelf kunnen we slechts een blik werpen vanachter een dichte schutting. Toch is de parkeerplaats redelijk vol. In het gebied zelf zien we dan ook een aantal mensen rondlopen. Mannen. Alleen.
In het Krijtlandpadboekje wordt gemeld dat hier zogenaamde Konikpaarden lopen. Het duurt niet lang voor we een aantal van deze lichtgekleurde paarden zien. Wij vinden hen interessanter dan zij ons. Ze keuren ons nauwelijks een blik waardig.
Op verschillende fora heb ik gelezen dat deze eerste etappe van Maastricht naar Eijsden door velen als minst leuke wordt ervaren. Een aantal slaat dit stuk zelfs volledig over. Uiteraard hebben we nog geen vergelijkingsmateriaal, maar saai vinden we dit deel geenszins. Wel komt er een iets minder stuk als we over de grasdijk langs de Oosterweg worden geleid. Maar ach, dit is slechts voort kort. Al snel duiken we het platteland op. Over de met maïs begroeide velden zien we Oost-Maarland liggen met zijn bijzondere kerktorentje. Een mooie spot voor een lunchstop.
De omweg door het dorpje zorgt voor afwisseling. De stille straatjes met her en der wat vakwerkhuizen en grote boerenhoven met binnenplaatsjes geven een mooi sfeerbeeld. Dit beeld is maar voor even. We zoeken het water van de Maas weer op.
Het is hier een watervogel- en bloemenparadijs. Op een van de bomen aan de oever zie ik een Bontje IJsvogel. In mijn enthousiasme roep ik naar René en wijs. Tja, weg is het vogeltje. Gelukkig zijn de vele wilde bloemen hier minder gevoelig voor mijn luidruchtigheid. Het is weer een prachtig stuk van de route. In de verte zien we een pontje over het water van België naar Nederland varen. De witte huisjes van Eijsden doemen in een mysterieuze waas aan de horizon op. Naarmate we dichterbij komen wordt het beeld helderder.
In het dorpje verlaten we de graskade langs het water. We klimmen omhoog het dorpje in. Gezellige terrasjes wachten zodra we boven zijn. Hoewel de etappe er nog niet op zit, vinden we dit wel een mooie plek om ons etappedrankje te scoren. Bij René ontstaat het plan om elke dag een ander lokaal biertje te nemen. Voor deze eerste dag valt zijn keuze op een Val Dieu. Ik houd het bij een koele Pinot Grigio rosé.
 |
| veer tussen België en Nederland |
Eijsden heeft nog moois voor ons in petto, kasteel Eijsden. Het statige bouwwerk is voor bezoekers gesloten, maar het park eromheen is vrij toegankelijk. Voor heel even wanen we ons kasteelheer en -vrouw.
 |
| kasteel Eijsden |
Dan komt de finish in zicht. Hoewel, niet de officiële etappefinish, want wij stoppen bij het station. Morgen zullen we hier namelijk weer aankomen om met de volgende etappe te starten. Na 13,7 kilometer stoppen we de GPS. Op naar ons onderkomen voor de komende week.
Na thuiskomst, tijdens het opruimen van de vakantiespullen, kwam ik tot de ontdekking dat we ons oude exemplaar van het Krijtlandpadboekje in de vakantie hebben gebruikt. Een gloednieuwe uitgave lag op tafel te wachten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten