zondag 4 december 2022

GR5 van Genk naar Lanaken

 4 december 2022


start: vanaf hotel, ongeveer 400 meter naar de plek waar we gisteren zijn gestopt
gestapt: 27,2
GR5 kilometers: 26
In totaal GR5: 365 kilometer
Overnachting: hotel Zuid, Genk

De uren die ik gisterennacht tekort kwam aan slaap in verband met het vroege opstaan, haalde ik afgelopen nacht ruimschoots in. Al om 21.00 uur kon ik mijn ogen niet meer open houden en pas vanochtend om 7.30 uur was ik uitgeslapen. Hotel Zuid bleek een redelijke overnachtingsstop, niet echt een enorme aanrader, want daarvoor waren de faciliteiten iets te minimaal. Van diner- en ontbijtservice hebben we overigens geen gebruik gemaakt, omdat we deze aan de dure kant vonden. 

Groot voordeel is de ligging. Na zo'n 400 meter staan we even na 9.00 uur weer op het pad van de GR5. Ondanks dat het niet vriest, voelt het best wel koud. Snel schieten we een startselfie en gaan op pad. Door buitenwijken van Genk bereiken we de toegangspoort van Nationaal Park Hoge Kempen, Kattevennen. Dit is een walhalla voor sportliefhebbers. Zo'n beetje alle sportfaciliteiten die je voor wat voor sport dan ook nodig hebt, zijn hier te vinden. Met verbazing staren we bijvoorbeeld naar de twee springschansen. Wel vragen we ons af waar je kunt uitglijden, want tot een full stop komen vanaf zo'n schans is toch ook wel een dingetje. 


Voor vandaag houden we het maar bij wandelen. Prachtige bospaden, die al aardig op en neer golven, leiden ons naar Zutendaal. We passeren de Lourdesgrot van Wiemesmeer. Meer dan een korte blik besteden wij hier niet aan, niet echt ons ding. Veel meer houden we van gezellige tentjes als de Sjetterei aan de rand van Zutendaal. Even twijfelen we nog of het niet een soort voetbalkantine is die bij de naastgelegen velden hoort, maar het gebouw ziet er veel te tof uit voor een kantine. Zodra we binnenlopen weten we dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Hoewel het pas 11.00 uur is gaan we toch voor de glühwein met lekkers. Het is waterkoud en iets warms gaat er wel in. 


Enigszins opgewarmd vervolgen we de route door het bos. Wat een geluk dat we vandaag vooral beschut door bossen lopen. Daardoor valt de gure wind die de gevoelstemperatuur tot onder het nulpunt brengt weg. Dat is overigens niet alleen het voordeel van de route, want, jongens, wat zijn de bossen mooi. Het is echt volop genieten. Vooral als we weer een vlonderpad tegenkomen. Dit voert door een soort van moeras, waar volgens een bord bevers huizen. Die laatste zien we niet, maar het pad is op zich al bijzonder genoeg. 

Ondanks het grauwe weer is de lichtval door de bomen bij vlagen prachtig. De geelbruine bladeren maken het fletse licht warm. De heuvels zorgen ervoor dat we af en toe een blik in de diepte kunnen werpen, nou ja, echt hoog is het hier allemaal nog niet, maar het doet al een belofte voor de volgende etappes. 








Een verschil tussen de aanduidingen op de paaltjes en de GPS van René doet ons even verderop aarzelen. Wat nu? De routes lijken echt volledig uit elkaar te lopen. Wij zijn de paaltjes trouw en negeren de GPS. Al snel wordt duidelijk waarom deze route is gekozen. Het voert langs een rustig kabbelend stroompje. Boomstammen en mos maken het een prachtig plaatje. Even moeten we het pad af, omdat het water dat heeft overgenomen. Opeens komt een grote, witte hond vrolijk op me af huppelen. De commando's van zijn baasje, laag, laag, hebben weinig impact op hem. Als hij omhoog springt, is hij minstens net zo lang als ik. Hij is niet agressief, maar ik heb niet zo'n zin om omver gesprongen te worden of om zijn blubberige poten tegen mij aan te krijgen. Het loopt goed af, maar als ik wat tegen de vrouw zeg, doet ze of haar neus bloedt en negeert mij compleet. 

Het is zo weer vergeten, want het pad neemt ons weer in beslag. Het blijft mooi. Tot we Lanaken bereiken. Zodra we hier het bos verlaten is het over met de pret. De koude wind blaast ons om de oren. De wijken hier bieden niet veel beschutting. Het is een kale bedoening. Met uitzondering van twee jongens die wat vuurwerk afsteken zien we helemaal niemand op straat. Het is bijna een beetje surrealistisch. Het centrum biedt een wat gezelliger aanblik. Niet dat we daar nu wat aan hebben, want het zit erop. Ongeveer 200 meter van de route staat de auto. We zijn er. 

Ruim 27 kilometer in een dikke 5 uur hebben we vandaag de kou getrotseerd. In januari staat een hele week hier in de omgeving gepland. Dan zullen we ongetwijfeld de laatste kilometers van het Vlaamse deel aftikken. Daarna is het op naar het zuiden!

op
Labels: , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)