20 mei 2023
start: auto parkeren op P+R station Nijmegen, trein naar Arnhem Zuid, Breng Bus 5 naar Pachterwaard
etappe: 15 (af) en start 16, van Arnhem Schuytgraaf naar Nijmegen CS
kilometers: 23
kilometers op dit pad: 264
Fluitende vogeltjes, de zon die onder de gordijnrand doorpiept, het belooft een mooie dag te worden als de wekker ons om 7.30 uur wekt. Het ontbijt dat een uur later wordt gebracht bevestigt die gedachte, vers fruit met yoghurt en muesli. Wat kan er nog misgaan?
Nou, laat dat maar aan deze Jut en Jul over. Na een beetje gepuzzel besluiten we de auto op P+R bij het station in Nijmegen te parkeren. Met een bewijs dat er is getreind, kost dit 4 euro. Het station ligt zo'n beetje naast het parkeerterrein, dus hup de trein in naar station Arnhem Zuid om daar bus 5 te pakken voor slechts 4 haltes. Het is even zoeken naar de opstaphalte, maar zodra die in zicht komt, arriveert de bus. Raar, denken we nog, er staat bestemming Presikhaaf op. Pff, blijkbaar missen wij een belletje dat tijdig gaat rinkelen bij dit soort gebeurtenissen. Al rijdend meldt René dat hij iets bekends van gisteren ziet. Nee, dat kan niet, opper ik, we rijden immers de andere kant op. En ja hoor, daar valt ie...het kwartje, we zitten in de bus die dezelfde richting op gaat als gisteren, terwijl wij juist de andere op moeten. Natuurlijk stappen we direct uit om de bus de andere kant op te nemen, maar uhh...die halte is tijdelijk opgeheven en de daarop volgende ook. Puntje bij paaltje hebben we er al een kilometer opzitten voor we bij het startpunt zijn gearriveerd.
Om de - niet echt natuurlijk, maar elk excuus geldt - pijn te verzachten besluiten we met een startbakkie te beginnen bij Fort Vier. Binnen, want ondanks de zon is het door de wind nog te guur om aan het water te zitten. Deze koffiestop betekent dat onze GPS'en voor het stuk naar Nijmegen pas om 12.00 uur worden aangedrukt.
Via de rand nieuwbouwhuizen van Schuytgraaf brengt de route ons in Park Lingezegen. Een pad betonplaten voert door een natuurgebied. In de verte doemt de hoge kerktoren van Els op. In het plaatsje zelf doen we een ommetje om diezelfde, best imposante, kerk. Het centrum(pje) laten we voor wat het is. Ons koppie cappu hebben we immers al gescoord.
Bemmel laten we links liggen. De verharde weg wordt verruild voor soms best smalle en overgroeide graspaadjes. Het Doorniks Hof is een walhalla voor volkstuinders. Het ziet er allemaal heel inspirerend uit.
Zigzaggend bereiken we de Waaldijk in Lent. Aan de overkant gloort Nijmegen, de skyline onderbroken door een hoge boogbrug. Een dijk leidt een soort van eiland op, Veur Lent. Er heerst een bijzondere sfeer. Gelegen tussen de druk bevaarde Waal met twee bedrijvige plaatsen op de oevers, is dit een soort oase van rust. Vee graast vrijlopend. Zelfs zo vrij dat wij een koeiendame voor een doorgang met de markering van het pad, moeten afleiden om er door te kunnen.
Meerdere bruggen steken we onderdoor. Plots zien we linksboven ons een enorm kunstwerk, Het gezicht van Nijmegen. Het is een Romeins masker van de hand van Andreas Hetfeld. Door de ogen kijkend kun je je even Romein voelen die een blik op Noviomagus werpt.
De Oversteek, ook wel de Stadsbrug genoemd, is een soort monument. Op deze enorme brug staan herdenkingspanelen ter nagedachtenis aan de soldaten die hier in WWII vochten. Elke dag als de duisternis valt, gaan de 48 lichtmasten paar voor paar aan terwijl een veteraan in marstempo de brug over wandelt. Aan de overkant staat de gezelligheid van het voormalige Honig-terrein in contrast met dit indrukwekkende verhaal. Deze wijk bruist. De oude fabriek, nu een plek waar hippe bedrijfjes zijn gehuisvest wordt omringd door nieuwbouwcomplexen van allerlei architectuur.
We stappen door de achtergelegen oudere, maar ook leuke, wijkjes. Hier staan heel wat minder bakfietsen voor de deuren. Bij het Waalhavenkwartier lopen we de poort naar het centrum door om in de Lange Hezelstaat ons etappedrankje te scoren. Voorop het terras met nachos voor ons neus en biertjes om ze weg te spoelen is het al kijkend naar voorbijgangers heerlijk bijkomen. Stappend door het "ga die wereld uit" Kronenburgpark zijn we zo weer bij de auto. Morgen wacht het laatste restje Romeinse Limespad.
- op naar de volgende, laatste, etappe, van Nijmegen naar Berg en dal
- terug naar de vorige etappe van Heveadorp naar Arnhem
- overzicht van onze Romeinse Limespadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten