Trekvogelpad van Haaksbergen naar Enschede

8 oktober 2023

start: met auto naar Haaksbergen, bushalte Scholtenhage, 2 kilometer naar route bij Oostendorper Watermolen

etappe: van Haaksbergen naar Enschede

kaarten: 61, 62, 63, 64

kilometers volgens gids: 27,4 + 2 aanloop

kilometers gestapt: 30,3

aantal kilometers op dit pad: 177

Nou, dat was een heel bijzondere start van de dag. En dat lag absoluut niet aan ons onderkomen in B&B De Olde Hilde. We hadden een prima nacht en ook over het ontbijt viel absoluut niets te klagen. Nee, het was gewoon een kwestie van een verkeerde planning. Vooraf hadden we al gemerkt dat het openbaar vervoer hier in de omgeving op zondagen niet uitblinkt in beschikbaarheid. In de kleine dorpjes rijdt gewoon helemaal niets. Voor vandaag hadden we het stuk naar Buursezand in gedachten, maar dat lukte niet omdat we dan ergens zouden stranden. Vandaar dat we de etappe dachten in te korten tot Haaksbergen. Zo ver, zo goed....dachten we. 

Tot aan het ontbijt opeens blijkt dat we dan morgen een dikke dertiger moeten stappen. Niet echt handig, als we 's avonds ook nog naar huis moeten rijden. Maar ja, aangezien we dit pas om 9.00 uur bedenken is vroeg op pad gaan om dan vandaag de lange afstand maar te wandelen ook geen optie. Toch kiezen we voor dat laatste. Het duurt even voor mijn hoofd de verandering een plekje kan geven. Alle voors en tegens worden tegen elkaar afgewogen, alle beren op de weg weggejaagd en alternatieven bekeken. Ja, dit gaat 'm worden. Dus, hup de auto in en op naar Haaksbergen. 

De auto parkeren we in de buurt van bushalte Scholtenhage. Aan het eind van de middag of begin van de avond stappen we hier als het goed is uit bus 62. Het is ongeveer 2 kilometer lopen naar de Oostendorper Watermolen, waar we kunnen invoegen op de route. Het zijn geen vervelende 2 kilometers, langs sportvelden, waar deze zondagochtend lekker actief wordt gedaan. 

De watermolen levert een mooi startplaatje. Bovendien kunnen we hier nog even gebruik maken van het toilet. Afwisselend over zandpaden door stroken bos, langs wat huizen en door meer bos komen we bij het Haaksbergerveen. Wat een mooie omgeving! Een graspad voert ons dwars door het veen. Helemaal blij word ik van het vlonderpad dat ervoor zorgt dat we geen natte voeten krijgen. Voor we het hekje doorgaan om het vlonderpad op te stappen, nemen we even plaats op een bankje naast een andere wandelaar. We hebben besloten om de 8 kilometer even rust te nemen om de in totaal 30 kilometer in hapklare stukken op te delen. Samen met andere Trekvogelpadwandelaars die van het vlonderpad afkomen raken we aan de praat. Wat een gezelligheid op dit pad!

Het is echt zo tof om over de houten vlonders boven het veen te lopen. De weidse omgeving, de natte ondergrond met allerlei begroeiing, plaatjes met namen van mensen die deze doorgang waarschijnlijk mogelijk hebben gemaakt, een paaltje dat de plek markeert van een neergestort vliegtuig in WWII. Het is echt een mooi stuk pad! Alleen de trekvogels ontbreken natuurlijk in deze tijd van het jaar. 

Volgend hoogtepunt is de meanderende Buursebeek. Het lijkt een stroompje van niets, maar dit water herbergt een behoorlijke geschiedenis. In de gids van het Trekvogelpad lezen we over de boten die hier op weg naar Deventer vaak vastliepen, zelfs de platbodems. Vandaar dat dammen werden gebouwd om het water hoger te krijgen en zo meer vaart om de boot vlot te trekken. Of de dammetjes die nu nog in het water te zien zijn van destijds stammen, betwijfelen we, maar ze zorgen wel voor reuring in het water. Er staan hier overigens wat fraaie optrekjes verscholen in de bomen op de oevers. Bij een van de huizen staan wat zitjes aan de waterkant. Het bord open voor koffie en thee lokt ons naar binnen. Het blijkt een Rustpunt, een zeer fraai gelegen. De koffie geserveerd met een glaasje likeur met slagroom zou alleen al een goede reden zijn om hier een stop te maken. 

En door gaan we weer, naar meer moois. Dit keer biedt het Buursezand ons dat. Over smalle, slingerende paadjes doorkruisen we een gebied waar jeneverbesstruiken welig tieren. Het is een pracht. 

Laatste natuurgebied voor we Enschede aandoen is Rubeek. Dit wordt gedomineerd door een grote plas water. Ook al is het ook vandaag weer prachtig weer, het zwemseizoen zit erop. Naast de plas liggen twee borstelbanen, skipistes denken we in eerste instantie. Tot we hele gezinnen in enorme banden onder luid gejoel naar beneden zien glijden. 

Enschede verwerlkomt ons met de gebruikelijke, ietwat ongezellige buitenwijken. Over het terrein van Helmershoek, een GGZ-instelling, onder de A35 door komen we in de wat gezelligere wijken. De namen van de straten verwijzen naar het textielverleden van de stad. Het stadspark biedt nog het laatste stukje groen. De beelden ter nagedachtenis van de gevallenen van WWII zorgen voor een stil momentje. De laatste kilometer voert door de winkelstraten die ook op deze zondag niet leeg zijn. De terrassen op de verschillende grote pleinen die we passeren zitten allemaal vol. Wij nemen niet de tijd om een plekje te zoeken. We hebben het wel een beetje gehad. Precies bij het station piept de GPS, 30 kilometer. Bovendien zit de route er nu ook op. Voor de bus naar Haaksbergen moeten we nog zo'n 40 minuten wachten. Die besteden we door een snelle hap te scoren. 

Rond 18.30 uur openen we de deur van de B&B. Snel de schoenen uit, even bijkomen en dan de marathon van Chicago terugkijken...wat een atleet die Sifan Hassan! Morgen dichten we het gaatje tussen Eibergen en Haaksbergen. En o ja...we hebben dan wel de finish van het Trekvogelpad bereikt in Enschede, maar ons Trekvogelpadavontuur zit er nog lang niet op. Na morgen wacht het traject tussen Weesp en Ruurlo nog. 

• terug naar onze vorige wandeling, van Ruurlo naar Eibergen
• terug naar de vorige officiële etappe, van Eibergen naar Haaksbergen
• overzicht van onze Trekvogelpadwandelingen
• onze andere wandelpaden