maandag 9 oktober 2023

Trekvogelpad van Eibergen naar Haaksbergen

9 oktober 2023


start: met de auto naar Haaksbergen, bus 53 in 10 minuten naar halte Garage Grooters in Eibergen
etappe: van Eibergen naar Haaksbergen
kaarten: 59 en 60
kilometers volgens gids: 11,2
gestapte kilometers: 14
totale kilometers op dit pad: 188

En dan zit het lange weekend er al weer op en is het tijd om ons fijne stekje van de afgelopen dagen te verlaten. Maar uiteraard niet zonder eerst weer van een uitgebreid ontbijt te genieten. B&B De Olde Hilde is een aanrader, niet alleen voor Trekvogelpadwandelaars (het is echt perfect gelegen!), maar gewoon voor iedereen die er even tussenuit wil. 


Omdat we gisteren al een flinke hap uit de etappe van Eibergen naar Buurseveld hebben genomen, wacht ons vandaag een relatief kort stukkie, zo'n 11 kilometer van Eibergen naar Haaksbergen. Nadat we alles weer in de tassen hebben gepropt, zo gebeurd natuurlijk, want het waren slechts 2 nachtjes, nemen we afscheid van de hartelijke gastvrouw. In een klein kwartier rijden we naar Haaksbergen, waar we op precies dezelfde plek als gisteren parkeren. Bus 53 komt binnen 5 minuten aanrijden en zo staan we na een half uur weer in Eibergen klaar voor de start van de wandeling naar Haaksbergen. 


Na 200 meter kunnen we de startselfie schieten, zo'n beetje op de oever van de Berkel. Voorheen was dit een druk bevaard riviertje, maar tegenwoordig is het stroompje gekanaliseerd en slingert dan ook een stuk minder door het landschap. Het water volgend bereiken we al snel de Mallumsche Molen. Van deze watermolen wordt al ergens in 1424 melding gemaakt. De naastgelegen boerderij, het voormalige woonhuis van de molenaar (mulder), is tegenwoordig in gebruik als restaurant. Maar laat het juist vandaag gesloten zijn. Geen startbakkie hier dus voor ons. 





Voor even laten we het water achter ons om over smalle wegen te stappen. De boerderijen hier staan er al lang. Sommige zijn prachtig onderhouden en gerestaureerd. Andere verkeren in behoorlijk vervallen staat. De Berkel kruist ons pad weer. Tenminste, kruisen doen we het water niet, de route voert ons namelijk over de oever. Een paar kilometer lang struinen we door hoog, nat gras met het water rechts van ons. Meerkoeten "rennen" voor ons weg over het wateroppervlak. Heel even lopen we verhard om verderop het weiland weer in te duiken. Dit keer langs een miezerig slootje, dat in de volksmond de Koffiegoot wordt genoemd.






Ongemerkt verlaten we Gelderland en lopen Overijssel in. Bijna nemen we voor deze etappe weer het woord saai in de mond. Tot we het Landgoed Het Lankheet bereiken. Over singletracks slingeren we door de bossen. De pijlen volgend lopen we weer eens langs een sloot. René bemerkt dat de lijn op zijn GPS aan de andere kant van het water ligt. Even is er twijfel, volgen we de pijlen of zijn GPS. Uiteraard kunnen we ook het boekje erbij pakken, maar we gaan in dit geval voor de GPS. Gelukkig maar, want nu komen we langs de rietvelden. Grote vierkante bassins staan vol wuivend riet. De planten zorgen voor waterzuivering. Een trap aflopend volgen we het Pieter Vereijken Pad, vernoemd naar een bioloog. De Kidney Pools, speciaal gevormde vijvers waarin het gezuiverde water samenkomt, doen onze mond openvallen. Wat een bijzonder kunstwerk! Over stapstenen, door een buis bereiken we de overkant van het heldere water. Heel bijzonder om te zien hoe een waterwingebied voor bezoekers interessant wordt gemaakt. Ook andere kunstwerken zoals de twee hoge torens, de Waterwachters zijn de moeite van een kijkje waard. 





We zijn er al weer bijna. Nog een recht stuk over bospaden en we bereiken opnieuw een watertje. Hee, dit stroompje zijn we al eerder tegengekomen. Niet dat we het herkennen natuurlijk, maar de naam op de kaart doet ons beseffen dat we gisteren aan de oever van deze Buurse Beek van een heerlijke cappuccino genoten bij een Rustpunt. 





Ook vandaag slaan we een kop koffie niet over. Dit keer is het geen start-, maar een eindbakkie, bij de Oostendorper Watermolen. En zo bereiken we het eindpunt van drie dagen wandelen op het Trekvogelpad. Tenminste, we mogen nog 2 kilometer van de aanloop-, of in dit geval uitlooproute genieten. Het zit erop. Bijna 70 kilometer stapten we weg. De laatste etappes van het Trekvogelpad zijn afgevinkt. Hoewel, het zijn de laatste officiele kilometers van dit pad, maar aangezien wij nog een stuk hebben opengelaten, is het Trekvogelpad nog niet van ons af. Maar...waarschijnlijk loop ik het volgende stuk weer in m'n uppie. Niet omdat het niet leuk is zo saampjes, maar gewoon, omdat ik iets vaker een vrije dag heb. 



op
Labels: , , , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)