maandag 18 maart 2024

Groot-Frieslandpad van Schoorl naar Dirkshorn

9 maart 2024

langs de Westfriese Omringdijk

start: auto naar Dirkshorn, bus 411 naar Schagen, trein naar Alkmaar, bus 151 naar Schoorl
kilometers GFP: 16,1
kilometers gestapt: 18,8
totaal GFP: 29,8

Onze vorige afspraak met Femke om weer een stuk van het Groot-Frieslandpad te wandelen werd verzet in verband met verwachte plens. Die dag vulden we overigens fijn in met een bezoek aan Naturalis in Leiden. Wat een leuk museum! Gelukkig konden we al vrij snel weer een nieuwe wandelafspraak plannen. Daarom reden wij vanochtend met z'n tweetjes naar Dirkshorn. Hiervandaan nemen we dan bus 411 naar Schagen. Tenminste, dat is de bedoeling. Even is er schrik als we bij de bewuste bushalte alleen bus 157 aangegeven zien staan. Die rijdt wel naar Schagen, maar niet tijdens het weekend. Dus wat nu? René sprint naar een halte om de hoek. Hier staat, erg slecht overigens, aangegeven dat die halte tijdelijk is vervallen. Als even later buurtbusje 411 komt aangereden, slaken we toch wel een beetje een opgeluchte zucht. Met de trein van Schagen naar Alkmaar zijn er gelukkig geen rare fratsen. Op het station daar begroeten we Femke. Gezellig. Ons wandelgezelschap voor vandaag is compleet. Wel moet nog even een bus naar Schoorl worden genomen. 

De eerste honderden meters tellen eigenlijk niet. Dat wil zeggen, we moeten zo'n 500 meter van de bushalte naar het finishpunt van vorige keer overbruggen. Omdat we verwachten niet veel horeca tegen te komen vandaag, nemen we ons startbakkie hier in Schoorl waar de keur aan koffietentjes groot is. 

startselfie zonder boekje

Zodra de GPS'en onder aan Klimduin zijn aangedrukt, begint het grote genieten. Bij een eeuwenoud kerkje slaan we een achteraf gelegen laantje in. Wat een rust heerst hier! En wat een prachtige optrekjes staan er. Van het toerisme in het dorp is hier nauwelijks nog iets te merken. 

Bij het oversteken van het Noordhollandsch Kanaal voelen we pas goed dat er een fris windje waait. Toch zorgt het zonnetje, zodra we weer enigszins in de luwte lopen, voor warmte. Gelukkig hoeven we in eerste instantie maar een kort stukje langs de drukke Westfriese Omringdijk. In plaats daarvan voerde de route ons over bungalowpark Het Geestmerambacht. Ik liep dit stuk trouwens al eerder tijdens een etappe van het streekpad Westfriese Omringdijk. 

Even verderop, vlak voor Krabbendam, wie kent het niet, lopen we de dijk weer op. Twee schapen in een weiland merken ons op. In galop komen ze op ons af. In eerste instantie denken we nog dat ze even achter de oren gekrabbeld willen worden. Als we ze echter wat vers groen gras voeren, beseffen we dat ze alleen maar op eten uit zijn. Hun eigen landje is al flink kaal gegraasd. Het is lastig afscheid nemen. Helemaal omdat ze ons, gewoon binnen het hek uiteraard, achterna rennen. Tot ze bij hun hekgrens komen. Snel gooien we nog wat handen vol gras over het hek om dan onze route te vervolgen. In de verte zien we de toren van de ruïne van Nuwendoorn al fier prijken. Om hier te komen, mogen we via wat hekjes en een kudde schapen doorkruisend een stuk door een weiland stappen. Voor we in de geschiedenis stappen, lezen we het informatiebord. Het is een link naar een ander LAW waar we binnenkort mee starten, het Floris V-pad. Hij is namelijk de bouwer van deze dwangburcht. Die hebben we volledig voor onszelf. Bovenop de in staal gereconstrueerde woontoren hebben we een weids uitzicht over het platte landschap om ons heen. 







Een volgende detour maken we in Eenigenburg naar een pittoresk uitziend kerkje. De knalgele narcissen ervoor en de staalblauwe lucht erboven zorgen voor een mooi plaatje. Op het pad kiezen tot twee keer toe vlak bij ons twee enorme hazen hun eigen pad. 



Lange rechte wegen brengen ons in de buurt van Dirkshorn. Nog even mogen we een grasdijk op. Fijn, toch nog blubber onder onze voeten. Vlak voor we weer bij de auto zijn. Vlak voor het dorp krijgen we een hindernis voor onze kiezen. Enorme hopen aarde versperren de weg. Het is speuren hoe dit obstakel te nemen, maar even later lopen we dan toch echt Dirkshorn in. De vooraf vermelde 16,25 kilometer blijken er bijna 19 te zijn geworden als we de GPS bij de auto, die echt aan de route staat, weer uitzetten. 

Het mooiste van dit verhaal...Femke is nog steeds enthousiast, dus een volgende stuk kan worden gepland. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten