31 maart 2024
start: vanaf B&B De Zwaantjes in Someren in 20 minuten naar Geurtsvenweg in Weert. Hiervandaan bus 11 in 27 minuten naar station Maarheeze
kilometers: inclusief aanlooproute (2,2 kilometer) 17,7
etappe via Wandelnet: LAW 7-2 etappe 6
kilometers van pad: 14,7
Het is verbazingwekkend hoe goed onze lijven voelen na de dikke dertiger van gisteren. Eigenlijk hebben we geen centje pijn. We staan zelfs fris en fruitig op. Daar heeft de goede nachtrust in de stille B&B De Zwaantjes ongetwijfeld aan bijgedragen. Het Paasontbijt, oh ja, het is eerste Paasdag, zorgt voor voldoende energie voor weer een stapdag. Omdat vannacht de klok een uur vooruit is gegaan in verband met de zomertijd ontbijten we vrij laat, pas om 9.00 uur. Zo'n anderhalf uur later trekken we het hek van de B&B weer achter ons dicht. Een prima adres om als uitvalsbasis te dienen voor het Pelgrimspad! We hebben een beetje bijzondere dag voor de boeg, het is ons laatste stuk Pelgrimspad.
Ruimschoots op tijd parkeren we de auto bij het terrein van de IJzeren Man in Weert. Bus 11 rijdt op schema. Dat houdt in dat we even voor 12.00 uur op het station van Maarheeze onze schoenen veteren. Een ding weten we zeker, we volgen niet de route van gisteren om weer op het Pelgrimspad te komen. Dat was echt mijl op zeven. In plaats daarvan vinden we een kortere en best leuke weg.
Vanaf het punt dat we de etappe weer hebben opgepikt, wandelen we over bospaden om te beginnen in het Weerterbos. Het is iets kouder dan gisteren, maar toch verdwijnen ook vandaag de jassen weer snel in de rugtassen. Al kletsend lopen we zo'n beetje op de grens tussen Noord-Brabant en Limburg. Op een bankje zitten de 4 mede-Pelgrimpadstappers die we gisteren ook tegenkwamen. Al groetend passeren we hen. Onze route lopen we grotendeels op de GPS, geholpen door de wit-rode markeringen. Het boekje lezen we ter informatie, soms vooraf, soms achteraf. Ook voor het stuk van vandaag heb ik bekeken wat we zoal tegenkomen. Interessant lijkt het monument van een grenskerk. Halverwege de 17e eeuw was het katholieke geloof volledig in de ban in Noord-Brabant. Mensen die toch ter kerk wilden gaan, moesten uitwijken naar schuilkerken. Hier op de grens met Limburg staat een monument ter herinnering aan een grenskerk. Best interessant voor een stop, denk ik tijdens het lezen. Maar ja, al pratend lopen we het gedenkteken straal voorbij. Pas op de hoek van het pad zien we een richtingsbord ons terugverwijzen. Nou, dat is toch iets te gek. Helaas dus maar.
Meer bomen volgen. De overstroomde paden van gisteren blijven grotendeels achterwege. Heel soms moeten we een klein ommetje maken of baggeren we ons een weg door de ondiepe plassen. Het is allemaal goed te doen. Bij een open plek in het bos doemt een soort van kinderboerderij op. Achter een omheining delen mini-kangaroos, we vermoeden dat het wallabies zijn, een veld met kraanvogels en ooievaars. Het hoort bij Fiets- en Wandelcafé Peerkesbosch. Op de site van Wandelnet staat een recensie dat dit een stop meer dan waard is. Bovendien komen er wat druppels uit de donkere wolken, dus dit is een mooi moment voor een verlate lunch.
We zijn nu bijna op de helft. Over een viaduct kruisen we de A2. Vanaf boven zien we afslag Weert-Noord liggen. Leuk, want elke keer als we nu zuidwaarts rijden en dit punt passeren, denken we even aan deze wandeldag. De bossen maken plaats voor een zand-heidegebied. Het is een fijne afwisseling. Aan onze linkerhand zien we de bungalows van vakantiepark Weerterbergen liggen. Beiden zijn we hier lang geleden eens geweest. Aan de huisjes te zien hebben deze, in ieder geval aan de buitenkant, sindsdien geen upgrade gehad.
En dan zit het laatste stukje natuur van het Pelgrimspad er voor ons op. Via een parkeerplaats komen we in een ongezellig industriegebied. Een rechte weg voert ons naar de Zuid-Willemsvaart. In de verte zien we ons eindpunt voor vandaag en voor ons van het hele Pelgrimspad al liggen. We hebben het ook wel een beetje gehad. De 31 kilometers van gisteren hebben er toch wel ingehakt. Onze voeten voelen moe. Nog even schieten we wat foto's bij Sluis 16. Aan de overkant bij de ingang van de parkeerplaats van de IJzeren Man tringelen de GPS'en voor de laatste keer voor dit pad. Het zit erop. Inclusief alle ommetjes, aan- en uitlopen en verkeerd lopen zijn we in 570 kilometer van Amsterdam naar Visé gestapt. Terugkijken doen we in een aparte blog. Het was in ieder geval weer een mooie wandelervaring.
Gelukkig vallen we niet in een wandelgat. We hebben nog genoeg lopende projecten.
- terug naar de vorige wandeling op het Pelgrimspad, van Heeze naar Maarheeze
- op naar de volgende officiële wandeling op het Pelgrimspad, van Weert naar Ell
- overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten