 |
| zicht op de Moezel |
start: met de auto naar Machtum, parkeren bij halte Ongkaf. Overstap in Grevenmacher naar station Wasserbillig
kilometers: 19,8
hoogtemeters: 586
OV-perikelen en donder en bliksem zorgden voor twee dagen verplichte rust. Op woensdag nam de app van het OV in Luxemburg ons in het ootje. Bussen verschenen in de app om er even later weer uit te verdwijnen. Doelloos wachtten we in Machtum op de bus naar Grevenmacher. Omdat die niet verscheen, bedachten we een plan B. Met de auto reden we naar de overstaphalte. Hier parkeerden we ruimschoots op tijd om de bus naar Wasserbillig te halen. Het zou dan een kortere etappe worden, maar in ieder geval konden we nog wat GR5-kilometers maken. Helaas pakte dat anders uit. De parkeermeter wilde voor geen meter meewerken. Onze betaalkaarten werden niet geaccepteerd. Gefrustreerd reden we terug naar Trier. Tijdens de rit werd een Plan C gesmeed. Trier werd ons doel. De auto parkeerden we bij "ons" huis. Met de bus togen we naar de oudste stad van Duitsland. Het werd toch nog een mooi dagje.
 |
Maar vandaag kunnen we eindelijk weer op pad. Weliswaar maken we een kleine aanpassing aan de eerder geplande route, omdat er ook later in de middag weer onweer wordt verwacht. We lopen dus maar een "kort" stuk van zo'n 19 kilometer, van Wasserbillig naar Machtum.
De route naar ons finishpunt van vandaag langs de Moezel is inmiddels bekend. Hier, bij halte Ongkaf, stonden we twee dagen geleden tevergeefs op de bus te wachten. De kleurige huizen aan de overzijde spiegelen in het rustige rivierwater. Er zijn slechtere plekken om op de bus te wachten. Bij de overstap in Grevenmacher pakken we een mazzeltje mee als een andere bus zo'n 15 minuten eerder ook naar ons eindpunt blijkt te gaan. Even over half 10 staan we ons met uitzicht op de Moezel, in te smeren met zonnebrand, want het zonnetje heeft inmiddels gaten in de bewolking gebrand.
De eerste kilometers van vandaag stappen we langs de rivier. Er heerst een enorme rust, zowel langs als op het water. Het is nog niet zo lang geleden dat ik dit soort uitzichten vond behoren bij vakanties voor een ietwat belegen publiek. Nou, of ik heb me vergist of ik behoor inmiddels tot die categorie, maar prachtig is het!
We verlaten het water. Voor nu. Later keren we terug. Nu stappen we het achterland in...of beter op, want we mogen direct - nog wel heel goed te doen, hoor - omhoog. Het levert mooie plaatjes op over het achter ons gelaten Mentert.
 |
| huisjes langs de Moezel |
 |
| we kunnen van start... |
 |
| aan de overkant bij Wasserbillig |
 |
| rivierbewoners |
 |
| direct aan de klim |
 |
| uitzicht op Mentert |
De omgeving wordt lieflijker, glooiende weideheuvels en veel boomgaarden. Op de druivenranken is het nog even wachten. We stappen de koelte van een bos in. Aan het geruis onder ons horen we dat er een beekje stroomt. Een houten bruggetje brengt ons op de andere oever. Nu wordt het echt leuk...en een beetje spannend. De regen van gisteren heeft het pad tot een soort van avonturenpiste omgetoverd. Single tracks volgen de bedding van het beekje. Op en neer gaan we. Het is soms een toer om op de been te blijven door de modderige ondergrond en de spekgladde stenen. Een stok biedt hulp. Het loopt echt zo mooi.
Bij een kruising verwijst de GPS ons soort van rechtdoor. De markeringen willen ons omhoog hebben. Wij gehoorzamen de blauwgele strepen. Die sturen ons niet voor niets deze kant op. Het is een prachtig pad. Opnieuw meanderend door een bos, maar nu met af en toe enorme rotswanden als achtergrond.
In de buurt van Manternach negeren we de GPS nogmaals ten faveure van de routeaanduiding. Ditmaal levert het een feeëriek plaatje van Manternach op. Waar overigens alles potdicht zit, dus geen kans op een etappedrankje of - koppie.
Even moet er nog flink geklommen worden over een asfaltweg voor we het bos weer induiken. na het passeren van de A1 is het alsof we in een andere wereld terecht zijn gekomen. Waar we ook kijken, overal zien we druivenranken. De witgroene vruchtjeszijn nog erg klein en hebben nog wat zonneschijn nodig. Er staat hier in ieder geval genoeg voor heel wat liters Moezelwijn. Met het onder ons liggende Grevenmacher in de achtergrond, levert het een mooi plaatje op.
Van het plaatsje zelf zien we maar weinig. Traptreden brengen ons bij een pittoresk, wit kerkje. Hiervandaan hebben we een mooi uitzicht over het plaatsje aan de Moezel. Door gaarden vol druiven stappen we steeds hoger. Elk doorkijkje geeft een nog mooier uitzicht. Ook als we even verder weer door een, gelukkig schaduwrijk, bos lopen, kunnen we het niet laten bij elk doorkijkje een blik op de rivier en haar omgeving te werpen.
Het laatste stuk naar Machtum dalen we over een asfaltweg. Als een soort toetje van deze etappe lopen we nog even door de druivenvelden. Je zou het een dessertwijntje kunnen noemen. Wij hebben echter een andere afsluiting in gedachten, een dikke ijscoupe. In, het trouwens mooie, Machtum is die niet te vinden. Daarom snel naar huis gekoerst, waar we een ijssalon weten te vinden in de buurt.
Terwijl we de ijsjes naar binnen lepelen, kijken we nog even terug. het zit er namelijk op voor nu. De GR5 dan. Morgen trekken we door naar een nieuw wandelavontuur, de Salzburger toppen-reis van Ecktiv. Morgen dus naar Oostenrijk. Het begin van deze vakantie, ondanks de 2 niet-wandeldagen, is in ieder geval geslaagd.
- op naar de volgende GR5-wandeling
- terug naar de vorige GR5-wandeling, van Rosport naar Wasserbillig
- overzicht van onze GR5-wandelingen
- onze andere wandelpaden
- onze Salzburger-toppen-wandelreis van Ecktiv
Geen opmerkingen:
Een reactie posten