start: autorit van 1 uur en 20 minuten naar Ameide
parkeren: op de Lekdijk ter hoogte van bushalte Oudendijk
OV: bus 90 naar Papendorp Zuid, bus 295 naar halte Centrum in Bergambacht, 1 uur 15 minuten
etappe: staartje 6, 7 volledig
kilometers: 23,8 (inclusief aanloop naar start in Bergambacht)
Het is een mistige rit vanaf huis naar Ameide. Onderweg komen we al helemaal in wandelsferen door naar de nieuwste WITROOD wandelpodcast te luisteren. Okay, het onderwerp is niet het pad dat wij vandaag zullen stappen, toch herkennen we veel, want de Dutch Mountain Trail staat inmiddels ook in het rijtje van de door ons afgevinkte wandelpaden.
Oponthoud komen we onderweg niet tegen. Vandaar dat we ruimschoots op tijd parkeren naast de bushalte. Omdat we niet in de auto willen vernikkelen, want jemig, wat is het koud, besluiten we een bus eerder te nemen. Dit houdt in dat we een kwartier later op ons startpunt arriveren. Deze route loopt namelijk over Utrecht met slechts een overstap in plaats van over Schoonhoven met twee overstappen inclusief het veer naar de overkant. Nu zitten we in de tussentijd wel warm. Hard nodig trouwens, want tijdens de paar minuutjes wachten bij de halte, hebben we het gevoel in beweging te moeten blijven om niet vast te vriezen. Watjes zijn we geworden.
In Bergambacht tikken we de eerste paar honderd meter "padloos" af. Ons stoppunt van 30 december ligt namelijk aan het einde van de winkelstraat. In die straat scoren we vandaag ons startbakkie. Niet dat we al zo'n enorme trek in koffie hebben, maar een plasstop voor we echt op pad gaan is wel handig.
Via wat woonwijken komen we bij het bord dat aangeeft dat we Bergambacht weer verlaten. Direct bevinden we ons in buitengebied. Het is even oppassen geblazen op het smalle weggetje voor de passerende auto's. Toch is dit weer een fijn stukje pad. Aan beide zijden staan, soms heel karakteristieke, huizen van de weg gescheiden door een sloot. Langs het water staan nog ongeknotte wilgen. De takken zijn met een laagje ijs bedekt, net als de riethalmen. Wat een feeëriek gezicht. Het vergoedt het gevoel, of eigenlijk juist het gebrek aan gevoel, in onze handen. Fiks zwaaiend proberen we ze weer een beetje warm te krijgen.
Een fietspad door de weilanden voert ons naar de dijk langs de Lek. Veel van de omgeving zien we niet. Het is een heel klein wereldje. Eenmaal op de dijk horen aan getuf dat we vlakbij het water zijn. Vaag vangen we silhouetten van passerende boten op. Ook als we pal langs het water komen te lopen, blijven de contouren wazig.
Schoonhoven zien we pas als we het plaatsnaambord in het oog krijgen. Via een ophaalbrug lopen we de zilverstad binnen. Tijdens een van de etappes van het Pelgrimspad waren we hier al eerder. Ook zal dit nu niet onze laatste keer zijn, want via witrode markeringen wordt duidelijk dat ook het Floris V-pad hier loopt. Het doet ons besluiten dit keer niet het centrum in te lopen. Toch stappen we ook niet direct het veer op dat ons naar de overkant zal varen. Het is lunchtijd. Bovendien willen we ook even doorwarmen, hoewel we de ergste kou door het fikse doorstappen wel de baas zijn geworden. Naast het veer ligt Rivero. Met gezellige lampjes lokt het ons binnen. Een prima plek om te lunchen, merken we even later, vriendelijke bediening, heerlijk eten, het duurde alleen een beetje lang voor het verscheen.
Op naar het tweede deel van onze wandeldag. Eerst dus naar de overkant van de Lek met het veer. Voor 1,80 voor ons tweetjes worden we overgezet. Eenmaal aan de overkant vervolgen we de route langs de rivier. Vlak voor Nieuwpoort scheiden de wegen van het Pelgrimspad en het Grote Rivierenpad. Wij lopen de oude vestingplaats binnen. Tenminste, we gaan er via een graskade omheen. Leuk, dan krijgen we zo'n stervorm op ons Strava overzicht. Nou, toch niet helemaal. We besluiten namelijk om ook iets van het plaatsje te willen zien en verlaten de verhoogde dijk. Het is absoluut de moeite waard, mooie paden en sfeervolle straatjes. Het is echter een van de kleinste vestingplaatsen van Nederland, dus binnen no-time laten we het al weer achter ons.
Daarmee verlaten we ook direct de verharde ondergrond. Kilometers lang mogen we struinend door hoog gras langs een sloot. Echt baggeren wordt het gelukkig niet. Bovendien heeft het ook nog wel wat. De nog steeds volhardende mist zorgt dat een naastgelegen N-weg aan ons oog wordt onttrokken. Wit bevroren riet beweegt stijfjes in de lichte wind. Langzaam worden de omtrekken van een molen zichtbaar. Het is de Westermolen van Langerak. Aan molens is tijdens het bewandelen van dit pad natuurlijk geen gebrek, denk nog maar eens aan Kinderdijk. Toch blijft het speciaal zo'n bouwwerk te zien. Dit blijkt een wipmolen te zijn. Ook leuk is het naastgelegen gemaal dat uiteraard dezelfde functie heeft. Ze houden de voetjes in dit gebied droog.
Nog is er geen einde gekomen aan het graslopen. Echt veel afleiding is er niet in de omgeving, want daar zien we dus vrijwel niets van. De entertainers op dit stuk zijn nog steeds de bevroren bomen en struiken. In een witte waas lopen we opnieuw kilometers over graskades.
Even voor we kilometer 20 hebben aangetikt is daar weer een asfaltweg. Al snel vinden we een cadans. Flink doorstappend vliegen de meters onder onze schoenen door. Echt pittoresk is het natuurlijk niet, maar de afwisseling is toch wel even fijn. Oog voor de omgeving hoeven we niet te hebben. Ideaal om even in gedachten verzonken te raken. Over de grens van Zuid-Holland en Utrecht slaan we af richting Ameide. De kerkklok geeft 5 uur aan. Omhoog kijkend ontdekken we een bewoond ooievaarsnest op te toren. Brrr, wat koud voor dat beestje. Heeft hij of zij de vlucht naar het zuiden gemist of was de verwachting dat het niet meer zo koud zou worden?
Voor ons zit de kou er weer even op. We zijn na bijna 24 kilometer terug bij de Lek en bij de auto. B&B Plexat, onze overnachtingsplek voor vannacht, ligt zo'n 10 minuten rijden verderop. Hier worden we warm, letterlijk en figuurlijk, ontvangen. De koffie met lekkers staat klaar. De invallende duisternis ontneemt ons al snel het zicht op de Lek. Ach, morgenochtend is er weer een nieuwe kans. Vanavond is het in ieder geval fijn chillen voor we de bedstee induiken.
- op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Ameide naar Hei- en Boeicop
- terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Krimpen aan de Lek naar Bergambacht
- overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten