zondag 19 januari 2025

Grote Rivierenpad van Ameide naar Hei- en Boeicop

19 januari 2025


start: vanaf B&B Plexat in 10 minuten naar Hei- en Boeicop 
parkeren: langs de weg bij bushalte Pleinstraat
OV: Flexbus 903 naar halte NH Kerk in Lexmond, wandelen naar halte Eendenkooi, Flexbus 903 naar Ameide
etappe: 8 volledig
kilometers: 21,9 (inclusief uitloop naar auto)

Om half acht worden we in onze bedstede wakker van de wekker. Met uitzondering van het  geronk van wat langstoevende schepen was het vannacht doodstil. Het is nog donker dus zicht op de rivier hebben we nog niet. Een uur later wordt er zachtjes op de tussendeur geklopt. Het ontbijt staat klaar. We nemen gelijk afscheid van onze supervriendelijke gastvrouw, Alma. Terwijl wij aan het uitgebreide ontbijt zitten, ontvouwt het landschap buiten zich voor ons. Wat een magnifieke plek is dit. De hele B&B is trouwens een dikke aanrader. Er is maar een minpunt en dat is dat we vandaag al weer vertrekken. 


Dat doen we even na 10.00 uur. Telefonisch hebben we een Flexbus gereserveerd. Deze vertrekt om 10.42 uur vanaf de halte in Hei- en Boeicop. In Lexmond hebben we dan drie minuten om over te stappen op de bus naar Ameide. Krap, maar aangezien ik dit bij de reservering heb aangegeven en er geen tegenwerpingen kwamen, zou het moeten lukken. Zou...dat zegt genoeg, toch? De bus verschijnt namelijk pas om 10.47 uur. Die overstap kunnen we schudden. De buschauffeur weet van niets. Op de website van Flexbus staat dat je 20 minuten vooraf gebeld zou moeten worden hoe laat exact de bus komt. Niks, noppes, nada wat een telefoontje betreft. Al rijdend naar Lexmond, neemt René mijn taak als "baas bus" over. Hij belt opnieuw naar de reserveringslijn om om raad te vragen. Die is er. We mogen naar een zo'n 1,5 kilometer verderop gelegen halte om daar om 11:23 uur door opnieuw een Flexbus opgepikt te worden om dan in zo'n 10 minuten naar Ameide te worden gereden. Okay, niet helemaal ons plan van vanochtend, maar alles beter dan niets. 

Met de sokken er flink in, lopen we naar de betreffende bushalte. Die blijkt zo'n beetje in de middle of nowhere te liggen. We grappen nog dat vast dezelfde buschauffeur ons zo komt oppikken. Het vermelde tijdstip komt...en passeert. Mijn humeur daalt. Met rasse schreden. Vandaar ook dat René, en niet ik, maar weer belt naar de reserveringslijn. Doodleuk geeft de dame aan dat de bus om 10:40 uur verschijnt. Nog maar acht minuten wachten, meldt ze laconiek. Grrr. Eindelijk om 10:45 uur komt er een busje aanrijden. Met uiteraard dezelfde chauffeur als eerder. Het is alsof we in een soort Bananensplit terecht zijn gekomen. Als we inmiddels niet door en door koud waren geworden, hadden we er zelfs nog om kunnen lachen. 

Even voor twaalf uur staan we dan eindelijk in Ameide. We kunnen op pad. Maar eigenlijk moeten we eerst even warm worden. Bovendien is een plaspauze geen overbodige luxe. Een koffiestop biedt uitkomst. Om half een worden de GPS'en ingedrukt. Op naar Hei- en Boeicop. 



Dat doen we door eerst een stuk de dijk te volgen. Al direct is al het gedoe van vanochtend vergeten. De contouren van een kerktorentje aan de overkant van de rivier zijn vaag zichtbaar. Google leert dat het waarschijnlijk die van Jaarsveld is. We verlaten het water om rechtsaf een verharde weg met huizen in te slaan. Het asfalt loopt over in een zandgrindweg. De huizen verdwijnen. Om ons heen alleen maar weids land. Dit is het natuurgebied Zouweboezem. Ook nu is het weer genieten van de bevroren riethalmen. Uitgebloeide fluitenkruidbloemen zijn verworden tot diamantjes. Jongens, wat is dit toch mooi! 

Ook mooi is het zicht op weer een wipmolen, de Vlietmolen dit keer. We lopen er niet langs. Vlak ervoor slaan we af om op een soort allée van knotwilgen terecht te komen. Omringd door niet geknotte wilgen bereiken we de rand van Lexmond. Door de gezellige hoofdstraat lopen we linea recta het dorp weer uit via opnieuw de dijk langs de Lek. Rechts ligt een diversiteit aan huizen, nieuwbouw, oude boerderijtjes. Links liggen de uiterwaarden van de rivier. Een graspad met knotwilgen, tja, dat krijg je met de vochtige grond in de buurt van rivieren, leidt ons naar de Lexmondseweg. Eenmaal overgestoken belanden we op het tot nu, ja, ja, we weten niet wat ons dan nog te wachten staat, meest uitdagende pad van het Grote Rivierenpad. Het is trouwens een heel mooi pad, maar het kost ons behoorlijk wat toeren om op de been te blijven. In eerste instantie komen we terecht op een pad langs de oever van een sloot. Normaal geen probleem, maar de wilgen aan de ene kant zijn toe aan een behoorlijke snoeibeurt. Hun tenen hangen breed over het pad. Het maakt dat we dicht langs het water moeten lopen, of beter gezegd, manoeuvreren. De modder en de ietwat schuin aflopende oever maken het een hele toer om geen nat pak te halen. Even verderop moeten we helemaal al onze acrobatische kwaliteiten tevoorschijn toveren. Nu staan aan beide zijden knotwilgen. Slingerend door de bomenrij proberen we op de been te blijven. Met hier en daar een glijpartij lukt dat gelukkig. Het is trouwens een van de tofste paadjes om te zien. Jammer dat we daar door het opletten niet optimaal van kunnen genieten. 










Aan de overkant van het Merwedekanaal ronden we een golfbaan. We kruisen de A27 onderdoor. Nog maar een kilometer of vier. Veel kan ons niet meer gebeuren, toch? Natuurgebied Polder Bolgerijen stelt ons nog even op de proef. Opnieuw lopen we door een corridor van knotwilgen. Het verveelt nog niet, maar echt heel opgetogen zijn we ook niet meer. Helemaal niet als we meerdere keren een spiegelglad bruggetje over moeten. Het eerste wordt René al bijna fataal. Een losliggende plank veroorzaakt bijna een valpartij. Oppassen geblazen dus nog even. 

Het tweede deel van het gebied is helemaal een uitdaging. Hier hebben de knotwilgen allemaal een kale kop. Hun hoofdtooi ligt in bundels bijeen gebonden op de grond. Langzaam maar zeker wordt het zompiger. We meanderen rond plassen. Stappend op begroeiing om droge voeten te houden. Nou, de voeten blijven droog, maar laten we zeggen dat we morgen een fikse klus zullen hebben aan het schoonmaken van de schoenen.. 








De laatste kilometers voeren dwars door een weiland. Het grootste deel lopen we echter verhard op een trekkerpad. Bij een boerderij, waarin de koeiendames net aan het hooidiner zitten zit onze route er voor vandaag op. Het pad loopt naar links. Wij slaan rechts af waar we de auto vanochtend hebben achtergelaten. 

Wat een fijn wandelweekend was dit weer! Geen spatje regen gehad en eenmaal warm gelopen was het gewoon prima weer. Bovendien waren de bevroren struiken wel een heel mooi cadeautje. Het volgende lange weekend op dit pad staat al weer gepland. Tot die tijd belopen we andere paden. 

op
Labels: , , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)