Floris V-pad van Woerden naar Oudewater

21 april 2025

start: met twee auto's naar Oudewater, een parkeren we op de Molenwal (bij zwembad). Met de andere auto rijden we naar Woerden, we parkeren in de buurt van Oudeland. Hier ritsen we in op de route.

kilometers: met aan- en uitloop 14,3

etappe: 5 volgens Wandelnet

Voor ons vandaag geen uitgebreid Paasontbijt of een speurtocht naar verstopte eieren, nee, wij gaan op pad. Samen met Korine en Gerard stappen we een stukje verder richting Bergen op Zoom op het Floris V-pad. Ons startpunt vandaag is Woerden, waarvandaan we naar Oudewater lopen. 

Waarom loopt dit pad eigenlijk door Woerden? Even nazoeken levert op dat Floris dat waarschijnlijk liever ook niet had gehad. Naar aanleiding van een fikse ruzie over Montfoort, dat Floris inpikte van Herman van Woerden, nam laatstgenoemde wraak door hem te laten vermoorden. Als hij dat vooraf had geweten had hij Montfoort vast gelaten voor wat het was. 

Nog enigszins schuilend in mijn capuchon, want het miezert een ietsiepietsie, voegen we nog net op Landgoed Bredius in op de route. Deze voert ons over een regenboogkleurig zebrapad de plaats in. De meeste winkels zijn wegens tweede paasdag gesloten. Gelukkig is de horeca wel open. Voor we op weg naar Oudewater gaan, willen we een startbakkie. Van ons Romeinse Limespad-avontuur weten we dat op het Kazerneplein een fijne koffietent zit. Brownies en Downies is gelukkig wel open. Al bij binnenkomst worden we getrakteerd op een paaseitje. Het plein waaraan dit toffe tentje zit, heet niet voor niets Kazerneplein. De gebouwen die nu een horecabestemming hebben, waren vroeger onderdeel van een kazerne die her gevestigd was. Een ander monumentaal pand is Molen de Windhond. Tegenwoordig is de molen nog steeds als korenmaler in gebruik. Het meel wordt zowel in de molenwinkel als bij een aantal bakkerijen verkocht. 

Zigzaggend door de buitenwijken lopen we richting de A12. Aan de andere kant van de snelweg verlaten we de gebaande paden. We belanden in het Linschoter Bos. Aangekomen bij het watertje Lange Linschoten wordt het lastig om nog fout te lopen tot Oudewater. Het enige dat we hoeven te doen is met het water meeslingeren. Geen moment is de route saai. Allereerst kunnen we door het hek het statige kasteelachtige huis van Landgoed Linschoten bewonderen. Vervolgens worden de optrekjes minder statig, maar wat ons betreft wel gezelliger en leuker. In het water is er genoeg vertier, een mama-eend met maar liefst 11 pulletjes of een mini-fuutje dat meelift op de rug van moeders. In het weiland springen lammetjes rond. Hoewel het zonnetje het vandaag niet wint van de grauwe wolken, zorgen bomen vol in de bloesem voor nog een beetje extra voorjaarsgevoel. 

Nog steeds het riviertje Lange Linschoten volgend bereiken we Oudewater. Stenen boogbruggetjes voorzien van sluisdeuren brengen ons naar het Waagplein. Hier werden in de 16e eeuw vrouwen gewogen. Gelukkig werden ze hier nooit te licht bevonden. De heksenwaag in Oudewater was beroemd om de eerlijke wegingen. Nooit zijn hier vrouwen ter dood veroordeeld. 

Even verderop in het pittoreske plaatsje zien we een beeld van Swiebertje. Waarom dat dan? Het blijkt dat heel wat afleveringen van deze serie met zwerver Swiebertje, Bromsnor, Malle Pietje en Saartje uit de jaren 60 en 70 zijn opgenomen in en rondom Oudewater. 

Inmiddels hebben we er zo'n 13 kilometer opzitten en zijn we weer bij de auto aangekomen. De volgende etappe belooft ook weer moois. Dan gaan we op weg naar zilverstad Schoonhoven. Voor nu was dit een fijne tweede paasdag!

• op naar de volgende wandeling op het Floris V-pad, van Oudewater naar 
• terug naar de vorige wandeling op het Floris V-pad, van Kockengen naar Woerden
• overzicht van onze wandelingen op het Floris V-pad
• onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van Nijmegen naar Kranenburg

6 april 2025

start: met de auto vanaf B&B de Blauwe Steen in Beuningen in 25 minuten naar Kranenburg 

parkeren: parkeerplaats Kranenburg Mitte

OV: bus SB58 naar station Nijmegen in 20 minuten

etappe: 14 volgens Wandelnet

kilometers 17

Het genieten vandaag was een stuk minder dan gisteren...een stuk van 10 kilometer! Het was dus niet dat we de route van vandaag minder vonden, nee, deze was alleen een stuk korter, maar verder even prachtig. De omgeving verschilde wel volledig met de etappe tussen station Hemmen-Dodewaard en Nijmegen, maar jongens wat hadden we het weer fijn op het Grote Rivierenpad.

Om te beginnen starten we aangenaam op in B&B de Blauwe Steen, rustig wakker worden, een heerlijk ontbijt en een laat vertrek richting Kranenburg. Er wachten ons vandaag immers relatief weinig kilometers en ook rijdt de bus op zondagen om de twee uur. Op tijd parkeren we de auto in de Duitse grensplaats. We kunnen zelfs nog een bezoek brengen aan de Petrus en Pauluskerk, waar we een kaarsje branden. "Geloven in" doen we niet, maar het ritueel spreekt ons aan.

Bus SB58 brengt ons naar het Centraal station in Nijmegen. Vijfhonderd meter verderop in de stad pakken we de koers weer op. Deze voert ons door het mooie Nijmegen. Wat een geschiedenis ligt hier. De eerste hoogtemeters hebben we ook direct al te pakken als we naar het terras van de Stevenskerk klimmen. Eenmaal weer afgedaald naar het niveau van de Waal, mogen we opnieuw omhoog naar het Valkhofpark. De Sint-Nicolaaskapel en de Barbarossa-ruïne hebben we al nauwkeurig bekeken, toen we hier op het Romeinse Limespad liepen. Uiteraard lopen we er toch ook nu nogmaals langs. Ook nemen we even de tijd voor het uitzicht op de Waalbrug en de daarachter liggende Ooijpolder. 

Aan de overkant van de weg klimmen we langs de rand van de wijk Hunneberg langzaam maar gestaag omhoog. Het uitzicht over de links gelegen Ooijpolder wordt steeds weidser. Tot de splitsing van het Romeinse Limespad en het Grote Rivierenpad lopen we in onze eigen voetstappen. Eerstgenoemde gaat nog even rechtdoor. Wij slaan linksaf om de reeds gemaakte hoogtemeters rap te dalen. Bijna op de N325 beland, zien we aan een witrode sticker dat we een hek door moeten. Een single track achter huizen langs brengt ons alsnog op de doorgaande weg. Maar niet voor lang. De weg Ubbergen in gaat vals plat, maar ondertussen toch flink omhoog. De prachtige huizen aan beide zijden van de straat bieden voldoende afleiding. Vooral het abdij-achtige bouwwerk De Refter gunnen we een tweede blik. Tegenwoordig wonen en werken mensen van allerlei pluimage in de vertrekken waar eens meisje van gegoede huize Franstalig onderwijs kregen. 

De route verlaat de bebouwde kom en stuurt ons het bos in. Slingerend en golvend over landgoed Heerlijkheid Beek bedwingen we de Boter- en de Ravenberg. Langs de rand van Beek-Ubbergen maakt een informatiebord ons opmerkzaam op de overblijfselen van een spoelput. In het boekje van Wandelnet las ik al over de geschiedenis van de wasboerderijen in dit gebied. De wasmachine maakte rap een einde aan deze werkverschaffing. 

Meer bospaden brengen ons de Duivelsberg op. Constant lopen we op het randje van Nederland. Duitsland ligt op een steenworp afstand. Voor we naar de oosterburen oversteken, maken we een stop bij pannenkoekentent De Duivelsberg. Aan de pannenkoek die we hier verorberden toen we hier finishten op het Romeinse Limespad hebben we goede herinneringen. Bovendien hebben ze hier vegan opties. Genoeg redenen voor opnieuw een stop. Terwijl wij proosten met onze 0% Kwaremont-biertjes, houden we de verrichtingen in de Ronde van Vlaanderen in de gaten. Laat nou net een groepje wegspringen op de beklimming van de Kwaremont...proost dan maar!

Opnieuw zijn we enthousiast! Helaas zijn alle LAW's die hier lopen inmiddels door ons afgevinkt. Zo bevestigt ook de wandelboom even verderop. Ach, dan toch maar eens Streekpad Rijk van Nijmegen, de N70, de Walk of Wisdom of het stuk naar Xanten op het Romeinse Limespad gaan stappen. Alsof we een excuus nodig hebben hier nog eens te komen...

En dan zijn we toch zomaar opeens in Duitsland. Een smal pad langs een glooiend veld voert opnieuw naar de N325. Eigenlijk slingert de route van vandaag constant langs deze weg met een paar uitstapjes. De laatste kilometers naar Kranenburg kunnen rechttoe rechtaan langs de Hauptstrasse worden afgelegd. Echt een idyllisch einde is het niet. Gelukkig hebben de routemakers ontdekt dat er een groener pad verscholen achter niet geknotte knotwilgen parallel aan de N-weg loopt. 

In Kranenburg aangekomen vragen we ons af wat deze laatste twee etappes toevoegen aan het Grote Rivierenpad. Van een rivier hebben we na Nijmegen nog maar weinig gezien. Wellicht dat we daar nog achter komen op weg naar Kleef. Voor vandaag houden we het voor gezien. De gezellige BB wacht. Snel op naar Beuningen om te chillen. Het Grote Rivierenpad kan bijna in de boeken. 

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Kranenburg naar Kleef
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van station Hemmen-Dodewaard naar Kranenburg
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• onze andere wandelpaden

Grote Rivierenpad van station Hemmen-Dodewaard naar Nijmegen

5 april 2025

start: met de auto naar Nijmegen

parkeren: Q-park P+R Nijmegen

OV: trein via Elst naar Hemmen-Dodewaard

etappe: 13

kilometers: met aan- en uitloop 28

Naarmate het weekend naderde, groeide ons enthousiasme. Sowieso hadden we natuurlijk zin om weer aan de wandel te gaan. De temperaturen en de zonnige icoontjes die op de websites verschenen, wakkerden dit gevoel nog meer aan. 

Zelfs het wekkergetringel vanochtend vroeg bracht hierin geen verandering. Nou, ok, dat is niet helemaal waar. Het eerste uur op weg naar Nijmegen moest ik de zin in het weekend weer even naar boven halen. Maar, dat is gelukt, hoor... Om even voor half 10 parkeren we de auto op P+R Q-park achter het station in Nijmegen. Bijna klappertandend lopen we richting perron. Kanonne...het zou toch warm worden? Ja, ja, komt goed, dat wordt het inderdaad ook nog wel.

Op het desolate station Hemmen-Dodewaard drukken we om bijna 10.00 uur de GPS'en in. Op naar Nijmegen. Over het vorige stuk, tussen Tiel en Dodewaard, was onze mening niet juichend. Vandaag begint al direct vrolijker. We starten niet op de weg, maar op een fijn stuk groen langs het spoor. Nog voor we 2 kilometer hebben afgetikt, zien we voor ons op een smal pad, tussen weilanden door, een kudde koeien op ons afkomen. Uhh, wat nu? Het zijn er veel en ze komen toch echt onze kant op. We duiken achter een openstaand hek om de dames voorbij te laten gaan. Dat duurt even. Niet alleen door het grote aantal, maar vooral, omdat ze ons erg interessant vinden. En masse houden ze voor ons halt om ons te besnuffelen. Echt gevaarlijk zullen ze niet zijn, maar we wagen het toch maar niet ons in deze stampede te begeven. Mochten jullie hebben vernomen dat er even na 10 uur vanochtend een file stond in Hemmen door een koeienopstopping...sorry. 

Als de dames uiteindelijk zijn gepasseerd, kunnen wij door. Over smalle, onverharde paden. Fruitbomen staan dik in de knop. Andere bomen hebben niet zolang kunnen wachten en bloeien uitbundig. Joekels van magnoliabomen komen we tegen. De troep eronder laat zien dat hun hoogtepunt al voorbij is, hoewel ze nog steeds staan te schitteren. 

Het dorp Hemmen blijkt pittoresker dan het bijbehorende station. We slingeren er door- en omheen. En kijk, daar is de Linge weer. Deze rivier kan wat mij betreft voor altijd verbonden worden met het woord lieflijk. Zetten is de volgende plaats die we al stappend langs gaardes vol bomen bereiken. Bij de restaurantjes hier vinden we weinig van onze gading. Door dus maar naar Herveld-Noord. Bij de lokale snacktent scoren we hier een lekker zoute friet. Binnen no-time lopen we de zuidelijke naamgenoot, Herveld-Zuid, binnen. Molen De Vink is de trots van de dorpjes. Terecht, want het is een bijzonder exemplaar.

Onder de A50 doorgestoken gaan we op weg naar de Waal. Het blijft fijn stappen in deze omgeving. Natuurlijk zal dit met kou, regen en kale bomen anders voelen, maar vandaag is een feestje. In Slijk-Ewijk bereiken we de rivier. Langs een fotogeniek, wit kerkje lopen we de dijk op. Hoewel het een beetje oppassen geblazen is voor de andere weggebruikers, die net als wij van het lentezonnetje genieten, is dit wel een heel fraai stuk van de route. Links liggen gezellige huisjes, omring door fruitbomen, rechts glijden schepen voorbij komend van of gaand naar Nijmegen. Aan de overkant torenen schoorstenen van voormalige steenfabrieken trots in de lucht. In de verte zijn de contouren van de stad al zichtbaar met op de voorgrond de boven van De Oversteek. 

Rechtstreeks daarheen leidt de route niet. Wij maken nog een lus door het heel woonwaardige Oosterhout. Slingerend over paadjes door een stukje groen ritsen we weer in op de dijk. Nijmegen gloort aan de overkant. De eerder genoemde Oversteek lopen we onderdoor. De Zalige Brug brengt ons op het schiereiland tussen de Spiegelwaal en de Waal. Dit pad door het Rivierenpark biedt een fraai uitzicht op de stad. Vanaf bovenop de Snelbinder, een brug naast de spoorbrug, is dit helemaal mooi. Vanaf hier gaat het Gezicht van Nijmegen, een enorm Romeins masker, verborgen achter een rijtje huizen. Ons maakt het niet uit. Wij zagen dit kunstwerk al van dichtbij tijdens ons Romeinse Limespad-avontuur. 

En dan is daar Nijmegen. Een terrasje lonkt. Dus, proost op een fijne wandeldag! En dan door naar B&B de Blauwe Steen in Beuningen. Hier worden we hartelijk ontvangen. In het namiddagzonnetje genieten we in de sfeervolle tuin van welkomslekkers. Morgen wacht het Grote Rivierenpad weer, maar nu is het fijn hangen in de comfortabele B&B.

• op naar de volgende wandeling op het Grote Rivierenpad, van Nijmegen naar Kranenburg
• terug naar de vorige wandeling op het Grote Rivierenpad, van Tiel naar Hemmen-Dodewaard
• overzicht van onze wandelingen op het Grote Rivierenpad
• onze andere wandelpaden