start: met de auto naar Kédange sur Canner, hiervandaan met gereserveerde Uber naar Apach
kilometers: 26
hoogtemeters: 480
Wat een verschil maakt een landsgrens! Vandaag stapten we door een totaal andere omgeving dan gisteren. Ok, die grens heeft daar waarschijnlijk minder mee te maken dan het loslaten van de Moezel. Wij kozen namelijk voor de nieuwe, oostelijke variant van de GR5 route. Sowieso, omdat dit gezien de markeringen toch wel de officiële route lijkt, maar ook, door de berichten op de Facebook-groep E2/GR5. De westelijke route volgt de rivier tot Metz. Dat gebeurt met name over verharde fietspaden. Wij hebben zin in zachtere ondergrond. Een wijze keuze? Op zich wel, maar we zullen natuurlijk nooit weten hoe het alternatief zou zijn geweest. Onze ervaring reikt vandaag tot Kédange-sur-Canner.
Een Uber pikt ons vanochtend op deze finishplek op. Ja, ja, een Uber, we moeten er door het ontbreken van openbaar vervoer hier toch aan geloven. De chauffeur staat keurig op tijd in Kédange-sur-Canner op ons te wachten. Nog geen half uur later stappen we in Apach uit. Onze eerste etappe op volledig Frans grondgebied kan van start. Gisteren merkten we al dat de wit-rode markeringen ons een andere kant op wijzen dan onze GPS of het boekje van de Wandelde Cartograaf ons heen wil hebben. In eerste instantie volgen we laatstegenoemden. Langs een spoorweg komen we in Sierck-les-Bains. Hier zien we de route-aanduidingen gelukkig weer terug.
De imponerende burcht van de hertogen van Lotharingen bewonderen we alleen van de buitenkant. In het dorpje proef je de sfeer van lang geleden, rommelige pleintjes, smalle straten en oude huizen. Wij houden ervan! Via het lieflijke kapelletje Marienfloss denken we het plaatsje te verlaten. Even is er weer twijfel. Opnieuw komen de markeringen niet overeen met de GPS. Het besluit valt om het wit-rood te volgen en onze GPS'en te negeren. Hoewel, niet helemaal, we houden onze horloges in de gaten of we enigszins in de buurt blijven van de route die daarop staat aangegeven. Met een scherpe bocht keren we terug in een buitenwijk van Sierck-les-Bains. Stevig omhoog stappend wandelen we eerst door een straat met vrijstaande huizen en vervolgens over een smal pad door een bos. Vlak voor Montenach komen GPS en markeringen weer samen. Hoog op een heuvel staat het plaatselijke kerkje. De route blijft laag. Het is erg rustig. Hoogstens is er wat verkeer op straat, dat ons trouwens steeds voorrang verleent.
Een landweg voert ons naar Haute Sierck. Glooiend ligt het Franse land om ons heen. Het blauw van de lucht matcht uitstekend met het sappige groen van de weilanden en de bomen. Beide kleuren worden onderbroken door knalgele velden vol bloeiend koolzaad. Van een afstand lijken het lapjes in een lappendeken. Van dichtbij zien we dat het gewoon hele dekens zijn. Wat een koolzaadproductie! Echt zover het oog reikt, velden vol! Het ruikt overigens niet heel fijn. Vooral als je er iets langer langs loopt, verandert de geur in meur.
In het volgende dorp, Sainte Marguerite, vinden we eindelijk een bankje. Helaas niet in de schaduw. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden. Waarschijnlijk zien we er een beetje oververhit uit, want een langslopende dame vraagt vriendelijk of we in orde zijn en of we nog genoeg water hebben. Beide vragen beantwoorden we positief. Daarop geeft ze aan dat het in de kapel, waar we naast zitten, fijn koel is. Zo aardig!
Het ieniemienie dorpje is het laatst dat we tegenkomen voor Kédange-sur-Canner. In het open land is nul schaduw. Afleiding vinden we nog steeds in de gele koolzaadvelden. Helaas kunnen we daar niet van genieten als we langs de best drukke D60 komen te lopen. Alle Fransen die we tot nu tegenkwamen, waren aardig, toch lijkt dat te veranderen als ze een stuur in handen krijgen. Hoewel voldoende ruimte, scheuren ze rakelings langs ons. Inhalen terwijl wij niet in de berm kunnen wegduiken, vinden ze ook geen probleem. We zijn blij als we het bos weer worden ingestuurd door de route.
De laatste kilometers hebben we het end een beetje in de bek. Het loopt heerlijk schaduwrijk, maar heel afwisselend is het niet meer. Na 26 kilometer en toch nog 500 hoogtemeters staan we weer naast de auto. Het was, met name voor mij, toch wel een bikkeldagje. De twee dagen langs de Moezel waren weliswaar prachtig, maar zeker niet de makkelijkste stukken, ook door het warme weer. Vandaar wellicht, dat vandaag iets moeizamer verliep. Hoewel, nu, gedoucht en wel, lonkt de dag van morgen al weer...
- op naar de volgende GR5-wandeling, van Kédange-sur-Canner naar Vany
- terug naar de vorige GR5-wandeling, van Remich naar Apach
- overzicht van onze GR5-wandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten