29 april 2025
start: met de auto naar Apach, daarvandaan te voet naar Schengen, bus 432 naar Remich
kilometers: 2,9 + 19,9
hoogtemeters: 640
Hoe tof! Vandaag was toch wel een bijzondere dag, na Nederland en België kunnen we zeggen dat we nu ook Luxemburg volledig te voet hebben doorkruist. Kanttekening is dat we Nederland niet via deze GR5 in de lengte zijn doorgestoken. Dat was het Pieterpad. Dit deel van de GR5 begint officieel in Hoek van Holland. Daar is dit wandelavontuur dan ook begonnen.
Maar goed, vandaag wandelden we bij het oversteken van de Moezel, Luxemburg uit en via Duitsland stapten we Frankrijk in. Een volgend traject is begonnen. Vanaf Hoek van Holland zijn van de ongeveer 2200 kilometer naar Nice, er 704 onder onze voeten doorgegaan. Nog 1491 te gaan.
Het stuk van vandaag tussen Remich en Apach is overigens geen appeltje, eitje. Het aantal kilo- en hoogtemeters is ongeveer gelijk aan dat van gisteren, maar de heuvels hakken er pittiger in. De steile klimmetjes bijten me net iets harder in de kuiten. De afdalingen, want ook vandaag is het klimmen en dalen geblazen naar de dorpjes langs de Moezel, zijn ook steiler. Dat deert echter niet, want trappen, vaak enorm lange, af gaat toch net ietsie makkelijker dan op. Maar liefst drie keer mogen we vanaf best grote hoogte via treden een dorpje in dalen.
Verder is het gewoon weer ouderwets genieten. Dat kan hier bijna ook niet anders in deze prachtige omgeving met die weidse vergezichten. ja, dat is dan wel weer een cadeautje na al dat gebikkel omhoog. En wat een liters Moezelwijn worden hier geproduceerd als je al die flanken vol druivenranken ziet. Niet normaal, we worden er tijdens het wandelen al dorstig van.
In de buurt van Schengen gaan we niet linea recta het dorp, bekend van de verdragen uit 1985, in. Nee, we maken nog even een detour met wat extra hoogtemeters om een mooi uitzicht op het drie-landenpunt te krijgen. Hier aan de Moezel ligt de grens tussen Luxemburg, Duitsland en Frankrijk.
Vanochtend zijn wij voor 9:30 uur al twee grenzen gepasseerd. Vanwege het gebrekkige open vervoer, dat volgens ons de landsgrenzen nauwelijks overschrijdt, besloten wij in Apach de auto te parkeren om vervolgens lopend naar Schengen te gaan, waarvandaan een bus ons naar Remich zou brengen. Dat plan verliep vlekkeloos. Het zijn natuurlijk maar een dikke twee kilometer, dus wat kon er misgaan...zou je denken. Nou, de bewuste bus zou weleens eerder kunnen verschijnen dan aangegeven. Terwijl wij nog genoten van een startbakkie, zag ik bus 432 langsrijden. Hoppa, met koffiebeker in hand, in sprint achter de bus aan. Het was dat er nog iemand uit moest, anders zou de chauffeur vast zijn doorgereden. De deur was al weer dicht, maar toen hij plotsklaps een in een fel oranje gehuld shirt, wild gebarend persoon voor de deur zag staan, besloot hij deze weer te openen. Pfff, gelukkig maar. Bovendien heeft wonder boven wonder de koffie het ook nog eens overleefd. Van dat startbakkie genoten we dus verder in de bus.
Vanaf nu, in Frankrijk, volgen we niet langer de blauw-gele markeringen. Nee, de ons zo vertrouwde wit-rode strepen zijn terug. Nu alleen nog even bedenken hoe we morgen de rit naar de start aanvliegen. Openbaar vervoer lijkt niet echt een optie. Dan toch maar eens Uberen?
- op naar de volgende GR5-wandeling, van Apach naar Kédange sur Canner
- terug naar de vorige GR5-wandeling, van Machtum naar Remich
- overzicht van onze GR5-wandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten