woensdag 27 augustus 2025

Maarten van Rossumpad - van Empel naar Zaltbommel

11 augustus 2025


start: met de auto naar Zaltbommel, parkeren P+R, trein naar 's Hertogenbosch, bus 6 naar Empel
etappe: 2 en de helft van 3 + rondje Zaltbommel
kilometers: 27,5
overnachten: Natuurhuisje De Vier Seizoenen in Zoelen

En dan start inderdaad het solo-avontuur. René heb ik vanochtend heel vroeg op het station afgezet. Hij forenst vandaag vanuit Tiel in plaats van vanuit Hoorn. Direct doorrijden naar P+R in Zaltbommel doe ik niet. Later vandaag heb ik namelijk een veerboot nodig om aan de overkant van de Maas te komen. De website geeft aan dat deze pas vanaf 10.00 uur vaart. Daarom ontbijt ik rustig in het sfeervolle Natuurhuisje voor ik om 7.00 uur in de auto stap. Ongeveer 20 minuten later sta ik geparkeerd op P+R Zaltbommel. Een kort treinritje later stap ik in 's Hertogenbosch uit. Hier wacht een omgekeerde rit van gisteren met lijn 6 naar halte Tarweakker.

Zo'n 500 meter verderop rits ik in op de route op de dijk. Op naar Zaltbommel. Met de warmte valt het nog mee. Een windje waaiend vanaf de Maas voelt koel. het pad volgt de dijk voor de eerste kilometers. Ik steek Sluis Empel over. De deuren gaan net open om een bootje door te laten. Ondanks het geluid van de ochtendspits op de A2 even verderop daalt er een soort van rust neer. Het kabbelen van de rivier helpt daar aan bij. Het idyllische is bij Gewande echter in een klap verdwenen. Wat een meur! Naar rechts kijkend zie ik grote stallen die daar debet aan zijn. Blegh. Vies. En zielig.




Het gehucht blijkt verder mooi. Schattige huisjes staan aan de dijk. Bij een gemaal geeft een wit-rode markering aan dat de dijk wordt verlaten. Het pad voert de uiterwaarden in. Of...uhm...toch maar niet? Op een klaphek staat de waarschuwing "pas op voor stier". Ik speur het landschap voor me af, maar ik zie geen dieren. Door dus maar. Stappend langs het water. Heel tof om nu op vrijwel gelijke hoogte de boten langs te zien tuffen en in de mistige verte op het water te zien verdwijnen. Oh, maar daar staat een koeienbeest. Een beetje verscholen onder een boom. Is dat dan die stier? ik maak een heel ruim omtrekkende beweging, struinend door hoog en ruig gras. Tot een prikkeldraadhek in drie rijen dik me tegenhoudt. Ah, maar even verderop is een hek waar ik overheen kan klauteren. Maar probleempje...voor dat hek staan drie van die koeienbeesten. Zijn het breedgeschouderde dames of is het toch een mannetje? Ik twijfel. Ik kan het echt niet zien. Dus, ik besluit om te keren. Af en toe een schichtige blik over mijn schouder werpend of er geen stampede achter me aan komt, zoek ik een weg terug naar de dijk. 

Over de dijk vervolg ik de route. Ach, zo heb ik zelfs een mooier overzicht. Maar die waterkant blijft lonken. Bovendien loopt daar toch de officiële route. Dus zodra Het Wild is gepasseerd, het plaatsje, niet de eventuele stier, en er een pad naar de rivier leidt, sla ik af. Op de oever is het even zoeken door stug gras en prikkels met brandnetels naar het juiste pad. Dat blijkt een stukje hoger te liggen dan pal aan de waterrand. Langs velden vol maïs bereik ik het veer Alem-Kessel. Voor 80 cent laat de schipper me overvaren. Ik verlaat Noord-Brabant en stap, of eigenlijk vaar, Gelderland in. 




Daar wachten meer dijken me. Zelfs als ik denk Alem binnen te wandelen, voert de route er in eerste instantie met een grote boog, via een dijk, omheen. Bij een korte eetstop komen 2 Shetlanders uit de schaduw van hun schuur een kijkje nemen. Ze willen vast wat mee peuzelen. Het bord "niet voeren" zorgt dat ze slechts een aai krijgen. Dan komt er opeens een ieniemienie naar buiten gehuppeld. Het is het jong van de andere twee iets mindere ieniemienies. De "cutie" meter slaat volledig uit. Wat een schatje!

Alem is klein maar fijn. Dat laatste zullen de dorpsbewoners vooral nu ook denken, want er is kermis. Ik ga op naar Rossum. Via het terrein van een steenfabriek. Hoewel er een slagboom met verboden toegang staat, laat een markering voor het pad op het hek zien dat je door mag. Toch? Ik wring me door de smalle doorgang en loop het terrein op. Er wordt hier hard gewerkt. Als ik meerdere werkers tegenkom die me groeten, bedenk ik dat dat "verboden toegang" inderdaad niet voor wandelaars geldt.

Rossum komt in zicht. Nou, ik weet niet of Maarten hier wat mee van doen heeft gehad, maar zo te zien is het hier goed wonen. En eten en drinken, hoop ik. Ik ben ongeveer halverwege. Het is behoorlijk warm en ik heb zin in een hapje en een drankje. Echt een grote maaltijd hoeft voor mij niet. Daar is het echt te warm voor. Net als mijn horloge heeft getringeld om het eind van etappe 2 (volgens de site van Wandelnet) aan te kondigen, zie ik een hip terras. Vanuit een oude bus worden de tafels en de bankjes van steigerhout bediend. En, er is uitzicht op de Waal. Tof, toch? Zeker, als je een mooi terras wilt is Bistro In Petto the place to be. Maar als je geen eten wilt dat over datum is en als je niet belazerd wilt worden zou ik even verder lopen. Dat is tenminste mijn ervaring. Naast mijn kop thee bestel ik een bakje sorbetijs. Heerlijk met dit weer. Alleen, de sticker op het bakje geeft een T.H.T. aan van 1-8-2025. Uhm, dat is al voorbij, toch? En in een restaurant mag je verwachten dat het dan niet meer geserveerd wordt, toch? Dus ik meld dat. Gewoon netjes, hoor. Zie ik de jongeman teruglopen, overleggen met de dame die alles vanuit de truck klaarzet. Ze schokschoudert. Loopt even uit zicht. Denkt ze. En plukt de sticker eraf. Even later komt de jongeman een nu stickerloos bakje brengen. Ik kijk hem aan. Serieus? Ja, meldt hij, we hebben nog een goede gevonden. Pfff, dit is niet echt, toch? Ik vertel hem, nog steeds rustig, dat ik het raar vind dat ze bewust etenswaren verkopen die over datum zijn. Hij kleurt. Ik ga door, want ik vind het nog veel gekker dat ik zo in de maling wordt genomen. Duizend excuses van zijn kant. Maar laat maar. Ik heb geen trek meer. Ook niet in thee trouwens. Doei!

Dat was Rossum. Eigenlijk is het nu alleen een kwestie van de Waal volgen om in Zaltbommel te komen. Dat doe ik dan ook. Ondertussen het leven op en naast de rivier bekijkend. Koeien staan in het water voor een beetje koelte. Ganzen gaan ervandoor als ik in de buurt kom. Oh, en het blijkt dat naaktzonnen hier normaal is. Ik passeer meerdere mannen, allemaal alleen, die er vermoedelijk niet van houden om een afscheiding van hun zwemkleding te hebben.

In de verte prikken de staanders van de Martinus Nijhoffbrug boven de bossages uit. Het is nog een mokereind lopen om daar te komen. Dat blijft toch wel bijzonder van het stappen over de LAW's in Nederland. Die brug kennen we natuurlijk van de ritjes over de A2 naar het zuiden en nu loop ik er onderdoor. Dit pad gaat er, morgen, tijdens de volgende etappe, zelfs overheen. 













Zaltbommel is echt heel leuk. Gezellige, sfeervolle straten, een oude kern, grappige beelden en natuurlijk het Stadskasteel oftewel het Maarten van Rossumhuis. Helaas dicht op maandagen. Bovendien heb ik het wel een beetje gehad. Dus, hoppa, naar het station om in een bloedhete auto te stappen. De airco voelt heerlijk na een dikke 27, heel warme kilometers. Op naar de hangmat bij het Natuurhuisje. 

op Geen opmerkingen:
Labels: , , , , , ,

Maarten van Rossumpad - van 's Hertogenbosch naar Empel

10 augustus 2025




start: vanaf de B&B met de auto naar Empel. Parkeren bij bushalte Tarweakker. Met bus 6 in 27 minuten rechtstreeks naar station 's Hertogenbosch
etappe: 1, klein deel van 2
kilometers: 21

Vorig jaar vakantie liep ik mijn laatste kilometers op het Trekvogelpad. Die route van Bergen aan Zee naar Enschede was mijn eerste solowandelproject. De meeste etappes liep ik in mijn uppie. Niet omdat ik het niet gezellig vind om met René of vriendinnen te wandelen, maar ik heb meer vakantiedagen dan René en soms vind ik het ook gewoon fijn om in mijn eentje op pad te zijn. Vandaar dat ik na het afronden van dat pad op zoek ging naar een nieuw solo-avontuur. Dat werd het Maarten van Rossumpad. 

Ook op dit pad zal René mij soms vergezellen, bijvoorbeeld vandaag. De komende week is hij weer aan het werk, maar dit weekend zijn we nog samen. De start van dit pad doen we dus samen. Als uitvalsbasis verblijf ik de komende week in Natuurhuisje De vier seizoenen in Zoelen. In een half uur rijden we vanaf dit fijne stekkie naar Empel. Vlakbij de bushalte vinden we in de woonwijk een parkeerplek voor de auto. Lijn 6 brengt ons rechtstreeks naar het NS station in 's Hertogenbosch. Op het Stationsplein ligt de start van LAW 4.

start van een nieuw wandelavontuur

De Brabantse hoofdstad is natuurlijk onlosmakelijk verbonden met de Bossche bol. Echter, sinds wij veganistisch eten zit die lekkernij er niet meer in. Nu had dat vandaag sowieso niet gelukt, want Bossche Bollen bakker Jan de Groot is potdicht tot dinsdag. Via het beeld van Zoete Lieve Gerritje, langs de Binnen Dieze, door gezellige straten bereiken we de Sint Janskathedraal. Binnen een kijkje nemen zit er niet in. De zondagsmis is gaande. Door nog steeds leuke straatjes verlaten we het echte centrum. We lopen tegen een plas water aan. het is de vrouwelijke variant van de plassen die we in Vught en Weert al zijn tegengekomen. Dit is De IJzeren Vrouw, genoemd naar de baggermachine die haar heeft afgegraven. We ronden het water voor de helft. Vlak nadat de route ons van het water afvoert, ligt Theehuis Bloem. Het gezellige terras lonkt. En wij hebben wel zin in een bakkie.

dat gaat naar Den Bosch toe...

de Binnen Dieze

leuke shoppies

Sint Jan

leuke torentjes

doorkijkje

De IJzeren Vrouw

koppie doen

Langzaam komen we in de buitenste ring van de stad. Hier zijn de minder luxe wijken, maar het voelt nog steeds als een fijne woonplek. Aan masten te zien bereiken we opnieuw water. Dit keer is het de Ertveldplas. Een enorm grasveld bezaaid met witte en gele bloemen steken we dwars over richting een brug. Om aan de overkant van De Dieze te geraken moeten we deze brug over. Naast ons haast het verkeer de A59 zich voort.

Engelen is een bijzondere plaats. De beschrijving in het Nivon-boekje leert ons dat hier behoorlijk wat geschiedenis ligt. De huizen ademen dat ook uit. De wijk Haverleij spant de kroon in bijzonder zijn. In de vorm van kasteelkantelen is aan het Diezekanaal een woonwijk uit de grond gestampt. het voelt bijna alsof we in een park van Disney zijn beland. De surrealistische sfeer die hier hangt draagt daar aan bij. Het is muisstil op straat. Pleinen zijn kaal en leeg. Laten we zeggen dat er er niet direct aan denken om hier naar een optrekje te kijken.

Langs de oevers van eerder genoemd kanaal en later, daar is íe weer, de Dieze, ronden we de Henriëttewaard. We lopen richting de spoorbrug over de Maas die ons van Noord-Brabant Gelderland in brengt. Wij blijven nog in het Brabantse land. Langs de rivier lopen we oostwaarts. Langs en op het water is duidelijk te merken dat het een mooie zondag is. Kinderen plonzen in de rivier. Ouders liggen op de strandjes te bakken. Uitslovers vertonen hun kunsten op hun waterscooters. Jammergenoeg lukt het niet om pal aan het water te blijven lopen. Ondanks dat het toch niet echt hoog water is, staat het pad blank. In natte voeten hebben we geen zin. Rechtsomkeert dus maar naar de ook aangegeven alternatieve route. over de dijk hebben we evengoed een mooi zicht op alles. 

In Oud-Empel steken we onder de A2 door. Hier pikken we de originele koers weer op. Opnieuw lopen we vlak langs het water van de Maas. Een groepje koeien zoekt op de oever verkoeling onder een boom. Een blik op de thermometer aan René zijn tas verklaart waarom. Die wijst weer bijna 30 graden aan. 






Het laatste stuk is nog even struinen door de uiterwaarden. In Empel leidt het pad ons de dijk op om linksaf verder te gaan. Wij gaan naar rechts, naar de auto. Het eerste stuk van het Maarten van Rossumpad zit erop, een erg leuk stuk van ruim 21 kilometer. 

Hup, terug naar onze stek waar we in de tuin onder de appelboom met een koud drankje lekker bijkomen. 

op Geen opmerkingen:
Labels: , , , , ,

maandag 25 augustus 2025

Marskramerpad van Oldenzaal naar Borne

24 augustus 2025


start: vanaf de B&B in 15 minuten naar P+R Borne, met de trein via overstap in Hengelo in 27 minuten naar Oldenzaal
etappe: 2
kilometers: inclusief aan- en uitloop 20

Op 14 mei 2021 drukten wij onze GPS voor het Kurhaus in Scheveningen. Een nieuw wandelavontuur was van start. Ruim 4 jaar later staan we nu aan het begin van de laatste etappe van het Marskramerpad. Het is altijd een speciaal gevoel. 

Omdat we gisteren de lange etappe van Bad Bentheim naar Oldenzaal hebben afgevinkt, hebben we vandaag iets meer tijd om rustig op te starten. René rent zelfs nog een rondje in de buurt van de B&B. Daarna ontbijten we op ons gemak, pakken de auto in, nemen afscheid en koersen naar P+R in Borne. Het wordt al een beetje een bekende plek. De koffie van De Koffiekaravaan op het station smaakte eergisteren dikke prima. We hebben nog wat minuten voor de trein naar Hengelo vertrekt, dus we scoren nog een bakkie. Via Hengelo belanden we binnen het half uur in Oldenzaal. De route ligt maar een meter of 200 van het station. Ons laatste stuk LAW 3 is begonnen. 

De eerste kilometers laten zien hoe leuk de binnenstad van Oldenzaal is. Onze startselfie schieten we bij een eerbetoon aan Hermanna-Molkenboer Trip. Zij zorgde dat er in de haar nagelaten textielfabriek Molkenboer, de vrouwonvriendelijke korsetten werden vervangen door soepel zittende exemplaren. Door op deze zondagochtend rustige, maar heel knus aandoende, straten, lopen we door de binnenstad. 






Eenmaal buiten de stad stuiten we al snel op een enorme plas. Het is recreatiegebied Het Hulsbeek. Fijn, want daar is dan vast ook horeca. En dat klopt. Het Buitenhuys nodigt uit met een groot terras en openstaande deur. Mooi, want ik moet heel nodig...als ik echter naar binnen wil lopen wordt er vanaf het terras een bozig "hallo?" geroepen. Ik vraag of ze een toilet hebben waar ik gebruik van mag maken. Een man die bezig is het terras schoon te spuiten, roept "nee" en geeft met een zwaai van zijn arm aan dat ik weer weg moet. Ok, dat doe ik dus ook, maar het had ook iets anders gekund, toch?

Over single tracks vervolgen we onze route langs het water. Bospaden en plattelandsweggetjes brengen ons richting Deurningen. Rustpunt Sniedershof ziet er te uitnodigend uit om zomaar langs te lopen. Eerst een beker cup-a-soup om even bij te komen en daarna een kop koffie zorgen dat we er weer helemaal tegen kunnen. Bovendien maken we een gezellig praatje met een ander stel Marskramerpadstappers. Zo leuk om wandelverhalen uit te wisselen. 






Op naar Deurningen. Dwars steken we het dorp door om aan het eind een soort van tropisch zwemparadijsglijbaan gewoon in een achtertuin te zien staan. Wel een beetje bijzonder. Opnieuw lopen we over rustige plattelandsweggetjes. Dat stapt best fijn zo richting Borne. En dan heeft de route nog een verrassing in petto. Kon de tekenspray de afgelopen dagen diep in de tas blijven, nu moet deze toch tevoorschijn worden gehaald. De laatste kilometers naar Borne gaan over een stuk weiland dat al een tijd niet gemaaid is. Zigzaggend door de brandnetels komen we op een stuk met iets minder hoog groen. Verbaasd zien we dat onze GPS'en afwijkend zijn. Beide hebben we deze via Wandelnet gedownload. Vrij recent. Omdat de GPS van René overeenkomt met de routeaanduideling volgen we deze. Met goed gevolg, want na een kilometer of 20 staan we op hetzelfde punt als afgelopen vrijdag. We zijn er. Het Marskramerpad is volledig afgestapt. 372 Officiële kilometers van Kurhaus naar kuuroord hebben we overbrugd. Als een soort van toetje mogen we nog 2 kilometer door Borne om bij de auto te komen. 

Terugkijken op deze lange-afstands-wandeling doen we later. Eert maar weer huiswaarts. De vakantie zit er nu toch echt op. Morgen mag ik weer aan de slag. En dan op naar nog lopende of nieuwe wandelavonturen!

op Geen opmerkingen:
Labels: , , , , , ,

Marskramerpad van Bad Bentheim naar Oldenzaal

23 augustus 2025


start: vanaf de B&B met de auto in 15 minuten naar P+R Oldenzaal, trein in 10 minuten naar Bad Bentheim
etappe: 1 
kilometers: 27

Eigenlijk was het plan om te finishen in Bad Bentheim, want dat is de volgorde volgens het boekje van Wandelnet als je van west naar oost loopt. Omdat we morgen weer huiswaarts gaan, leek het ons handiger om op een niet-reisdag het hoogste aantal kilometers te lopen. Vandaag dus. Etappe 1 dus, naar Bad Bentheim, want dat telt met aan- en uitloop ruim 27 kilometer. En als we dan toch de zaken al husselen, kunnen we net zo goed ook de volgorde omdraaien. Het leek ons namelijk grappig om onze een na laatste etappe te starten bij het officiële beginpunt, de burcht van Bad Bentheim. En zo geschiedde. 

Daar staan we even voor 10 uur. Niet heel vroeg, maar we wilden eerst op ons gemak ontbijten in de B&B. Gelukkig zijn we wel bijtijds op het station in Oldenzaal om de trein naar Bad Bentheim te nemen, want...uhm...kaartjes. Het is een grensoverschrijdende rit. Inchecken met onze OV-pas kan niet. De kaartjesautomaat voorziet alleen in binnenlandse reizen en meer smaken kaartjesverkoop op het station zijn er niet. Nou, dan maar online gekeken. Dat lukt. Wat een gedoe voor een ritje van 10 minuten. Trouwens, bij het instappen zien we dat er een automaat in de trein staat. 

De hooggelegen burcht ligt een minuut of 10 stappen vanaf het station. Erg leuk om hier na 15 jaar weer te zijn. Het kasteel van binnen bekijken doen we niet. Dat hebben we destijds al gedaan. We bewonderen het van de buitenkant, schieten een startselfie en gaan op pad. Kort komen we aan de klets met twee andere Marskramerpadstappers die vandaag hun avontuur starten. Even verderop lopen we een tijdje op met nog een stel dat vandaag aan dit wandelavontuur is begonnen. Ze hebben nog veel moois voor de boeg. 







Wij trouwens ook, want het is weer een mooi stuk pad. Na Bad Bentheim lopen we een tijd beschut langs een bosrand. Als we de bomen achter ons hebben gelaten, kijken we een groene, glooiende ruimte in met her en der een boerderij. Gildehaus is het volgende plaatsje. We twijfelen of we af zullen slaan om in het dorp een kop koffie te scoren. We lopen door. Helaas verkopen ze bij de molen aan het eind van het dorp alleen brood van zelfgemalen meel. Nou nee, dank. Wij willen koffie. Door dus.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer genieten. Colonnes fietsers komen ons tegemoet. Goed het is een stuk frisser dan de temperatuur die we van Finland of vorige week op het Maarten van Rossumpad gewend zijn, maar uit de wind met de zon op ons bol uitkijkend over het knalgroene landschap, voelen we echt dat het nog zomer is. In de schaduw met een frisser windje, terwijl de eikels je om de oren vliegen, merk je even later, dat de herfst toch echt in aantocht is. 

Na 15 kilometer zien we aan een rechte lijn op onze horloges dat we Nederland weer binnenstappen. Geen tromgeroffel, geen vlaggen, niets. Hoogstens de weer witrode markeringen in plaats van een zwarte T, geven aan dat we terug op eigen bodem zijn. 










Muren van maïs, velden met suikerboten vormen ons decor op weg naar Oldenzaal. Twee keer passeren we een Mariakapelletje. In plaats van rechtstreeks de plaats binnen te lopen, heeft de route nog een extraatje in petto. We mogen nog met een extra lus door natuurgebied Boerskotten. Naast fraaie natuur staan hier een paar prachtige optrekjes. Die staan er trouwens ook in de straat waarlangs wij de stad binnenlopen. Als de GPS klingelt dat we na ruim 27 kilometer rechtsaf mogen, zijn wij ongehoorzaam. De auto staat een paar honderd meter verderop bij P+R. We zijn er. Bijna weer een pad afgerond. Die finish staat voor morgen op de planning. Eerst lekker chillen in de B&B. 

op Geen opmerkingen:
Labels: , , , , , ,
Abonneren op: Reacties (Atom)