3 maart 2024
start: vanuit ons Vrienden op de Fiets-adres in Knegsel
etappe: restant 3 en geheel 4 volgens boekje Wandelnet
kilometers:
Poeh, dat was een enerverende dag. Extra fijn dat we met de trein reizen, want dat is fijn bijkomen.
De dag begint rustig. De wekker zingt ons om 7.00 uur wakker. Aangekleed en de rugzakken weer ingepakt, zitten we om 8.00 uur aan het ontbijt. Een uurtje later kunnen we op pad. Wat een toffe stek was dit weer.
Het vergt een ruime kilometer om weer op de route te komen. Terwijl we de startselfie schieten, vallen regendruppels op ons hoofd. Maar dat was niet de afspraak! Volgens de weersites zou het vandaag namelijk droog blijven. De A67 overstekend bereiken we Steensel. Een Mariakapelletje verwelkomt ons. Zompige bospaden en kaarsrechte geasfalteerde fietspaden voeren ons naar Riethoven. De jassen kunnen uit. Het is gestopt met regenen. Bovendien is het gewoon warm. Na Riethoven lopen we meer bossen tegemoet. Hier loopt het Pelgrimspad even gelijk op met het Grenslandpad. We zullen hier dus nog eens komen.
Net nadat René heeft geopperd dat hij wel toe is aan een bakkie, lopen we over een camping langs restaurant De Volmolen. De speciaal voor hen gebakken vlaai smaakt dikke prima bij onze cappuccino's. Na een blik te hebben geworpen op het aan de overkant gelegen waterrad in de Dommel, mogen we een stuk verhard stappen.
Het gehucht Loon bestaat uit slechts enkele huizen, maar die zijn dan wel allemaal monumentaal. Het zijn oude langgevelboerderijen, die nu tot mooie woonhuizen zijn omgetoverd. Het geeft het centrale plein, de Brink, een mooi aanzicht.
Op de een of andere manier vinden de routemakers, of beter vonden, want er schijnt een routewijziging te zijn gepland, het belangrijk om Valkenswaard aan te tikken. In een rechte lijn lopen we hiernaartoe om na een scherpe bocht direct in net zo'n rechte lijn weer terug te gaan. Op Strava vormen onze lijnen een scherpe V.
En dan begint het avontuur pas echt. Tegenover restaurant Treeswijkhoeve verlaten we het asfalt. Mooie bospaden wachten. Het valt best mee met de modder. Denken we. Een laan, waar stapels vers gezaagde boomstammen liggen, mondt uit in een ware modderpoel. Vrachtwagens hebben door achterlaten van diepe sporen de paden hier onbegaanbaar gemaakt. Meerdere keren banen we ons een weg door het bos om de zuigende blubber te ontwijken. Na het riviertje Tongelreep hebben we het gehad. Het is nog zo'n 5 kilometer tot Heeze. Het worden lange kilometers. Het pad is meerdere keren verdwenen onder een enorme laag water. Geen doorkomen aan. We zoeken ons een weg en moeten af en toe acrobatische capriolen uithalen om geen nat pak te halen.
De laatste kilometers tot Heeze kiezen we eieren voor ons geld en volgen een verharde weg. Moe, maar dik voldaan, stappen we in Heeze even voor half 4 op de trein naar huis.
- op naar de volgende etappe, van Heeze naar Maarheeze
- terug naar de vorige etappe, van Middelbeers naar Knegsel
- overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten