Waterliniepad - etappe 1 van Volendam naar Zuidoost Beemster (Halfweg)
19,2 kilometer
 |
| deze kant op... |
Hoewel we al een paar wandelprojectjes hebben lopen, beginnen we vandaag toch aan nog een LAW. Nummer 17, het Waterliniepad, om precies te zijn. Het wandelen trekt en dan vooral de beschreven paden. Natuurlijk lopen René en ik op dit moment samen, en soms met nog wat anderen, de wandelingen van Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Gegarandeerd Onregelmatig. Volop genieten doen we van deze tripjes, maar toch wilden we een beetje op pad in een andere regio. Die andere omgeving zie ik al bij ons Zuiderzeepad-avontuur met Mariska en Monique, maar dat geldt niet voor René.
De keuze voor het Waterliniepad is niet een heel weloverwogen. Bij het bekijken van wat LAW's leek nummer 17 ons wel wat. Het boekje werd snel aangeschaft via de favoriete boekhandel Het Leesteken in Purmerend en toen waren we eigenlijk good to go.
Omdat het vandaag een mooie, droge wandeldag leek te worden, zetten we gisteravond de wekker. Het was nog even uitzoeken hoe we alles moesten regelen met het OV. Maar, vanochtend klopte alles en drie verschillende bussen brengen ons naar het startpunt van het Waterliniepad bij het Marinapark in Volendam. Net als op het Zuiderzeepad in Enkhuizen ook hier geen welkomstcomité of stempelpost aan het begin van dit wandelpad. Ergens in een blog heb ik gelezen, dat het beginpunt voor meerderen onvindbaar is. Zodra we de bus zijn uitgestapt lopen we dan ook naar de dijk om de eerste meters van het pad af te leggen. Een beetje spijt dat ik niet wat geduldiger was en op zoek ben gegaan naar een officieel startpunt bekroop mij al lopende wel.
Volendam laten we al vrij snel achter ons. De meestal met toeristen dik bepakte dijk is nu nog redelijk leeg. Het is nog vroeg. Ook het weer zal meespelen bij deze rust. Hoewel droog, is het best guur. Af en toe een blik werpend op Marken dat verderop in het Markenmeer ligt, koersen we naar Edam over het asfaltpad op de dijk. Zodra we de enorme nieuwbouwwijk links zijn gepasseerd lopen we via de zeesluis dit leuke plaatsje binnen.
Het ligt niet in de planning de forten te bezoeken die we vandaag tegenkomen. Toch slaan we even af naar Fort Edam. Volgens de beschrijving in ons boekje is dit in 1912 gebouwde fort het best bewaarde van de Stelling van Amsterdam. Het is maar goed dat een bezoek voor ons niet de bedoeling was, want het fort blijkt alleen op de woensdagen geopend. Na een snelle blik en een foto lopen wij verder het dorp in.
De keuze voor het Waterliniepad is niet een heel weloverwogen. Bij het bekijken van wat LAW's leek nummer 17 ons wel wat. Het boekje werd snel aangeschaft via de favoriete boekhandel Het Leesteken in Purmerend en toen waren we eigenlijk good to go.
Omdat het vandaag een mooie, droge wandeldag leek te worden, zetten we gisteravond de wekker. Het was nog even uitzoeken hoe we alles moesten regelen met het OV. Maar, vanochtend klopte alles en drie verschillende bussen brengen ons naar het startpunt van het Waterliniepad bij het Marinapark in Volendam. Net als op het Zuiderzeepad in Enkhuizen ook hier geen welkomstcomité of stempelpost aan het begin van dit wandelpad. Ergens in een blog heb ik gelezen, dat het beginpunt voor meerderen onvindbaar is. Zodra we de bus zijn uitgestapt lopen we dan ook naar de dijk om de eerste meters van het pad af te leggen. Een beetje spijt dat ik niet wat geduldiger was en op zoek ben gegaan naar een officieel startpunt bekroop mij al lopende wel.
Volendam laten we al vrij snel achter ons. De meestal met toeristen dik bepakte dijk is nu nog redelijk leeg. Het is nog vroeg. Ook het weer zal meespelen bij deze rust. Hoewel droog, is het best guur. Af en toe een blik werpend op Marken dat verderop in het Markenmeer ligt, koersen we naar Edam over het asfaltpad op de dijk. Zodra we de enorme nieuwbouwwijk links zijn gepasseerd lopen we via de zeesluis dit leuke plaatsje binnen.
Het ligt niet in de planning de forten te bezoeken die we vandaag tegenkomen. Toch slaan we even af naar Fort Edam. Volgens de beschrijving in ons boekje is dit in 1912 gebouwde fort het best bewaarde van de Stelling van Amsterdam. Het is maar goed dat een bezoek voor ons niet de bedoeling was, want het fort blijkt alleen op de woensdagen geopend. Na een snelle blik en een foto lopen wij verder het dorp in.
 |
| Fort Edam |
Het is genieten van de vele bijzondere geveltjes van de sfeervolle huizen. Via een kleine omweg langs de kathedraal komen we terug op de Dam. Het is tijd voor een koffiestop. Stoer weersta ik de appeltaart (okay, op een paar hapjes na).
Met Edam laten we voor vandaag ook het stadse gebeuren achter ons. Via een tunneltje steken we de drukke N247 onderdoor. Nog een klein straatje met de karakteristieke huisjes en dan komen we in het grote niets. De wind blaast ons om de oren. Het riet in de Purmerringvaart aan ons rechterhand staat bijna horizontaal. Gakkende ganzen vliegen boven ons. Reigers zitten elkaar achterna. Af en toe horen we het bijzondere geluid van een meerkoetje. En verder niets, wind, vogels en het geluid van onze voetstappen. En dat voor de komende kilometers over deze Purmerdijk. In de verte zien we de watertoren van Kwadijk opdoemen. Wat een eind lijkt dat nog. Toch zijn we daar zo. Eerst even het lange lintdorp door. Het plan is al een tijdje om in de buurt van de watertoren ons van huis meegebrachte boterhammen te eten. Wat een toeval dan dat aan de voet van de toren een rustpunt is, Rust. We maken geen gebruik van de faciliteiten in het keukentje. Wel ploffen we even neer op de picknickbanken buiten. Niet voor lang, want de wind maakt het fris.
Volgende plaats is Purmerend. Deze plaats houden we aan ons linkerhand. Via de Westdijk en de Westerdraay komen we in Zuidoost Beemster. Hier lopen we door straten met aan beide zijden huizen met bruggetjes ervoor. Elk huis heeft zijn eigen brug. We moeten nu naar de andere kant van de A7. De weg die we zo vaak richting Amsterdam of weer terug naar huis rijden, steken we nu via de voetgangersbrug over. Aan de andere kant wacht ons een kaarsrechte weg. De GPX die René via zijn horloge heeft gedownload, laat ons weten dat we de finishvlag voor vandaag bijna hebben bereikt. Op de hoek van Fort Resort Beemster ligt ons eindpunt. Als we hier nog 50 meter vandaan zijn verwijderd, zien we de bus. We zetten het op een lopen, maar de buschauffeur slaat ijskoud rechtsaf. Dat is balen! Helemaal als we zien dat de volgende pas weer over een uur komt. Nog even lopen we naar het fort om een kijkje te nemen. Dan richten we ons op de OV-app om te checken wat de handigste manier huiswaarts is. Dat blijkt een bus de andere kant op, richting Alkmaar. Het is nog even 20 minuten wachten, één overstap en dan staan we om even voor 16.00 uur weer op station Hoorn.
De kop is er af! Deze eerste etappe smaakt naar meer!
Met Edam laten we voor vandaag ook het stadse gebeuren achter ons. Via een tunneltje steken we de drukke N247 onderdoor. Nog een klein straatje met de karakteristieke huisjes en dan komen we in het grote niets. De wind blaast ons om de oren. Het riet in de Purmerringvaart aan ons rechterhand staat bijna horizontaal. Gakkende ganzen vliegen boven ons. Reigers zitten elkaar achterna. Af en toe horen we het bijzondere geluid van een meerkoetje. En verder niets, wind, vogels en het geluid van onze voetstappen. En dat voor de komende kilometers over deze Purmerdijk. In de verte zien we de watertoren van Kwadijk opdoemen. Wat een eind lijkt dat nog. Toch zijn we daar zo. Eerst even het lange lintdorp door. Het plan is al een tijdje om in de buurt van de watertoren ons van huis meegebrachte boterhammen te eten. Wat een toeval dan dat aan de voet van de toren een rustpunt is, Rust. We maken geen gebruik van de faciliteiten in het keukentje. Wel ploffen we even neer op de picknickbanken buiten. Niet voor lang, want de wind maakt het fris.
Volgende plaats is Purmerend. Deze plaats houden we aan ons linkerhand. Via de Westdijk en de Westerdraay komen we in Zuidoost Beemster. Hier lopen we door straten met aan beide zijden huizen met bruggetjes ervoor. Elk huis heeft zijn eigen brug. We moeten nu naar de andere kant van de A7. De weg die we zo vaak richting Amsterdam of weer terug naar huis rijden, steken we nu via de voetgangersbrug over. Aan de andere kant wacht ons een kaarsrechte weg. De GPX die René via zijn horloge heeft gedownload, laat ons weten dat we de finishvlag voor vandaag bijna hebben bereikt. Op de hoek van Fort Resort Beemster ligt ons eindpunt. Als we hier nog 50 meter vandaan zijn verwijderd, zien we de bus. We zetten het op een lopen, maar de buschauffeur slaat ijskoud rechtsaf. Dat is balen! Helemaal als we zien dat de volgende pas weer over een uur komt. Nog even lopen we naar het fort om een kijkje te nemen. Dan richten we ons op de OV-app om te checken wat de handigste manier huiswaarts is. Dat blijkt een bus de andere kant op, richting Alkmaar. Het is nog even 20 minuten wachten, één overstap en dan staan we om even voor 16.00 uur weer op station Hoorn.
De kop is er af! Deze eerste etappe smaakt naar meer!
Ooo die wil ik ook gaan lopen vanaf Volendam.
BeantwoordenVerwijderenIk ga alvast jullie ervaringen lezen.
Groetjes Monique