Zuiderzeepad - etappe Amsterdam - Muiderberg
23,4 kilometer
De afgelopen dagen hebben we met argusogen de weersvoorspelling in de gaten gehouden. Met net twee fikse stormen achter de rug, was het nog maar de vraag of het vandaag redelijk wandelweer zou zijn. Het wandelcijfer in het Noord-Hollands dagblad is de afgelopen dagen gedaald van een ruime voldoende naar een krap zesje. Andere weersites geven aan dat er rond het middaguur een grote kans op een bui zal zijn in de omgeving van Amsterdam. Wij laten ons daar niet door weerhouden. We gaan gewoon. Tenminste, dat was het plan. Helaas wordt dit het etappeverslag van slechts twee Zuiderzeepadavonturiers en niet van de gewoonlijke drie. Monique had vanochtend een dikke hoofdpijnaanval en moest helaas afzeggen. Enorm balen!
Met zijn tweetjes reizen we met de trein naar Amsterdam Centraal. De conducteur zorgt nog even voor een lach, met name bij mij, als hij bij de vervoersbewijzencontrole meldt, dat ik wel heel snel ben. Die mag even genoteerd. Helemaal nu ik als restje van de TIA nog zo sloom praat. Om 9.20 uur staan we voor het CS. Boekje in de aanslag, de GPS op mijn horloge wordt aangezet. We gaan op pad.
De eerste kilometers voeren door het centrum. Over de Zeedijk, de Nieuwmarkt en wat grachtjes. In een van de grachten zien we een koppeltje zwanen. Een prachtig gezicht tegen de felle zon. Heel koddig is het groepje pulletjes dat op een zinkende boot aan de kant zit. Maar, waar is ma of pa eend eigenlijk? Nergens te bekennen? Zijn het zwaantjes dan? Neuh, dat lijkt ons niet. Toch gaan de kleintjes al piepend richting de zwanen. Het lijkt het omgekeerde verhaal van het Lelijke eendje.
Na de Prins Hendrikkade nog een paar keer heen-en-weer te zijn overgestoken, komen we in het buurtje van het oude Entrepotdok. De pakhuizen zijn tot hippe appartementen verbouwd. Wat een leuk buurtje! Helemaal het stuk dat aan de overkant van ARTIS ligt. Je ziet de olifanten gewoon lopen. Even verderop lopen we over de Dappermarkt. De kraampjes worden opgezet. Het is nog rustig. Ook de winkels in de drukkere Javastraat zijn nog grotendeels gesloten. Nu is er toch geen tijd voor een uitgebreide shoptocht. Ook de koffiestop is wat later gepland. Ik kom hier zeker nog eens terug om de leuke winkeltjes en restaurantjes te bezoeken.
Hoewel we uiteraard nog steeds het Zuiderzeepad volgen, hebben we vandaag het bijbehorende water niet gezien. Daarvoor moeten we eerst het Flevopark doorkruisen. Dan komen we aan de rand van het Nieuwe Diep. Ons wandeltempo moet even naar beneden. Pas om 11.00 uur is de koffiestek, Vrijburcht open. Daarom nemen we op de Amsterdamse brug over het Amsterdam-Rijn kanaal even de tijd om naar passerende boten te kijken.
Over de andere oever lopen we onder de A10 door naar IJ-burg. Heel even verlaten we de route voor onze eerste pauze. Juist als wij voor de deur stoppen, wordt deze van het slot gehaald. Binnen genieten we van de cappuccino (voor mij) en chocomelk met taart (voor Mariska) als buiten de zon gaat schijnen. Op dit punt hebben we er 8 kilometer opzitten.
Tot de Diemerdammersluis lopen we over een voormalige vuilstortplaats, de Diemerzeedijk. Bij Fort Diemerdam werpen we links een laatste blik op IJburg en daarmee laten we Amsterdam achter ons. Vanaf nu wil het routeboekje dat we het asfalt verlaten en bovenop de grasdijk richting Muiden gaan. Wij gehoorzamen deels. Bovenop is het redelijk blubberig. Links kijken we uit over een park met bomen en slootjes. Rechts ligt een enorme elektriciteitscentrale. In de verte razen auto's over de A1. Als de grasdijk op gelijk niveau met het fietspad komt te liggen, kiezen wij eieren voor ons geld en gaan verhard lopen. Inmiddels hebben we links weer het water, eerst in de vorm van de Baai van Ballast, later het IJmeer. Dit stuk naar Muiden, zo'n kilometer of vier, zou een saai stuk kunnen zijn, als het uitzicht over het water er niet was. In de verte herkennen we Pampus. Het spel van zon en wolken zorgt ervoor dat we soms alleen de zwarte contouren van dit forteiland zien om het even later in heldere kleuren te aanschouwen.
Na een kilometer of 17 te hebben gestiefeld doemt plotseling het Muiderslot op. Echt een tof gezicht om het enorme slot steeds dichter te naderen. Nog voor het slot ligt Westbatterij Muiden, ook deel van de Stelling van Amsterdam. Hier nemen we bovenop de dijk even plaats op een bankje om een broodje te eten. We waaien echter bijna de dijk af, dus besluiten dit dan maar lopend te doen.
Via een straat met allerlei scheepswerven lopen we het plaatsje binnen. In de Sluisstraat steken we de Vecht over. Een plaspauze is weer nodig, dus we lopen het op de hoek gelegen café Ome Ko binnen. Hier heerst echt zo'n oud-bruin-café-gevoel. Wij houden het bij een jus d'orange en opnieuw een cappuccino.
Het was heel even afwachten hoe mijn hoofd het zou houden deze etappe. Mocht het niet helemaal fijn gaan, kunnen we hier in Muiden op de bus stappen. Het gaat echter nog prima. Door dan ook maar! Muiden is een erg leuk plaatsje. Langs de Vecht lopen we naar het Muiderslot. Rechts leuke huizen, links mooie bootjes. Sinds dit jaar heb ik geen museumjaarkaart meer. Daarom bezoeken we het slot dit keer niet. Snel werpen we een blik op de binnenplaats. Aan de andere zijde, langs de vestinggracht lopen we terug. We kruisen het water en lopen aan de andere kant weer richting het slot. Ik blijf het een magnifiek gezicht vinden, dat statige slot met de slotgracht ervoor.
Inmiddels baggeren we weer flink door het gras. Af en toe klimmen we over een hek. Dan zijn we weer op de dijk langs het IJmeer. Pampus zien we nog steeds liggen. Het waait flink. Maar, het is een fijne woei, want hij duwt ons voort richting Muiderberg. Rechts in de verte de enorme boogbrug over de A1. Dichterbij de groene polders. Een blik achterom laat nog steeds het slot zien. Het is hier echt genieten. Naast hekjes moeten we ook over een tankhindernis klimmen.
De laatste kilometers in Muiderberg lopen we pal langs het water over een recreatiestrandje. De finish voor vandaag ligt bij een van de oudste strandpaviljoens van Nederland, de Zeemeeuw. De GPS zet ik stop op 23,44 kilometer. Het is genoeg voor vandaag. Bovendien komen er nog wat meters bij, die we uiteraard niet klokken, op weg naar de bushalte.
Het wordt steeds lastiger om per openbaar vervoer van of naar etappes te komen. Nu valt het nog mee. Anderhalf uur duurt de terugreis. Een volgende keer zal langer duren. Die datum staat al op de planning. Heel jammer dat we vandaag slechts met z'n tweetjes konden lopen. Toch was het een prachtige dag. Geen druppie regen gehad en een zeer gevarieerde omgeving, het oude Amsterdam, de Diemerzeedijk, grasdijken, het slot in Muiden, de polders. Kortom, het was weer volop genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten