Zuiderzeepad - van Monnickendam naar Amsterdam
27,4 kilometer
2020 Beginnen we sportief met een volgende etappe van het Zuiderzeepad. Het weer zit niet echt mee. Het is guur en mistig. Toch gaan wij vol goede zin op pad. Het OV brengt ons naar de halte waar we vorige keer zijn geëindigd. De finishlijn voor vandaag ligt op het Centraal Station in Amsterdam, waarvandaan we makkelijk met de trein weer huiswaarts kunnen reizen.
We starten vandaag bovenop de dijk richting Marken. De wind blaast vol om ons hoofd. Mutsen op, shawls om. We kunnen! Na ruim een kilometer slaan we rechtsaf het land in. De mist zorgt voor een surrealistisch beeld. Er heerst hier rust. Nauwelijks huizen, veel water met bewoners en uitgestrekte weilanden, waar we al snel van dichterbij kennis mee mogen maken.
Via gladde, smalle, houten bruggetjes, nu nog met een leuning, steken we al baggerend over door weilanden een aantal slootjes over. Die leuning is erg handig, want de mist maakt het hout glad. Een nat pak halen lijkt ons niet echt handig zo ver van de bewoonde wereld met dit gure weer. Toch zit er ook een nadeel aan die leuningen. Zo blijkt als we onze handschoenen bekijken als we weer eens een slootje zijn overgestoken. Ze zitten vol met ganzenpoep. Er zitten hier heel wat groepen, of tomen zoals de juiste benaming blijkt, van die gakkende, poepende beesten. Met veel lawaai vliegen ze op als wij in de buurt komen.
 |
Vlak voor Uitdam komen weer op verharde ondergrond. Het routeboekje geeft aan dat we in Uitdam even kunnen doorwarmen bij een horeca-gelegenheid. Nou, daar is wel behoefte aan. Hoe groot is dan de teleurstelling als een gelegenheid onvindbaar blijkt en een andere potdicht. We moeten dus door.
Weer een natte grasdijk op. Dit stuk dijk fungeert voor de meeste aan de dijk gelegen huizen van Uitdam als achtertuin. Bij mooi weer een heerlijke plek aan het water. Nu vooral koud. Toch is het niet heel akelig om te lopen. Ja, mijn voeten zijn nat en ja, we hebben het koud en zin in koffie en thee, maar toch genieten we van de omgeving. Het is gewoon heerlijk om buiten te zijn.
Holysloot bereiken we via zompige weilanden. De bruggetjes worden steeds smaller. Leuningen blijken hier een overbodige luxe. Ons evenwicht wordt op de proef gesteld. Restaurant Het Schoolhuis in Holysloot lonkt. We hebben zin om even droog te zitten met een kop warme koffie. Vol goede moed lopen we het piepkleine dorp in. Van veraf zien we het al. Het restaurant lijkt dicht. En dat is het ook. Wat een pech! Toch nemen we plaats op het terras. De Dopper met hete thee wordt uit de tas gehaald. Zo warmen we toch nog een beetje door.
Een beetje minder koud koersen we richting Uitdammerdijk. Hiervoor moet nog een keer een door paarden omgeploegd veld doorkruist worden. De beesten, een ieniemienie paardje en een kolossaal exemplaar, kijken ons een beetje verveeld na. Na dit veld lijkt de grootste bagger erop te zitten.
Op de dijk hebben we links van ons, zoals al vrijwel steeds deze route, het water van de voormalige Zuiderzee. Rechts ligt een andere, redelijk grote plas, het Kinselmeer. De dijk brengt ons nu rechtstreeks Durgerdam in dat onder de rook van Amsterdam ligt. Links lege lijnen waar bij mooier weer het wasgoed van de gezinnen uit de gekleurde dijkhuizen aan wappert. Weer hopen we op een plek voor een bakkie leut, een open plek welteverstaan. Ook hier krijgen we nul op het rekest. Het café is al vele jaren gesloten.
Ondanks dat ik totaal geen zin meer heb in weer natte voeten, verlaten we het asfalt van de dijk weer voor een ommetje. Langs de kerk en de door All-Stars, zaterdag is de mooiste dag van de week..., bekende voetbalclub DRC lopen we naar een sloot. Zodra deze via een best stabiel bruggetje, is overgestoken prijkt er zomaar voor ons een vlonderpad. Geen gras. Droge voeten. Het voert ons helemaal terug naar de dijk.
In de verte zien we de A10, de ringweg rond Amsterdam. Net voor de plek waar deze in de Zeeburgertunnel onder het water verdwijnt lopen wij er via een viaduct onderdoor. Nu wacht er echt bijna koffie. Landmarkt, een biologische supermarkt met restaurant is in Schellingwoude gevestigd. Daar lopen we langs. En binnen. Koffietijd! De ober kijkt op van onze vreemde bestelling, koffie, thee, nootjes en tomatensoep. Wij malen daar niet om. Het smaakt heerlijk en verwarmt nog beter.
Het laatste stuk van de etappe van vandaag wacht, Amsterdam-Noord. Voor mij bekend gebied. De Nieuwedammerdijk, die na de Schellingwouderdijk volgt, was onderdeel van mijn dagelijkse route naar de middelbare school. Toen fietste ik daar achteloos overheen. Nu zie ik hoe leuk sommige huizen zijn die hier staan. Ook het Vliegenbos is mij niet onbekend. Mijn oma en opa woonden tegenover dit stadsbos. Er liggen heel wat voetstappen van mijn opa en mijn jongere versie. Eenmaal uit het bos komen we in Vogeldorp, ooit gebouwd als noodwoningen, genieten de huizen nu de status van beschermd stadsgezicht. Via straten met vogelnamen, als Meeuwelaan, Nagtegaalstraat en meer van dat soort, lopen we naar het IJ. Aan de overkant zien we de overkapping van het CS. Via de Willem I sluis gaan we in de richting van het pontje. Na vorige keer op de boot naar Marken te hebben gezeten, is dit de tweede keer dat we op het water zijn in plaats van erlangs lopen.
Voor het CS stoppen we onze GPS op 27,4 kilometer. Vandaag was onze langste etappe tot nu. De volgende keer verlaten we de hoofdstad weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten