 |
| Sugar City |
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig
Etappe 5 - nog een deel van park naar ruigte, vanaf Schinkelkade en etappe 6 - langs Haarlemmermeer naar de Sloterplas
Van park naar ruigte (13 kilometer)
15 en 13 kilometer
Van park naar ruigte (13 kilometer)
15 en 13 kilometer
De startlijn vandaag ligt op het Surinameplein, waar we aan het eind van de vorige wandeling op de tram stapten. Vanaf de tramhalte is het nog een stuk wandelen, dus voor we de GPS aanzetten hebben we er al ruim één kilometer opzitten. Dit keer geen terrasweer. Wel belooft het een droge dag te worden. In tegenstelling tot de afgelopen periode, waarin veel water is gevallen.
Toch zoeken we het water direct op. Het boekje laat ons heel even van de route afdwalen om een kijkje te nemen bij de Overtoomse sluis. Via straatjes parallel aan de Hoofdweg komen we uit in het Rembrandtpark, ons eerste stuk groen voor vandaag en zeker nog niet het laatste. Omdat we straks de lange leegte in zullen gaan, maken we nu het nog mogelijk is een stop bij café Zürich. Helaas laat het bestelde stuk taart enorm lang op zich wachten. De koffie is al hoog en droog op. Als de medewerker weer met lege handen langs onze tafel loopt, geven we aan dat de taart wel achterwege mag blijven.
Over het door duiven bewoonde plein lopen we naar het volgende groen, het Erasmuspark. Het heeft wel wat, die stroken groen middenin de drukke stad. Weer buiten het park steken we langs de Erasmusgracht de A10 onderdoor. Het water passeren we via een smal sluisje. Nu lopen we nog kriskras door wat straten in Slotermeer voor we de bebouwing voor een tijdje achter ons laten.
Toch zoeken we het water direct op. Het boekje laat ons heel even van de route afdwalen om een kijkje te nemen bij de Overtoomse sluis. Via straatjes parallel aan de Hoofdweg komen we uit in het Rembrandtpark, ons eerste stuk groen voor vandaag en zeker nog niet het laatste. Omdat we straks de lange leegte in zullen gaan, maken we nu het nog mogelijk is een stop bij café Zürich. Helaas laat het bestelde stuk taart enorm lang op zich wachten. De koffie is al hoog en droog op. Als de medewerker weer met lege handen langs onze tafel loopt, geven we aan dat de taart wel achterwege mag blijven.
Over het door duiven bewoonde plein lopen we naar het volgende groen, het Erasmuspark. Het heeft wel wat, die stroken groen middenin de drukke stad. Weer buiten het park steken we langs de Erasmusgracht de A10 onderdoor. Het water passeren we via een smal sluisje. Nu lopen we nog kriskras door wat straten in Slotermeer voor we de bebouwing voor een tijdje achter ons laten.
Rechts zien we Sloterdijk liggen. Wij slaan links af. Voorlopig lopen we nog verhard. Wel is het hier al groen. Dit is duidelijk het stuk dat buiten de binnenstad ligt. Dan verlaten we het asfalt. Toch houden we droge voeten. De single tracks, wat zou het mooi zijn om hier te trailen, zijn bedekt met houtsnippers. Fout lopen is hier lastig, want er zijn geen duidelijke zijpaden. Na ruim een kilometer laten we de rimboe weer achter ons. Voor nu.
De komende kilometers zijn verhard. Opnieuw duiken we onder een snelweg door, de A5 dit keer. In de verte zien we Westpoort, het havengebied. Niet echt heel fotogeniek uiteraard, maar toch heeft het wel wat. Het hoort natuurlijk ook echt bij Amsterdam. Na het passeren van het boezemgemaal Halfweg staan we even voor een dilemma. Vooraf hebben we gelezen via de routemaker Alex Buis dat het vanaf hier erg drassig, zeg maar gerust kleddertjenat, zal worden. Alternatief is de verharde weg voor een stuk volgen en later de route weer oppikken naar het Geuzenbos. Droge voeten hebben onze voorkeur. We vervolgen dan ook het verharde fietspad.
Op de Wethouder van Essenweg kruisen we de route weer. We slaan rechtsaf het Geuzenbos in. De eerste meters maken al duidelijk dat het hier ook niet echt droog is. We struinen ons een weg door modder en plassen. Tot we opeens bij een wel heel grote plas stranden. Dit is ondoenlijk. Hier gaan we echt niet doorheen. Terug dus maar. Weer op de weg nemen we de kaart erbij. Ruigoord, de eindbestemming van deze etappe, is hiervandaan lastig te bereiken.
De kilometerteller staat nog net niet op 15. De benen voelen nog goed. We kunnen nog wel even verder. Al snel wordt de route van etappe 6 opgepikt. Dat we nog steeds ver buiten de binnenstad van Amsterdam zijn blijkt als we het bord Halfweg zien. Overigens zijn we ook nog ver buiten het centrum van Halfweg. Dit bereiken we via Zijkanaal F, voorheen kende ik alleen Zijkanaal C van de borden langs de A9 op weg naar Schiphol.
Eigenlijk hebben we wel trek. De hele dag hebben we nog niets gegeten. Het gebakje eerder op de dag bij Zurich lieten we ook aan ons voorbij gaan. Onderweg zijn we geen enkele eettent tegengekomen. Daarom twijfelen we bij de AH to go op het station Halfweg-Zwanenburg of we een snelle hap zullen kopen. Omdat we veel liever op een gezellige stek lunchen besluiten we de gok te wagen en door te lopen. Op naar een leuk eettentje in Halfweg. Fout! Dat vinden we dus niet.
 |
| van alles wat |
De N200 steken we via de spoorbrug over. De twee karakteristieke toren van de voormalige suikerfabriek zijn niet te missen. Tegenwoordig is dit een groot kantoren- en evenementencomplex, heel origineel SugarCity genaamd. De omgeving hier is een enorme bouwput. Dat maakt ook dat we even van de route moeten afwijken. Binnen no-time hebben we Halfweg doorgelopen. De bebouwing laten we weer achter ons als we op de lange Osdorperweg rechtsaf een fietspad opslaan langs de ringvaart. Aan de overkant van het water zien we dijkhuizen, links van ons uitgestrekte weilanden met in de verte het lange lint van de Osdorperweg. Hier is het niemandsland. Het waait fiks, maar het is nog steeds droog. Voor de tweede keer vandaag lopen we onder de A5 door. Heel even verlaten we het water om door een modderig park weer terug te keren. Aan de overkant van het water opnieuw een gemaal. Van Lijnden dit keer. In de verte zien we de buitenwijken van Amsterdam opdoemen. Ze worden vooraf gegaan door bedrijventerreinen.
Het is nog een tippel voor we De Aker, de wijk die we al een tijdje in het vizier hebben, binnenlopen. Dit is niet het meest pittoreske deel van Amsterdam. Kleurloze huizenblokken bevolken de relatieve nieuwbouwwijk. Ach ja, de mensen moeten toch ergens wonen natuurlijk. Naarmate we dichterbij de Sloterplas komen, worden de huizen ouder. Echt inspirerend vinden we het hier niet. Dat ligt overigens niet alleen aan de omgeving. Onze trek is nog niet gestild en inmiddels hebben we ruim 27 kilometer afgelegd. Het is genoeg voor vandaag.
Op de hoek van de Sloterplas geven we er de brui aan. Hier is een OV-halte. De tram zal ons naar het centrum brengen, waar we een dikverdiende pizza (en ja, ook een wijntje) gaan scorend. Het is nog even flink balen als blijkt dat ik mijn OV-pas ergens onderweg ben verloren. Tja, dat krijg je als ik hem gewoon in een vakje van mijn telefoon heb zitten. De hele dag heb ik foto's met mijn telefoon gemaakt. Grote kans dus dat de pas er ergens is uitgevallen.
Rond een uur of zeven proosten we op de achterliggende dag. Er werden meer kilometers gelopen dan gepland. Jammer dat we het stuk in het Geuzenpark moesten overslaan door de drassigheid. Minder prettig was ook het gemis aan lunchtentjes. Ondanks de grauwheid, was toch ook het laatste deel van de route interessant. Ook dit is Amsterdam. Een fijn vooruitzicht om volgende keer de meeste kilometers weer binnen de binnenstad af te kunnen leggen.
Het is nog een tippel voor we De Aker, de wijk die we al een tijdje in het vizier hebben, binnenlopen. Dit is niet het meest pittoreske deel van Amsterdam. Kleurloze huizenblokken bevolken de relatieve nieuwbouwwijk. Ach ja, de mensen moeten toch ergens wonen natuurlijk. Naarmate we dichterbij de Sloterplas komen, worden de huizen ouder. Echt inspirerend vinden we het hier niet. Dat ligt overigens niet alleen aan de omgeving. Onze trek is nog niet gestild en inmiddels hebben we ruim 27 kilometer afgelegd. Het is genoeg voor vandaag.
Op de hoek van de Sloterplas geven we er de brui aan. Hier is een OV-halte. De tram zal ons naar het centrum brengen, waar we een dikverdiende pizza (en ja, ook een wijntje) gaan scorend. Het is nog even flink balen als blijkt dat ik mijn OV-pas ergens onderweg ben verloren. Tja, dat krijg je als ik hem gewoon in een vakje van mijn telefoon heb zitten. De hele dag heb ik foto's met mijn telefoon gemaakt. Grote kans dus dat de pas er ergens is uitgevallen.Rond een uur of zeven proosten we op de achterliggende dag. Er werden meer kilometers gelopen dan gepland. Jammer dat we het stuk in het Geuzenpark moesten overslaan door de drassigheid. Minder prettig was ook het gemis aan lunchtentjes. Ondanks de grauwheid, was toch ook het laatste deel van de route interessant. Ook dit is Amsterdam. Een fijn vooruitzicht om volgende keer de meeste kilometers weer binnen de binnenstad af te kunnen leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten