Pieterpad van Millingen aan de Rijn naar Groesbeek

 26 juli 

De wandelschoenen hebben een dag rust gehad. De benen niet helemaal. Gisteren hebben we een ruime 6 kilometer hardgelopen in de buurt van de B&B en 's middags hebben we rondgeslenterd in het sfeervolle Deventer. 

Maar vandaag gaan we dus weer het (Pieter)pad op. Vanuit onze nieuwe prachtig gelegen B&B rijden we het korte stukje naar het centrum in Groesbeek. Hiervandaan rijden 2 bussen ons in bijna anderhalf uur naar Millingen aan de Rijn. 

Om 11.00 uur drukken we de GPS aan. Het blijkt een enorm afwisselende etappe te worden. De straten van het startplaatsje vormen het decor voor de eerste kilometer. Zij voeren naar rustige plattelandsweggetjes. Duitsland is nooit ver weg. Soms lopen we een tijdje op de grens. Soms in het land van de oosterburen. 

Over een graskade langs een boerensloot koersen we naar Leuth. Wat kom je toch een bijzondere plaatsnamen tegen zo wandelend door Nederland. Links langs het water zien we de kleurrijke begroeiing. Rechts enorme, sappig groene weilanden met groepjes zwart-witte dames. In de verte zien we in de beboste heuvels de belofte dat er later deze etappe flink geklommen zal moeten worden. 

Het koppie leut (sorry, de woordspeling moest gemaakt...) is in dit stille plaatsje op maandagochtend niet te vinden. Snel maar weer door dus. Hiervandaan komen we in niemandsland terecht. Dit gebied heeft in de Tweede Wereldoorlog in de vuurlinie gelegen. De bewoners van de boerderijen werden geëvacueerd. Gevechten werden in dit gebied geleverd. De borden langs de kant informeren over deze geschiedenis. 

Inmiddels zijn we weer in Duitsland beland. Een klepperend ooievaarssetje heet ons welkom in het grensdorpje Zyfflich. Het lijkt bijna een spookdorp. Totaal geen levende ziel te bekennen. Alleen wat geparkeerde auto's op de opritten. En dan zijn we bij de bosrand die we al van verre zagen opdoemen. Met het inlopen van het bos begint direct de, best wel steile, klim naar de top van de Duivelsberg. Dit is niet de enige klim vandaag. we gaan vanaf nu flink op en neer. Het pad kruist de route van het Airborn pad. Wij kennen het o.a. van de gelijknamige trail. Eigenlijk willen we een bezoek brengen aan de begraafplaats met Canadese oorlogsslachtoffers. De ingang vinden blijkt echter een te grote klus. Wellicht maken we het deel van ons hardlooprondje later deze week. 

Groesbeek komt in zicht. Het worden laatste kilometers over smalle paadjes door flink hoog gras. Het dorp kent een enorm hoogteverschil. Beneden voor het gemeentehuis piept de GPS. De dikke 21 kilometer van etappe 17 zijn weggestapt. Nog 9 etappes te gaan. Vier provincies zijn afgevinkt. Morgen lopen we de vijfde, Limburg, binnen.

Onze thuisbasis voor de komende vijf nachten gaf nogal wat voeten in de aarde. Al in het voorjaar boekten we via Bed and Breakfast. De bevestiging kwam direct via de eigenaresse in de mail. Helaas bleek na verloop van tijd dat ze via de site van Bed and Breakfast niet meer bereikbaar waren. Gelukkig kon ik een telefoonnummer achterhalen en kwam alles nog goed. De accommodatie is echter meer een appartement dan een Bed and Breakfast. Het is even wennen, maar dan kan het genieten echt volop beginnen. Het is eigenlijk gewoon een volledig huis met alles erop en eraan. En het uitzicht...onbeschrijfelijk gaaf! 

Hoe en wat?

Naar start: parkeren bij de winkels (achteraan is gratis) in Groesbeek. Bus 5 naar Nijmegen. Overstappen op bus 80 naar Millingen aan de Rijn. Reistijd 1 uur en 11 minuten. 

Etappe 17: 20 Kilometer - gestapt 21,2. Nog 182 naar Maastricht. 

Overnachten: Slaperij de Vierde Boan (op de Klos even buiten Groesbeek)

• overzicht van onze Pieterpadetappes
• terug naar de vorige etappe, van Braamt naar Millingen aan de Rijn
• op naar de volgende etappe, van Groesbeek naar Gennep