Mijn voetafdruk: GR5 - van Herkingen naar Nieuw-Vossemeer

10 april 2022

start: we rijden naar Nieuw-Vossemeer. Parkeren bij bushalte Molenweg in Nieuw-Vossemeer. Jeroen van B&B Herkingen is ons voorgereden naar de finishplek. Hij zet ons, superdeluxe, weer af in Herkingen bij het beginpunt.

etappe: 6 van Herkingen naar Nieuw-Vossemeer 23,7 kilometer

afgestapt: 24,6

weer: schitterend! Zonnig met heel af en toe een wolk, een dikke 11 graden, korte mouwen-weer.

overnachting: B&B Herkingen

Wat treffen we het weer met de B&B! Na een chill-avondje en een prima nacht is het fijn wakker worden met de gedachte aan een ontbijt. Het gebeier van de klokken van de kerk even verderop is zacht op de achtergrond te horen. Om 8.30 uur wordt ons ontbijtje gebracht. Wat een luxe is dat toch! En het smaakt ook nog eens heerlijk. Bovendien is er genoeg om wat broodjes mee te nemen voor onderweg.

Werden we gisteren al naar Rockanje gebracht, ook vandaag zorgt onze gastheer, Jeroen, dat de start van de etappe een makkelijke wordt zonder gebruik te hoeven maken van het OV. Hij rijdt ons voor naar de finishplek. Hier parkeren wij de auto. Jeroen brengt ons terug naar de start in Herkingen. Dat is nog eens relaxt beginnen. Onderweg geeft hij allerlei tips voor wat detours om nog meer te kunnen genieten van het pad.

Exact om 11.00 uur schieten we de startselfie. Hup, de paden op, de lanen in. Of beter gezegd, de dijk op. Gisteren verlieten we de grasdijk in de stromende regen. Nu klimmen we diezelfde dijk weer op, maar met een totaal ander gevoel. Gras heeft plaatsgemaakt voor een bitumenondergrond. Zonnestralen doen de druppels van gisteren snel vergeten. Een ding is echter nog hetzelfde, het zullen opnieuw lange, rechte stukken zijn, die we vandaag lopen. Dat blijkt ook als René zijn GPS heeft gestart. De eerste koerswijziging zal pas over een dikke 7 kilometer zijn.

Saai vinden we het geen moment. Het water schittert. De golfslag zorgt voor rimpelloze delen in het water. Ganzen vliegen onder luid ganzengeklets over. Even zijn het de enige geluiden die we horen, meeuwengekrijs, zoevende banden van passerende fietsers, ganzengegak en het geknars van het grind onder onze voetstappen. Het geruis van de wieken van de windmolens ontbreekt hierbij. Ze staan namelijk zo goed als stil. Ook dat is een verschil met gisteren, de windkracht is zo'n 4bf afgenomen. Al snel lopen we dan ook in onze shirtjes. Opeens horen we een totaal ander geluid. Van een van de windmolens wordt de kop gedraaid om toch wat wind te kunnen vangen. Het roept bij ons allerlei vragen op. Gaat dit automatisch? Gebeurt dit mensgestuurd? Het is in ieder geval fascinerend.

Na de zeven kilometer slaan we rechtsaf bij het Monument Grevelingendam. Dit blijkt het fundament van de kabelbaan die is gebruikt bij het aanleggen van de Deltawerken. We werpen nog een blik naar het inmiddels afgelegde traject. Wat een plaatje! Windmolens, een staalblauwe lucht met witte wattenwolken, in de verte over het water zien we nog vaag de bebouwing van Herkingen.

Even verder slaan we linksaf richting de Krammersluizen. Vlak hiervoor lopen we de provincie Zeeland binnen. Links van ons zien we een containerschip richting de sluizen varen. Het is net onder de brug uit het zicht als wij bovenop staan. Een ander schip vol puin vaart onder ons door. De iets verder gelegen uitkijktoren geeft een mooi kijkje op de sluizen en beide schepen die geschut worden. De Krammersluizen blijken nogal een ingenieus bouwwerk te zijn. Niet alleen zijn ze immens, maar ook nog eens heel vernuftig. Zoet en zout water komen hier namelijk samen. Voor flora en fauna is het van belang dat zout niet in zoet stroomt en omgekeerd. Een systeem in de sluizen zorgt er dus voor dat het juiste water blijft waar het hoort.

Bovenop de uitkijktoren is een bankje dat prima dienst doet als lunchplek. We genieten van zon, uitzicht en onze lunch. Wat een fijne stek! Helemaal nu we de toren volledig voor onszelf hebben. Het is superrustig.

De volgende kilometers lopen over de Philipsdam. Rechts van ons razen af en toe auto's voorbij. Links liggen zandplaten in de Krammer. Vogels hebben hier hun woonparadijs van gemaakt. Na zo'n 16 kilometer volgt eindelijk weer eens een routewijziging. We zijn zo van slag dat we zelfs even fout lopen...of komt dat omdat we niet door hebben dat we door een gebied met loslopende paarden en runderen moeten? Dat blijkt echt zo te zijn, dus snel omgekeerd om ons tussen de beestenboel te begeven. De konikspaarden en rode geusrunderen staan gelukkig allemaal op veilige afstand, dus de slikken worden veilig doorkruist.

Op het randje van Zeeland lopen we langs het Schelde-Rijnkanaal. De eerste brug naar Noord-Brabant laten we links liggen. Op de oevers is het een ware schapencrèche. Het loopt gezellig. We groeten de wollige dames vriendelijk. Doel is de volgende boogbrug over het kanaal. Om hier te komen moet er een grasdijk worden bedwongen. Gisteren hebben we hier genoeg oefening in gehad, dus de vele schapendrollen worden professioneel ontweken. Even moeten we bukken, ja, zelfs ik, om de brug onderdoor te steken om er vervolgens overheen te lopen naar de volgende provincie, Noord-Brabant. Bovenop de brug verbazen we ons over de helderheid van het water. We zien zelfs joekels van vissen zwemmen.

Nieuw-Vossemeer is het eerste plaatsje dat we aan deze kant tegenkomen. Hier hebben we de auto vanochtend ergens achtergelaten. Etappe 6 zit erop. Afslaan om met de volgende etappe te beginnen doen we niet. Wij lopen rechtdoor naar de auto. Een half uur later zijn we terug in de B&B.

Hier krijgt chillen na een dagje stappen een andere dimensie. Jeroen van B&B Herkingen is namelijk kok en als het kan kookt hij graag voor zijn gasten. En jongens, wat een heerlijkheid. Gedoucht, rozig en makkelijk gekleed genieten wij in het huisje van een drie-gangen-menu. Wat een topafsluiting van een fijne wandeldag. Morgen wacht de laatste volledige etappe van de GR5 op Nederlandse bodem. Maar eerst buiken wij nog even uit van het heerlijke maaltje.