3 mei 2022
etappe 17: van Genemuiden naar Vollenhove
kilometers:
Vandaag hebben Mariska en ik gezelschap op onze volgende etappe van het Zuiderzeepad, Brenda, de zus van Mariska, wandelt mee.
Omdat zij redelijk in de buurt van dit deel van het pad woont, beginnen we met een startbakkie bij haar thuis. Luxe worden we afgezet bij het veer over het Zwarte water aan de overzijde van Genemuiden. Tijdens de eerste kilometers zorgt het hoge gras voor natte schoenen. Gelukkig blijft de nattigheid beperkt tot de onderkant. Ondanks de voorspelling valt er namelijk geen druppel. Wel is het behoorlijk guur door het ontbreken van het zonnetje. Heel afwisselend is de start niet, maar voorjaarsbloemen, een deinend ganzenpaar met grut, met gesteun en gekreun overvliegende zwanen en de weidsheid van het landschap maken het toch weer mooi.
Bij Barsbeek verlaten we de grasdijk. Een kalkoen verwelkomt ons met luid geklok. Het oerlelijke, maar wat een mooie kleuren, beestje komt even een kijkje bij het hek nemen. In het dorp hangen her en der oranje strikken met de Nederlandse driekleur op de deuren als voorbereiding op Bevrijdingsdag. Koeien in de wei zijn leuk, maar niet zo bijzonder. Dat zijn wel de donzige, schattige alpaca's even verderop.
Van Barsbeek, via Sint Jansklooster (waar kennen we die naam ook weer van...oh ja, Evert van Benthem) komen we op het Landgoed de Oldenhof. Het kasteelachtige huis is verboden toegang. Dat geldt niet voor de naastgelegen theeschenkerij. Binnen genieten we van een koppie thee met lekkers. Voor we weer op pad gaan luisteren we naar de interessante verhalen van de eigenaars over hun reizen naar Nepal. Buiten is het een toffe beestenboek met drie geitjes, een kip met sokjes en een uitsloverige pauw. Een stuk verderop worden we hardnekkig gestalkt door een poezenbeest.
Over de dijk langs het Kadoelermeer naderen we Vollenhove, onze finishplek. Een trap in de middle of nowhere dient als kunstwerk. Uiteraard nemen we even een kijkje bovenop. Echt meer uitzicht levert het niet op. In Vollenhove lopen we kriskras door het oude plaatsje. Mooie geveltjes, een ruïne, een gezellig pleintje...Vollenhove is klein, maar fijn.
Gezeten op een bankje wachten we op onze lift terug naar het huis van Brenda. Een kleine 19 kilometer zijn weggestapt. Het was niet de meest gevarieerde etappe, maar ach, aan de wandel is vrijwel altijd fijn.
- op naar de volgende etappe, van Vollenhove naar Ossenzijl
- terug naar de vorige etappe, van Kampen naar Genemuiden
- overzicht van onze Zuiderzeepad-wandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten