dinsdag 2 januari 2024

Trekvogelpad van Lage Vuursche naar Soesterberg

2 januari


start: uiteindelijk met de auto naar Kampweg in Soesterberg, parkeren bij bushalte. Bus 56 naar Amersfoort, trein naar Hilversum, bus 59 naar Lage Vuursche, in totaal (zonder autoreis) 1:20
totaal gestapte kilometers: 14,5
kilometers Trekvogelpad: 13
etappe: 9 (nog 3 kilometer) en 10 (bijna in z'n geheel)
kaarten uit boekje: 27, 28 en 29

De kerst is voorbij, maar ik heb nog 4 dagen vakantie. Ideaal om verder te gaan met het Trekvogelpad. Gisteren uitgevogeld hoe ik het voor me liggende stuk het best kan aanvliegen. Hoe reis ik het snelst naar Lage Vuursche en tot waar loop ik door? Het meest praktisch is om tot Maarn te gaan. Daar is een NS station en dat geeft meestal wel de snelste transfer met OV. Maar dat houdt in dat ik een dikke 30 kilometer moet stappen. Niet handig nu het al zo snel donker is. Daarom toch maar op zoek naar een bushalte langs de route. Die wordt gevonden in Austerlitz, een ruime 22 kilometer van de start gelegen. Ook de OV-puzzel wordt gelegd. Dus niets staat een fijne wandeldag in de weg. Of toch wel, blijkt als ik naar Buienradar kijk. De verwachting is een flinke lading water vanaf een uur of twee. Niet fijn, maar tot die tijd ziet het er best ok uit. Dus, de wekker om 5.30 uur gezet om een uur later op pad te gaan. 

Vanochtend blijkt de regen twee uur eerder dan verwacht te arriveren. Getsie. Daar heb ik zo geen zin in. Ik duik terug mijn warme bedje in. Maar daar begint direct de twijfel. Wat maakt een nat pak nou uit. Niet zo'n watje zijn, hoor. Dus, hup eruit en op pad. 

Door een donker Nederland rijd ik naar Austerlitz. Het is rustig op de weg. Op de radio luister ik naar de naweeën van de Top2000. Zonder ook maar een file tegen te zijn gekomen, parkeer ik ruimschoots op tijd op het Dorpsplein, zo'n beetje naast de bushalte. Ik treuzel nog wat. Op de OV-app check ik nog even waar ik precies moet overstappen. Tot mijn schrik zie ik dat in rode letters wordt aangegeven dat mijn reisadvies is komen te vervallen. Hu? Wat? En nu? Bus 56 richting Zeist ligt er helemaal uit. De volgende wordt pas om 11.04 verwacht. Ja, dag, daar ga ik niet op wachten. De radertjes in mijn hoofd werken in sneltreinvaart om een oplossing te vinden. Die denk ik te hebben gevonden door naar Zeist te rijden. Hiervandaan vertrekt er rechtstreeks een bus naar Lage Vuursche en aan het eind van de dag zie ik wel hoe ik van Austerlitz terug naar mijn auto kom. Het is even wat gezoek, maar net op tijd parkeer ik mijn auto. Net voor ik een sprintje naar de bushalte wil inzetten, zie ik dat ik in een vergunningsgebied sta. Pfff. Nou, ik geef het op. Ik ga maar weer naar huis. 

Zeist verlatend bedenk ik dat ik in eerste instantie maar tot Soesterberg zou lopen. Bij een brandstofstation check ik die route en het OV. Ik heb de oplossing gevonden! Ik zet mijn auto op de Kampweg in Soesterberg. Het is wel mijl op zeven om hiervandaan in Lage Vuursche te komen, maar aangezien ik nu toch veel minder hoef te stappen, zo'n 15 kilometer, is tijd niet zo'n belangrijke factor meer. Terwijl ik in de bus naar station Amersfoort zit, ontvang ik een privé berichtje van Instagram-boekenvriendje Janet. Zij woont zo'n beetje aan de route van vandaag. Haar aanbod om me ergens af te zetten, heb ik nu niet meer nodig, maar haar volgende aanbod neem ik graag aan...of ik zin heb in gezelschap vandaag! Ja hoor, erg leuk!

Even voor 10 uur zet bus 59 mij af bij halte Dorp in Lage Vuursche. Het dorp is nog in diepe rust. Janet is nog onderweg. Vorige route zijn wij richting Hollandsche Rading afgeslagen bij het Natuurhuis Koos Vorrink. Dat houdt in dat ik een heen-en-weertje voor de boeg heb naar dit Nivonhuis om geen gaatje op het pad te laten. Als ik weer terug in het dorp ben, komt Janet net aanlopen. Samen vervolgen we onze weg. Gezellig! 

selfie bij het Koos Vorrinkhuis

Ook vandaag is het weer veel bos wat de klok slaat. Gelukkig maar dat er niet zo heel veel bijzonders te zien valt, want door het geklets zouden we er straal aan voorbij gelopen zijn. Af en toe is het even alert zijn om geen natte voeten te krijgen. Ook in het bos is te zien hoeveel regen de afgelopen tijd is gevallen. Een keer moeten we zelfs een hele omtrekkende beweging maken om het pad dat volledig is ondergelopen, te vermijden. Wel jammer is dat we de Lange en Korte Duinen in Soest letterlijk links laten liggen. De route van het Trekvogelpad gaat er op een geasfalteerd fietspad aan voorbij. Toch liggen er al voetstappen van mij in het zand van de duinen. Achtergelaten tijdens een etappe van het Marskramerpad. 








Bij Landgoed De Paltz verlaten we de route even. Linksafslaand lopen we richting het Herman van Veen Arts Center. Beiden zijn we geen fan van zijn werk, maar de koffie lonkt. Bovendien is de laan gelijnd met bronzen (of bronskleurige) lantaarns wel een heen-en-weertje waard. Net voor we naar binnen gaan, komt de verwachte regen naar beneden. 





Volgende bijzonderheid is Park Vliegbasis Soesterberg. Voorheen een belangrijke militaire basis, tegenwoordig een nationaal park. Al lopend besef je hoe enorm groot dit terrein is. Via de zijkanten, omgeven door bunkers lopen we naar het hart. Hier is het Militair Museum gevestigd. Door de enorme glazen puien zijn vliegtuigen in alle soorten en maten te zien. Ook op het buitenterrein staat een aantal vliegtuigen. Dwars steken we de landingsbaan over. Bijzonder om even de gedachten te laten vliegen en bedenken wat hier voor reuring is geweest. 

Heel Soesterberg ademt (voormalige) luchtmacht. Op de overbrugging van de N237 staat het Soesterberg Airforce Memorial, een monument dat de 40-jarige aanwezigheid van Amerikaanse soldaten ten tijde van de Koude Oorlog herdenkt. Naast wat panelen staat hoog op een paal een Alouettehelikopter, de laatste tot de sluiting van de vliegbasis in 2008. 





Inmiddels zijn we op de Kampweg aangekomen. Nog even een stuk rechttoe, rechtaan en we zijn bij mijn auto. Het zit erop. Het miezert behoorlijk, maar een echt grote plens hebben we niet op ons hoofd gehad. 

Wat een verrassende wending nam vandaag...en wat een leuke was het!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten