woensdag 1 maart 2023

Zuiderzeepad van Workum naar de kop van de Afsluitdijk

1 maart 2023


start: auto parkeren bij bushalte Kop Afsluitdijk in Zurich. Via Bolsward (bus 98) naar Workum (bus 44). Totaal OV 1 uur en 3 minuten
etappe: 23 (laatste stuk) en 24
kilometers: 

Het is al ruim een half jaar geleden dat we onze laatste stappen op het Zuiderzeepad zetten. In verband met het tijdelijk uit de vaart zijn van een pontje in de buurt van Delfstrahuizen was het even puzzelen hoe nu verder te gaan. Onze voorkeur gaat natuurlijk uit naar de etappe startend in Ossenzijl, maar zonder grote aanpassingen in de route zit dat er dus niet in. Een plan B werd bedacht. Daarom koersten wij vanochtend over de Afsluitdijk naar Friesland. 

Alleen de rit is al een sprookje. We rijden door een witte, mistige wereld. Een waterig zonnetje toont een prachtig landschap waarin windmolens, kerkjes en andere bouwwerken door mistflarden mysterieus aandoen. Ook de watervlaktes van de Waddenzee links en het IJsselmeer rechts van ons zijn een plaatje om te zien. Zonder enig oponthoud arriveren we op de parkeerplaats bij de bushalte. Genoeg tijd om wat plaatjes te schieten van de ook hier ijzig mooie omgeving. 


Twee bussen zorgen dat we in Workum geraken. Een beetje ongeduldig duiken we de eerst mogelijke zaak in voor ons startkoppie. Het is een combinatie van een kaaswinkel, een slagerij en een bakkerij. Wij nemen plaats bij de laatste. De koffie voor mij en chocomelk met koek voor Mariska smaken prima. Toch hebben we even later spijt van onze keus. Even verderop in het centrum blijkt namelijk een allerleuks koffiezaakje te zitten. Nou ja, we komen hier toch nog een keer, dus nieuwe ronde, nieuwe kansen. Een medewerker van het betreffende zaakje helpt ons trouwens op weg om vanuit het gezellig aandoende Workum op de route van LAW8 te raken. 




Deze voert over smalle bruggetjes door weilanden naar een hoger gelegen dijk. De staptegels maken dat het geen vervelende tocht is. Bovenop de dijk ontbreken de tegels en lopen we over het ongelijke gras. In de verte horen we regelmatig een enorm gegak. Zwermen ganzen bevolken de blauwe lucht. De zon heeft de vrieskou van vanochtend weggebrand. Wit gras is weer groen geworden. 



Ferwoude is het eerste plaatsje dat we na Workum aandoen. Opvallendst hier is voor ons het pittoreske kerkje. Foto's in de straten maken duidelijk hoe het er hier in het verleden uitzag. Via een betonnen pad lopen we het platteland weer op. Her en der verspreid liggen grote boerenbedrijven. Ook hier zijn de weides bevolkt met groepen ganzen. Op een van de velden zien we meeuwen voor en achter een grote trekker zwermen. Helaas moeten wij hier redelijk dicht langs. Niet dat we bang zijn voor de vogels, hoor, nee, het is meer voor wat er uit de trekker komt. Blegh, wat een stank verspreidt dat injecteren van mest. Het blijft nog lang in onze neuzen hangen. 






Aan de horizon zien we aan een grote, wat rechte kerktoren, met in zijn kielzog een kleinere, pittoreskere variant dat we een dorp naderen. Het is Allingawier. Bij het museum hier zijn we even in twijfel hoe de route loopt. Boekje en GPS geven aan dat we rechtdoor moeten, echter laat een pijl met routewijziging erin op een paaltje zien dat we naar rechts moeten. Lange, rechte wegen leiden ons naar Makkum. In het leuke centrum gaan we op zoek naar een tentje voor een kop thee. Na twee keer een dichte deur te hebben getroffen, vinden we een plek bij Café De Zwaan. 




Nog zo'n 5 kilometer scheiden ons van de auto. Mislopen kunnen we niet. De route loopt namelijk over de dijk langs het IJsselmeer. Echt saai is het niet. Het zicht over het water is mooi. In de verte ligt de Afsluitdijk die we steeds dichter naderen. Regelmatig moeten we over een gammel hek om onze weg te vervolgen. Het ontbreken van overstapjes maakt dat we ons afvragen of we hier eigenlijk wel mogen lopen. Het is nog geen broedseizoen, dus we stappen maar door. Af en toe de enorme troepen ganzen opschrikkend. Met veel bombarie vliegen ze op om een plekje op het water te zoeken. Cornwerd is het laatste dorp dat we passeren. De spitse kerk is nog een foto waard. 



Het laatste stuk naar de auto geeft ons het gevoel dat we over de snelweg lopen. Deze route leidt ons rechtstreeks de, nu nog voor wandelaars verboden, Afsluitdijk op. Dat doen we dus maar niet. We buigen af naar de auto, waar we na 22,7 kilometer de GPS'en stoppen. Voor we instappen moeten we even flink aan de slag om de ganzenpoep onder onze schoenen vandaan te vegen. Of dat echt gelukt is, betwijfelen we als er op weg naar huis nog een raar luchtje in de auto hangt...

op
Labels: , , , , ,

3 opmerkingen:

Abonneren op: Reacties posten (Atom)