start: met de auto naar Spa, parkeren op Place des écoles, trein naar Pepinster, overstappen op trein naar Fraipont (was de bedoeling)
Het begint in ieder geval prima. Het ochtendritueel verloopt
gladjes en ruimschoots op tijd zitten we in de auto naar Spa. Helaas is het
weer niet echt om te jubelen. Het plenst, maar de verwachting is dat het
vanmiddag droog zal zijn of in ieder geval minder hard zal regenen. Het boemeltje
vanuit Spa Geronstere vertrekt mooi op tijd. Een klein half uur later stappen
we in Pepinster uit. Aan de overkant van het perron komt niet veel later, geheel volgens de app van de NMBS de
trein naar Fraipont binnenrijden. Ondanks de gemelde 6 minuten vertraging (belletje
dat zou moeten rinkelen…) vertrekt deze best luxe trein mooi op tijd. De tweede
stop moeten wij er al uit. We zoeven door het Waalse landschap. “Uh…volgens mij
passeerden we zojuist het kleine stationnetje van Fraipont”, denk ik te zien.
Maar dat zal toch niet? Even later besluit ik dat toch maar aan René te melden.
En ja, we zitten in de verkeerde trein. Die zes minuten vertraging klopte dus
wel degelijk. Bij de vriendelijke conducteur informeren we wat de volgende stop
van deze trein is. Liege Guillemins. Ah, dat kennen we nog van gisteren. En
schreef ik toen niet in de blog dat je wel vrolijk moet worden van dit
kleurrijke station? Nou, dat is toch wel even doorbijten. Gelukkig zit er een
Starbucks, dus de drie kwartier wachttijd vullen we met een startbakkie.
Om ongeveer 11.45 uur, ruim anderhalf uur later dan gepland, staan we dan eindelijk op het station van Fraipont. En, het is droog! Ach, dit heeft gewoon zo moeten zijn. Het stuk naar Spa begint direct met een enorme klim. Eerst nog via een paar traptreden, maar al snel maken deze plaats voor een smal pad langs een steile rand. In het bos dat volgt blijft het pad stijgen. Even kunnen we een blik op het al veel lager gelegen Fraipont werpen. Meer bos volgt op weg naar Banneux. De jassen zijn inmiddels in de tassen verdwenen. Aan de bodem is te merken dat het de afgelopen tijd behoorlijk heeft geregend. Het is bij vlagen flink ploeteren door de modder. Het maakt dat de vaart er flink uit is, want niet alleen willen we geen natte voeten, de ondergrond is ook spekglad door de blubber. Dat ervaart René, als staand op een schuine rand zijn standbeen onder hem uitglijdt en hij op zijn zij in de modder belandt. Het resultaat is gelukkig alleen een smerige broek en uiteraard even de schrik.
Zo struinend over bospaden is natuurlijk best tof, maar we missen een beetje de vergezichten van gisteren. Net als we dit bedenken lopen we het bos uit. Daar is ons uitzicht! Dat blijft toch echt prachtig. Dorpjes tegen de heuvels aan gekleefd. Onder ons een slingerend weggetje dat naar wat huizen leidt. Hier krijgen we geen genoeg van. Af en toe doorkruisen we een plaatsje.
Druppels vallen weer en we vissen de jassen uit de tas. Net op tijd. Het hagelt gewoon! Lang duurt het gelukkig niet. Bij een volgende klim, want daar zijn er vandaag een aantal van, gaan de jassen weer uit. Veel te warm om zo te bikkelen en bovendien is het weer even droog. Becco is een van de dorpjes dat we passeren. Het is jammer dat er net groot onderhoud aan de straten in dit piepkleine plaatsje wordt verricht, want het ziet er idyllisch uit. Direct na het verlaten begint een steile afdaling. Eerst genieten we nog even van het uitzicht op waarschijnlijk La Reid.
Een volgende, best stevige, klim brengt ons naar Winamplanche,
weer zo’n pittoresk dorpje. Minder tof zijn de modderpaden die ons hiervandaan
verder richting Spa voeren. Het is een zompige klus. Gelukkig houden we het
droog, al wordt het grootste deel van onze schoenen regelmatig, met een
zuigend geluid, in de modder ondergedompeld.
De kilometers voor we in Spa belanden, maken het het allemaal waard! Dit is echt zo’n bijzonder stuk. Struinend door het bos, om het blubberpad te vermijden, horen we in de verte het geruis van water. Het blijkt een, nu nog, smal beekje, dat onze gids zal zijn tot vlak voor Spa. Het hoogteverschil en keien in het water zorgen ervoor dat het door het bos meandert. Wij slingeren mee. Op en neer door het bos. Over de oever pal naast het water. Oppassend om niet over de stenen te vallen of er over uit te glijden. Het water zoekt een weg door de bemoste bedding. Wat een pracht!
Bebouwing geeft aan dat we in de buurt van Spa komen. Een laatste klim voert ons langs kasten van huizen die niet zouden misstaan als decor voor een (griezel?)film. Ik hoor het muziekje van the Adams family al...Door het centrum, langs een kuuroord, lopen we richting het station waar we vanochtend op de trein stapten. Acht uur later en bijna 23 kilometer verder zijn we terug bij de auto. Wat een dag! En, zei ik gisteren dat het stuk tussen Saive en Fraipont tot nu toe wellicht favoriet was op de GR5…nou, de wandeling van vandaag doet er zeker niet voor onder. We zijn nu al benieuwd wat morgen zal brengen…
- op naar de volgende wandeling, van Spa naar Stavelot
- terug naar de vorige wandeling, van Saive naar Fraipont
- overzicht van onze GR5 wandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten