24 juli 2023
start: in 10 minuten met de auto vanaf B&B La Vita Felice naar P+R station Schin op Geul, hier is het zo'n 200 meter om de route weer op te pikken
etappe: 13 van Wandelnet
kilometers Pelgrimspad: 22,1
kilometers gestapt: 25,4
horeca: Café Zuid, Maastricht
Of het nu aan het fijne bed ligt, aan het feit dat ik vakantie heb en mijn gedachten even niet over het werk hoeven te gaan of omdat we weer eens een flinke inspanning hebben verricht in de buitenlucht, ik slaap in ieder geval als een roos. Okay, het gat in de dag is mij nog steeds onbekend, maar het is in ieder geval al licht als ik mijn ogen open. De dag begint met een kop thee op bed. Na het ontbijt, ik meldde gisteren volgens mij al hoe heerlijk luxe het is om dat voorgeschoteld te krijgen, toch, is het inpakken geblazen, want vanavond slapen we weer in ons eigen bedje. Even voor tienen nemen we afscheid van de gastheer. B&B La Vita Felice bood ons een relaxte plek om bij te komen van onze wandelingen voor 2 nachtjes.
Het P+R terrein van station Schin op Geul is ons al bekend. Dit keer vertrekken we hier niet met de trein. Parkeren hier is namelijk een stuk eenvoudiger dan in Maastricht, bovendien is het gratis. We gaan dus direct aan de wandel. Het Pelgrimspad ligt zo'n 200 meter vanaf het station verwijderd voor de deur van de Sint-Mauritiuskerk.
Direct buiten het dorp steken we het spoor onderdoor om er aan de andere zijde een tijdje parallel aan te lopen. Rechts van ons laten kale, lichtgele wanden zien dat hier mergel is gegraven. Het langzaam stijgen van het pad stopt als we rechtsaf een behoorlijk steile trap omhoog mogen. Eenmaal boven zien we het witte gebouw van De kluis van de Schaesberg. Van ons GR5-avontuur weten we inmiddels dat een kluis een afgezonderde woning van een kluizenaar is. Even wijken we van het pad af om een ronde langs de 14 staties van Jezus te maken. Het is een moderne weergave van het verhaal van de kruisiging. Het uitzicht op Schin op Geul, waarvandaan we net zijn vertrokken, maakt duidelijk dat we inmiddels al een flink stuk hebben geklommen.
Door het bos stappend komen we na eerst het spoor en vervolgens De Geul te zijn overgestoken, bij een volgende monument, Kasteel Schaloen. De naastgelegen tuin, Oud-Valkenburg, geniet nogal wat faam. Helaas is het op maandag gesloten, we kunnen dus door. Op naar Scheulder, waar volgens het boekje mogelijkheid is om ons startbakkie te scoren. Via verschillende draaihekjes, die daar zoals vaker eigenlijk gewoon alleen nog voor de sier staan, bereiken we het dorpje. Er zit een gezellig aandoende brasserie. Geopend van woensdag tot zondag...geen startbakkie dus.
Mijn regenhoes haal ik van de rugzak. Het zonnetje laat zich niet veel zien vandaag, maar de temperatuur is prima. En tja, dat had ik natuurlijk niet moeten doen. Het gaat miezeren. Geen probleem, denken we nog. Maar de fijne regen verandert in dikke druppels. Binnen no-time plenst het. Snel doen we de regencondooms weer om de rugzakken. Ik hijs me in mijn regenjack. René probeert droog te blijven onder zijn plu. Onze broeken zijn al snel doorweekt. Ach, in de verte zien we de lucht al lichter worden. Dit zal niet lang duren. En zo blijkt.
Helaas laat een stop voor een startbakkie nog steeds op zich wachten. Eigenlijk passeren we nauwelijks dorpjes. De omgeving is nog steeds mooi, hoor, glooiende heuvels, meestal bedekt met gewassen, af en toe een mergelwand, stukken bos. Het is niet heel vervelend hier door te stappen, maar echt spectaculair wordt het vandaag niet. Een markering van het Krijtland doet ons beseffen dat we hier al eerder hebben gelopen. Om ook dit deel van ons Pelgrimspad-avontuur vast te leggen, film ik René terwijl hij langsloopt in het heuvellandschap, zoals we vaker doen. Hij besluit eens lollig te doen en gaat in de achteruit. Ach ja, drie dagen samen aan de wandel heeft toch invloed op hem, dat wordt nog wat tijdens de vakantie...
In Cadier en Keer, waar we overigens ook geen koffietent tegenkomen, is de vertakking van het Pelgrimspad. Wat de officiële tak is weten we eigenlijk niet, wel dat wij nu die naar Maastricht nemen. Vlak voor we de buitenwijken van de Limburgse hoofdstad bereiken, krijgen we nog een plens op ons dak. Gelukkig biedt een boom dik in de bladeren een goede schuilplek. Langs de universiteit lopen we richting de Maas. Aangekomen aan het water zien we links aan de overkant de heuvels van de Sint-Pietersberg. Rechts van ons overspannen bruggen de Maas. Over de oude Sint-Servaasbrug met de stenen bogen zullen wij het centrum inlopen. Maar niet voordat we dan eindelijk eens op een terras kunnen neerstrijken voor een kop koffie. Met vlaai en opnieuw helaas geen rijstevlaai.
Het Vrijthof is nauwelijks toegankelijk. Er wordt druk gewerkt om alle bouwsels van de concerten van André Rieu van de afgelopen dagen af te breken. Het zorgt ervoor dat wij een kort ommetje moeten maken om bij de Sint Servaasbasiliek te komen. Het is een passend eind van dit stuk Pelgrimspad.
Op weg naar het station scoren we dan op de valreep nog ons stuk rijstevlaai, een mini-exemplaar, dat wel. De trein brengt ons in een minuut of 20 naar station Schin op Geul. Er wacht ons nog een autorit van een uur of 3. Mooi om even terug te kijken op deze drie wandeldagen. Het was weer een feestje!
- terug naar de vorige wandeling, van Voerendaal naar Schin op Geul
- op naar de volgende wandeling, van Cadier en Keer naar Mesch
- overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten