22 juli 2023
start: met de auto naar Voerendaal (ruim 2,5 uur), twee treinen naar Sittard (29 minuten)
etappe: 10 en een deel van 11
kilometers gestapt: 26,6
kilometers Pelgrimspad: 25,6
horeca: Locals in Sittard
overnachting: La Vita Felice in Klimmen
Het was even zoeken in mijn Strava-account wanneer onze laatste, iets langere, wandeling precies is geweest. En dat was best even ver scrollen. Vier juni tikten we voor het laatst de dubbele cijfers aan tijdens een Groene Wissel in Amersfoort. Druk met andere zaken, zoals werk en toch ook wel het verdriet om onze kattenman waarvan we op 7 juni afscheid moesten nemen zorgden voor dit gat in onze wandelagenda.
Maar, daar zijn we weer hoor! Terug op de paden, het Pelgrimspad om precies te zijn. Om de vakantie in te luiden, die van mij in dit geval, Rene mag nog even, boeken wij altijd een lang weekendje weg. Dit keer is de keus gevallen op Zuid-Limburg. En niet alleen omdat we het hier zo mooi vinden. Nee, eigenlijk heeft het ook een puur praktische reden. Volgende week gaan we andere paden bewandelen, in eerste instantie in Frankrijk en daarna in italie. We zien ernaar uit...maarre...ook wel een beetje tegenop. Er zijn namelijk weinig vlakke stukken daar. Vandaar dat we dachten het aangename met het nuttige te verenigen en dus naar Limburg togen om onze klimbenen te vinden. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid vergt dat wel, want eigenlijk zouden we in Haaren ons pad vervolgen, maar ach, die hoogtemeters zijn belangrijker voor nu, toch?!
Het is natuurlijk wel even een stukkie rijden vanuit Noord-Holland. Vroeg op dus op mijn eerste officiele vakantiedag. Om 7.00 uur trekken we de huisdeur achter ons dicht. Ruim 3 uur later stappen we in de eerste trein in Voerendaal. Op naar Sittard.
Deze plaats kennen we nog van het Pieterpad. Trouwens de eerste 13 a 14 kilometers of zo zullen niet geheel nieuw zijn, want het Pelgrims- en Pieterpad delen hier de route. Sittard vinden we opnieuw sfeervol! Dit keer ploffen we op een ander terras voor ons startbakkie, niet vergezeld van een stuk vlaai, maar een lekker worteltaartje.
Om 11.30 uur wordt het toch weleens tijd om echt aan de wandeldag te beginnen. Op naar de Kollenberg. Langs de kapelletjes die de lijdensweg van Jezus uitbeelden, klimmend, nou ja, omhoog lopend, naar de kapel. Elk laatste weekend van augustus trekt hier de Rosaprocessie vanuit de stad naar het kapelletje.
Boven wacht ons een weids uitzicht, velden vol aardapppelplanten dik in bloei. De geel-witte bloempjes zorgen voor een vrolijk gezicht. De blauwe hemel met her en der een witte wolk maakt het plaatje af. We ploffen de eerste holle weg op...of is het in? Het blijft in ieder geval een bijzonder fenomeen, zo'n weg in het landschap.
Windraak, Puth en Spaubeek, we verbinden de dorpjes met onze stappen. Wat genieten we! Het weer zit mee, geen druppel valt er. Af en toe trekt de wind iets aan, maar eigenlijk is dat gewoon fijn, want het zonnetje doet nog behoorlijk haar best. De Gasterij bij kasteel Terborgh laten we dit keer links liggen na een niet zo fijne ervaring vorige keer. Ook op een bankje smaakt ons bananenbroodje helemaal prima.
Na Spaubeek mogen we via een soort droge bedding omhoog. Met een beetje fantasie (en daar heb ik meer dan genoeg van...) zie je hier Tarzan van de ene naar de andere kant overzeilen (bedenk het AHHOEHHWAHH er maar bij). Ook gluur ik af en toe naar boven of ik Kaa niet over een tak zie hangen op zoek naar Mowgli. Zonder gekheid, ik vind dit echt een heel tof stuk. Het is bijna jammer dat het pad zo goed is onderhouden en is aangevuld met zand en grind.
Boven scheiden de Pelgrimmers en de Pieterpadders. Wij gaan een onbekend stuk pad verkennen. Op naar Nuth. Op de soort van hoogvlakte wisselen de aardappelvelden af met velden vol graan dat eruit ziet of het elk moment geoogst kan worden. De lichtgele stengels vormen een fraai contrast met de blauwe lucht. Af en toe piept er een brutale klaproos boven het geel uit. Aan de rand van het graanveld geeft Akkerwinde een lichtroze of wit accentje. Even vrezen we in een filmfragment terecht te komen als een hele zwerm kraaien voor ons neerstrijkt op het pad. Uh...ken je de Hitchcock film The Birds? Gelukkig blijken dit lieverdjes en zijn ze banger voor ons dan wij voor hen.
Het wordt wat stilletjes tussen ons. Niet dat we niet meer genieten, maar de niet gestapte kilometers van de afgelopen weken zorgen ervoor dat dit niet een gevalletje appeltje-eitje is. De hoogtemeters vallen overigens erg mee. Ja, er moet af en toe omhoog worden gestapt, maar van echt klimwerk is geen sprake. Wel hebben we vrijwel constant een geweldig uitzicht. Wat is het hier toch mooi! In de verte zien we de Wilhelminaberg opdoemen die we herkennen van ons DMT avontuur.
Onder een spoorlijn doorstekend, door een fraai beschilderd tunneltje, komen we in Voerendaal. He, he, we zijn er. Nog even wat boodschapjes doen, zodat we er vanavond niet meer op uit hoeven als we in de B&B zijn en dan op naar de auto. Ruim 26 kilometers zijn weggestapt. We're back in bussiness.
Morgen op weg naar Schin op Geul (hemelsbreed nog geen 5 kilometer, maar het Pelgrimspad maakt er weer dik 20 van).
- op naar de volgende wandeling, van Voerendaal naar Schin op Geul
- terug naar de vorige wandeling
- overzicht van onze Pelgrimspadwandelingen
- onze andere wandelpaden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten